All Chapters of The Disguised Heiress: Dumped by Her Ex, Married to a Secret Billionaire: Chapter 41 - Chapter 50

“Mr. Mendoza… I… I really didn’t expect na magiging ganito ‘yung babae na ‘yon…” garalgal ang boses ni Lyle habang hawak pa rin ang cellphone, nanginginig ang kamay sa tindi ng kaba.Tuyong lunok ang sumunod. Pakiramdam niya ay may bara sa lalamunan niya.“She’s completely different now… hindi na siya ‘yung Clarissa na kilala natin noon…”“Different?!” galit na sigaw ni Joaquin mula sa kabilang linya, puno ng pangungutya ang boses. “Ipaliwanag mo sa akin! Anong ibig mong sabihin? Akala ko ba pinaglaruan mo lang ‘yang babae na ‘yan? Ngayon hindi mo na kayang tapatan?”Halos sumabog ang tiyan ni Lyle sa kaba. Para siyang pinipisa habang buhay. “Mr. Mendoza, she… she’s really powerful now. As in sobrang intimidating na niya. Hindi ko na siya kayang pantayan… kahit kailan.”Binalikan niya sa isipan ang eksena kaninang umaga. Muli niyang inilahad ang pangyayari — kung paano siya iniharap ni Clarissa, kung paanong wala man lang effort nitong in-over-the-shoulder throw siya sa harap ng l

Marahan niyang tinanggap ang piraso ng tinapay mula sa kamay ni Luis. She took a light bite, and immediately, the soft, slightly sweet flavor of wheat filled her mouth. Sa gitna ng pagod at bigat ng overtime, parang unti-unting lumuwag ang dibdib niya. The simple warmth of bread, paired with the comforting scent of coffee, made everything feel a little more bearable.Tahimik lang siyang pinagmamasdan ni Luis. His gaze was calm yet intense, like a river that runs deep. The corners of his lips carried a faint, relaxed smile—hindi pilit, hindi pabebe, kundi tunay na kalmadong ngiti ng isang lalaking sanay na sa katahimikan.Sa labas ng bintana, ang huling liwanag ng araw ay sumasayaw sa salamin. The setting sun cast a golden hue over his sharp features, adding depth to his already striking profile. His custom suit hugged his frame perfectly—broad shoulders, relaxed posture, and that light scent of cologne blending with the aroma of the coffee he brought… Lahat ng iyon ay tila isang tahi

Dumantay ang mapungay na mata ni Clarissa kay Luis habang nakasandal siya rito, tila ba nalulunod pa sa antok at amats. Mainit ang hininga niyang dumadampi sa leeg ng lalaki, may kasamang mahinang amoy ng alak na nakakahalina imbes na makairita.Umangat ang kamay niya at marahang tinapik ang dibdib ni Luis. Nagsimulang gumuhit ang mga daliri niya sa ibabaw ng shirt nito, paikot-ikot na parang batang walang kamuwang-muwang. Ang bawat galaw ay tila mas may kahulugan kaysa sa inaakala niya—at unti-unting pinalalim ang pagitan nilang dalawa.“Luis…” aniya, paos ang tinig. “Bakit ang tangkad mo?”Napalingon si Luis, ang lalim ng titig niya ay agad tumama sa mukha ng babae. Bahagyang gumalaw ang Adam’s apple niya habang nagsalita sa mababang boses.“Lasing ka na,” aniya, puno ng pagpipigil ang tinig.“Nooo…” mariing sagot ni Clarissa, sabay kunot ng ilong. “I’m not drunk. I’m just… tipsy. Slight lang. As in very, very slight.” Nagtawa siya nang mahina, halos parang pabulong lang, saka i

Nanigas ang katawan ni Clarissa nang marinig ang susunod na sinabi ni Joaquin.Parang may lamig na biglang dumaloy sa buong katawan niya. The warmth she had this morning completely vanished. Her expression hardened, her lips pursed into a thin line. Tumitig siya nang matalim kay Joaquin—matatalas ang mga mata, parang kutsilyong kayang bumasag ng kapalaluan ng lalaki sa harap niya."Joaquin," malamig ang tinig niya, bawat salita ay parang hampas ng matulis na yelo. "Bantayan mo ang bibig mo."Nanatiling diretso ang tingin niya. Hindi siya napatras, hindi siya kinabahan."Kung ano man ang ginagawa ko sa buhay ko ngayon, wala kang kinalaman. Hindi ikaw ang may karapatang husgahan ako. Hindi ikaw ang dapat nagsasabi kung kumusta na ako ngayon."Napaurong si Joaquin saglit, tila nawalan ng masabi, pero mabilis din siyang nakabawi. Nagbago ang ekspresyon niya—muling lumitaw ang pamilyar na arogansya sa mukha nito, ang pagyayabang na parang batid niyang walang ibang magmamahal kay Claris

Bahagyang nag-alinlangan si Clarissa, lalo na nang makita niyang palapit ang mga pulis sa parking garage. Gusto sana niyang pigilan si Luis—baka lalo pang lumala ang sitwasyon—pero hinawakan nito nang mahigpit ang kanyang pulso. Hindi galit ang hawak niya, kundi protektibo. Yung init ng hininga ni Luis na dumikit sa leeg niya, kasabay ng mahinang bulong ng, "I'm here. I won’t let them touch you," ay tila humaplos sa puso ni Clarissa. Sa gitna ng kaguluhan, nagkaroon siya ng sandaling kapanatagan.Samantala, pagkatapos tumawag ni Joaquin sa pulis, nagsimula na siyang magsalita nang malakas, para bang may audience na kailangan niyang pagsinungalingan.“Pinagbubugbog nila ako!” reklamo niya habang hawak-hawak ang nangingitim niyang pisngi. “Walang awa! Ako ang biktima rito, pero ginawa akong parang kriminal!”Hindi niya binanggit kung paanong ilang beses na niyang tinakot at ininsulto si Clarissa, o kung paanong siya ang unang nanakit.Pagkatapos niyang isara ang tawag, naupo siya sa