Semua Bab ศึกยอดมังกรครองบัลลังก์ แผ่นดินนี้ข้าไม่เอา: Bab 51 - Bab 60

แน่นอนว่า ตอนนี้เฝิงมู่หลานก็ได้รับอนุญาตให้เข้ามาในจวนอ๋องแล้วเช่นกันเห็นเสิ่นหว่านอิ๋งทำงานให้จวนอ๋องไม่หยุด เฝิงมู่หลานก็งุนงง“หว่านอิ๋ง เจ้ากำลังทำอันใด?”เฝิงมู่หลานเบิกตาโพลง เดินตรงดิ่งเข้าไปดึงเสิ่นหว่านอิ๋งมาถาม“มู่หลาน เจ้ามาได้จังหวะพอดี ข้าหวังว่าเจ้าจะกลับไปบอกท่านอาเฝิง ช่วงนี้อย่าเพิ่งหาเรื่องเผิงไหลจวิ้นอ๋อง!”เสิ่นหว่านอิ๋งจับพู่กันเขียนรายงานสิ่งที่ต้องใช้ในพิธีหมั้นไปด้วย สั่งไปด้วย “พิธีหมั้นใกล้เข้ามาแล้ว หากตอนนี้ยังบาดหมางกับท่านอ๋องอีก ฝ่าบาทจะไม่นิ่งดูดาย!”เฝิงมู่หลานผงะ มองเสิ่นหว่านอิ๋งแน่นิ่ง เสมือนเพิ่งรู้จักกันเป็นครั้งแรกสหายรักของนาง เหตุใดคุยกับฉู่หนิงเพียงครั้งเดียว ท่าทีถึงได้เปลี่ยนไปมากขนาดนี้?“เขาป้อนยาเสน่ห์อะไรให้กับเจ้า?”เฝิงมู่หลานว่าจบก็จะเอื้อมมือไปแตะหน้าผากเสิ่นหว่านอิ๋งแต่เสิ่นหว่านอิ๋งกลับโบกมือไล่นาง พูดเสียงจริงจังว่า “มู่หลาน เชื่อข้า อย่าหาเรื่องเผิงไหลจวิ้นอ๋อง วันนี้เจ้าก็เห็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับใต้เท้าเหอแล้ว ข้าคิดว่าเจ้าคงไม่อยากให้ท่านอาเฝิงตกอยู่ในสภาพแบบนั้นเช่นกันใช่หรือไม่?”เฝิงมู่หลานที่เดิมทีมีหน้าไม่พอ

มีแต่ต้องผิดต่อฉู่หนิง!เหอเผิงประสานมือทำความเคารพทันที “องค์รัชทายาทโปรดวางพระทัย ข้าน้อยจะจัดการให้เรียบร้อย”องค์รัชทายาทยิ้มเยาะและโบกมือเหอเผิงถอนหายใจเหมือนได้ยกภูเขาออกจากอก จากนั้นค่อยถอยออกจากตำหนักเมื่อออกจากวังหลวง ภายในใจเหอเผิงเกิดความลังเลวันนี้ฉู่หนิงปล่อยเขาไป แต่บัดนี้เขากลับต้องช่วยองค์รัชทายาทเล่นงานฉู่หนิงมันไม่ถูกต้องทั้งในแง่เหตุผลและความรู้สึกยิ่งไปกว่านั้น ฉู่หนิงก็กุมจุดอ่อนของเขาเอาไว้อยู่ หากฉู่หนิงรู้ว่าเรื่องนี้เป็นฝีมือตัวเอง คิดว่าต้องจัดการเขาแน่นอนเงยหน้ามองท้องฟ้ายามค่ำคืนมืดมิด ดวงดาราดาษดื่นเต็มท้องนภา แสงดาวระยิบระยับล้อมจันทร์เต็มดวงที่อยู่ตรงกลางขนาดดวงจันทร์ยังสมบูรณ์แบบนี้ เหตุใดข้าจึงไม่อาจทำเรื่องนี้ให้สมบูรณ์ได้บ้าง?เดี๋ยวนะ…สมบูรณ์แบบ…ฉับพลันนั้นเอง เหอเผิงเกิดความคิดบางอย่าง มีแผนการที่จะได้ประโยชน์กันทั้งสองฝ่าย!เหอเผิงหัวเราะเบาๆ หันไปมองตำหนักบูรพาปราดหนึ่ง พูดอย่างราบเรียบ “องค์รัชทายาท ครานี้จะโทษข้าไม่ได้แล้ว!”พูดจบก็ก้าวขึ้นเกี้ยว หายไปในความมืดมิดยามราตรีอย่างรวดเร็วไม่นาน เวลาก็ดำเนินมาถึงยามจื่อ ภายในจวน

ครั้นเข้ามาถึงด้านในห้อง เสิ่นหว่านอิ๋งก็ชิงเอ่ยขึ้นโดยไม่รอให้ฉู่หนิงพูด “เกิดคาดมากที่ท่านรับมือกับมู่หลานได้”ฉู่หนิงหัวเราะเบาๆ ก่อนจะเอ่ยอย่างเชื่องช้า “กับคนที่มีนิสัยเปิดเผยเช่นนางแล้ว ต้องขัดเกลานิสัยจึงจะได้”เขาทิ้งจังหวะครู่หนึ่งก่อนจะยื่นจดหมายที่ได้รับเมื่อคืนให้กับนาง“ลองอ่านดู เมื่อคืนนี้มีคนแอบส่งมาให้ข้า”เสิ่นหว่านอิ๋งรับจดหมายด้วยสีหน้างุนงง หลังจากเปิดอ่านก็มีสีหน้างุนงงหนักกว่าเดิม“น่าแปลก มีคนในเมืองหลวงส่งคำเตือนถึงท่านด้วยหรือ?”เสิ่นหว่านอิ๋งมองฉู่หนิงด้วยสายตาแปลกประหลาด “ในจดหมายบอกว่าจะมีอันตรายในพิธีหมั้น ทั้งยังมีโอกาสสูงมากที่จะมาจากพวกปัญญาชน ท่านอ๋องหารือเรื่องนี้กับข้า คงไม่ได้คิดจะให้ข้าสอนกาพย์กลอนให้ท่านล่วงหน้ากระมัง?”ฉู่หนิงหัวเราะ ยกนิ้วหัวแม่มือพยักหน้าว่า “ท่านหญิงปราดเปรื่องยิ่งนัก เดาเจตนาที่ข้าหาท่านออกด้วย”“ปัญญาชนพวกนั้นหาเรื่องข้าเพราะอยากให้ข้าขายหน้าก็เท่านั้น แต่หากท่านหญิงช่วยสอนกาพย์กลอนให้ข้าล่วงหน้าสักสองสามบท การรับมือกับคนพวกนั้นย่อมไม่มีอะไรยาก”มีช่วงเวลาที่บุรุษผู้นี้ขอร้องนางด้วย!เสิ่นหว่านอิ๋งยกยิ้มบางๆ รอยยิ้

บ้างก็เริ่มจัดวางเค้าโครงโดยรวม บ้างก็ออกไปจับจ่ายสิ่งจำเป็นสำหรับพิธีหมั้น บ้างก็นำเทียบเชิญที่เสิ่นหว่านอิ๋งเขียนด้วยตัวเองออกไปแจกจ่ายตอนนี้ฉู่หนิงพาจ้าวอวี่ไปที่ร้านตีเหล็ก หลังจากผ่านการตีเหล็กมาสองสามวัน ดาบยาวเล่มแรกก็ถูกตีสำเร็จ และเขาต้องไปดูผลลัพธ์ฉู่หนิงไม่เป็นห่วงเรื่องภายในจวนอ๋องแต่อย่างใด เขาเชื่อว่าด้วยความสามารถของเสิ่นหว่านอิ๋งแล้วสามารถจัดการได้ตอนนี้เขาอยากเห็นเพียงว่าอาวุธที่ตีขึ้นจากวิธีหลอมเหล็กนั้นมีอานุภาพเช่นไรแน่นอนว่าเรื่องที่เกิดภายในจวนอ๋องวันนี้ก็ลอยไปถึงพระกรรณฮ่องเต้เช่นกันภายในตำหนักอิงอู่ฮ่องเต้ที่เพิ่งว่าราชกิจเรียบร้อยกำลังเอนพิงเก้าอี้ตัวใหญ่พลางตรวจฎีกา“ฮึ่ม ปีนี้ทางใต้เกิดอุทกภัย ทางเหนือเกิดภัยแล้ง เสบียงอาหารลดน้อยลงจากปีก่อนครึ่งหนึ่ง!”ฮ่องเต้โยนฎีกาลงบนโต๊ะอย่างแรงด้วยพระพักตร์ไม่สบอารมณ์ ความอึมครึมเย็นยะเยียบปรากฏบนพระพักตร์น่าเกรงขามเมื่อไม่มีเสบียง แม่ทัพใหญ่จะนำทัพกลับไปที่แนวหน้าได้อย่างไรปัญหาเรื่องเสบียง จำเป็นต้องได้รับการแก้ไข?ขณะที่ฮ่องเต้กำลังกลัดกลุ้มพระทัย องครักษ์เงาก็เข้ามาในตำหนักอย่างไร้ซุ่มเสียง“ฝ่าบ

ฉู่หนิงที่ฟังเรื่องราวต้นสายปลายเหตุจบแล้ว ถึงกับปากกระตุกเสิ่นหว่านอิ๋งเป็นห่วงว่าเขาจะไม่มีอะไรทำ ถึงได้จงใจหาเรื่องให้เขาสินะ?คุณชายพวกนั้นล้วนแต่เป็นทายาทของขุนนางระดับสูง จะให้เขาไปต่อกรกับคนพวกนั้น?ฉู่หนิงปฏิเสธทันทีโดยไม่ต้องคิด “นี่เป็นการแต่งงานของตัวเจ้าเอง ข้าไม่กล้าตัดสินใจแทน”ล้อเล่นหรือไร ตอนนี้เขาคิดเพียงจะหลอมอาวุธให้ดี เรื่องภายในเมืองหลวงไม่เกี่ยวอะไรกับเขา เหตุใดเขาต้องยุ่งด้วย?ไหนเลยจะคิดว่าเฝิงมู่หลานจะยิ้มเยาะ “เกรงว่าเรื่องนี้จะไม่ได้ขึ้นอยู่กับเจ้า!”ฉู่หนิงกลอกตา “กระไร หรือว่าเจ้าจะจับข้าไปจัดการเรื่องนี้ที่จวนตระกูลเฝิง?”เขาไม่เชื่อหรอกว่าเฝิงมู่หลานจะใจกล้าขนาดนั้นอีกอย่าง ข้างกายเขาก็มีจ้าวอวี่ปกป้อง เฝิงมู่หลานไม่มีทางสู้ได้แต่เฝิงมู่หลานกลับยกยิ้มมุมปาก เผยรอยยิ้มชั่วร้ายออกมา “หว่านอิ๋งรู้อยู่แล้วว่าเจ้าจะไม่ตอบตกลง ดังนั้น นางจึงบอกกับคุณชายเหล่านั้นว่า ขอเพียงโน้มน้าวเจ้าสำเร็จ ข้าก็จะยอมพิจารณา!”“บัดนี้ คุณชายเหล่านั้นกำลังอยู่ที่จวนอ๋อง รอคอยที่จะได้พบเจ้า”ดวงตาของฉู่หนิงเบิกโพลงเป็นกระดิ่งทองแดงเมื่อได้ยินดังนี้ไม่ใช่กระมัง นี