All Chapters of The Disguised Heiress: Dumped by Her Ex, Married to a Secret Billionaire: Chapter 61 - Chapter 70

Lyle chuckled, a sly grin spreading across his face—halatang nasabik sa kung anong delikadong ideya ang naiisip niya.“You mean…” he began, trying to gauge the true intent behind Joaquin’s tone. “You want something... scandalous? Something na hindi basta-basta mabubura sa headlines?”Pero bago pa siya matapos, bahagyang tumagilid si Joaquin sa swivel chair niya. Dahan-dahan siyang tumingin kay Lyle, ang mga mata ay singlamig ng yelo, halos parang ahas na handang umatake sa tamang pagkakataon.“You don’t need me to spell it out for you,” aniya, malamig at may bigat ang boses. “I know you’re not stupid.”Tumango agad si Lyle, hindi na nagtangkang kumontra. “Of course. I understand. Leave it to me. Just give me 48 hours… tops.”Tumango si Joaquin, saka marahang humithit ng sigarilyo. Hindi na niya inaksaya ang oras. Gumuhit sa mukha niya ang isang mapait pero tiwalang ngisi.Pagkatapos ng saglit na katahimikan, tumayo si Lyle, inaayos ang collar ng kanyang blazer.“Alright, I’ll ge

In just a split second, lahat ng atensyon sa buong venue ay kusang nahulog kay Clarissa. Parang may invisible spotlight na sumalubong sa kanyang presensya—kahit walang ilaw na nakatutok sa kaniya, parang siya ang tanging liwanag sa madilim na silid.Tahimik ang unang mga segundo. Walang imik ang mga nasa paligid. Pero tulad ng apoy na dahan-dahang sinisilaban, unti-unting sumiklab ang bulungan. Hindi lahat ay mahina. Marami ang sadyang pinalalakas ang boses—halatang gustong makisawsaw sa “eksena.”“Grabe, she really came here? To what—beg for a second chance?” ani ng isang lalaking nakatambay sa may bar, habang hinahalukay ang baso ng whiskey. Inangat pa nito ang boses, parang sinadyang ipaabot sa kabilang gilid ng venue.“Oo nga,” sabat ng babaeng may phoenix-shaped eyes, suot ang pinakabagong Chanel couture dress. “How did she even manage to squeeze herself into this crowd? I mean… Mr. Mendoza, you’re not still in love with that, are you?”Sabayan pa ng malisyosong tawa, at halos

Sa gilid ng paningin ni Clarissa, may dumaan na aninong pamilyar. Isang sulok ng coat—ang kulay, ang tiklop, ang hakbang—alam na alam niya.Si Joaquin?Bigla siyang napalingon, at hindi siya nagkamali. Sa kabila ng inaasahan niyang nakaalis na ito, nandoon pa rin siya—nakasilip sa likod ng haligi, nakamasid, at punung-puno ng galit ang mga mata.Halos kasabay ng pagkrus ng tingin nila, biglang sumugod si Joaquin mula sa kanyang pinagtataguan. Diretso ang lakad. Matigas ang mukha. Parang may sariling eksena pa siyang gustong isulat.Pero hindi umatras si Clarissa.Bagkus, isang mapait at malamig na ngiti ang gumuhit sa kanyang labi. Hindi ngiti ng tuwa, kundi ng matinding panlilibak.“Well, well... look who decided to crawl back,” ani Clarissa, matinis ang tono ngunit kontrolado. “Isn’t this Mr. Joaquin Mendoza who ran out of the ballroom with his tail between his legs?”Kitang-kita niya kung paanong nagdilim ang mukha ni Joaquin.“Clarissa, you bitch!” sigaw ng lalaki, nangingi

Bumangon si Clarissa mula sa kama, mabigat pa rin ang katawan pero mas mabigat ang laman ng isip. Parang hindi siya tinulugan ng gabi. Tahimik siyang naglakad papunta sa banyo, dala ang kakaibang lungkot na hindi niya maipaliwanag.Sa tuwing mapag-isa siya, si Luis pa rin ang nasa isip niya. Hindi dahil sa sobra siyang in love—kundi dahil sa dami ng tanong na walang kasagutan. Bakit siya nito inaalagaan nang gano’n? Bakit tila mas kilala siya nito kaysa sa sarili niya?Pagpasok sa banyo, agad siyang naghilamos. Malamig ang tubig sa palad, pero hindi sapat para patayin ang apoy sa dibdib niyang hindi niya maintindihan.Habang pinupunasan ang mukha gamit ang towel, napakunot ang kanyang noo. Tila ba kahit ang simpleng umaga ay pinipilit siyang alalahanin ang mga bagay na matagal na niyang gustong kalimutan—lalo na si Luis. Pero pagharap niya, muntik na siyang mapasigaw.Si Luis.Nakatayo ito sa may pintuan ng banyo. Naka-apron. At hawak ang isang tray ng almusal. Parang eksena sa p

Napansin ni Clarissa ang palihim na sulyap ng receptionist—tila nakikiramdam ito sa tensyong namamagitan sa kanila ni Joaquin. Hindi siya nagtataka. Kung may eksenang ganito sa lobby ng Montefalco Group, sino bang empleyado ang hindi mapapalingon? Lalo na kung ang bida sa drama ay isang lalaking desperado, mayabang, at pilit ipinagsisiksikan ang sarili sa mundong matagal na siyang iniwanan.At least, he should’ve left with a sliver of dignity, she thought.Dahan-dahan siyang yumuko palapit kay Joaquin, hindi para magpakumbaba—kundi para mas marinig nito ang malamig niyang boses na parang kutsilyong tumatagos sa balat.“Let me give you a word of advice,” aniya, bawat syllable ay may bagsik at pino. “This is the Montefalco Group. If you plan on chasing Miss Montefalco, at least try not to embarrass yourself in front of her own people.”Hindi niya kailangang sumigaw. Hindi niya kailangang magmura. Isa lang iyong mapanlinlang na bulong—pero sapat para iparamdam kay Joaquin kung sino ta