All Chapters of ข้ามภพมาเป็นมารดาเลี้ยงแสนร้ายกาจ: Chapter 41 - Chapter 50

ทันทีที่ไป๋เหยียนเอ่ยจบชาวบ้านก็มองหน้ากันทันที ยายหนูไป๋พูดถูก พวกเขาบอกว่าเฉินมู่หยางกับภรรยาเลี้ยงผีให้ไปทำร้าย เหตุใดถึงถูกผีหลอกที่บ้านเฉินมู่หยาง ก่อนที่ไป๋เหยียนจะเอ่ยอีกครั้ง"หากพี่ทั้งสองเลี้ยงผีจริงๆคงส่งไปจัดการตาแก่ ยายแก่โลบมากบ้านเจ้าหมดแล้วเฉินเหม่ยลี่ ปากเจ้าเก็บเอาไว้กินข้าวเถอะพ่นแต่ลำคำออกมามีแต่กลิ่นเหม็นเน่า""กรี๊ดดด...นางเด็กสารเลวไป๋เหยียนเจ้ากล้าด่าข้าหรือ คนบ้านไป๋ไม่สั่งสอนบุตรหลานหรืออย่างไรกัน ข้าอายุมากกว่าเจ้านะ""เหอะก็แค่เจ้าเกิดก่อนข้าเท่านั้นเอง เจ้ามีอะไรที่บอกว่าเจ้าเป็นผู้อาวุโสกัน นอกจากใบหน้าที่แก่และมีริ้วรอย ที่สำคัญปากเหม็นยิ่งนัก ส่วนเรื่องบ้านข้าจะสั่งสอนอย่างไร รับรองได้พ่อแม่ข้าสอนลูกๆทุกคนไม่ให้ละโมบในข้าวของที่ไม่ใช่ของเรา""กรี๊ดด ไป๋เหยียนนางเด็กเลวข้าจะฉีกปากเจ้า อ๊ะ อ๊าย โอ๊ยย" เฉินเหม่ยลี่ที่พุ่งมาจะทำร้ายไป๋เหยียนก็ถูกไป่เซิงที่มาถึงจับคอเสื้อนางเหวี่ยงจนกระเด้นไปกระแทกกับกองดินที่ถูกทุบ เฉินเหม่ยลี่ที่จุกจนพูดไม่ออก แต่ก็รวบรวมแรงชี้หน้าตวาดด่าไป๋เซิง"ไป๋เซิงไอ้สารเลวเจ้ากล้าลงมือกับข้าเชียวหรือ"ร่างสูง

เมื่อจัดการเรื่องวุ่นวายเรียบร้อยจ้าวเฟยเฟยก็รอให้หลินเหมยเซียงมาอยู่เป็นเพื่อนเด็กๆ เฉินมู่หยางต้องไปคุยเรื่องที่เอาเศษดินออกจากพื้นที่ๆจะปลูกบ้าน จ้าวลูกคนที่บอกกับเด็กๆว่าวันนี้จะพาไปเล่นสนุก"แม่จะขึ้นเขาไปเก็บเห็ดสน เมื่อวานลูกๆได้กินแล้วอร่อยหรือไม่"เฉินผิงผิงพยักหน้าทันที ไข่ตุ๋นใส่เห็ดสนทั้งหอมทั้งเนียนนุ่มแทบจะกลืนลิ้นตัวเองเลยทีเดียว แม่หนูน้อยเอ่ยแกมารดา"อร่อยมากเจ้าค่ะท่านแม่ เห็ดสนรสชาติเหมือนเราได้กินเนื้อเลยเจ้าค่ะ""ข้าก็ชอบขอรับ ทะ ท่านแม่ อะ อร่อยมาก"จ้าวเฟยเฟยยิ้มก่อนจะเอ่ยกับเด็กน้อยทั้งสองคน"รอแม่ดีๆอย่าดื้อกับท่านป้าและพี่เฉินอี้ กลับมาแม่จะพาไปเล่นอะไรสนุกๆดีหรือไม่""เจ้าค่ะ/ขอรับ"เด็กทั้งสองรับปากมารดา จากนั้นจ้าวเฟยเฟยก็หันไปหาสองแม่ลูกสกุลหลินก่อนจะเอ่ยกับหลินเฉินอี้"อาอี้...วันนี้พี่ฝากหลานๆอีกวันหนึ่งนะ พี่เหมยเซียงข้าซื้อผ้ามาหลายพับ หากท่านว่างรบกวนดูให้หน่อย ตัดชุดให้ท่านพี่ข้าสักสี่ห้าชุดเถอะ ชายแดนเหนืออากาศหนาวข้าจะไปดูว่าที่ในเมืองพอจะมีฝ้ายขายหรือไม่ อยากทำเสื้อนวมให้เขาไว้ใส่ข้างในอีกด้วย"หลินเหมยเซียวพยักหน้าก่อนจะเอ่ยด้

จ้าวเฟยเฟยพาเด็กๆงมหอยขมมีชาวบ้านที่ทำนาอยู่ใกล้ๆได้ยินเสียงหัวเราของพวกเด็กๆก็เดินมาดู ลูกหลานพวกเขากำลังอยู่ในบึงบัวเสื้อผ้าเปื้อนโคลนเต็มไปหมด กำลังจะดุแต่ผู้นำหมู่บ้านผ่านมาพอดี และอธิบายเรื่องราว พวกเขาจึงทนรอตอนเย็นว่าสิ่งที่ภรรยาเฉินมู่หยางกับเด็กไปหานั้นกินได้จริงหรือไม่ หากจริงพวกเขาก็สามารถผ่านวิกฤติไปได้ ทุกปีจะมีเด็กหนาวและหิวตายเพราะอาหารไม่เพียงพอจ้าวเฟยเฟยแบกกระบุงกลับบ้าน ส่วนเด็กๆเอาใบบัวห่อหอยขมแล้วเดินตามจ้าวเฟยเฟยราวกับลูกเจี๊ยบเดินตามแม่ไก่ เป็นภาพที่ชาวบ้านไม่อยากจะเชื่อว่าสตรีร้ายกาจคนนี้จะกลายเป็นคนที่เด็กๆไม่หวาดกลัวนางอีกแล้ว อีกทั้งและยังหัวเราะพูดคุยกับนางอีกด้วย เสียงเด็กๆแว่วมาเบาๆตามสายลม"ท่านป้าจ้าวๆ...หอยขมนี้อร่อยจริงๆหรือขอรับ""จริงสิจะโกหกทำไมกันเล่า""แล้วรากบัวนี่กินได้จริงหรือขอรับ เหตุใดข้าไม่รู้เลย""ข้าจะบอกความลับให้ มารดาข้านางเป็นบุตรสาวบัณฑิต นางสอนข้าอ่านหนังสือข้าจึงอ่านหนังสือออก ความรู้อยู่ในหนังสือ ต่อไปมีโอกาสต้องเรียนหนังสือรู้หรือไม่""แต่ว่า ท่านป้าจ้าวเรียนหนังสือต้องใช้เงินนะขอรับ""ใช่ บ้านพวกเรายากจนจะไปเ

ปลายยามเซินเฉินมู่หยาง ไป๋เซิง ฟางฉายช่วยกันขนอาหารใส่รถเข็นเพื่อไปยังลานกลางหมู่บ้าน ถังจื่อหยวนและหลิวเสียนเองวันนี้ก็มาช่วยเฉินมู่หยางเช่นกัน พวกเขาทั้งหมดจะต้องเดินทางไปเป็นทหาร ซึ่งแต่ละบ้านก็มีเพียงพ่อแม่กับปู่ย่าที่ชราแล้วเฝ้าบ้าน หากวันนี้อาหารที่อาซ้อทำสามารถเป็นเสบียงได้ ก่อนไปทัพพวกเขาจะพยายามสะสมไว้ให้มากที่สุด กว่าเงินเบี้ยหวัดจะเดินทางมาถึงพวกท่านจะได้ไม่ต้องลำบากโต๊ะถูกวางเรียงรายต่อๆกัน อาหารสี่อย่างถูกเอามาวางตั้ง กระบอกไม้ไผ่กว่าร้อยอันวางเอาไว้ จ้าวเฟยเฟยเดินจูงมือเฉินผิงผิงกับเฉินโม่หวาย ตั้งแต่ญาติดีกันเจ้าตัวน้อยก็ไม่ให้บิดาอุ้มหรือหลินเฉินอี้จับอีกเลย นอกจากท่านแม่เท่านั้น และยังมีเด็กๆอีกกว่ายี่สิบคนวิ่งตามนางมา เพราะเด็กในหมู่บ้านคนอื่นๆได้ยินว่าท่านป้าจ้าวพาไปเล่นสนุก และยังให้อาบน้ำด้วยสบู่หอมอีกด้วยจึงพากันมา เด็กน้อยสองคนก่อนหน้าที่เยาะเย้ยเฉินโม่หวายกับเฉินผิงผิงเดินมาหยุดแต่ไม่กล้าเข้ามา บิดามารดาถือชามใบใหญ่เพื่อมารอรับอาหาร แต่กลับถูกเด็กๆไล่แห่ออกไป"ลู่จิ่น ถังหมิ่น พวกเจ้ามาทำไม่""ใช่ๆ จะมาล้อเลียนว่าโม่หวายกับผิงผิงไม่มีแ

ไป๋เหยียนถ่มน้ำลายรดหน้าเฉินเหม่ยลี่ก่อนจะปล่อยมือ คนบ้านเฉินยืนมองแต่ไม่กล้ามาช่วย แต่อาหารเหล่านั้นก็น่ากินจริงๆแต่ไม่มีส่วนของพวกเขา จะไปยื้อแย่งแบบเดิมก็ไม่ได้อีก ได้แต่เพียงยืนมองเท่านั้น อีกอย่างสัญญาที่เพิ่งลงนามว่าจะไม่หาเรื่องเฉินมู่หยางกับครอบครัวอีกพวกเขายังไม่อยากถูกไล่ออกจากหมู่บ้านนะ ชาวบ้านหัวเราไป่เหยียนที่ต่อว่าเฉินเหม่ยลี่ วาจานางนั้นร้ายกาจพอๆกับภรรยาเฉินมู่หยางจริงๆ แม่หนูน้อยไป๋ฮวาได้ยินอาหญิงบอกว่าเฉินเหม่ยลี่สกปรกเท้าเล็กๆก็เดินมาอาหญิงพร้อมกับกระบอกน้ำในมือก่อนจะเอ่ย"อาหญิงเจ้าคะ ..อาสะใภ้จ้าวบอกว่าต้องล้างมือให้สะอาดหากถูกสิ่งสกปรกเจ้าค่ะ นี่น้ำฮวาฮวาตักมาให้ท่าน"ฮ่าๆๆๆๆฮ่าๆๆๆๆ จ้าวเฟยเฟยกลั้นหัวเราะก่อนจะหันไปหยิบกระบอกไม้ไผ่ที่บรรจุไข่ตุ๋นแล้วส่งให้ชาวบ้าน"นี่เป็นไข่ตุ๋นใส่เห็ดสน ข้าทำไม่มากเพราะไข่มีน้อย บ้านไหนที่มีคนชรากับเด็กเล็กๆที่ไม่สามารถกินอาหารแข็งๆได้มารับไปเถอะเจ้าค่ะ ไว้ข้าสร้างบ้านเรียบร้อย ข้าจะพาทุกท่านไปค้นหาและสอนพวกท่านทำอาหารเหล่านี้โดยไม่ปิดบัง"ชาวบ้านเห็นเด้กเล็กรู้จักสามัคคีกันก็ทำตาม พวกเขาได้อาหารสามอย่างก็พอใจม