All Chapters of ศึกยอดมังกรครองบัลลังก์ แผ่นดินนี้ข้าไม่เอา: Chapter 81 - Chapter 90

ฉากนี้ทำให้เหอชิงอวิ๋นที่เฝ้าหน้าประตูเมืองหัวเราะหยันไม่หยุดฉู่หนิงก็มีวันนี้เหมือนกัน!เจ้านี่ทำให้เขาต้องมาเฝ้าประตูเมืองทุกวัน ในที่สุดคราวนี้ก็ให้เจ้านี่ได้ลิ้มรสชาติของการเฝ้าประตูเมืองแล้ว!ฉู่หนิงร้อนจนทนไม่ไหวแล้วเช่นกัน เขาเช็ดเหงื่อบนใบหน้าพลางขมวดคิ้วเอ่ยว่า “ใต้เท้าหวัง ข่าวของท่านแม่นยำนักหรือ เหตุใดจนถึงตอนนี้พวกเขายังไม่มาอีก?” หวังเหวินกวงหัวเราะเจื่อน ๆ “องค์ชาย กระหม่อมได้รับข่าวว่าอีกฝ่ายจะมาถึงที่นี่ในช่วงเช้าจริง ๆ ไม่รู้ว่าเหตุใดใกล้จะเที่ยงแล้วก็ยังมาไม่ถึง” ฉู่หนิงหรี่ตา ฉายแววเย็นชาขึ้นมาแวบหนึ่ง “คนของต้าจ้าวไร้มารยาทเสียจริง ในเมื่อพวกเขามาสาย พวกเราก็ไม่เล่นตามเกมพวกเขาแล้ว!ถ่ายทอดคำสั่งลงไป ให้ทุกคนหาที่ร่มเย็นพักผ่อน!”เมื่อคำพูดนี้ออกมา หวังเหวินกวงก็หน้าเปลี่ยนสียกใหญ่ รีบตะโกนว่า “องค์ชาย ไม่ได้เด็ดขาดนะพ่ะย่ะค่ะ หากจู่ ๆ พวกเขาปรากฏตัวขึ้นขณะที่เราพักผ่อน พอถึงเวลานั้นก็จะกลายเป็นฝ่ายเราที่ต้อนรับไม่เหมาะสม” ฉู่หนิงมองเสนาบดีกรมพิธีการที่สุขุมรอบคอบ ก่อนจะเอ่ยอย่างเฉยชาว่า “ใต้เท้าหวัง ท่านก็อายุมากแล้ว หากตากแดดเช่นนี้ต่อไปจะตายได้!” “

จ้าวเฟยเยี่ยนหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะเป็นฝ่ายเอ่ยปากขึ้นก่อนฉู่หนิงทำหน้าเรียบนิ่ง “องค์หญิงสิบแห่งต้าฉู่ ถ้อยคำยุยงที่ชัดเจนจนมองออกง่ายถึงเพียงนี้ เจ้าคิดว่าพี่ชายของข้าจะตกหลุมพรางหรือ? เมื่อเทียบกับพี่ชายทั้งหลายแล้ว ข้ายังด้อยกว่ามากนัก องค์หญิงสิบไม่จำเป็นต้องสิ้นเปลืองความคิดยุแยงหรอกกลับกันองค์หญิงสิบบอกไว้ดิบดีว่าจะมาถึงในตอนเช้า เหตุใดกลับต้องให้ข้ารอจนถึงยามบ่ายด้วย?” จ้าวเฟยเยี่ยนคุกคามกันขนาดนี้ ย่อมไม่มีทางปล่อยให้สตรีผู้นี้พลิกสถานะจากแขกมาเป็นเจ้าบ้านอย่างเด็ดขาด จะต้องเป็นฝ่ายประณามก่อนนัยน์ตาของจ้าวเฟยเยี่ยนฉายแววประหลาดใจ คิดไม่ถึงว่าฉู่หนิงจะมองเจตนาของนางออกอย่างทะลุปรุโปร่ง อีกทั้งยังเป็นฝ่ายโต้กลับก่อนด้วยนี่เป็นลูกนอกสมรสจริง ๆ หรือ?เวลานี้ จ้าวเฟยเยี่ยนพลันเริ่มสงสัยขึ้นมาว่า ฉู่หนิงผู้นี้คงไม่ได้เป็นองค์ชายที่ฮ่องเต้ต้าฉู่แอบเลี้ยงไว้อย่างลับ ๆ หรอกใช่หรือไม่? ไม่อย่างนั้นลูกนอกสมรสจากสามัญชนจะมีสติปัญญาและความสงบนิ่งระดับนี้ได้อย่างไร? เมื่อคิดได้ดังนี้ จ้าวเฟยเยี่ยนก็หรี่ตา หัวเราะเบา ๆ แล้วเอ่ยว่า “ข้าแค่ล่าช้าระหว่างทางไปชั่วครู่เท่านั้น แต่

จากนั้น ดวงตางดงามของจ้าวเฟยเยี่ยนก็เคร่งขรึมขึ้นมา ก่อนจะหัวเราะหยันเอ่ยว่า “ว่าอย่างไรนะ เจ้าคิดจะขัดขวางไม่ให้ข้าเข้าเมืองจริง ๆ หรือ?” ฉู่หนิงหรี่ตา ทำสีหน้าใคร่ครวญออกมา “หากข้าจำไม่ผิด ข้าไม่ได้เชิญพวกเจ้ามาร่วมงานหมั้นของข้าเลย! เจ้าพูดเองเออเองว่าเสด็จพี่รัชทายาทเชิญมา แต่เหตุใดข้าถึงไม่ได้รับข่าวเลยเล่า?” จ้าวเฟยเยี่ยนทำหน้าดูแคลน “ข้ายังนึกว่าเจ้าจะพูดเหตุผลยกใหญ่อะไร ที่แท้ก็เรื่องนี้เอง ฮึ เจ้าคิดว่าข้าจะเอาเรื่องเช่นนี้มาหลอกเจ้าหรือไร?” เมื่อพูดจบ สตรีผู้นี้ก็โบกมือขวาหนึ่งที ทหารสวมชุดเกราะคนหนึ่งที่อยู่ด้านหลังก็ล้วงเทียบเชิญใบหนึ่งออกมาแล้วปาใส่ฉู่หนิงทันใดนั้น เสียงแหวกอากาศดังขึ้นมา เทียบเชิญพุ่งมาที่หน้าของฉู่หนิงพร้อมกับเงาตกค้างจ้าวอวี่ขมวดคิ้ว พุ่งกายทีหนึ่ง มือขวารับเทียบเชิญนี้ไว้“องค์ชาย...” จ้าวอวี่กำลังคิดจะเอ่ยปากพูด ฉู่หนิงกลับยื่นมือไปรับเทียบเชิญ ก่อนจะฉีกทิ้งต่อหน้าทุกคนทันทีโดยไม่แม้แต่จะมองทุกคนมองฉากนี้อย่างไม่อยากจะเชื่อ เผยสีหน้างุนงงออกมาแม้แต่จ้าวเฟยเยี่ยนก็อึ้งไปเล็กน้อยเช่นกัน คิดไม่ถึงว่าฉู่หนิงจะไม่มองเทียบเชิญเลยด้วยซ้ำ

“ช่างเถอะ หากนางอยู่ในเมืองหลวงเป็นเด็กดี ให้ข้าหมั้นหมายได้อย่างราบรื่นก็พอ หากกล้าเล่นตุกติก ข้าก็ไม่ถือสาทำให้นาง อยู่ที่นี่ไปตลอดกาล!” เมื่อพูดจบ ฉู่หนิงก็ควบม้ากลับจวน กวนอวิ๋นกับจ้าวอวี่ตามไปทันทีไม่นานนัก ข่าวที่ฉู่หนิงให้จ้าวเฟยเยี่ยนอยู่นอกเมืองก็แพร่ไปทั่วทั้งเมืองหลวงชั่วขณะหนึ่ง บรรดาขุนนางต่างก็แตกตื่น! บางคนเครียดไม่หยุด บางคนมีท่าทีอยากชมละครสนุก ๆ รอดูอย่างเงียบเชียบว่าเรื่องราวจะเป็นเช่นไร ยังมีบางคนเริ่มเขียนฎีกาเตรียมฟ้องร้องฉู่หนิงส่วนภายในตำหนักบูรพา องค์รัชทายาทก็ได้รับข่าวแล้วเช่นกันเหอเผิงเป็นคนนำข่าวนี้มาด้วยตนเอง“ว่าไงนะ เจ้าบอกว่าฉู่หนิงถึงกับกล้ากักจ้าวเฟยเยี่ยนไว้นอกเมืองเชียวหรือ?” ทันทีที่ได้ยินข่าวนี้ องค์รัชทายาทที่กำลังคัดลอกพระคัมภีร์ก็ตื่นตระหนกขึ้นมา พู่กันในมือเอียงจนน้ำหมึกไหลตามพู่กันซึมไปทั่วทั้งพระคัมภีร์ “สมควรตาย!”พระคัมภีร์ที่ลำบากคัดมาครึ่งวันก็ถูกทำลายเช่นนี้เอง องค์รัชทายาทที่โกรธเกรี้ยวฉีกพระคัมภีร์ทันใด ก่อนจะขยำเป็นก้อนแล้วปาลงพื้นอย่างแรงเหอเผิงที่อยู่ในตำหนักก้มหน้าลง ไม่กล้าพูดอะไรจ้าวเฟยเยี่ยนเป็นคนที่องค์รั

เจ้าหมอนี่เสแสร้งได้สมจริงนัก!องค์รัชทายาทเดือดดาลใจไม่หยุดเขาอยากจะเปิดโปงฉู่หนิงมาก แต่ก็กังวลว่าหากตนเปิดโปงฉู่หนิงแล้วจะไม่อาจแก้ตัวให้ตนเองได้ถึงอย่างไรเขาเชิญจ้าวเฟยเยี่ยนมาโดยไม่ได้แจ้งฉู่หนิงจริง ๆ หากฉู่หนิงยึดเอาเรื่องนี้มาเล่นงาน เขาก็ยากจะอธิบายเหมือนกันองค์รัชทายาทสูดลมหายใจลึก สงบสติอารมณ์ของตัวเองแล้วเอ่ยเสียงเย็นชาว่า “ในเมื่อเป็นเรื่องเข้าใจผิด เช่นนั้นเจ้าก็ขอโทษองค์หญิงเฟยเยี่ยนเสีย เรื่องนี้ก็จะถือว่าจบ!”เมื่อพูดจบ เขาก็หันไปมองจ้าวเฟยเยี่ยน ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเอ่ยถามด้วยสีหน้ายิ้มแย้มว่า “องค์หญิงเฟยเยี่ยน เห็นแก่หน้าของข้า ให้เรื่องนี้จบเพียงแค่นี้จะได้หรือไม่?”จ้าวเฟยเยี่ยนมองฉู่หนิงแวบหนึ่ง ก่อนจะกล่าวอย่างเรียบนิ่งว่า “หากเขาคุกเข่าขอโทษได้ ข้าย่อมให้อภัยได้”คุกเข่าขอโทษ!นัยน์ตาขององค์รัชทายาทหรี่ลง ฉายแววประหลาดใจขึ้นมาดูเหมือนว่าสตรีผู้นี้ตั้งใจจะดูหมิ่นฉู่หนิง!เช่นนี้ก็ดีเหมือนกัน เราไม่พอใจฉู่หนิงมานานมากแล้ว ฉวยโอกาสนี้สั่งสอนบทเรียนเขาก็ดีเหมือนกันจากนั้นองค์รัชทายาทก็หันกายไปมองฮ่องเต้ที่อยู่บนที่ประทับแล้วเอ่ยด้วยเสียงจริงจังว่า “เสด