All Chapters of ร้าย(รัก)[นิยายชุดร้ายรัก]: Chapter 1 - Chapter 10

"กรีดร้องกันนะครับ! ชอบกันมากนะครับ! กล้ามท้องแน่น ๆ ซิกซ์แพ็กสวย ๆ !" รุ่นพี่กลุ่มนั้นยังคงพูดต่อวิจารณ์สรีระไอ้เต้ยกันต่อไป ไอ้เต้ยยังเฉย คงมีแต่เหงื่อนั่นแหละที่ไหลมาตามหน้า และลำตัว นี่มันบ่ายโมงนะโว้ย ให้มาถอดเสื้อตากแดด บ้าหรือเปล่า แต่ก็ดี มีอาหารตาดูแก้เซ็ง "เราจะทำโทษตัวถ่วงนี้ยังไงดีครับ! ให้เต้นก็เฉย ให้ปรบมือก็ผิดจังหวะ ให้วิ่งก็อยู่รั้งท้าย" "อย่ารุนแรงนักเลยค่ะตัวเอง เราขอนะ” ความหล่อช่วยชีวิต รุ่นพี่สาวประเภทสองขอลดหย่อนโทษให้มัน "หาคู่มาครับ อยากอยู่ใกล้ใคร รักใคร ชอบคนไหน ไปดึงมือออกมาเลยครับ” อ้าวพี่ ทำไมหาเรื่องให้คนอื่นซวยด้วยล่ะ ฉันคิดตาม หน้าเริ่มเสีย เมื่อมองสบตาคม ๆ ของไอ้เต้ย ไม่นะเต้ย เวลานี้มึงเลือกคนอื่นก่อนนะ ปล่อยกูไปวันหนึ่ง วันนี้กูไม่รู้จักมึง สาว ๆ ที่อยากอยู่คู่มึงมีเยอะแยะ มองเลยกูไปก่อน ฉันขอร้องไอ้เต้ยในใจ ส่งสายตาวิงวอนไปที่มัน ขอให้มันเมตตาฉันสักครั้ง แล้วก็เป็นไปตามดั่งที่ฉันคิด ไอ้เต้ยเดินตรงดิ่งมาทางนี้ มาแบบแมน ๆ นั่นแหละ มันมองตรงมาที่ฉัน แล้วเดินแหวกกลุ่มคนเข้ามา ฉันเริ่มหันรีหันขวางหาทางเอาตัวรอด ขาฉันก้า

มินรญาไม่ได้เข้าร่วมประชุมด้วยเพราะเธอเป็นทีมออกแบบส่วนมากจะเป็นงานในออฟฟิศ แต่ก็จำเป็นต้องรู้ข้อมูลของลูกค้า ต้องรู้ว่าลูกค้าต้องการงานแบบไหนเพราะเธอก็เป็นส่วนหนึ่งของทีมงานมินรญานั่งดูงานในคอมพิวเตอร์ วันนี้ไม่มีอะไรมากเพราะงานส่วนใหญ่ได้ส่งไปหมดแล้วรอแค่เจ้าของโครงการอนุมัติ ร่างบางนั่งพิงเก้าอี้ด้วยท่าทางสบาย ๆ จนกระทั่งได้ยินเสียงกลุ่มคนคุยกันและเดินตามกันออกมาจากห้องของธีรเทพ โดยมีวัลลภตามออกมารั้งท้าย ทั้งหมดมาหยุดคุยใกล้ ๆ โต๊ะทำงานเธอ "เอาเป็นว่าพี่จะส่งคนไปดูหน้างานก่อนก็แล้วกันนะ” ธีรเทพพูดกับลูกค้า มินรญานั่งฟังแบบไม่ใส่ใจนัก "ได้ไงคะพี่ธี นั่นบ้านน้องนะคะ น้องอยากให้พี่ธีทำให้ค่ะ” สาวสวยที่ยืนหันหลังให้เธอบอกด้วยท่าทางไม่พอใจ "น้องต้องเข้าใจนะว่าบ้านเราน่ะมันไกล ทีมงานพี่มีแต่ แม่ลูกอ่อน กับพวกพ่อบ้านกลัวเมีย” ธีรเทพตอบแบบติดตลก "ฝากพี่ธีดูให้หน่อยนะครับ ถ้าพี่ธีไม่ทำน้องคงงอแงไม่เลิก” เสียงนุ่มทุ้มแกมเอ็นดูของชายหนุ่มที่ยืนหันหลังคู่กับหญิงสาวเอ่ยขอร้องธีรเทพ มินรญามองข้างหลังสองคนนั้นอย่างเพลิน ๆ "ได้ ๆ พี่จ

เมื่อถูกทวงถามเรื่องไปพบกับครอบครัวของอนงค์นางภพธรก็นิ่งไป หลังจากที่เขากับอนงค์นางตกลงแต่งงานกัน ชายหนุ่มยังไม่ได้พาครอบครัวเข้าไปคุยรายละเอียดเลยสักครั้ง ช่วงนี้งานเขายุ่งเลยยังปลีกตัวไม่ได้สักที "เต้ยยุ่ง น้องเข้าใจค่ะ ไว้หาเวลาว่าง ๆ นะคะ น้องกลับก่อนดีกว่าเดี๋ยวดึก เต้ยก็เข้านอนเร็ว ๆ นะคะ ห้ามเมานะ” สั่งเสียคนรักเรียบร้อยอนงค์นางก็ลุกขึ้นยืน ร่างสูงยังกอดเอวอวบไว้แน่น "มีอะไรคะ” อนงค์นางนึกสงสัยกับอาการของคนรัก "เปล่า ขับรถดี ๆ นะถึงแล้วโทรมาบอกด้วย” ภพธรบอกเมื่อคลายมือออกจากเอวของคนรัก "รักเต้ยนะคะ รักมากกกกก” อนงค์นางลากเสียงยาว พร้อมกับฝังจมูกเล็ก ๆ ที่แก้มสากทั้งซ้ายขวา "เต้ยคะ! น้องว่าจะถามอะไร ลืมเลยค่ะ” ร่างอวบอิ่มหันมาถามเมื่อเดินไปถึงประตูทางเดินลงบันไดไปชั้นล่าง "ว่าไงครับ!” ภพธรหันไปทางต้นเสียง "บ้านที่ปากช่องน่ะค่ะ พี่ธีทำท่าเหมือนไม่อยากรับงานนี้ น้องไม่ยอมนะคะ เต้ยต้องพูดกับพี่ธีให้น้องด้วย” อนงค์นางเพิ่งนึกขึ้นได้ถึงเรื่องที่คุยค้างไว้กับธีรเทพ คำว่าพี่ธีทำให้ร่างสูงหัวใจกระตุก

"พ่อเด็กเป็นใคร ผัวมีนมันเป็นใคร บอกมา” ภพธรเสียงดัง เมื่อมินรญาเริ่มตอบกวนอารมณ์เขา "เป็นใครก็ได้ ทำไมต้องบอกแกด้วย กลับไปเลย" "ไอ้คนนั้นใช่ไหม คนที่มันกอดวันนั้นใช่ไหม" "แล้วจะทำไม! จะเป็นใครก็ได้ไม่เกี่ยวกับแก กลับไปแล้วอย่ามาที่นี่อีก ที่นี่ไม่ต้อนรับ" มินรญายังคงไล่ต่อ ดวงตากลมโตจ้องลึกลงไปนัยน์ตาคู่ดุที่ไม่ยอมหลบตาเธอ "ใจร้ายมากเลยนะมีน แกมันคนกลับกลอก” ภพธรหาคำพูดแรง ๆ มาต่อว่ามินรญา "เออใช่! ฉันมันคนตอแหล จบไหมล่ะ ถ้าจบแล้วก็ออกไป” มินรญาไม่พูดเปล่า ยังชี้นิ้วไล่เขาอีกรอบ ภพธรเริ่มหมดความอดทน คำก็ไล่สองคำก็ไล่ คนอย่างเขาก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ ให้เธอไล่ซ้ำ ๆ "เต้ยมาดี ๆ นะมีน มาดูมาถาม แต่ถ้าเป็นแบบนี้ก็คงไม่ต้องดีกัน” ภพธรพูดเสียงลอดไรฟัน ตาดุยังจ้องใบหน้าเธอเขม็ง "เออ!” มินรญาตอบสั้น ๆ "จำไว้นะมีน จำไว้ว่า วันนี้ทำอะไรไว้กับเต้ยบ้าง แล้วอย่ามาหาว่าคนอย่างไอ้เต้ยร้ายทีหลังก็แล้วกัน” ภพธรยังขู่ต่อ "แล้วฉันไปทำอะไรให้แก เรื่องเรียน เป็นแกไม่ใช่เหรอ ที่ดิ้นรนไปเอง แกรวย แกมีเ

"มีน พี่ธีมีเรื่องจะคุยด้วยนะ" วัลลภที่เปิดประตูออกมาจากห้องทำงานของธีรเทพเอ่ยเรียกด้วยสีหน้าบอกบุญไม่รับ มินรญาละมือจากงานที่ทำเงยหน้ามองเพื่อนร่วมงานที่มองมาที่เธออย่างเอาเรื่อง มินรญาได้แต่ส่งยิ้มแบบขอลุแก่โทษกลับไปเมื่อวานเธอเพิ่งยื่นใบลาออกกับธีรเทพ เพื่อนร่วมงานต่างพากันตกใจกับการตัดสินใจของเธอ โดยเฉพาะวัลลภที่ดูจะงงหนักกว่าทุกคน "มีน คุยกับพี่ธีก่อนแล้วค่อยตัดสินใจนะ” วัลลภบอกด้วยความห่วงใย เขาไม่รู้ว่า มินรญามีปัญหาอะไรถึงได้ลาออกแบบกะทันหัน การคุยกับธีรเทพอาจจะเป็นการแก้ปัญหาให้หญิงสาวอีกทาง "อืม” มินรญารับคำสั้น ๆ ก่อนจะเคาะประตูแล้วผลักเข้าไปเมื่อคนที่อยู่ในห้องอนุญาต ธีรเทพนั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่ ในมือยังมีแบบร่างของอาคารสำนักงานคาอยู่ ชายหนุ่มละสายตาจากงาน เมื่อมินรญาเดินเข้ามายืนหน้าโต๊ะ ใบหน้าคมคาย มองหน้ามินรญาด้วยสายตาอบอุ่น หญิงสาวรู้สึกหนักใจเมื่อโดนมองแบบนี้ "นั่งก่อนสิมีน” ธีรเทพเอ่ย เมื่อมินรญายังยืนอยู่กับที่ การสนทนาระหว่างคนทั้งสองไม่ต้องมีพิธีอะไรมาก แต่วันนี้มันมีเรื่องที่ชวนให้อึดอัดจนทำให้คนทั้งสอ