Semua Bab เจ้าสาวของธาวินทร์[นิยายชุดหนุ่มบ้านไร่]: Bab 21 - Bab 30

วาสินีมารอธาวินทร์ที่บ้านพัก หญิงสาวหุงข้าวทำกับข้าว รื้อตู้เย็นจัดของในตู้เย็น ให้เป็นระเบียบ รอของที่ธาวินทร์ซื้อมา ธาวินทร์คงอยากเอาใจเธอ เพราะรู้ว่าพักนี้เธอทำงานหนักและเหนื่อยมาก จึงแอบไปตลาดซื้อผลไม้ ที่เธอชอบมาฝาก เขาเซอร์ไพรส์เธอ เธอก็เซอร์ไพรส์เขาด้วยการกลับบ้านมาทำของอร่อยรอ พลิกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูอีกครั้ง เมื่อเวลาผ่านมานานแล้ว แต่ธาวินทร์ยังไม่กลับมา “หรือว่ามีงานด่วน” พูดกับตัวเองแล้วเดินเข้าห้องแต่งตัว รีดเสื้อผ้าและชุดทำงานของคนรักฆ่าเวลา ปรกติถ้ามีงานด่วนเข้ามา ธาวินทร์จะโทรับอกเธอเสมอ ติดเวรก็ไม่น่าใช่ เพราะเธอมีตารางงานของเขาหยิบมือถือขึ้นมากดหาคนรัก ก่อนจะต้องขมวดคิ้ว เมื่อไม่มีคนรับสาย “ทำอะไรอยู่คะ รับโทรศัพท์วาหน่อย วาคิดถึง คิดถึงใจจะขาดแล้ว” พูดติดตลกแล้ววางมือถือไว้ตามเดิม เห็นเบอร์เดี๋ยวคนรักก็โทรกลับมา “หรือว่าไปหาเพื่อน ๆ” บางทีธาวินทร์อาจจะซื้อของพวกนั้น ไปฝากเพื่อนที่ไร่ คิดเข้าข้างตัวเอง มากไปแล้วที่คิดว่า ผลไม้พวกนั้นเป็นของเธอ หัวเราะให้กับความคิดตัวเอง ก่อนจะปิดไฟแล้วเดินขึ้นห้องนอน พรุ่งนี้เธอมีงานตอนเช้า คนรักก

เลิกงานแล้ว แต่ธาวินทร์ยังนั่งอยู่ในห้องทำงาน ลลนาส่งข้อความมาบอกว่าพานวลแพรไปฝากท้อง ที่คลีนิกต่างอำเภอ จากตอนแรกจะฝากในตัวเมือง แต่กลัวคนคนรู้จักพบเห็น นวลแพรสดชื่นและพูดถึงลูกมากขึ้น ลลนาอยากให้เขาทบทวนเรื่องลูกอีกครั้ง อยากให้เขาอยู่กับนวลแพรเพื่อลูก ชายหนุ่มยอมรับว่าตั้งแต่นวลแพรท้อง ความเกลียดชังที่มีต่อเธอก็ลดลง เรื่องนี้ถ้าจะหาคนผิดจริง ๆ คนผิดก็คือเขา เขาทำร้ายเธอทั้ง ๆ ที่เธอไม่เกี่ยวข้อง อะไรด้วยเลย การกระทำของเขา ไม่ต่างกับสัตว์ป่า เพราะความสะใจ จึงลงมือทำร้าย คนบริสุทธิ์อย่างเลือดเย็น ถอนหายใจออกมา เฮือกใหญ่ เมื่อไม่รู้ว่าจะจัดการ กับเรื่องนี้ยังไง เผ่าเพชรเสนอรับเลี้ยงลูกให้ เพราะไม่อยากให้เขาผิดใจกับคนรัก แต่เป็นเขาเองที่ปล่อยนวลแพรไปไม่ได้ ร่างสูงเดินลงบันได ด้วยอาการเหม่อลอย ลูกน้องที่อยู่เวรทักทาย แต่เจ้านาย กลับเดินเลยไป “อาการหนักนะครับนาย” จ่าอำนาจพูดกับตัวเอง จะบอกเรื่องหมอวา ให้เจ้านายรับรู้ แต่เจ้านาย กลับเหม่อลอยเดินผ่านไป “แบบนี้จะรู้เรื่องกันไหมครับท่าน” เป็นห่วงเจ้านายเพราะ รู้เรื่องของนายทุกอย่าง หรือเรียกง่าย ๆ ก็คือสมรู้ร่วมคิดน

นวลแพรลุกจากที่นอน พับผ้าห่มเป็นระเบียบเหมือนทุกวัน หยิบผ้าขนหนูพาดบ่า จังหวะที่เดินไปที่ประตู ก็หันไปมองตู้โชว์อีกครั้ง อยากรู้ว่าในอัลบั้มใส่รูปของใครไว้ และในกล่องคุกกี้สีแดง มีอะไรซ่อนอยู่ เธอเคยดูหนังเรื่องหนึ่ง ที่ตายายเก็บจดหมายไว้ในกล่องคุกกี้ ในกล่องใบนี้อาจเป็นจดหมาย ที่พ่อแม่ของธาวินทร์ เขียนถึงกันก็ได้ “อยากรู้จัง” พูดกับตัวเอง แต่ก็ต้องตัดใจเดินออกจากห้อง เพราะไม่อยากขัดใจกับธาวินทร์อีกหลังจากกินอาหารเช้า ที่เป็นต้มจืดกับหมูเค็ม ที่ไร่แสงตะวันส่งมา นวลแพรก็หยิบกล้วยหอมสุก สีเหลืองทอง มากินหนึ่งผล ใจก็คิดถึงคนที่ซื้อมาให้ไปด้วย ก่อนจะต้องตกใจ เมื่อรู้ตัวว่า เธอคิดถึงเขามากไปแล้วร่างบางเดินสำรวจไปเรื่อย ๆ หลังบ้านมีต้นฝรั่งขี้นกต้นใหญ่ มีผลสุกสีขาว กับลูกดิบที่เป็นสีเขียวแก่ เต็มต้น จำได้ว่าตอนเด็ก ๆ เธอเคยปีนต้นฝรั่ง แล้วพลาดตกลงมา จนแขนหัก ครั้งนั้นนอกจากแม่สาธารจะไม่ดุ แม่ยังแสดงความรัก ความห่วงใย ออกมาอย่างชัดเจน ไม่คิดเลยว่าแม่ที่เธอคิดว่าเป็นแม่แท้ ๆของเธอ คือแม่ของพ่อเลี้ยงสินธร ที่พ่อเธอขโมยมา เมื่อ 30 ปีก่อน เธอไม่รู้ว่าอดีตที่ผ่านมา พ่อของเธอมีเรื่อ

“พี่วิน.../เกิดอะไรขึ้นครับพี่หมอ!/วาเกิดไรขึ้น!” วาสินีเรียกธาวินทร์ ไม่เข้าใจ การกระทำของแฟนหนุ่ม พชร คิมหันต์ ถามวาสินาด้วยความห่วงใย ที่นี่เป็นห้องฉุกเฉิน สองคนนี้ทำอะไร ไม่เกร็งใจสถานที่บ้างเลย “เกิดอะไรขึ้นหมอวา” คิมหันต์ถามเสียงเข้ม เพราคิดว่าธาวินทร์กับวาสินี ทะเลาะกัน “พี่หมอวา มีอะไรกันครับ” พชรถามแล้วเดินไปยืน ข้างหลังวาสินี สายตาที่ใช้มองเธอ มีความห่วงใยอยู่ในนั้น “พี่วิน คุกเข่าทำไมคะ เกิดอะไรขึ้น” วาสินีถามแล้วมองไปรอบ ๆ โชคดีที่ในห้องฉุกเฉิน มีพยาบาลทำหน้าที่อยู่แค่สองคน ไม่อย่างนั้นคงเป็นเรื่องใหญ่ “วาผ่าตัดให้นวลแพรได้ไหม ใบยินยอมนี่ พี่จะเซ็นเอง นะวานะ พี่ขอร้อง” ธาวินทร์พูดเสียงสั่น ส่งสายตาอ้อนวอน ให้หญิงสาว “พี่วิน...” วาสินีงงมากขึ้นไปอีก เมื่อได้ยินประโยคที่คนรัก พูดออกมา “ใบยินยอม ต้องญาติเท่านั้นถึงจะเซ็นได้ครับสารวัตร” คิมหันต์บอกกับนายตำรวจหนุ่ม ไม่เข้าใจว่าธาวินทร์เกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ “ผมเป็นสามี เป็นพ่อของลูกในท้องเธอ ให้ผมเซ็นเถอะครับ” ธาวินทร์บอกกับทุกคน นาทีนี้เขาไม่สนใจอะ

"วาครับ พี่ขอคุยด้วยได้ไหมครับ" ธาวินทร์เรียกหญิงสาวเอาไว้ จากที่ตั้งใจว่าจะรอให้เสร็จเรื่องของนวลแพรแล้วจะอธิบายให้เธอฟัง แต่ความรกและความร้อนใจ ทำให้เขาเดินตามเธอมา "พี่วินมีอะไรคะ" น้ำเสียงที่แสดงความห่างเหินออกมาอย่างชัดเจน ทำให้หัวใจแกร่งเจ็บร้าว เมื่อเห็นความห่างเหินของเธอ "พี่ขอโทษครับ" ธาวินทร์ขอโทษจากใจจริง เขาไม่ได้อยากให้เรื่องออกมาแบบนี้ รู้ว่าวันหนึ่งวาสินีต้องรู้ แต่ไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้ จะโทษใครนอกจากตัวเขาเอง เพราะเป็นห่วงนวลแพรกับลูก จึงพูดเรื่องนี้ออกมา "วาเข้าใจค่ะ พี่วินรักคุณแพร" "มันไม่ใช่แบบนั้น..." ธาวินทร์จะอธิบายให้เธอฟัง ตากลมโตมองหน้าเขาอย่างไม่เข้าใจ "ที่คุณแพรท้อง พีวินไม่ได้รักเธอเหรอคะ" "ใช่" ไวเท่าความคิด ธาวินทร์โพล่งคำนี้ออกมา "พี่ทำไปเพราะต้องการแก้แค้น ให้พวกไอ้เผ่า" เพลี๊ยะ!!!มือบางฟาดลงมาบนใบหน้าหล่อเหล่า เมื่อธาวินทร์พูดประโยคนี้ออกมา "เห็นแก่ตัวที่สุด!!!" วาสินีมองคนรกด้วยสายตาผิดหวัง ธาวินทร์คนที่เธอรัก ไม่ใช่ผู้ชายคนนี้