I had a dreamless night. Late na akong nakatulog kaya hindi ko inaasahan na maaga akong nagising. Nang ma-realize ko na sa kama ako ni Anton nakatulog, mabilis akong napabangon.Binalingan ko si Anton nang maupo ako. He was still sleeping peacefully. Nawala ang taranta ko nang makita kong tulog pa siya. He was wearing his T-shirt. Wala siyang kumot dahil nakabalot sa akin ang duvet.Inayos ko ang buhok kong magulo. Tiningnan ko ang oras at kita kong alas-siyete pa. My eyes then went to the balcony.Dahan-dahan akong umalis sa kama at saka lumapit sa sliding door. Marahan ko iyong binuksan at saka lumabas.Tumambad sa akin ang isang bahay na katapat ng bahay ni Anton. It was small kumpara sa dito. And the house is full of his men. Sa baba ay kita kong nagkakape ang iilang mga tauhan niya. Some were running on the field.May mga nakakita sa akin at naging alerto. Kung ito lang ang tatakasan kong balcony, imposible na ’yon! Dudungaw pa lang ako, kita na agad ako! “Andrea!”Nagulat ako s
Agad akong bumaling sa kanya. He was raising one brow at me.“Sa kwarto ko? Kasi tapos ka na at matutulog?” sagot ko, unsure of everything.“Go back to the bed,” utos niya.Agad nangunot ang noo ko.“Ayaw ko!”“If you can't sleep and you want to talk, we can do that,” sabi niya ngayon sa mahinang tono.“Wear a T-shirt then,” inis kong sabi habang tinitingnan ang katawan niya. Damn that body!Ngumisi siya. Lumapit siya sa kama niya at saka kinuha ang T-shirt niya roon. Nang masuot niya ’yon ay minuwestra niya sa akin ang kama. Lumapit ako roon at naupo. Pero nang makita kong uupo rin siya, gumilid ako sa kabilang side ng kama.He chuckled and proceeded to lay on his side. Nilagay niya ang dalawang kamay niya sa likod ng ulo niya at ginawang unan ’yon.Nakaupo ako at nakatingin sa kanya.“Akala ko ba mag-uusap tayo? Bakit ka matutulog?” tanong ko.“I can talk while laying on the bed,” arogante niyang sinabi.“Fine! You can start now.”He let out a low chuckle. “Andrea, hindi ako ang hin
Halos madilim na nang bumalik kami sa bahay. Walking really did clear my mind. Anton didn't bother me after I told him not to, kaya na-enjoy ko ang katahimikan.Pagbalik namin, we had our dinner. Kaya pagbalik ko sa kwarto ko ay dapat pagod ako. Matapos kong maligo at magbihis ng pantulog, humiga ako sa kama.Ilang oras din ’yong nilakad namin kaya impossible na hindi ako makatulog! Kanina pa ako nakahiga at nakapikit. I was waiting for sleep to take over pero hindi nangyari.Alas diyes nong mahiga ako. Ngayon ay alas dose na! Kung bakit hindi ako makatulog ay hindi ko alam! Hindi pa siguro sapat ang pagod ko sa paglalakad!Inis akong umupo nang hindi ako makatulog. Sinabunutan ko ang sarili ko sa iritasyon. Kumportable naman ang kama kaya bakit ba?Nahiga ulit ako at sinubukang matulog. Ilang minuto akong nakapikit pero hindi talaga ako inaantok. Kaya umupo ulit ako, irita na sa sarili.Bumaling ako sa pinto. Tulog na kaya ’yong lalaking ’yon? Not that I care, but I can't sleep. Pwed
Napatitig ako sa kanya. Hindi ko alam kung ano ang isasagot ko.“Walking in the woods might help you clear your mind. I’ll not bother you. I’ll be just there,” he said gently.It was so hard because it was coming from him. Why is he so thoughtful? Is he always like this? It’s as if he knows exactly what I want, and it doesn’t sit well with me.“Okay. Magpapalit lang ako,” mahina kong sinabi.Hindi na ako tumanggi kasi feel ko makakatulong nga ’yon. Walking in nature might actually help me clear my mind.Hindi na siya nagpalit. Hinintay niya akong magpalit ng isang loose pants at knitted long sleeves na top. Tumayo siya nang lumabas ako galing sa bathroom. Sabay kaming naglakad palabas ng kwarto.Tahimik ako nang pababa kami. Tahimik rin siya at hindi rin nagsasalita. Nang nakababa kami, nagtigilan ako nang may lumabas na isang may edad na babae sa kusina.“Sir, tapos na po ang pinapagawa niyo. Meron pa po kayong utos?” tanong niya.“Yes, please wash the laundry. I already brought them
Andreana VelasquezMy heartbeat was increasing as Anton kept on locking me on the side table. Gusto kong labanan ang titig niya pero kapag naiisip ko ang nangyari sa amin, para akong nakagawa ng kasalanan. Kaya ako rin ang nagbaba ng tingin sa aming dalawa.Ramdam ko ang hininga niya sa mukha ko.“Do you want your lunch served here or do you want it downstairs?” he asked huskily.Tumingala ako sa kanya. He was staring at me intently and he was hiding a smile.“Dito na lang,” kunwari casual kong sabi kahit nagwawala ang peste kong heartbeat. I don’t even know why I’m reacting this way!He is Anton Vergara! Hindi ko maintindihan ang katawan ko! It’s betraying me big time! Probably because I'm denying to myself that he has a good body! Dapat ba i-accept ko para mawala na sa utak ko? So that I'll stop dwelling about it?“Alright,” sagot niya bago niya ako pinakawalan.Hindi na siya nagtagal at saka naglakad palabas ng kwarto. I stayed standing. But the moment he closed the door, I annoyin
Anton Eros VergaraAndreana Steff Velazquez—the woman who has ill intentions to ruin my family. The woman that always puts me on edge whenever there’s a meeting inside our ancestral mansion.I dreaded the day when a meeting would be held and it would be about her—how my family is going to punish her for her doings.I am Eros and Anton. But I am also a Vergara, and I can't change that fact about me. Eros or Anton, I know she will never accept me.It would be a miracle if she did.I know how she hates my family. She made it her life goal to have her revenge. And then, she could die after that. It always annoys me every time she talks about dying after getting her revenge.“Wala akong pakialam kung ikamatay ko ang paghihiganti sa kanila, Eros. Kung mamatay ako dahil sa paghihiganti ko, I die peacefully,” sinasabi niya sa akin ’yan sa tawag.Napahilot ako sa sentido ko. I don’t like it that she thinks that way. I don’t like it that she treats her life like that. She doesn’t take her life