Semua Bab ศึกยอดมังกรครองบัลลังก์ แผ่นดินนี้ข้าไม่เอา: Bab 61 - Bab 70

พูดจบ ก็ไม่รอให้ฉู่หนิงพูดอะไรต่อ คว้ามือเสิ่นหว่านอิ๋งขึ้นมาก็หมุนตัวเดินออกไปทันที ฉู่หนิงมองเงาแผ่นหลังของสองสตรีที่เดินจากไป ใบหน้าฉายประกายครุ่นคิด เสิ่นหว่านอิ๋งจะมาขุดหลุมฝังตัวเขาในยามนี้เพื่ออะไร? หรืออยากจะเห็นตัวเขาอับอายขายหน้า? หรือจริง ๆ แค่อยากหาเรื่องให้เขามีอะไรทำ? ไม่ถูกต้อง บรรดาคุณชายตรงหน้าตอนนี้ล้วนเป็นทายาทของขุนนางอำมาตย์ใหญ่ในราชสำนักทั้งสิ้น คนเหล่านี้มีทั้งเงินทองทรัพย์สินและแหล่งทรัพยากรจำนวนไม่น้อยในมือ บัดนี้ คนกลุ่มนี้มีความจำเป็นที่จะต้องอ้อนวอนเขา… ดังนั้น จุดประสงค์ที่แท้จริงของเสิ่นหว่านอิ๋งก็คืออยากให้ตนเองรีดไถเจ้าคนกลุ่มนี้ สมกับเป็นศรีภรรยาของเขาจริง ๆ! ฉู่หนิงเข้าใจแจ่มแจ้งแล้ว เสิ่นหว่านอิ๋ง ช่างเป็นสตรีที่ฉลาดปราดเปรื่องจริง ๆ รู้จักใช้ประโยชน์จากเรื่องนี้มารีดไถทรัพย์สินเงินทอง เรื่องแบบนี้ เสิ่นหว่านอิ๋งและเฝิงมู่หลานทำเองไม่ได้แน่ มีแต่เขาฉู่หนิงคนนี้เท่านั้นถึงจะเหมาะสมที่สุด! ฉู่หนิงที่คิดได้แล้วก็เผยรอยยิ้มแฝงเลศนัยออกมา ภาพฉากนี้ ถูกบรรดาคุณชายที่อยู่เบื้องล่างเห็นเข้าแล้ว ไม่รู้ด้วยเหตุผลใด พวกเขาพลันรู้สึกเย็น

เดิมทีแล้วเรื่องนี้นางเพียงแค่ต้องการทดสอบฉู่หนิงเท่านั้น อยากรู้นักว่าฉู่หนิงจะเก่งกาจปราดเปรื่องถึงเพียงนั้นจริงหรือ วิธีการจัดการของฉู่หนิงตอนนี้ เหนือความคาดการณ์ของนางจริง ๆ นางคิดว่าเขาน่าจะใช้บารมีของจวิ้นอ๋อง และอำนาจในฐานะองค์ชาย เลือกบุรุษที่พอจะเข้าตาสักคนหนึ่งมาเป็นคู่สมรสของเฝิงมู่หลาน และใช้สิ่งนี้สร้างความสัมพันธ์กับอำนาจเบื้องหลังของอีกฝ่ายให้แน่นแฟ้น แต่ใครจะรู้ฉู่หนิงกลับไม่มีความคิดเช่นนี้อยู่ในสมองเลยสักนิด ในทางกลับกันยังใช้ประโยชน์จากเรื่องนี้แสวงหาทรัพย์สินเงินทองอีก เจ้าหมอนี่ เป็นทาสเงินตัวจริงเลย! “ในเมื่อท่านอ๋องมีแผนรับมือแล้ว เรื่องนี้ก็ขอฝากให้ท่านจัดการด้วย” เสิ่นหว่านอิ๋งยิ้มบาง ๆ จากนั้นก็จูงมือเฝิงมู่หลานหมุนตัวและเดินจากไป ฉู่หนิงมองเงาแผ่นหลังของทั้งสองที่ค่อย ๆ เดินจากไปก็หัวเราะลั่น “ไว้เรื่องนี้สำเร็จ ข้าจะเป็นเจ้ามือจัดงานเลี้ยงฉลองให้อย่างงามเลย!” “ท่านอ๋องไปคิดหาทางแก้ไขเรื่องเบี้ยหวัดพวกทหารให้ได้ก่อนเถอะ” เสิ่นหว่านอิ๋งทิ้งท้ายไว้หนึ่งประโยคก่อนจะหายลับไปจากสายตาพร้อมกับเฝิงมู่หลาน ฉู่หนิงที่ตอนแรกยังอารมณ์ดีสุด ๆ พอได้ยินคำ

ไม่ได้การแล้ว หากอ้างตามสถานการณ์ในตอนนี้ เหอชิงอวิ๋นก็มีโอกาสได้แต่งงานกับเฝิงมู่หลานน่ะสิ! เมื่อคิดได้เช่นนี้ ผู้คนทั้งหลายต่างหันมาสบตากัน แววตาพวกเขาสะท้อนประกายชั่วร้ายสว่างวาบออกมา ต่อให้พวกเขาจะไม่ได้แต่งงานกับเฝิงมู่หลาน แต่เรื่องอะไรจะยอมให้เหอชิงอวิ๋นได้แต่งงานกันเล่า ก็แค่ให้ของเพิ่มอีกสักนิด ตัวพวกเขาก็ใช่ว่าจะขัดสนอะไรสักหน่อย! ทันใดนั้นชายหนุ่มร่างสูงใหญ่คนหนึ่งก็ปลดพู่หยกสีขาวที่ห้อยเอวอยู่ออกมาก่อนจะยื่นให้ฉู่หนิง “สิ่งที่ท่านอ๋องกล่าวมาล้วนถูกต้องทุกประการ แนวหน้าอยู่ในภาวะคับขัน ตัวข้าเองก็ควรจะทุ่มเทอย่างสุดกำลังความสามารถ พู่หยกชิ้นนี้เป็นของขวัญที่ท่านปู่มอบให้ข้าตอนเกิด มูลค่าไม่น้อยกว่าหกหมื่นตำลึงเงินขอรับ!” เทียบมูลค่าแล้ว พู่หยกอันนี้ไม่ด้อยไปกว่าภาพวาดผืนนั้นเลย แววตาของฉู่หนิงสว่างเป็นประกาย คนผู้นี้ก็คือโจวเวยหลานชายของเสนาบดีโจวกรมขุนนาง! ในฐานะหลานชายของเสนาบดีประจำกรมขุนนาง ของที่คนผู้นี้หยิบยื่นออกมาย่อมไม่ธรรมดาแน่ ฉู่หนิงยื่นมือไปรับพู่หยกชิ้นนั้นมา ทันใดนั้น ก็รับรู้ได้ถึงพลังอบอุ่นอ่อนโยนระลอกหนึ่งที่แผ่ซ่านออกมา ผิวสัมผัสที่ละเอีย

“เอาล่ะ จงนำของเหล่านี้ไปเก็บไว้ให้เรียบร้อย วันข้างหน้าข้ายังต้องใช้พวกมันให้เกิดประโยชน์ใหญ่หลวง” “จริงสิ พรุ่งนี้เจ้าตื่นสายสักหน่อยก็ได้ ข้าจะรอพบแม่นางเฝิงอยู่ที่จวน” จ้าวอวี่ผงะไปเล็กน้อย ก่อนจะหัวเราะเสียงเฝื่อนออกมา และนำสิ่งของล้ำค่าทั้งหมดไปจัดเก็บให้เรียบร้อย ส่วนฉู่หนิงจะจัดการกับคุณหนูเฝิงอย่างไรนั้น ไม่ใช่เรื่องที่เขาจะเข้าไปยุ่งได้ หนึ่งคืนผ่านไปอย่างสงบ ไม่นานรุ่งเช้าของวันต่อมาก็มาถึง ฉู่หนิงลุกขึ้นมาฝึกซ้อมกระบวนท่าทวนขั้นพื้นฐานในเรือนตั้งแต่เช้าตรู่ ระยะเวลาในการไปแนวหน้าจะกระชั้นชิดมาก ถึงแม้ว่าการฝึกในตอนนี้จะใช้ประโยชน์ในการศึกครั้งนี้ไม่ได้เลยก็ตามที แต่ก็พอจะใช้เพื่อเสริมสร้างร่างกายให้แข็งแรงได้อยู่ โอสถบำรุงร่างกายที่ได้มาจากเหอเผิงเมื่อคราวก่อน เขาได้ดื่มมันไปแล้ว ผลลัพธ์ก็เห็นชัดเจน ร่างกายที่เคยผอมบางหายไปแล้ว บัดนี้มีความรู้สึกแข็งแรงกำยำเพิ่มขึ้นมาเรื่อย ๆ ทวนยาวในมือถูกแทงออกไป และชักกลับมาอย่างต่อเนื่องไม่หยุดพัก ฉู่หนิงไม่ได้ฝึกเพลงทวนกระบวนอื่น เว้นแต่ท่าแทงทวนหนึ่งเพลงยุทธ์นี้เท่านั้น! จ้าวอวี่ที่ยืนอยู่ด้านข้างพยักหน้าเบา ๆ จากการ

หลังจากจ้าวอวี่ล่าถอยออกไป ภายในเรือนก็เหลือเพียงฉู่หนิงและเสิ่นหว่านอิ๋งสองคน ครู่เดียว บรรยากาศรอบกายก็กระอักกระอ่วนขึ้นมา เสิ่นหว่านอิ๋งเองก็รู้ดีว่าตนเองใช้ประโยชน์จากฉู่หนิงแล้วหนึ่งครั้ง แม้ภายนอกนางจะดูนิ่งสงบ ทว่าในใจกลับรู้สึกละอายอยู่เล็กน้อย “ท่านอ๋องหากไม่มีธุระอื่นแล้ว หม่อมฉันขอตัวไปจัดการงานในจวนก่อนเพคะ” เสิ่นหว่านอิ๋งพูดจบก็หมุนตัวเตรียมจะเดินออกไป ทว่าน้ำเสียงนิ่งเรียบของฉู่หนิงกลับแว่วดังมาจากด้านหลัง “ท่านหญิงจะรีบร้อนไปไย ข้ายังมีอีกเรื่องหนึ่งที่อยากหารือกับท่านหญิง” ฝีเท้าที่กำลังจะก้าวออกไปพลันหยุดชะงัก เสิ่นหว่านอิ๋งหันศีรษะกลับมามองฉู่หนิงด้วยสีหน้าสงสัย “ไม่ทราบท่านอ๋องยังมีบัญชาอันใดอีกเพคะ?” ฉู่หนิงหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะประชิดเข้ามาใกล้ กลิ่นหอมจากหญิงงามอยู่ใกล้เพียงเอื้อม เขาสูดหายใจลึกเฮือกหนึ่ง การกระทำที่จู่โจมเข้ามาอย่างกะทันหันทำให้เสิ่นหว่านอิ๋งสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย นางเผลอถอยเท้าไปสองก้าวโดยไม่รู้ตัว กำลังคิดจะอ้าปากถาม แต่ใครจะรู้ฉู่หนิงกลับยิ่งประชิดตัวเข้ามาใกล้ยิ่งกว่าเก่า เสิ่นหว่านอิ๋งสูดหายใจลึกเฮือกหนึ่ง พยายามทำให้ตนเองส