Semua Bab เสพติดหัวใจมาเฟีย: Bab 61 - Bab 70

‘กลายเป็นข่าวฮือฮาและน่าตกใจกันเลยทีเดียวนะคะ หลังจากมีคนออกมาแฉวีรกรรมของนางแบบสาวระดับวิคตอเรียซีเคร็ทตัวย่อ ‘J’ ที่มีวีรกรรมไม่เหมาะสมทำร้ายรุ่นน้องนางแบบด้วยกัน และขู่ว่าถ้าบอกเรื่องนี้กับใครจะทำให้ไม่มีที่ยืนในวงการบันเทิง แต่งานนี้นางแบบสาวระดับตัวท็อปอย่างวิคตอเรียซีเคร็ทเจอคนจริงออกมาแฉวีรกรรมจนกลายเป็นข่าวดังกระหึ่มทั้งในประเทศและต่างประเทศ งานนี้คนคงเดาไม่ยากนะคะว่าอักษรย่อ ‘J’ คือใคร เพราะน่าจะมีคนเดียวที่ได้ไปโกอินเตอร์จนได้ติดปีกเป็นนางฟ้าวิคตอเรียซีเคร็ทอย่าง…จัซมิน….ข่าวล่าสุดจากวงในบอกว่า จัซมินได้บินออกนอกประเทศไปตั้งแต่เมื่อคืนโดยไพรเวทเจ็ทเครื่องบินพร้อมผู้จัดการส่วนตัว’เธอนั่งฟังข่าวจัซมินเงียบๆ ในห้องนั่งเล่น แอบตกใจไม่น้อยที่จัซมินจะทำแบบนั้น เธอคิดว่าจัซมินน่าจะปากร้ายเฉยๆ แต่ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะกล้าใช้ความรุนแรงเหมือนกัน ตอนนี้จัซมินติดเทรนทวิตเตอร์อันดับหนึ่ง มีคนทยอยออกมาแฉวีรกรรมของจัซมินเรื่อยๆ คาดไม่ถึงเลยว่าอีกฝ่ายจะเป็นคนที่ชอบใช้ความรุนแรง“ดูอะไร” มาร์คินถามภรรยาที่นั่งดูโทรทัศน์คนเดียวอยู่ในห้องนั่งเล่น“เฮียเห็นข่าวคุณจัซมินที่ทำร้ายนางแบบรุ่นน้องรึย

หลายวันต่อมา “มีอะไรก็รีบๆ พูดมา เวลาของฉันมันมีค่า” เธอพูดกับแดนด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้าง แดนบอกว่าอยากเจอเธอเป็นครั้งสุดท้ายเพื่อเคลียร์เรื่องทั้งหมดให้จบ ซึ่งเธอก็ตกลงมาโดยพามาร์คินมาด้วยเพราะเธออยากให้เขารับรู้ด้วยและไม่อยากเก็บมีความลับต่อเขา“นาร์ยกโทษให้กับสิ่งที่แดนเคยทำไว้กับนาร์ในอดีตจะได้ไหม?”“รู้ใช่ไหมว่าสิ่งที่นายทำไว้กับฉันในอดีตมันเกินที่จะให้อภัย?”“แดนรู้…”“ในเมื่อรู้อยู่แก่ใจแล้วนายจะมาขอร้องให้ฉันให้อภัยนายทำไม?”“แดนรู้ว่าสิ่งที่ทำลงไปในวันนั้นมันเกินจะให้อภัย แดนสำนึกผิดแล้วจริงๆ ที่วันนี้ขอให้นาร์ยกโทษให้เพราะแดนไม่อยากมีเรื่องอะไรให้ต้องคาใจก่อนย้ายไปออสเตรเลีย”“ย้ายไปออสเตรีเลีย?” เธอเลิกคิ้วขึ้นสูงแล้วทวนสิ่งที่แดนพูดอีกครั้ง“ใช่ พ่อของแดนหาผู้หญิงให้แต่งงานด้วย เป็นลูกสาวของเพื่อนพ่อที่อยู่ออสเตรเลีย” พ่อของเขาอยากให้ตัวเองแต่งงานด้วยเหตุผลที่ว่า เขาควงผู้หญิงเยอะไม่ซ้ำหน้า และอีกสาเหตุก็เพราะอยากอุ้มหลานเร็วๆ เมื่อเห็นว่าไม่มีแววที่เขาจะแต่งงานจึงตัดสินใจใช้วิธีคลุมถุงชน ในอดีตนาร์มินเคยเป็นลูกสาวคนโปรดของพ่อกับแม่เขา แต่นับตั้งแต่เลิกกันไป พ่อกับแม่ก็บอก

ปังเธอยกมือขึ้นมาทาบอกข้างซ้ายหลังจากมาถึงห้องนอน ภาพตอนจูบกับนาร์วินยังคงฉายอยู่ในหัว มือเล็กอีกข้างพลางเลื่อนขึ้นมาสัมผัสริมฝีปากอย่างไม่อยากเชื่อว่าจะสูญเสียจูบแรกให้กับน้องชายพี่สะใภ้ตัวเอง พยายามสะบัดไหล่ภาพเหตุการณ์นั้นออกแต่ทว่าสัมผัสตอนจูบกับนาร์วินยังคงติดอยู่บนริมฝีปากเธอยกมือขึ้นมาตีหน้าตัวเองเพื่อเรียกสติกลับคืนมา หลังจากเสียจูบแรกไปก็ดูเหมือนว่าสมองเธอจะอ๊องไปโดยอัตโนมัติ เธอก้มมองตัวเองพบว่าไม่ได้คืนเสื้อแจ็คเก็ตให้นาร์วิน อยากเขกมะเหงกตัวเองจริงๆ เธอจะกล้าไปคืนเสื้อเขาได้ยังไง หลังจากเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันเมื่อกี้เธอไม่คงไม่กล้าไปสู้หน้านาร์วินอีกหรอก แต่ก็ไม่มีทางเลือกเพราะต้องนำเสื้อแจ็คเก็ตไปคืนเขา“หรือจะเอาไปฝากไว้กับพี่คิน แล้วให้พี่นาร์มินโทรบอกเขามาเอาเสื้อคืน” เธอพูดพึมพำคนเดียว เริ่มคิดหาวิธีคืนเสื้อแจ็คเก็ตนาร์วินโดยไม่ต้องไปเจอหน้าเขาครืด ครืดเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นมาทำให้ณิดาหยุดความคิดในหัวไปชั่วขณะ หญิงสาวหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าเพื่อดูว่าใครโทรมา พอรู้ว่าเป็นเพื่อนสนิทจึงปัดหน้าจอรับสาย(ยัยณิดา~ คืนนี้ว่างไหม)“ทำไมเสียงแกสั่นๆ แบบนั้นอะ? ทะเลาะก

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊า~” ณิดาฝครางไม่เป็นภาษาท่ามกลางเสียงเนื้อกระทบกันจากแรงกระแทกกระทั้นของนาร์วิน บทรักดำเนินต่อมาเรื่อยๆ ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงเมื่อไหร่ ร่างกายทั้งสองคนเปียกชุ่มไปด้วยหยาดเหงื่อ แม้ภายในห้องนอนจะมีเครื่องปรับอากาศทำงาน หากแต่ไม่สามารถดับความร้อนรุ่มของทั้งสองคนลงได้ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ!!“อึก อื้อๆ!” เธอจิกข่วนเล็บลงแผงอกกำยำของนาร์วินเพื่อระบายความรู้สึกต่างๆ ที่ประเดประดังเข้ามา ตอนนี้เธอคร่อมบนร่างนาร์วินกำลังถูกเขาจูบ ส่วนช่วงล่างยังคงถูกเขากระแทกแก่นกายใส่ร่องรักของเธออย่างไม่มีคำว่าออมมือแม้เป็นครั้งแรกแต่เขาก็ไม่คิดที่จะอ่อนโยน นาร์วินเตือนแล้วแต่เธอดันทุรังจะลองเอง บทรักครั้งนี้เสร็จสุขสมไปหลายรอบ หากแต่กลับยังไม่หยุดบรรเลงเพลงรักเพราะต่างฝ่ายต่างยังมีอารมณ์ค้างคาอยู่“มะ…ไม่ไหวแล้ว” เสียงหอบกระเส่าของณิดาบอกนาร์วินให้รับรู้ว่าตัวเองใกล้เสร็จสุขสมแล้ว“อ๊า…ซี๊ดดด~ ฉันเองก็ใกล้เสร็จแล้วเหมือนกัน” เขาเลื่อนมือไปวางประคองไว้ก้นงอนงามของณิดาแล้วเร่งจังหวะแรงกระแทกให้เร็วขึ้น เสียงครางหวานที่ดังคลอเคลียอยู่ใกล้ๆ ของณิดาทำเขามีอารมณ์มากไม่น้อย“พะ…พี่นาร์วิน อ๊ะ อร้ายย!!”“อ

“ค่ะ กำลังออกไปเอานะคะ” เธอก้าวขาออกมาจากลิฟต์ของคอนโดในขณะที่มือกำลังยกโทรศัพท์แนบหูพูดกับพนักงานส่งอาหารที่มาถึงแล้วณิดาเดินจ้ำอ้าวมาหน้าคอนโดมิเนียมซึ่งมีพนักงานส่งอาหารยืนรออยู่ หญิงสาวรับอาหารที่สั่งมาแล้วตั้งท่าเตรียมเดินเข้าไปข้างใน ทว่ากลับต้องชะงักสองเท้าลงเมื่อสายตาพลันเห็นนาร์วินนั่งอยู่โซฟาตรงโซนหนึ่งของคอนโด“พี่นาร์วิน…” ตอนแรกที่เดินออกมาจากลิฟต์เธอไม่เห็นเขานั่งอยู่ตรงนี้ คงเป็นเพราะไม่ได้มองด้วยเลยไม่รู้ว่าเขามาถึงแล้ว เธอส่งโลเคชั่นที่อยู่ให้เขาเพื่อมาเอาเสื้อแจ็คเก็ตคืน แต่ไม่คิดว่าเขาจะมาถึงเร็วขนาดนี้ เขาบอกเธอว่าสี่ทุ่มจะเข้ามาเพราะยังไม่ว่าง พอมองนาฬิกาบนโทรศัพท์ก็พบว่าตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มเศษๆ“ฉันส่งข้อความบอกเธอว่ามาถึงตั้งแต่ยี่สิบนาทีที่แล้วแล้ว แต่เธอไม่ตอบ” เขาเงยหน้าขึ้นณิดาพร้อมขยับริมฝีปากบอกเธอ ไม่เคยมานั่งรอใครนานขนาดนี้ หากเป็นคนอื่นคงหมดความอดทนไปนานแล้ว แต่นี่เป็นณิดา น้องสาวพี่เขยจึงพูดอะไรมากไม่ได้“ขอโทษค่ะ ตอนนั้นดาชาร์จแบตโทรศัพท์เอาไว้ ไม่รู้ว่าพี่นาร์วินส่งข้อความมา” ล่าสุดที่เธอจับโทรศัพท์คือตอนพนักงานส่งอาหารโทรมา ถ้าหากเธอไม่ลงมาเอาอาหา