Semua Bab ของขวัญ ในกรงกาม: Bab 21 - Bab 30

เช้าของวันใหม่ เป็นวันแรกที่ของขวัญต้องตื่นขึ้นในบ้านของคนอื่น ต้องตื่นอย่างโรยแรง อ่อนล้าไปทั้งตัว เธออยากจะหลับตาเหลือเกิน แต่พอได้สติว่าเธอมาทำงานจึงค่อยๆ เบิกตาให้กว้างขึ้น และกรอกตามองไปรอบๆ ห้อง พลันนึกขึ้นมาได้ว่าตลอดทั้งคืนเธอ... เธอตกเป็นเมียของโจร ชายปริศนาภายในเงามืดนั้น เป็นใครกันทำไมบำเรออย่างถึงพริกถึงขิงขนาดนี้ เธอเกลียดตัวเองที่ทนไม่ไหว ใจแตกเตลิดไปกับสัมผัสอันเสียวซ่านไม่ต่อต้านแม้แต่น้อย เขาปลุกเร้าอารมณ์ด้านมืดของเธอให้ตื่นขึ้น กลายเป็นผู้หญิงร่านสวาทดีดีนี่เอง ยอมรับว่าเธอปรารถนาเหลือเกิน คิดแล้วก็ค่อยๆ พยุงตัวลุกขึ้นนั่ง มือทั้งสองถูกปลดกุญแจออกไปแล้ว มานึกย้อนหลังก็ต้องมานั่งร้องไห้เสียใจในสิ่งที่ตัวเองร่วมทำลงไป น้ำตาแห่งความเสียใจเอ่อล้นอาบแก้ม เธอรั้งผ้าห่มขึ้นคลุมกายเปลือยเปล่าเอาไว้ ร้องไห้อยู่ไม่นานกำลังจะพยุงตัวลงจากเตียง ทว่าสิ่งที่เห็นคือทั้งเสื้อและบราขาดวิ่นไปหมด ให้ตายเถอะ เมื่อคืนเธอสิ้นสติขนาดนั้นเชียวหรือก๊อก! ก๊อก! ก๊อก เสียงเคาะประตูบ้านดังขึ้น ทำให้เธอตกใจรีบคว้าผ้าห่มขึ้นคลุมอกอีกครั้ง“ตื่นหรือยังครับ&r

ทันทีที่ถูกเรียกชายหนุ่มก็เดินออกมาจากแปลงองุ่น แล้วเดินตรงมายังชรันด้วยท่าทีกวนตีนจัด เขาตัวสูงใหญ่มาก สูงกว่าชรันอีก ว่าแล้วก็หยุดยืนคำเอวต่อหน้าชรันเหมือนไม่กลัว“มีอะไรครับ คุณรัน” ชายหนุ่มเรียกชรันเสียงเข้มๆ น้ำเสียงอย่างกับพระเอกเชียว เธอคิดพลางมองรูปร่างผิวพรรณของเขา แต่มองไม่ออกเขาอำพรางเอาไว้เกือบหมด“พาเด็กใหม่สอนงานที นายสั่งความว่าให้ตัดองุ่นไม่ได้เดี๋ยวเสียหาย แต่ให้หัดตัดแต่งเล็มเม็ดเล็กๆ ออกได้ มึงสอนหน่อยก็แล้วกัน ตรงไหนหญ้าขึ้นก็ให้เล็มๆ” “ก็แล้วทำไมคุณมึงไม่สอนเองละครับ” ชายหนุ่มขึ้นคุณมึงเสียจนของขวัญเหวอ ไม่คิดว่าคนงานจนกล้าพูดกับชรันที่คิดว่ามารับตำแหน่งหัวหน้าอีกที “จะให้สอนเองก็ได้” ชรันย้อนความพลางเหลือบตามองการแต่งตัวของแม่คุณ“ชื่ออะไรนะเด็กใหม่เนี่ย” เขาถามกลับ“ชื่อขวัญ” ชรันตอบ “ขออนุญาตเรียกขวัญเฉยๆ เพราะเป็นลูกน้องนาย ไม่ใช่เจ้านายเนอะ ใช่ไหมคุณรัน” “ถูกต้อง ไปได้แล้ว กูร้อน จะไปกินกาแฟที่ศูนย์สักหน่อ

“ใช่ เขารู้กันทั้งไร่ แล้วอย่ามาทำสำออยด้วย” สิ้นคำเขาก็กัดฟันแน่นจนเส้นเลือดนูนเป็นสัน แล้วจึงเดินกลับไปยังถนนหน้าบ้าน เขาเดินฉับๆ ไปทางศูนย์อำนวยความสะดวกโน่น ครั้นเธอจะไม่ทำตามก็กระไรอยู่ เหนื่อยแค่ไหนก็เดินทำอย่างที่เขาสั่ง ส่วนคนสั่งเดินมาตากแอร์ที่ศูนย์อำนวยความสะดวก ทว่าเขากลับสะดุดตากับไอ้ลูกน้องตัวแสบที่มันไม่ลงไปทำงานช่วย ปล่อยให้ยัยตัวดีทำเป็นชั่วโมงแล้ว“ไงครับคุณรัน นี่มึงว่างมากเหรอเนี่ย” เขาว่า ขณะที่คนถูกเรียกถึงกับสะดุ้งแทบสำลักกาแฟ“นาย!” ชรันเอ่ยชื่อผู้เป็นนายด้วยความตกใจ“เออ! นี่อย่าบอกนะว่ามึงแดกกาแฟอยู่เป็นชั่วโมง” เขาต่อว่าเสียงดุกร้าวแข็งกระด้าง “ก็นายบอกให้ผมทำตามแผนก่อน” ชรันตอบกลับเบาๆ พลางมองลูกค้ารอบตัว “มึงไม่ต้องมาพูดเบา กูจะด่ามึงให้คนอื่นได้ยินด้วย” “นายบอกให้ผมรอก่อนนี่ครับ นี่โมโหมาใช่ไหม อย่ามาพาลนะ” ชรันว่า เจ้านายหนุ่มเลยถอดแว่นแล้วหันไปมองรอบๆ ตัวด้วยสายตาดุๆ เท่านั้นแหละทุกคนก็เมินหน้าหนี เผือกเงียบๆ&n

“เด็กใหม่ชื่ออะไรนะ” เจ้านายหนุ่มถามช้าๆ “ชะ ชะ ชื่อของขวัญค่ะ” เธอตอบเสียงสั่น เพราะฟังน้ำเสียงของเขาแล้วน่ากลัวน่าเกรงขามชะมัดเลย “คนงานมารายงานว่าจองหอง ขัดคำสั่งเหรอ” “เอ่อ หนูขอโทษค่ะ ถ้าเรื่องวันนี้หนูไม่ได้ตั้งใจ” “คำขอโทษ มันทำให้ลูกองุ่นงอกออกมาไม่ทันหรอกนะ ไม่รู้เหรอว่ามันเสียหายมาก” “เอ่อ หนู... หนู... หนูยังไม่เคย”“ฉันจะเอาผิดยังไงกับเรื่องนี้ดี นี่แค่วันแรกต้องลงโทษให้หลาบจำเลยหรือเปล่า แต่เอาเถอะเรื่องลงโทษค่อยคุยกันอีกที พวกมึงสามคนออกไปก่อนซิ” “ครับนาย” ทั้งสามหนุ่มรับคำพร้อมกันก่อนจะรีบออกไป ทิ้งให้ของขวัญยืนตัวสั่นคนเดียว ทว่าสายตาของเธอเหลือบไปทางซ้าย เพื่อจะดูว่าเจ้านายอยู่ตรงไหน ส่องเห็นช่องว่างของหนังสือคือเขานั่งตรงขอบโต๊ะทำงาน พยายามจะมองหน้าแต่ไม่กล้า“เจ้ารันบอกหรือเปล่าว่าอยู่ที่นี่ต้องทำอะไรบ้าง” “บะ บะ บอกคร่าวๆ ค่ะ ว่าเน้นทำงานสวนเพราะไม่รู้ว่าตำแ

“เธอกำลังอยาก เธออยากมากเด็กน้อย และฉันจะเลียจนเธอน้ำทะลักเลย” “ไม่ ได้โปรด หนูทรมานเหลือเกิน หนู... อื้อ!” สิ้นเสียงของเธอเขาก็ยิ่งดูดเลียร่องรักแรงๆ พลางส่ายหน้าไปมา เพื่อให้ลิ้นเลียเร็วขึ้น น้ำเสียวก็ทะลักไหลออกมาให้เขาดูดกินราวกับน้ำผึ้งแสนหวาน“โอ๊ย! นาย! นายขา อย่าดูดแรง หนูจะ... จะ... อ๊าห์! ไม่! อ๊ะ!” สิ้นเสียงกรีดร้อง ร่างน้อยกระตุกเฮือกพลางกระดกเด้ง อัดกลีบอวบเข้าปากร้อนที่ดูดแรงจนเสียวสะท้าน น้ำสวาทแตกทะลักไหลออกมาอย่างมากมาย สองมือจิกหัวไหล่เขาแรงๆ ผ่อนลมหายใจเข้าออกพลางแหงนหน้า ขณะที่เขายังดูดเลียน้ำรักอยู่นาน ก่อนจะเอื้อมมือลงไปจับท่อนเอ็นอันเขื่องแล้วขยับรูดระรัว โดยที่ปากยังดูดซับน้ำจากร่องรักไม่หยุด“น้ำรักหวานลิ้นเหลือเกินเด็กน้อย”“นาย...” เธอเรียกเขาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา พร้อมกับอารมณ์ที่กดกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ จังหวะเดียวกันนั้นเขาก็ยันกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วกระชากเธอเข้ามาขยี้จูบทันที ชั่วอึดใจเขาโอบอุ้มเธอในท่าอุ้มแตงเพื่อเธอเกี่ยวขาที่เอว ก่อนจะเดินอ้อมมาที่โซฟาแล้วทิ้ง