All Chapters of ข้ามภพมาเป็นมารดาเลี้ยงแสนร้ายกาจ: Chapter 51 - Chapter 60

ทั้งห้าคนมองหน้าจ้าวเฟยเฟยจุกจนพูดไม่ออก พวกเขายังกังวลว่าไปแล้วพ่อแม่จะอยู่อย่างไร โดยเฉพาะถังจื่อหยวนบ้านอื่นยังมีบุตรสาวมีหลานชาย แต่มารดามีเขาเป็นลูกคนเดียว ถังจื่อหยวนยืนขึ้นคำนับนางก่อนจะเอ่ย"อาซ้อ..บิดามารดาข้าคงต้องรบกวนท่านแล้ว""เอ่อ พี่จื่อหยวนท่านอย่าทำอย่างนี้เลย ถึงข้าจะเป็นภรรยาท่านพี่แต่ว่าข้าอายุน้อยกว่าท่านหลายปีนัก ของฝากนี้อย่าลืมนำกลับไปด้วย ท่านพี่วันนี้จางซิ่วไฉรับปากว่าจะสอนหนังสือให้โม่หวาย ข้าจะไปบ้านท่านปู่กั่วต้งก่อนเพื่อขอบคุณเขาเรื่องวันนี้ เดี๋ยวข้ากลับมาท่านก็พาโม่หวายไปคารวะอาจารย์ที่บ้านเขาตามธรรมเนียม ของไว้อาจารย์ข้าเตรียมเรียบร้อยแล้ว""ได้ รีบไปรีบกลับล่ะ ฟ้าเริ่มมืดแล้ว"จ้าวเฟยเฟยพยักหน้าจากนั้นนางก็จูงมือเฉินผิงผิงกับเฉินโม่หวายไปยังหมู่บ้าน เมื่อมาถึงกลางหมู่บ้านทั้งสามคนก็หยุด เฉินโม่หวายมองหน้าจ้าวเฟยเฟย เขายืนบิดไปมาจ้าวเฟยเฟยรู้ดีว่าบุตรชายต้องการอะไรจึงพยักหน้า เฉินโม่หวายยิ้มก่อนจะเอาก้อนหินปาไปที่กำแพงห้องทิศทางที่เขามักจะปาบ่อยๆ"เฉินเหว่ยรู้สัญญาณจึงเปิดประตู ทันทีที่เห็นเฉินโม่หวายก็รีบปีนออกมา แต่พอเห็นจ้า

ทั้งสองคนรับปากก่อนจะรู้ความเดินไปที่มุมห้องเพื่อนอน จ้าวเฟยเฟยตั้งโต๊ะข้างนอก วันนี้ฝนไม่ตกอีกอย่างนอกเรือนก็ทำหลังคาแล้ว เมื่อเฉินมุ่หยางล้างมือเรียบร้อยก็มานั่งลงกินข้าว จ้าวเฟยเฟยเก็บความสงสัยไม่ได้จึงเอ่ยถามเขา"ท่านพี่..เหตุใดถึงให้ลูกเรียกเฉินเฉิงกับเฉินเหว่ยว่าพี่ใหญ่ พี่รองกัน พวกเขาเป็นน้องชายท่านต้องเรียกทั้งสองคนว่าท่านอามิใช่หรือ""อ้อ..เฉินเฉิงรังเกียจเด็กทั้งสองคน ตอนนั้นท่านพ่อกับท่านแม่ยังอยู่เดิมทีเขากับเฉินเหว่ยเคยเป็นที่รักของลุงรองกับป้าสะใภ้รองมาตลอด พอท่านพ่อท่านแม่ของพี่มีหลานของตนเองก็ต้องใส่ใจเด็กทั้งสอง อีกอย่างมารดาพวกเขาคลอดบุตรทำงานไม่ได้ยิ่งเป็นที่รังเกียจน่ะ กระทั่งนางพลัดตกน้ำหายไป ท่านพ่อท่านแม่ยิ่งสงสารจึงทั้งรักทั้งอุ้มชู กระทั่งพวกท่านจากไป""แผนสูงนัก ไม่ให้เรียกท่านอา หากเรียกชื่อตรงๆก็จะดูเป็นคนหยาบกระด้าง เรียกพี่ชายเฉินก็ยิ่งไม่ได้ เรียกพี่ใหญ่ก็ดูเป็นเด็กไม่รู้ความแค่ลำดับขั้นวงศ์ตระกูลยังไม่เรียนรู้ เฉินเฉิงนี่สารเลวยิ่งกว่าอาสามเฉินหยวนอีก ยุคสมัยนี้บัณฑิตดีๆมีจริงไหม ตั้งแต่หลี่อี้กับเพื่อนๆ เฉินหยวน เฉินเฉิง ล้ว

จากนั้นจ้าวเฟยเฟยก็ขยับตัว เฉินมู่หยางหลับตาต่อ จ้าวเฟยเฟยเอาแขนเขาออกแล้วลุกขึ้นห่มผ้าให้เขา เมื่อลืมตาเต็มที่กำลังจะลุกก็เจอกับสายตาเขียวปั๊ด มิหนำซ้ำสองมือยังกอดอกทำปากยู่ไม่พอใจอีกด้วย จ้าวเฟยเฟยเอ่ยถามเบาๆ"ตื่นแต่เช้าเชียว อยากไปสุขาหรือ"".........""หืม...ลูกชายแม่เป็นใบ้เสียแล้ว"เฉินโม่หวายมองหน้ามารดากางแขนให้นาง จ้าวเฟยเฟยอุ้มเขามานั่งตักก่อนจะหอมแก้มเบาๆ เด็กน้อยเอ่ยน้อยใจ"ท่านแม่แอบไปให้ท่านพ่อกอด ทั้งที่เมื่อคืนตอนเข้านอนยังกอดลูกกับน้องสาวอยู่เลย"จ้าวเฟยเฟยอมยิ้มพร้อมกับลูบศีรษะเล็กๆนั่นด้วยความอ่อนโยน ก่อนจะเอ่ยถาม"โม่หวายลูกไม่รักท่านพ่อแล้วหรือ""เอ่อ รักขอรับ""แม่รู้ว่าลูกอยากมีท่านแม่ ลูกกลัวว่าแม่จะกลับไปเหมือนท่านแม่คนเดิม กลัวว่าหากท่านพ่อรักแม่แล้วจะไม่สนใจลูก กลัวแม่จะไม่รักลูกกับน้องสาว เด็กดีแม่สัญญาแม่จะไม่กลับไปเป็นคนเดิม เพราะระหว่างพวกเราไม่มีใครคอยมายุยงให้แตกแยกอีกแล้ว ที่สำคัญแม่เป็นคนรักเด็ก"เฉินโม่หวายอมยิ้มพอดีกับที่บิดาลืมตามาพอดี เขานอนฟังลูกชายกำลังแย่งเมียตัวเองมาพักหนึ่งแล้ว หากยังไม่ตื่นอีกเฉินโม่หวายคงไม่ยอมสงบ

อำเภอเฉินมู่หยางมาถึงที่อำเภอก็เอาเกวียนไปฝากคนดูแลก่อนจะทำตามคำสั่งเมียนำซาลาเปาไปให้กับใต้เท้าทั้งสอง เมื่อมาถึงที่ศาลาว่าการทหารก็จำเขาๆได้ทันทีก่อนจะทักทาย"พี่ชาย..ท่านนี่เองวันนี้ภรรยาท่านไม่มาด้วยหรือ"เฉินมู่หยางมองหน้าพวกเขาก่อนจะเอ่ย"ท่านเจ้าหน้าที่จำข้ากับภรรยาได้นับเป็นเกียรติยิ่งนัก""ใครจะจำไม่ได้กัน ภรรยาของท่านวันเดียวก็ทำเอาคนกลายเป็นขอทานถึงสองคน นี่ข้าจะบอกให้นาหลี่อี้คนนั้นน่ะ ถูกแบกให้ไปเข้าพิธีกับบุตรสาวเศรษฐีฟ่าน"เฉินมู่หยางได้ยินก็ไม่แปลกใจ ถูกโบยยี่สิบไม่ยังเหลืออีกหกสิบไม้ เมื่อแผลหายต้องมารับโทษอีกก่อนจะมา เมียบอกให้มาคุยกับใต้เท้าทั้งสอง เฉินมู่หยางจึงเอ่ยความต้องการออกไป"ท่าเจ้าหน้าที่ ข้ามาขอพบใต้เท้านายอำเภอมิทราบว่าจะพบได้หรือไม่ขอรับ""อ้อ..ข้าจะไเรียนให้เจ้าอยู่ตรงนี้ก่อนนะ"เจ้าหน้าที่เดินเข้าไปยังเรือนพักด้านในของจวน ไม่นานก้กลับออกมาก่อนจะเชิญให้เฉินมู่หยางเข้าไป เมื่อเข้ามาถึงฮั่วป๋ายและฮั่วเทียนฉีสองพี่น้องกำลังนั่งจิบชาสนทนากันอยู่ เฉินมู่หยางคำนับทั้งคู่"ข้าน้อยคารวะท่านนายอำเภอ คาระวะนายกองฮั่วขอรับ""อืม ตามสบาย ว่าแต่เ

เฉินมู่หยางนึกถึงบุตรชายที่ไม่พอใจเขาเพราะว่าเขากอดมารดาเอาไว้ เจ้าตัวดีนี่คิดแย่งเมียพ่อหรือ แต่ก็พยักหน้าและออกไปเอาเกวียนไปส่ง โม่หินถูกเอามาส่งแล้วรวมถึงครกหินด้วย เขาไม่รู้ว่าฟองเต้าหู้ที่นางบอกนั้นมีหน้าตาอย่างไร จ้าวเฟยเฟยทำให้เฉพาะเฉินกั่วต้งเท่านั้นเพื่อการค้าในอนาคต เซี่ยหยุนข้ามกลับมาก่อนจะกลับไปบ้านเพื่อเอาข้าวให้มารดา จ้าวเฟยเฟยนำน้ำที่แช่จี้หยกใส่กระบอกไม้ไผ่แก่เขาไปให้มารดาด้วย"นี่คือน้ำแร่จากบนเขา เอาไปให้มารดาเจ้าดื่มนางจะได้มีแรง บอกบิดาเจ้าด้วยว่าพี่ไม่เร่ง ถางหญ้าเสร็จเมื่อไหร่ก็ได้""ขอรับ"เซี่ยหยุนกลับบ้านเอาซาลาเปาไปให้มารดา ไม่นานเฉินมู่หยางก็กลับมาพร้อมกับบุรุษฉกรรจ์อีกหลายคน เสียงหัวเราะดังมาแต่ไกล จ้าวเฟยเฟยกลัวว่าบุตรสาวจะตื่นจึงอุ้มนางมาไว้บนตักแล้วโยกเบาๆ ร่างสูงก้าวเข้ามาในเรือน ภาพตรงหน้าทำให้เขารู้สึกอบอุ่น หากเขากับนางมีลูกด้วยกันจะดีขนาดไหนกันนะจ้าวเฟยเฟยยกนิ้วชี้ขึ้นมาปิดปากให้เขาเบาๆ เจ้าตัวเล็กเริ่มขยับ จ้าวเฟยเฟยโยกเบาพยักหน้าให้เขาเอาซาลาเปาออกไปแจกก่อน แม่หนูน้อยลืมตาก่อนจะเอ่ย "ท่านแม่..พี่ชายกลับมาหรือยังเ