Semua Bab ศึกยอดมังกรครองบัลลังก์ แผ่นดินนี้ข้าไม่เอา: Bab 71 - Bab 80

“มีปัญญารับของกำนัลล้ำค่าของพวกข้าไป แต่ไม่มีปัญญาออกมาเผชิญหน้ากับพวกข้าหรือ?” “ฉู่หนิง ข้ารู้นะว่าเจ้าอยู่ในจวน รีบออกมาเดี๋ยวนี้!” ทุกคนต่างพากันส่งเสียงโวยวายไม่หยุด อยากจะพังจวนทั้งหลังไปให้มันพ้น ๆ เสียเดี๋ยวนี้ ส่วนเสิ่นหว่านอิ๋ง พวกเขาไม่เห็นนางอยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อย แม้จะมีฐานะเป็นท่านหญิงประจักษ์อยู่ทนโท่ และพวกเขาก็ไม่กล้าทำอะไรกับเสิ่นหว่านอิ๋ง แต่ถึงกระนั้นเสิ่นหว่านอิ๋งเองก็ทำอะไรกับพวกเขาไม่ได้เหมือนกัน ก่อนหน้านี้ พวกเขายังเห็นแก่ความสัมพันธ์ของเสิ่นหว่านอิ๋งและเฝิงมู่หลาน ถึงได้พยายามสร้างภาพลักษณ์ที่ดีต่อหน้าเสิ่นหว่านอิ๋ง ทว่าบัดนี้ เฝิงมู่หลานกำลังจะออกทัพไปแนวหน้าแล้ว ความหวังที่พวกเขาจะได้รับเฝิงมู่หลานมาเป็นสะใภ้ก็สูญสลาย ย่อมไม่ไว้หน้าเสิ่นหว่านอิ๋งอีกต่อไป ชั่วขณะนั้น ภายในห้องโถงจึงเต็มไปด้วยความวุ่นวายและเสียงเอะอะดังลั่นไม่มีหยุด เสิ่นหว่านอิ๋งนั่งอย่างสงบตรงตำแหน่งที่นั่งหลักด้วยใบหน้าเรียบเฉย ไม่คิดจะเอ่ยปากห้าม กลับยังยกถ้วยน้ำชาขึ้นจิบน้ำชาอย่างไม่สะทกสะท้าน กระทั่งผ่านไปหนึ่งชั่วก้านธูป ทุกคนเห็นว่าจนป่านนี้แล้วฉู่หนิงยังไม่ปรากฏตัวอ

หีบใบใหญ่สี่ใบถูกยกเข้ามา เสิ่นหว่านอิ๋งส่งสัญญาณให้บ่าวรับใช้เปิดออกดู ทันใดนั้นลำแสงสีเงินพลันสว่างวาบ ก้อนเงินตำลึงเป็นตั้ง ๆ ปรากฏต่อหน้านาง เสิ่นหว่านอิ๋งพยักหน้าเล็กน้อย แล้วยิ้มพลางกล่าวว่า “ท่านโหวน้อยจิตใจท่านช่างยิ่งใหญ่นัก เด็ก ๆ จงนำกระบี่ทองคำคืนให้ท่านโหวน้อย!” องครักษ์ประจำจวนอ๋องนายหนึ่งรูปร่างกำยำสูงใหญ่ หอบกระบี่ทองคำเล่มหนึ่งด้วยสองมือเดินเข้ามาอย่างไม่รีรอ หนานกงชวนหรี่ตา ก่อนจะเดินเข้าไปรับกระบี่ทองคำกลับมา หลังจากดึงกระบี่ออกจากฝัก แสงสีทองพลันสะท้อนประกายจรัสแจ่มจ้าแสบตาจนมองไม่ได้! แค่นเสียงเย็นเยียบออกมาคำหนึ่ง หนานกงชวนก็หมุนตัวและเดินจากไปพร้อมกระบี่ทันที จวนอ๋องแห่งนี้ ขืนอยู่ต่อนานกว่านี้อีกนิดเดียวเขายังกลัวว่าตนเองจะข่มอารมณ์ไม่ไหวสังหารใครสักคนเข้าให้! โจวเวยเห็นดังนั้นก็รีบเดินเข้ามาข้างหน้าอย่างไม่รีรอ ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงขรึมว่า “นี่เป็นเงินเจ็ดหมื่นตำลึง ท่านหญิงได้โปรดคืนพู่หยกประจำกายข้ากลับมาด้วย!” เสิ่นหว่านอิ๋งไม่รีบร้อน เข้าไปตรวจสอบเงินในหีบทั้งสี่ใบนั้นก่อน กระทั่งแน่ใจว่าไม่มีอะไรผิดพลาดนางถึงจะสั่งให้คนไปนำพู่หยกออกมา ขั้นตอน

แต่จะให้จัดการเรื่องนี้อย่างไร เขาก็ไม่สามารถพูดออกมาได้ขันทีแทรกแซงการเมือง นี่เป็นข้อห้ามใหญ่หลวง!ฮ่องเต้ถลึงตามองจ้าวหมิงแวบหนึ่ง “ตาเฒ่าอย่างเจ้ายังคงระมัดระวังเช่นเคย!” จ้าวหมิงหัวเราะแห้ง ๆ แต่ก็ยังไม่ปริปากพูดอะไรฮ่องเต้ส่ายหน้าแล้วเอ่ยช้า ๆ ว่า “องค์ชายคนอื่น ๆ ก็โดนลูกหลงเพราะเรื่องในครั้งก่อนเช่นกัน ทุกคนคัดลอกพระคัมภีร์กันอยู่ ตอนนี้คนที่ว่างก็มีแค่ฉู่หนิงแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ให้ฉู่หนิงได้หาประสบการณ์เพิ่มเติม มอบหมายเรื่องต้อนรับทูตจากแคว้นอื่นให้เขาจัดการแล้วกัน” “กระหม่อมน้อมรับพระบัญชา!” จ้าวหมิงขานรับก่อนจะไปถ่ายทอดคำสั่งทันทีแต่จ้าวหมิงเพิ่งออกจากตำหนักอิงอู่ก็มีเสียงโหวกเหวกดังมาจากด้านนอก“ฝ่าบาท พระองค์ต้องทรงให้ความเป็นธรรมกับกระหม่อมด้วยพ่ะย่ะค่ะ!” “ฝ่าบาท เผิงไหลจวิ้นอ๋องใช้อุบายหลอกเอาเงินหกหมื่นตำลึงจากบุตรชายของกระหม่อม เผิงไหลจวิ้นอ๋องจะต้องให้คำอธิบายเกี่ยวกับเรื่องนี้นะพ่ะย่ะค่ะ!”“เผิงไหลจวิ้นอ๋องกำเริบเสิบสาน ขอฝ่าบาทโปรดทรงลงโทษด้วยพ่ะย่ะค่ะ!” “ใช่แล้วพ่ะยะค่ะ ฝ่าบาท เผิงไหลจวิ้นอ๋องไม่เห็นกฎหมายในสายตา ไม่เห็นพวกกระหม่อมอยู่ในสายตาเลย

พอถึงตอนนั้น ชื่อเสียงเกียรติยศชั่วชีวิตของข้าก็จะพังพินาศจนหมดสิ้น!ไอ้สารเลวนี่โหดเหี้ยมจริง ๆ!คำพูดนี้ทำให้หนานกงคังผิงโกรธจนสองมือสั่นระริก หน้าแดงก่ำ เขาอยากจะโต้แย้งมาก แต่ไม่รู้ว่าควรโต้กลับอย่างไรดีแต่ตอนนี้เอง ฉู่หนิงพลันหันหน้ามองไปทางขุนนางใหญ่ที่เหลือแล้วถอนหายใจยาวกล่าวว่า “คิดว่าใต้เท้าทุกคนก็อยากได้เงินคืนเช่นเดียวกับใต้เท้าสองท่านนี้ใช่หรือไม่?” “ถูกต้อง เดิมทีนั่นก็เป็นเงินของตระกูลหวังข้า!” “องค์ชาย สิ่งของที่ไม่ได้เป็นของท่านก็อย่าเอาไปจะดีกว่า”“หากวันนี้องค์ชายมอบเงินมา พวกกระหม่อมก็จะไม่ถือสาเอาความ” “เงินก้อนใหญ่ถึงเพียงนี้ องค์ชายท่านต้องไตร่ตรองให้ดี หากไม่มอบออกมา พวกกระหม่อมไม่มีทางยอมเลิกรา!” ชั่วขณะหนึ่ง ปลายหอกของทุกคนล้วนเล็งมาที่ฉู่หนิงในเมื่อแต่ละคนไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉู่หนิง เช่นนั้นก็เข้าไปพร้อมกัน!คนมากกำลังก็มาก ดูว่าฉู่หนิงจะรับมืออย่างไรฮ่องเต้ที่อยู่บนที่ประทับยกมุมปากขึ้นเล็กน้อยในที่สุดวันนี้ก็ได้เห็นฉู่หนิงพ่ายแพ้!ขุนนางใหญ่มากมายถึงเพียงนี้ ฉู่หนิงย่อมต่อกรไม่ไหวอย่างแน่นอนแต่ยังไม่ทันที่มุมปากของฮ่องเต้จะยกขึ้นทั้งหม

เมื่อคำพูดนี้ออกมา ทุกคนที่เดิมทียังเดือดดาลก็เงียบสงบลงทันทีหากฉู่หนิงไม่ไปแนวหน้า ฮ่องเต้จะต้องพิโรธแน่เมื่อฮ่องเต้พิโรธ ย่อมต้องเลือกใครสักคนในหมู่พวกเขาไปแนวหน้า ถึงอย่างไรก็เป็นเพราะพวกเขาที่ทำให้ฉู่หนิงไม่ยอมไปแนวหน้า!คราวนี้ทุกคนตื่นตระหนกขึ้นมาแล้วไอ้สารเลวฉู่หนิงเจ้าเล่ห์เกินไปแล้ว แค่พูดไม่ลงรอยกันก็จะไม่ไปแนวหน้าแล้ว! นี่ก็แล้วไปเถิด แต่สิ่งที่กลัวที่สุดคือเจ้าหมอนี่ถึงกับยังคิดจะเลือกใครคนหนึ่งในหมู่พวกเขาไปแนวหน้าด้วย!เมื่อคิดดูให้ดี ๆ นี่คงไม่ได้เป็นแผนการของฉู่หนิงใช่หรือไม่? เพื่อที่จะไม่ไปแนวหน้า ฉู่หนิงถึงกับจงใจก่อเรื่องนี้ขึ้นมา ให้พวกเขาออกหน้า แล้วใช้เรื่องนี้มาหาคนรับกรรมแทนสักคนสินะ?หากเป็นแบบนี้จริง เช่นนั้นเขาก็จะติดกับไม่ได้เด็ดขาดทุกคนยิ่งคิดยิ่งตกใจ ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกว่านี่เป็นหลุมพรางที่ฉู่หนิงวางไว้ให้ตนไม่ได้การ จะปล่อยให้ฉู่หนิงสมหวังไม่ได้เด็ดขาดคนที่ไปแนวหน้าจะต้องเป็นฉู่หนิง!พวกเขาไม่อยากไปแนวหน้านะ!โจวเฉิงอี้กลอกตา รีบก้าวออกมา “ฝ่าบาท กระหม่อมไม่ทราบว่านี่เป็นความตั้งใจทุ่มเทของเผิงไหลจวิ้นอ๋อง กระหม่อมเข้าใจองค์ชายผิดไป