All Chapters of ข้ามภพมาเป็นมารดาเลี้ยงแสนร้ายกาจ: Chapter 81 - Chapter 90

โรงเตี๊ยมตำบลหลู่เพราะเฉินเหม่ยลี่ทนไม่ได้ที่ถูกหลานชายขายให้คนวิปริต แถมขุนนางคนนั้นยังมีรสนิยมแบ่งปันสตรีกับลูกน้อง นางถูกเขาเสพสังวาสเสร็จก็โยนให้ลูกน้อง เฉินเฉิงขายนางด้วยเงินหนึ่งพันห้าร้อยตำลึง "ท่านแม่ ท่านพ่อหลายชายข้าขายข้าให้ไปถูกคนเหล่านั้นย่ำยี พวกท่านยังทำใจมองดูข้าตกนรกเช่นนั้นหรือเจ้าคะ""เจ้าจะมาโวยวายอะไร อาเฉิงทำเช่นนี้ก็เพื่อตระกูล หากเงินที่ได้นำไปสอบไปจ่ายให้ผู้คุม วันหน้าเขามีตำแหน่งมีอำนาจจะลืมความดีของเจ้าหรือ""ใช่แล้วเหม่ยลี่ ท่านแม่พูดถูก เจ้าช่วยหลานชายมีอะไรเสียหายกัน""ท่านแม่ ท่านพ่อข้าเป็นบุตรสาวพวกท่านนะ อายุสิบห้าเพิ่งผ่านถงเซิ่ง เพื่อตำแหน่งที่ไม่รู้จะมีปัญญาสอบได้หรือไม่กลับขายข้าทั้งที่ไม่รู้อนาคตเช่นนั้นหรือ"เฉินเหม่ยลี่ร้องไห้ นี่คือพ่อแม่ของนางหรือ เฉินเฉิงเดินเข้ามาได้ยินก็ตรงมาตบหน้าอาหญิงทันที เพี๊ยะ"ปากท่านช่างชั่วช้า บังอาจแช่งไม่ให้ข้าก้าวหน้าหรือ เฉินเหม่ยลี่เจ้าแก่กว่าข้าไม่กี่ปีกล้าดีมาสั่งสอนข้า ใต้เท้าหลี่ให้คนมาตามเจ้าแล้ว ไสหัวไป พวกเจ้ามาเอานางไป"ชายฉกรรจ์ห้าคนเข้ามาแล้วแบกนางไป เพื่อไปปลดเปลื้องอารมณ์ข

ยามเหมาจ้าวเฟยเฟยตื่นขึ้นมาพร้อมกับหลินเหมยเซียง นางเตรียมทำมื้อเช้าวันนี้ต้องเข้าไปในเมืองเพื่อพบกับหลินอ้าวเรื่องเจรจาการค้า นางเอาหน่อไม้แห้งแบบฝอยและแบบเป็นหน่อออกมาจากมิติ ในเมื่อเฉินมู่หยางไม่อยู่นางก็จะอาศัยจังหวะนี้แหละเอาของออกมา หลินเหมยเซียงต้มน้ำให้เด็กๆล้างหน้า จ้าวเฟยเฟยนวดแป้งเพื่อทำบะหมี่วันนี้ทำบะหมี่แฮมขาหมูก็แล้วกัน จากนั้นนางก็จัดการนำหมูน้ำค้างและแฮมขาหมูออกมาจากห้องเสบียงเพื่อนำไปให้หลินอ้าวดู และแบ่งบางส่วนออกมาเพื่อจะทำอาหารมาล้างให้สะอาดก่อนจะขูดเอาผิวด้านนอกออกล้างน้ำ หั่นเป็นชิ้นบางๆ พริกเม็ดใหญ่ที่เก็บมาจากบนเขาถูกหั่นแฉลบๆ หน่อไม้ดองแบบฝอยลวกน้ำร้อนและล้างด้วยน้ำเย็นจนไม่มีกลิ่น นางบีบจนสะเด็ดน้ำก่อนจะนำวัตถุดิบทุกอย่างวางในตะแกรง จ้าวเฟยเฟยหุงข้าวขาวหนึ่งเตา อีกเตาตั้งกระดูกหมูเอาไว้เพื่อทำน้ำแกงไชเท้า หลินเหมยเซียงมองดูร่างบางหยิบนั่นจับนี่อย่างคลอ่งแคล่ว นางพยายามที่จะเรียนรู้วิธีปรุงอาหารจากจ้าวเฟยเฟย กระทั่งหุงข้าวเรียบร้อยเด็กๆก็ตื่น น้ำข้าวที่รินไว้อุ่นแล้ว ท้องฟ้าสว่างจ้าวเฟยเฟยจึงดับคบเพลิง หลินเฉินอี้เดินมาหาที่ในหมู่

จ้าวเฟยเฟยบังคับเกวียนไปตามทาง เสียงท่านยาย ท่านย่า และบรรดาป้าๆในหมู่บ้านต่างก็วิจารณ์ถึงเรื่องที่สกุลเฉินนั้นถูกไฟคลอกตาย ป้าหกผู้ที่ไม่เคยชอบหน้าแม่เฒ่าเฉินก็เอ่ยขึ้นมา"เฮ้อ...ว่าก็ว่านะเสี่ยวเฟย คนก็ตายไปแล้ววันดีๆของเจ้ามีแต่หนทางสดใส""ใช่ๆๆ ยายหกพูดถูก สองเฒ่านั่นเอาเปรียบลูกชายกับลูกสะใภ้ไม่เคยเว้นว่าง พอเจ้ารองจากไปก็ยังมาเอาเปรียบมู่หยางอีก"จ้าวเฟยเฟยนิ่งเงียบ วิจารณ์ไปไม่ดี อย่างไรพวกเขาก็แซ่เฉิน สามีนางก็แซ่เฉินอย่าให้ออกจากปากนางดีที่สุด กระทั่งมาถึงหน้าประตูเข้าเมือง ก็หยุดจ่ายค่าผ่านด่าน ทหารที่หน้าประตูจำนางได้ดีจึงเอ่ยทักทาย"อ้าซ้อเฉิน...วันนี้สามีท่านไม่มาหรือ ท่านถึงได้บังคับเกวียนมาเองเช่นนี้""อ้อ...พอดีทางบ้านมีเรื่องต้องจัดการนิดหน่อยเจ้าค่ะใต้เท้า"ทหารเฝ้าประตูต่างกุลีกุจอมาหานางก่อนจะเอ่ย"ข้าชื่อเสี่ยวชุน ส่วนนี่เสียวฉายน้องชายของข้า พวกเราเป็นแค่ทหารชั้นผู้น้อย คำว่าใต้เท้าให้เกียรติเกินไปแล้วขอรับ""สักวัน ท่านกับน้องชายคงได้ขึ้นตำแหน่งสูงส่ง พวกท่านซื่อสัตย์และใส่ใจราษฎรเพียงนี้"คนในหมู่บ้านเห็นว่าคนของทางการสนิทกับนางและยังถามหา

จ้าวเฟยเฟยเดินมาตามที่นางแน่ใจว่าเป็นเฉินหยวน แม้เสื้อผ้าจะดูมอมแมมแต่รับรองว่านางไม่ได้ดูผิด เมื่อมาถึงปากตรอกก็ได้ยินเสียงคนกำลังทำร้ายร่างกายใครสักคนอยู่ พอเดินมาก็เห็นเป็นชายสามคนนั้นรุมเตะต่อยเฉินหยวน เป็นเขาจริงๆ เกิดอะไรขึ้นทำไมเขามาอยู่ที่นี่กัน ไม่ตายหรอกหรือ หนึ่งในนั้นเอ่ยขึ้นมา"ไอ้สารเลว ไม่มีเงินยังบังอาจมาขโมยของอีก ข้าจะตีเจ้าให้ตาย""อ๊าค โอ๊ย เจ็บๆๆ อย่าตีข้า น้องสาวๆรีบกินเสียสิ เดี๋ยวมันสกปรกเจ้าจะกินไม่ได้นะ อ๊าส์ ข้ายอมแล้วๆ อย่าตีข้าเลย พวกท่านขอให้น้องสาวข้าสักลูกเถอะ นางไม่ได้กินอะไรมาหลายวันแล้วขอรับ อ๊าค""เพ้ย..ถ้าข้าใจดีก็ไปเปิดโรงทานแล้วสิ"จ้าวเฟยเฟยรีบไปดูนางถึงกับตาโตเป็นเขาจริงๆ..เฉินหยวน!! เขากอดซาลาเปาเอาไว้แน่น ก่อนจะยื่นมือส่งไปให้หญิงสาวที่ผมเผ้ากระเซอะกระเซิง นางรับเอามาแล้วรีบใช้สองมือยัดเข้าปาก เมื่อเห็นพี่ชายถูกทำร้าย สติบางส่วนก็กลับมา เฉินเหม่ยลี่คว้าไม้ไล่ตีอันธพาล"ตีให้ตายคนเลว ตีให้ตาย เผาเจ้า ข้าจะเผาเจ้าให้ตายเหมือนนางแก่นั่น อื้อๆๆๆ"เฉินหยวนรีบคลานมาเอามือปิดปากน้องสาว เขายอมให้คนเหล่านั้นกระทืบแต่ไม่ยอมให้นางพูด

เฉินมู่หยางเละพวกมาถึงที่พักเรียบร้อย เฉินเฉิงเองก็เห็นเขาเช่นกัน จินหลินเดินมาหาเขาก่อนจะเอ่ยถาม"ท่านพี่เฉิงท่านเป็นอะไรไป ข้าเห็นท่านมองไปทางนั้นไม่วางตาเลย""คุณหนู..พอดีข้าเจอคนรู้จักน่ะ ตอนที่อยู่หมู่บ้านเขาชอบมาหาเรื่องและรังแกข้ากับท่านปู่ท่านย่าและท่านพ่อท่านแม่ เขาเป็นคนขับไล่พวกเราออกจากหมู่บ้าน"จินหลินได้ฟังก็ไม่พอใจทันที นางจะไปบอกบิดาให้จัดการคนๆนั้นจึงเอ่ยกับเฉินเฉิง"ท่านพี่เฉิงอย่ากังวล ท่านพ่อรักข้ามากนัก ท่านจะต้องจัดการคนผู้นั้นให้ท่านแน่ๆ"เฉินเฉิงยิ้มให้นางก่อนจะจับมือเขารั้งนางมาเพื่อจะกอดแต่จินเย่วกลับมาดึงเอาน้องสาวไปก่อนจะเอ่ยเสียงเข้ม"หลินเอ๋อร์ เจ้าเป็นถึงบุตรสาวเจ้าเมือง มาจับมือถือแขนบุรุษกลางที่รโหฐานเช่นนี้ยังมีท่านพ่อท่านแม่ในสายตาหรือไม่"จินหลินก้มหน้าลง นางไม่กลัวท่านพ่อและท่านแม่ ที่นางกลัวที่สุดคือพี่สาวคนโต เฉินเฉิงไม่พอใจ หมูจะหามเอาคานมาสอด คุณหนูใหญ่คนนี้รอให้ข้าได้ครอบครองน้องสาวของเจ้าก่อนเถอะ ต่อไปก็เป็นตาเจ้า"คุณหนูสาม..คุณหนูใหญ่พูดถูกข้าเป็นคนต่ำต้อยไม่คู่ควรกับท่านหรอกขอรับ"เฉินเฉิงแสร้งตีสีหน้าเศร้าสร้อย เป็นนเย่วม