บททั้งหมดของ The Powerful Vergaras: Hunted by Vengeance: บทที่ 21 - บทที่ 30

“Bababa ka rin! Hihintayin kita!”Yan ang narinig ko bago ko isinara ang pintuan. Nanghihina akong bumalik sa kama. Mabibilis ang paghinga ko sa galit, pagod, at panghihina.Humiga ako sa kama dahil wala na akong magagawa. I bit my lower lip to stop myself from crying.“I’m so hopeless! Wala na akong ginawang matino! Kung bakit hindi na lang din ako namatay kasama ang magulang ko,” I self-sabotaged.I don’t want to cry, but I couldn't help it. I was so near to being violated by these men. Kaya sunod-sunod ulit ang luha ko.Wala akong masisi kung bakit ako nandito sa posisyong ’to kundi ang sarili ko lang din. And so, sabotaging myself is the only way to let out my frustration.“You’re so weak. You’re so useless. Maybe you deserve whatever is happening to you because you’re such a bad person.”I’m a bad person so I deserve this. If I get violated by these men, no one will care.“No! Eros will care!” I shouted.But I will not tell him. Because he might be disgusted with me. I don’t want

Ganon nga ang ginawa ko. I slept the pain away. Hindi na ako lumabas nang buong araw. I have food inside. Nawala lang ang pananakit ng tiyan ko sa paninikmura ng tanginang lalaking 'yon nang maggabi na.Matapos kong kumain ng dinner ay umupo ako sa kama. I have nothing else to do than to sleep and overthink. At sawa na akong matulog at mag-isip. I couldn’t even plan a way out because of those vile men.Baka sa pinto pa ako habang tatakas, naisibat na ako ng dalawang 'yon! I don’t want to think about what they’ll do, but I couldn’t help it—and the thought made me shiver in disgust and fear.Nang ilang minuto akong nakaupo lang, tumayo ako para pumunta sa bathroom. Nakita ko sa gilid ng sink ang mga damit na labhan. Wala akong magawa kaya maglalaba na lang ako ngayon. It’s better to do this than to drown myself with thoughts that only make me feel hopeless.Tatlong pares ng t-shirt at shorts ang nilabhan ko. I’m wearing my own clothes now kaya may undergarments akong suot.I took all th

Agad nanginig ang kamay ko at tuhod. Pero nang pumasok na tuluyan ang bumukas na pinto, my shoulders sagged. Kumalma ang katawan ko sa unti-unting panginginig.Anton looked at me disappointedly. Agad umigting ang panga niya.“I know you don’t like to see me! You don’t have to be obvious about it!” he said coldly.Dumiretso siya sa kama matapos niyang maisara ang pintuan. May dala siyang malaking bag. Ibinaba niya 'yon sa kama. He then removed his wristwatch and put it on the side table.'Yong kaninang nararamdaman kong umuusbong na kaba, nawala na lang 'yon ngayon na bumalik na siya.I understand why he was acting cold then. Kasalanan ko naman. Ako naman ang nagsabi sa kanya na ayaw ko siyang makita, kaya deserve ko ang pagiging cold niya ngayon. I don’t have the right to get hurt about it.Kaya tumigil ka, Andrea, at huwag kang magdrama! Baka umalis na naman 'yan at maiiwan ka na naman sa mga tauhan niya. He was better than them.Tahimik lang ako habang naghuhubad siya ng damit. Suman

Hindi agad ako nakasagot nang magtanong siya kung sino sa mga tauhan niya.Firstly, because I didn’t expect him to ask me that, and secondly, he looks like a dangerous threat right now. Hindi na gumagana ang init na nagmumula sa hot chocolate ko para kumalma ako.My head snapped at him when he suddenly went to me. Natatakot akong baka may gawin siya sa akin. Lalo pa at galit siya.“I will ask one more time, Andrea. Sino sa kanila ang tinutukoy mo?” he asked in a low and bone-chilling tone.Nanuyo ang lalamunan ko kahit umiinom naman ako. He stopped beside me. I was on the edge of running away from him, but I fought the urge.Andrea, he’s a Vergara! You don’t show him that you’re scared!Ibinaba ko ang baso ko sa countertop at hinarap siya.“Alam ba ng mga tauhan mong dumating ka?” I asked.Mas lalong lumalim ang galit niya dahil hindi 'yon ang gusto niyang marinig. I also didn’t want words to come out of my mouth. He might not believe me.“I don't need them to know my arrival!” he sna

Tahimik kami nang kumakain na ako. He sat beside me as he continued drinking the cold chocolate drink he made for himself.Hinugasan na niya ang mga ginamit niya sa pagluluto kaya malinis na habang kumakain pa ako. I washed my dishes after I was done eating bago kami nagpasyang pumanhik na para matulog.Tahimik kaming nahiga sa kama niya. Agad siyang nahiga matapos niyang patayin ang ilaw. I tried to sleep too. Akala ko ay mahihirapan akong matulog pero hindi ko na namalayang nakatulog din ako.I thought I was already okay. Nakakain naman ako at medyo okay na ang pakiramdam ko nang bumaba ako. Pero bumalik ang panlalamig ng katawan ko. I woke up around one in the morning, nanginginig ang katawan ko. Ang init ng hininga ko. Nagtaklob ako para mainitan ako at para mawala ang panlalamig ko pero hindi gumagana.Mabuti na lang at nasa side table ko ang remote para sa aircon kaya pinatay ko. Bumalik ulit ako sa pagtaklob. Pero mas lumalala pa ang panlalamig ko. Ramdam kong nagsisimula akong