All Chapters of ข้ามภพมาเป็นมารดาเลี้ยงแสนร้ายกาจ: Chapter 61 - Chapter 70

กระทั่งยามอิ๋นฝนก็ตกลงมาแพกระเพื่อมไปมาราวกับกำลังกล่อมคนที่นอนหลับใหล จ้าวเฟยเฟยมายังสถานที่หนึ่งเห็นคุณยายกับคุณน้ากำลังออกจากสถานที่หนึ่ง พ่อของเธอกับแม่เลี้ยงถูกใส่กุญแจมือ ทั้งสองคนถูกตั้งข้อหาฆ่าคนตายโดยเจตนา รถที่เฉี่ยวรถเธอไม่ใช่อุบัติเหตุ"ไม่น่าเชื่อจะมีพ่อแบบนี้อยู่ในโลก ฆ่ากระทั่งลูกตัวเองอย่างน้อยบ้านใหญ่เฉินถึงจะเลวแต่ก็เลวน้อยกว่าแกสองคน จ้าวข่ายเวรกรรมนี้แกสมควรได้รับแล้ว"เมื่อเอ่ยจบจ้าวเฟยเฟยก็ตื่นลืมตาขึ้นมา ก่อนจะลุกออกไปข้างนอกร่างบางนั่งลงร้องไห้อย่างเจ็บปวด คุณยายแก่ปูนนี้ยังต้องมาศาลเพื่อฟ้องร้องหาความยุติธรรมให้เธอ ฝนที่ตกลงมาอากาศที่หนาวเย็นยังไม่หนาวเหน็บเท่ากับในใจเธอตอนนี้ ร่างบางสะอื้นไร้เสียงเฉินมู่หยางเห็นว่านางออกมาพักหนึ่งแล้วจึงตามออกมา ภาพที่เห็นนางนั่งชันเข่าก้มหน้าร้องไห้สะอื้นเขาจึงนั่งยองๆ ลงข้างๆ มือหนารั้งไหล่บางมากอดไม่มีคำพูดมีแต่ความเงียบ เขาใช้ความอบอุ่นของตนปลอบโยนนาง กระทั่งจ้าวเฟยเฟยร้องไห้จนพอก็ปาดน้ำตา นางหันมายิ้มให้เขา เฉินมู่หยางไม่ถามได้แต่จูงมือนางลุกขึ้นแล้วพาเข้าด้านใน"อยากระบายไหม คับข้องใจเรื่องอันใดบอกพี่มาเถอะ""ไม่มีแล้ว

เด็กๆออกไปด้านนอกแล้วเฉินมู่หยางขยับไปหาเมียที่กำลังจัดมื้อเที่ยงให้บุตรชายเอาไปโรงเรียนด้วย มือหนาจับมือบางให้หยุดงานในมือก่อนจะรั้งมาหา จ้าวเฟยเฟยใช้มืออีกข้างดันหน้าอกเขาเอาไว้เอ่ยเสียงดุ"อย่ารุ่มร่ามนะตาเฒ่า เช้าเพียงนี้หื่นไม่ดูเวร่ำเวลาเลย""หึๆ..มานี่พี่มีอะไรจะให้ มาเถอะน่านั่งตักพี่นี่"เฮ้อ...หน้าหนาขนาดนี้พูดไปก็ไม่ฟังอยู่ดี ก่อนจะยอมให้เขารวบเอวนางมานั่งบนตักแกร่ง เฉินมู่หยางจูบต้นคอระหงก่อนจะส่งป้ายไม้ให้กับนางหนึ่งอัน จ้าวเฟยเฟยรับมาจากนั้นเขาก็เอ่ยขึ้น"นี่เป็นป้ายร้านฝากเงินเจินเป่าในอำเภอ เก็บเอาไว้ยามที่พี่ไม่อยู่หากตึงมือก็เบิกมาใช้ได้ ในนี้มีอยู่สี่หมื่นตำลึง"จ้าวเฟยเฟยตาโต สี่หมื่นตำลึงหรือ เขามีเงินขนาดนี้เหตุใดทำตัวยากจนนัก ก่อนจะเอี้ยวตัวกลับไปมองหน้า เฉินมู่หยางไม่ปล่อยผ่าน เขารุกไล่คนตัวเล็กจนได้ จ้าวเฟยเฟยประท้วงเพราะหายใจไม่ทัน กระทั่งเขาพอใจจึงยอมปล่อย นางเอ่ยถามเขาด้วยความสงสัย"ท่านไปเอาเงินมากมายมาจากที่ใดกัน แล้วมีเงินเพียงนี้เหตุใดถึงปล่อยตัวเองลำบาก""พี่ได้โสมกับเห็ดหลินจือมาหลายต้น ส่วนเรื่องที่พี่ไม่เอาออกมานั้นพี่ว่าเจ้

เซี่ยอันเอ่ยจบก็มีท่อนไม้ขว้างมาจนเกือบถูกที่ใบหน้าเข้ม หากไม่ใช่ขาคู่เรียวยกขึ้นแล้วออกแรงเตะท่อนไม้นั้นกลับไปยังทิศทางที่ลอยมา แม่เฒ่าเซี่ยร้องโอดโอยทันที เพราะท่อนไม้ที่นางปาออกไปกระเด็นกลับมาฟาดเข้าที่ใบหน้าอย่างจัง เลือดออกปากออกจมูก มือเหี่ยวย่นกุมใบหน้าเลือกไหลทะลักออกมา สะใภ้รองชี้หน้าจ้าวเฟยเฟยกับเซี่ยอันทันทีก่อนจะตวาด"นางสารเลว เจ้าเป็นใครบังอาจมาทำร้ายแม่สามีของข้า น้องสามเจ้ามีชู้หรือ นางแพศยานี่เป็นชู้เจ้าใช่ไหม อ่ะ โอ๊ย"เพี๊ยะ!! เสียงฝ่ามือกระทบใบหน้าไม่ถึงอึดใจใบหน้าก็บวมเป่งพร้อมกับเลือดที่ออกมุมปาก คนที่ตบไม่ใช่ใครแต่เป็นเฉินมู่หยาง ก่อนที่เขาจะเอ่ยเสียงเรียบเฉย"นางเป็นภรรยาของข้า ปากเน่าหนอนของเจ้าหากเอ่ยวาจาเช่นนี้อีก ข้าจะทำให้เจ้ามาได้แต่กลับไม่ได้ อาอี้....ไปที่ศาลาว่าการบอกใต้เท้านายอำเภอว่า มีคนบุกมาที่หมู่บ้านอวี๋หยางและพยายามฆ่าหญิงท้องแก่จะให้นางแท้งลูก ท่านปู่กั่วต้งเรื่องนี้ท่านจัดการเถอะขอรับ"ประโยคหลังเขาหันไปหาเฉินกั่วต้งที่เพิ่งมาถึง ชายชราเดินขึ้นหน้ามามองสองคนที่ลงไปนั่งกองจมกองเลือดอยู่ก็สั่งลูกบ้าน"จับมัดไว้ รอคนขอ

เฉินมู่หยางรู้ว่านางเก่งกาจ แต่อย่างไรก็เป็นเพียงสตรี อีกทั้งเฉินเฉิงพูดถูก นางงามนักหากไปต้องตาคนมีอำนาจเข้าและเขาก็ไม่อยู่นางอาจจะลำบาก จ้าวเฟยเฟยให้เด็กๆรีบกินข้าวก่อนที่ฝนจะตกอีกรอบ เฉินมู่หยางยังไม่ตอบคำถามนาง จ้าวเฟยเฟยไม่เร่งให้เขารับปาก นางจะไปหาเช่าร้านขายหม่าล่ากับหม้อไฟ แต่นั่นต้องมีหน้าร้านเวลาขายต้องเจอคนมากมาย นี่แค่เป็นพ่อค้าคนกลางเขายังไม่ยอมเลย หึงหวงอะไรนักหนา ไหนตอนแรกเกลียดยายหนูนี่เข้าไส้ไง ไอ้คนย้อนแย้งเฉินมู่หยางไม่ตอบรับแต่ไม่ปฏิเสธ เขามีเรื่องต้องไปจัดการกับคนที่คิดจะขายเมียเขาก่อน จึงได้แต่เอ่ยออกไป"พี่จะลองคิดดู หากว่ามันทำให้เจ้าเหนื่อยและลำบากก็เลิกล้มเถอะนะเสี่ยวเฟย"จ้าวเฟยเฟยอยากกรี๊ดจริงๆ เกลียดไอ้ประเภทผู้ชายเป็นใหญ่คนเป็นภรรยาต้องคอยตามสามีนี่จริงๆ ตาเฒ่านะตาเฒ่าฉันไม่รอให้นายพูดว่าโอเคครับ ผมตกลงคุณทำได้เลยหรอก ฉันอยากทำฉันก็ทำเข้าใจไหมย่ะที่มาบอกเนี่ยไม่ได้มาขออนุญาต แค่บอกให้รู้โว้ย จ้าวเฟยเฟยบ่นในใจเรียบร้อยก็เป่าลมออกปากเพื่อระบาย จากนั้นทั้งหมดก็กินข้าวโดยที่ไม่มีใครเอ่ยอะไรอีก ได้เวลาเข้านอนแล้วจ้าวเฟยเฟยเอาเด็กๆเข้า

จ้าวเฟยเฟยยิ้มให้บุตรชาย เฉินโม่หวายพยักหน้า จากนั้นนางก็คว้าตะกร้าก่อนจะเอาสะพานลง เมื่อนางข้ามมาแล้วเฉินเหว่ยก็ชักสะพานขึ้น ร่างบางโบกมือให้ทั้งคู่ก่อนจะเดินไปทางต้นหลิวต้นใหญ่ ทางด้านนั้นลำธารตื้นสามารถเดินข้ามไปได้ จ้าวเฟยเฟยไม่รีบ เมื่อคืนนี้นางทำน้ำแกงกระดูกหมูกับหน่อไม้ ไก่ผัดขิงและหุงข้าวไว้แล้ว ก่อนจะปลุกเฉินเหว่ยนางก็เอาออกมาจากมิติเพื่อกลับมาจะได้อุ่นอีกทีเท่านั้น ร่างอรชรเดินไปยังอีกด้านของป่าสน นางอยากเอาบางอย่างที่ต้องการในมิติออกมา เป็นผักกาด ไชเท้าต้นกระเทียม และหอมใหญ่กับมะเขือเทศ ยังเอาต้นกล้าออกมาอีกด้วย เพิ่งจะปลูกได้วันเดียวก็ยาวสามชุ่นแล้ว แค่นี้คนก็ไม่สงสัยแล้วว่านางเอาผักเหล่านี้มาจากที่ไหน ฟ้ายังไม่สว่างดี นางปักคบเพลิงเอาไว้สองอัน จากนั้นก็ถืออีกอันเดินไปส่องหาของที่นางอยากกิน ฝนตกมาหลายวันตอไม้บริเวณนี้ผุพัง ในที่สุดก็เจอเข้ากับเห็ดโคนดอกตูมจิ๋ว เอาไปยำอร่อยมาก ก่อนจะเอ่ยขำๆ"เห็ดนี่รูปร่างเหมือนช้างน้อยของเฉินโม่หวายเละแฮะ เจ้าตัวดีนั้นจะทำใจกินจู๊กจู่น้อยๆลงไหมนะ ฮ่าๆๆ"วาจานางทำเอาคนที่เพิ่งมาถึงส่ายศีรษะทันที เปรียบเที