Semua Bab ร้าย(รัก)[นิยายชุดร้ายรัก]: Bab 121 - Bab 130

"มีน" "ทีนี้รู้ยังว่าเวลาถูกเมินมันเป็นยังไง” คำพูดที่หลุดออกมาจากปากของเธอ ทำให้อาการของคนร่างสูงเปลี่ยนไป "เต้ยคุยเรื่องงานทั้งนั้น งานเต้ยยุ่งมีนก็รู้” ภพธรอธิบาย "เหรอ" "เต้ยต้องคุยงานตลอด เพราะถ้ามันพลาดความเสียหายที่จะตามมามันไม่คุ้มกัน" "แล้วเมื่อวานคืออะไร มีนนั่งอยู่ในห้องเต้ยแท้ ๆ แต่เต้ยกลับออกไปคุยงานจนถึงเช้า ดูรูปไหมมีรูปประกอบให้ดู เผื่อเต้ยจะลืม" "มีน" "ฉันบล็อกเฟซฯ แกก็จริง แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะไม่ส่องดู มันมีเป็นร้อย ๆ วิธีที่ฉันจะตามดูแก แค่แกคิดว่าฉันบล็อกเฟซฯ บล็อกเฟซฯ ธามคือจบ นั่นแกคิดผิด" "แก้วสุนีย์ใช่ไหมที่ค่อยส่งข่าวมีน" "เต้ย แกนี่ไม่น่าจบนอกเลยนะ” มินรญาตอกกลับ ภพธรหน้าเสีย "แกตั้งเฟซบุ๊กเป็นสาธารณะ แค่ฉันสร้างอีกเฟซฯ มาส่อง ทุกอย่างก็จบ” ร่างสูงพยักหน้ารับรู้และเข้าใจคำพูดมินรญาทุกอย่าง แต่ที่เขาคิดไม่ถึงคือเธอทำอย่างที่พูดจริงเหรอ เพราะเท่าที่รู้จักกันมาเธอไม่เคยแสดงออกว่าสนใจเขาเลยสักนิด "

มินรญาได้ยินเสียงหัวเราะเบา ๆ มาจากคนที่นอนซ้อนหลัง ไม่นานก็ได้ยินเสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอของชายหนุ่ม ดวงตากลมโตปิดลงมันเป็นแบบนี้ไปได้อย่างไรกันนะเมื่อชั่วโมงที่แล้วเธอกับเขายังทะเลาะกันเสียงดังอยู่เลย แล้วอยู่ ๆ ก็มาจบลงที่เตียงนอน ก็เป็นจริงอย่างที่เขาพูดทุกอย่าง เรื่องนี้ถ้าจะหาเหตุผลกันจริง ๆ คนที่ผิดมาตั้งแต่ต้นก็คงเป็นเธอ เธอโกหกเขาทุกเรื่อง แถมยังเป็นสาเหตุทำให้เขาเลิกกับคนที่รักอีกด้วย ในขณะที่เธอโวยวายด่าเขาสารพัด แต่ภพธรกลับใจเย็น และมองสิ่งที่เธอทำเป็นเพียงเรื่องน่าปวดหัว ร่างบางค่อย ๆ ขยับออกจากอ้อมแขน ก่อนจะหันหน้ากลับมามองซีกหน้าของคนที่หลับสนิท ริมฝีปากสวยประกบเบา ๆ ลงไปบนริมฝีปากสีคล้ำ ดวงตากลมโตเบิกกว้างเพราะทันทีที่ริมฝีปากสัมผัสกันคนหลับสนิทก็ใช้มือกดศีรษะเธอไว้ พร้อมกับเพิ่มน้ำหนักลงมาบนปากเธอแรง ๆ ลิ้นร้อนเข้ามากวาดต้อนความหวานจากปากอิ่มอยู่พักใหญ่ ก่อนจะผละออกเมื่อคนร่างบางเริ่มประท้วงเพราะขาดอากาศหายใจ "หึ จะลักหลับเต้ยใช่ไหม" "ไอ้บ้าเต้ย" "ฮ่าฮ่าฮ่า เป็นไง อยากได้ก็บอกดี ๆ โอ้ย! กัดเลยเหรอมีน ได้ จัดให้" ร่างส

แสงที่ส่องลอดหน้าต่างบานใหญ่เข้ามากระทบกับดวงตาที่ปิดสนิท ทำให้ร่างสูงที่นอนตะแคงข้างปรือตาขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ที่โดนกวนใจ เป็นเพราะชอบผ้าม่านสีขาวแบบโปร่งแสง เขาจึงต้องทนกับการถูกกวนใจจากแสงตะวันที่ส่องเข้ามาในตอนสายของทุกวัน จากที่ตั้งใจจะนอนต่ออีกนิดก็ต้องเปลี่ยนใจ ตาดุมองมายังใบหน้าสวยของคนที่นอนซุกอยู่กับอกเขามาตลอดทั้งคืน ดวงตากลมโตหลับพริ้ม ริมฝีปากบวมเจ่อเผยอขึ้นเล็กน้อย ตามลำคอและลาดไหล่มีรอยสีกุหลาบกระจายไปทั่ว ใบหน้าหล่อเหลาส่ายไปมาคิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน นี่ขนาดเขาเบามือแล้วนะทำไมยังมีรอยขึ้นเยอะขนาดนี้ ทั้งรอยดูดและรอยนิ้วมือที่เผลอออกแรงบีบลงบนผิวเนื้ออ่อน "จะหื่นไปไหนวะ” ภพธรด่าตัวเอง มือแกร่งลูบเบา ๆ ไปบนรอยเหล่านั้นก่อนจะจูบลงบนปากอิ่ม คนในอ้อมแขนขยับตัวเมื่อโดนกวนดวงตากลมโตค่อย ๆ ปรือขึ้น ในขณะที่ดวงตาดุรีบปิดลง ร่างสูงนอนนิ่งเมื่อร่างบางเริ่มขยับออกห่าง ดวงตากลมโตเบิกกว้างเมื่อมองเห็นสภาพตัวเอง แล้วมองเลยไปยังคนที่นอนอยู่ตรงหน้าในหัวเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราว แก้มนวลซับสีเลือด ใบหน้าสวยเห่อร้อน เมื่อนึกได้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นระหว่างเ

"โอ๊ะ!” ร่างอวบอิ่มอุทานเบา ๆ เมื่อรู้สึกถึงแรงกระทบที่เกิดขึ้นบริเวณหน้าท้องที่นูนใหญ่ มือบางลูบเบา ๆ ลงบริเวณจุดนั้น มืออีกข้างยกขึ้นปาดน้ำตาออกจากแก้ม "มันจบแล้วค่ะคนเก่งของแม่ กลัวแม่ไม่รักหนูกับคุณพ่อเหรอคะ รักสิคะแม่รักหนูมากที่สุด แต่กับคุณพ่อแม่ขอทำโทษก่อนนะคะ โทษฐานที่บังอาจหลอกลวงแม่”มือบางลูบไปตามหน้าท้องเบา ๆ พร้อมกับคุยกับคนที่ดิ้นอยู่ในท้องไปพลาง ตั้งแต่วันที่เธอจับได้ว่าธีรเทพเป็นคนคิดแผนการทำร้ายเธอกับภพธร อนงค์นางก็แสดงอาการปั้นปึ่งกับธีรเทพมาตลอด เพราะรู้สึกเสียความรู้สึกกับคนที่ตัวเองรักและไว้ใจ ถึงแม้จะหายโกรธแล้วแต่ความงอนที่ยังติดอยู่ในใจก็ทำให้เธอยังคงเล่นแง่กับเขาต่ออีกนิด "แม่ก็รักคุณพ่อค่ะ แต่พ่ออยากเจ้าเล่ห์กับแม่ดีนัก ก็ต้องเอาให้เข็ดค่ะ” ปากอิ่มยังพูดกับคนในท้องไปเรื่อย ๆ จนลืมสังเกตร่างสูงใหญ่ที่ยืนแอบฟังอยู่ริมประตู ในมือถือแก้วนมใบใหญ่ ใบหน้าคมคายที่มีหนวดเครารกครึ้มฉีกยิ้มกว้าง "ร้ายนักนะปล่อยพี่ให้บ้าบออยู่ได้ รอให้คลอดก่อนเถอะจะทำโทษให้หนัก แล้วอย่ามาว่าพี่โหดนะ” ร่างสูงยังยืนฟังคนที่พูดกับลูก ธีรเทพย

"อืม" "ขับรถไปหรือนั่งเครื่องไปคะ" "ขับรถไปดีกว่าสะดวกดี จะได้ไปหามีนง่าย ๆ” คำว่ามีนทำให้แก้วสุนีย์กระอักกระอ่วนใจ "ไปกี่วันคะ" "ไม่รู้สิว่าจะรอรับมีนกลับมาด้วยกันเลย ใกล้สิ้นเดือนก็ต้องขึ้นไปงานแต่งเพื่อนอีก ถ้าพี่ไปหลายวันเรารับมือไหวไหม งานที่ฟาร์มกับลานปาล์มไม่มีอะไรน่าห่วง พี่ยืมคนของเสี่ยชัชมาดูแทนแล้ว เหลือแต่ที่รีสอร์ตนี่เราไหวไหม" "ใช้คนของเสี่ยชัชเลยเหรอคะ” แก้วสุนีย์ไม่ตอบคำถาม เมื่อชื่อคนที่ธนากรเอ่ยถึงทำให้เธออดสงสัยไม่ได้ "อืม ไอ้พวกนั้นมันจะได้รู้ว่าเราไม่หมู” เพราะคนที่ธนากรไหว้วานค่อนข้างมีอิทธิพลอยู่ จึงทำให้ไอ้พวกที่คิดลอบกัดเขาลับหลังต้องเกรงกลัวต่อชื่อเสียงของเจ้าของชื่อเช่นกัน "ถ้างานรีสอร์ตแก้วไหวค่ะไม่มีทัวร์มาก็ไม่ยุ่ง พี่นะอยู่ถึงสิ้นเดือนเลยก็ได้แก้วตามขึ้นไปจะได้กลับพร้อมกัน แล้วที่พักล่ะคะพักที่ไหน บ้านหรือคอนโดแก้ว" "ว่าจะไปพักที่อู่ไอ้หนึ่งนะ แต่ดูก่อนถ้าวุ่นวายคงเข้าบ้าน คงไม่ไปคอนโดเราหรอกเผื่อมีหนุ่มซุกไว้" "จะบ้าเหรอคะแก้วจะซุกใครได