Semua Bab SIR LOGAN : Bab 1 - Bab 7

Pagkatapos kong magsampay nagdala ulit si Ate Ising ng meryenda. Tatlong pirasong hot cake at juice. Isa lang ang kinain ko para mauwi ko kay nanay ang dalawang piraso. Kailangan niyang makakain ng masarap para tuluyan na siyang gumaling at lumakas. Alas-singko nang hapon nang matapos ko ang paglalaba. Madami pang natira sa loob pero bukas ko na ito itutuloy. Baka kasi mahimatay na ako sa sobrang pagod kung pilitin ko itong tapusin. "Uuwi na po ako, Ma'am," paalam ko kay madam. Nakaupo siya sa sala habang may hawak na tablet sa kaniyang mga kamay. "Maglalaba ka ulit bukas?" Nakangiti niyang tanong. Binaba niya saglit ang hawak niya. "Opo, Ma'am," magalang kong sagot. Kinuha niya ang wallet niya na nakalapag sa mesa sa kaniyang harapan at naglabas ng pera. "Thank you po!" Nakangiti ko itong tinanggap. Kahit paano makakabili kami ng ulam at bigas para ngayong gabi. Mula sa enggrandeng hagdan ay bumaba si Sir Logan, kaya napatingala ako. Agaw pansin naman kasi si Sir. "Mom, I'm

"Nanay!" Masaya akong pumasok sa loob ng bahay. "Oh, anak! Bakit?" Mukhang nagising lang si Nanay dahil sa pagsigaw ko. Nilabas ko ang mga pagkain mula sa aking tote bag. "Oh, ang dami niyan, ah. Hindi ka ba kumain?" "Kumain po ako, Nay. Madami lang po silang binigay na pagkain sa akin."Nilapag ko din ang ecobag sa mesa. "At heto pa, nay!" Pagmamalaki ko sa kaniya. "Nagbigay pa si Ma'am ng pagkain." Napangiti si Nanay. Excited kaming pareho. Nagmamadali naming nilabas ang pagkain mula sa ecobag. "Ang sasarap nito, Nay!" Tuwang-tuwa kong sambit. Nagmamadali akong kumuha ng mga plato at kutsara para makakain na kami ni Nanay. Tuwang-tuwa kami habang kumakain. Hindi na namin maalala iyong huling beses kaming kumain ng masarap. Siguro last year pa nang naki-birthday kami sa may sentro. Busog na busog kami ni nanay. May natira pa para bukas. Iyong adobo ay iinit na lang ni nanay para may ulam siya bukas. Madami iyong kanin, isasangag ko na lang bukas ng maaga. hindi naman siguro m

Hindi na lang ako sumagot pa. "Dalhin kita sa ospital para magamot ang mga pasa at sugat mo."Umiling ako. "Hot compress lang 'to, Sir.""Ihatid na lang kita sa inyo kung ganoon.""Hindi na, Sir."Nagtaas siya ng kilay. "Gabi na, Dayana. At tingnan mo nga ang kalagayan mo.""Kaya ko na po ang sarili ko.""Ang kulit," aniya at basta na lang niya akong binuhat. "Teka, Sir... ibaba mo po ako," reklamo ko. "Hindi. Matigas ang ulo mo. Ihahatid na kita sa inyo.""Sir... Ayaw ko pong umuwi."Natigilan siya. Nakatingin lang siya sa akin ng ilang segundo bago niya ako pinasok sa loob ng kaniyang sasakyan. "Sir..."Umikot siya sa kabila at naupo sa may drivers seat. "Sir, hindi po ako uuwi.""Doon ka na lang muna sa bahay kung ayaw mong umuwi. Para magamot din natin iyang mga sugat mo. Pumutok ang labi at kilay mo."Napatingin ako sa side mirror ng kotse. Tama nga siya. Halos hindi ko na makilala ang aking sarili. Napahikbi ako habang nakatingin sa nakakaawang sarili. Tahimik namang nag-dr