Share

เห็นแก่ตัว

last update Huling Na-update: 2025-07-21 14:13:33

"วาครับ พี่ขอคุยด้วยได้ไหมครับ" ธาวินทร์เรียกหญิงสาวเอาไว้ จากที่ตั้งใจว่าจะรอให้เสร็จเรื่องของนวลแพรแล้วจะอธิบายให้เธอฟัง แต่ความรกและความร้อนใจ ทำให้เขาเดินตามเธอมา

"พี่วินมีอะไรคะ" น้ำเสียงที่แสดงความห่างเหินออกมาอย่างชัดเจน ทำให้หัวใจแกร่งเจ็บร้าว เมื่อเห็นความห่างเหินของเธอ

"พี่ขอโทษครับ" ธาวินทร์ขอโทษจากใจจริง เขาไม่ได้อยากให้เรื่องออกมาแบบนี้ รู้ว่าวันหนึ่งวาสินีต้องรู้ แต่ไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้ จะโทษใครนอกจากตัวเขาเอง เพราะเป็นห่วงนวลแพรกับลูก จึงพูดเรื่องนี้ออกมา

"วาเข้าใจค่ะ พี่วินรักคุณแพร"

"มันไม่ใช่แบบนั้น..." ธาวินทร์จะอธิบายให้เธอฟัง ตากลมโตมองหน้าเขาอย่างไม่เข้าใจ

"ที่คุณแพรท้อง พีวินไม่ได้รักเธอเหรอคะ"

"ใช่" ไวเท่าความคิด ธาวินทร์โพล่งคำนี้ออกมา

"พี่ทำไปเพราะต้องการแก้แค้น ให้พวกไอ้เผ่า"

เพลี๊ยะ!!!

มือบางฟาดลงมาบนใบหน้าหล่อเหล่า เมื่อธาวินทร์พูดประโยคนี้ออกมา

"เห็นแก่ตัวที่สุด!!!" วาสินีมองคนรกด้วยสายตาผิดหวัง ธาวินทร์คนที่เธอรัก ไม่ใช่ผู้ชายคนนี้

Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App
Locked Chapter

Pinakabagong kabanata

  • เจ้าสาวของธาวินทร์[นิยายชุดหนุ่มบ้านไร่]   ความสุข

    ภาพที่อยู่เบื้องหน้าทำให้นวลแพรยิ้มออกมา ธาวินทร์ที่กอดอยู่ด้านหลังกระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้น “ที่นี่สวยมากเลยค่ะ วินรู้จักที่นี่ได้ยังไงคะ” ตายาวรีมองไปยังภูเขาสูงที่มีทะเลหมอกรายล้อมเบื้องหน้า ที่นี่สวยมากถึงจะสวยไม่เท่าเชียงรายจังหวัดบ้านเกิดก็ตาม แต่ที่นี่ก็สวยและทำให้คนท้องสดชื่นมาก ๆ เช่นกัน “ตอนย้ายมาก็ไม่คิดว่าจะเจอสถานที่ที่สวยแบบนี้ครับ” ตอนนั้นเขาคิดแค่ต้องมาให้ไกลจากเธอให้มากที่สุด “ตอนนั้นคิดแค่ว่า หนีแพรให้พ้นใช่ไหมคะ” “ใช่ครับ ตอนนั้นคิดได้แค่นี้จริง ๆ” “แพรมีความสุขมากเลยค่ะ ที่ได้เจอวินอีกครั้ง” “ผมก็มีความสุข ที่ได้อยู่กับคุณอยู่กับลูกของเรา” ธาวินทร์บอกกับหญิงสาว แล้วฝังจมูกลงมาบนซอกคอขาวเนียน “เหมือนฝันเลยนะคะ แพรไม่เคยคิดเลยว่าเรื่องราวของเราจะมาลงเอยแบบนี้” “ใช่ครับเหมือนกับความฝัน แต่เป็นฝันที่มีอยู่จริง” “ผ่านอะไรกันมาตั้งมากมาย แล้วเรารักกันไหมคะ” “อย่าถามหาความรักจากผู้ชายอย่างผมเลยครับ ขอให้แพรรู้ว่าทุกคำพูดทุกการกระทำของผมมันคือเรื่องจริง ผ

  • เจ้าสาวของธาวินทร์[นิยายชุดหนุ่มบ้านไร่]   ดาวมีไว้มอง

    ธาวินทร์นั่งมองดาวบนท้องฟ้า ดาวที่อับแสงไม่ต่างจากชีวิตเขา ที่มืดม่นจนมองไม่เห็นทางออก “แพรคุณเป็นอย่างไรบ้าง ผมขอให้คุณปลอดภัยทุกช่วงเวลาของชีวิตนะครับ” คนเลวอย่างเขาทำได้แค่อวยพรให้เธอผ่านสายลมนั้น “หมอวาครับพี่ขอโทษนะครับ” ความรักที่เขามีให้วาสินีคือเรื่องจริง เขารักและอยากใช้ชีวิตคู่กับเธอ แต่การกระทำอันสิ้นคิดของเขาทำให้สร้างเรื่องที่ผิดมหันต์จนต้องพาตัวเองมาหลบซ่อนอยู่ที่นี่ “ผมขอโทษ” พูดแล้วหงายหลังลงกับแคร่ไม้ไผ่จ่าอำนาจส่ายศีรษะให้กับภาพตรงหน้า คืนนี้ก็เหมือนเดิม ธาวินทร์ยังนั่งอยู่ที่เดิม ดื่มเหล้าและพูดประโยคเดิม ๆ ไม่ได้หวังให้เจ้านายหายเศร้า แต่อยากให้ดีขึ้นกว่านี้สักนิด นอกจากจะไม่มีความสุขแล้ว สุขภาพร่างกายก็เสียไปด้วย “เมาก็นอนเถอะครับนาย” จ่าอำนาจเข้ามาประคองเจ้านายเข้าห้องนอน เหมือนอย่างเช่นทุกคืนเช้านี้ธาวินทร์ตื่นพร้อมเสียงไก่ขัน ชีวิตที่นี่ก็แค่นี้ ลืมตาตื่น อาบน้ำ กินข้าว เข้าโรงพัก วนอยู่แบบนี้ทุกวัน วันนี้ก็เช่นกันธาวินทร์เข้าโรงพักทำงานตามปรกติ ที่ไม่ปรกติก็คือแขกที่ลูกน้องมารายงานว่ามีคนมาหา คิ้วเข้มขมวดเข้า

  • เจ้าสาวของธาวินทร์[นิยายชุดหนุ่มบ้านไร่]   ปรับความเข้าใจกัน

    ทุกคนปรับความเข้าใจกัน รามชวนม่านไหมกับวาสินีค้างคืนที่บ้าน เพราะอยากให้นวลแพรอยู่กับแม่ ม่านไหมปฏิเสธ เพราะไม่เหมาะสมถึงจะไม่ได้คิดอะไรกับรามแล้ว และมากับลูกแต่เธอก็คิดว่าไม่เหมาะสม “ถ้าไม่สะดวกใจพักที่บ้าน ออกไปพักรีสอร์ทก็ได้นะครับไหม” รามบอกกับม่านไหม “ไม่เป็นไรค่ะราม ฉันกลับดีกว่าค่ะ” ม่านไหมบอกกับคนที่ยืนมองด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม “หนูวาน่ารักมากเลยนะครับ ยินดีกับคุณด้วยที่มีครอบครัวที่อบอุ่น ไม่ต้องห่วงแพรนะไหมผมสัญญาว่าผมจะดูแลลูกให้ดีที่สุด” รามบอกกับม่านไหมด้วยความจริงใจ “รามคะ ชีวิตแต่งงานของฉันกับพ่อเลี้ยงธงชัย ไม่ได้มีความสุขอย่างที่คุณและใคร ๆ คิดหรอกนะคะ ฉันก็แค่เมียขัดดอก” “นี่คงเป็นเหตุผลที่คุณหนีไปใช่ไหม ม่านไหม ทำไมคุณไม่กลับมาหาผม” รามถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “อำนาจของพ่อเลี้ยงธงชัย จะทำให้ทุกคนเดือดร้อน โดยเฉพาะคุณกับคนพ่อ” รามกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ที่ม่านไหมพูดมาก็ถูกทั้งหมด ตอนนั้นเขาเป็นแค่คนงานในไร่ จะเอาอะไรไปสู้กับอำนาจของคนเหล่านั้น ขนาดเมียกับลูกยังรักษาไว้ไม่ได้เลย

  • เจ้าสาวของธาวินทร์[นิยายชุดหนุ่มบ้านไร่]   ความจริง

    “ฉันขอตัวนะคะ” นวลแพรเอ่ยขอตัว เธออยากไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด เพราะไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น “แพรลูกมาหาแม่นะลูก แม่อยู่นี่แล้ว” ม่านไหมเดินมาหา แต่นวลแพรถอยหลังหนี “หนูแพร ผม...” ดีใจจนพูดไม่ออก คำพูดทั้งหมดพากันมาจุกอยู่ที่คอหอย “คุณแม่คะ วางงไปหมดแล้ว คุณแม่ช่วยอธิบายให้ฟังนะคะ” “วาลูกแม่ขอโทษ” ม่านไหมบอกกับลูก “วาต้องการคำอธิบายค่ะ คุณแม่มีคำตอบให้วาไหมคะ” พูดไปแบบนั้น เพราะภายในใจสับสนไปหมอ “แพรแม่ขอโทษ ขอโทษที่แม่ทิ้งหนูไป แม่ขอโทษ” ม่านไหมล้มลงกับพื้น สัญชาติญาณและความรู้สึกที่อยู่ภายในหัวใจ ทำให้รามรีบรับเธอไว้ในอ้อมแขน “ยกโทษให้แม่ได้ไหมลูก” “อย่าพึ่งพูดอะไรเลยนะคะ ตอนนี้ฉันสับสนไปหมดแล้ว” นวลแพรบอกกับคน แล้วถอยหลังอยากออกไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด “อย่าหันหลังให้แม่ได้ไหมลูก” ม่านไหมร้องห้ามเธอไม่อยากให้นวลแพรไปจากตรงนี้ เพราะกลัวลูกจะหันหลังให้เธอตลอดไป “คุณแพรฟังแม่ก่อนนะคะ อย่าหันหลังให้แม่เลยนะคะ” วาสินีขอร้อง อยากให้นวลแพรเข้าใจแม่ แม่คงมีเหตุผลถึงตัดสิน

  • เจ้าสาวของธาวินทร์[นิยายชุดหนุ่มบ้านไร่]   ทวงสัญญา

    หลังรับประทานอาหารเย็นรามกับนวลแพรนั่งคุยกันต่อ หลัก ๆแล้วจะเป็นเรื่องผลไม้ในสวน จนกระทั่งเวลาลวงเลยมานาน รามจึงตั้งคำถาม “เรื่องแต่งงาน ไม่ทราบว่าหนูว่าไงครับ” คำถามของรามทำให้มือที่กำลังเอื้อมไปจับผลส้ม ชะงักไปนิด ตายาวรีมองหน้าเขา ในที่สุดคำถามที่ทำให้เธอลำบากใจก็มาถึง “ถ้ายังไม่ได้ตัดสินใจ ไว้ค่อยตอบผมวันหลังก็ได้ครับ” รามถามเขาไม่ใช่คนแก่ตัณหากลับ แต่คิดว่านี่คือทางออกที่ดีที่สุดที่จะช่วยเหลือเธอกับลูกในท้อง “เด็กต้องมีพ่อ ผมไม่ได้เอาเรื่องนี้มาบีบบังคับหนู แต่คิดว่าหนูคงเข้าใจ” “เออ...คือว่า อย่างนี้นะคะ...” นวลแพรมีบางอย่างจะบอกกับเขา แต่ต้องหยุดคำพูดไว้แค่นั้นเมื่อรามขัดขึ้น “ถ้าหนูยังไม่พร้อม ยังไม่ต้องตอบผมตอนนี้ก็ได้นะครับ” “คือ...ฉันมีบางอย่างจะบอกกับคุณราม เกี่ยวกับเรื่องเด็กนะคะ” “หืม...เรื่องเด็กมีอะไรเหรอครับ” รามถามพร้อมกับรอฟังคำตอบ แต่เด็กรับใช้ก็เข้ามาขัดเสียก่อน “มีแขกมาหาคุณรามค่ะ” รามฟังเด็กรับใช้รายงาน พร้อมกับดูนาฬิกาที่ข้อมือตัวเอง นวลแพรโล่งใจนึกขอบคุณเด็กรับใช้

  • เจ้าสาวของธาวินทร์[นิยายชุดหนุ่มบ้านไร่]   ความสบายใจ

    นวลแพรมองภาพที่อยู่ตรงหน้าด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยความสุข เกือบเดือนแล้วที่เธอตามรามมาอยู่ที่นี่ ที่ที่ทำให้เธอเหมือนหลุดเข้าไปอยู่ในดินแดนของเทพนิยาย บรรยากาศที่นี่สวยมากสวยจนเธอคิดว่าเป็นภาพวาด สวนส้มที่ล้อมไปด้วยขุนเขาและต้นไม้ใหญ่ตามธรรมชาติ ตอนนี้เป็นฤดูเก็บเกี่ยว ส้มผลสีเหลืองทองดกจนเต็มต้น คนงานบางคนเก็บง่วนอยู่ต้นสองต้นก็หมดเวลาเป็นชั่วโมงแล้ว “มานั่งทำอะไรตรงนี้ครับ” คำถามที่ดังมาจากด้านหลังของคนมาใหม่ทำให้ นวลแพรต้องหันไปมอง ใบหน้าสวยคมตาชั้นเดียวเปิดยิ้มกว้างให้เขา “คุณราม แพรมาดูคนงานเก็บส้มค่ะ” นวลแพรตอบคำถาม ร่างสูงคุ้นตาเดินเข้ามาหา แล้ววางผ้าคลุมไหลผืนหาลงบนไหล่บอบบาง “อาการหนาวเดี๋ยวเป็นหวัด ” รามบอกแล้วหย่อนสะโพกลงนั่งบนเก้าอี้ว่างใกล้ ๆ เธอ “ขอบคุณค่ะ” เอ่ยขอบคุณแล้วลงมือเทชาร้อนในกาลงแก้วให้เขา “คุณรามดื่มชาสิคะ” “ขอบคุณครับ” รามขอบคุณ แล้วยกถ้วยชาในมือขึ้นดื่มอากาศเย็นทำให้ชาอุ่นพอดี จึงดื่มรวดเดียวหมดถ้วย “คุณรามกลับมาแล้วเหรอคะ” “ไร่ฝั่งใต้คนงานเก็บเสร็จแล้ว ผมว

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status