Lahat ng Kabanata ng ข้าวโพดในไร่ชา (Mpreg): Kabanata 21 - Kabanata 30

“พอก่อนครับหนู เดี๋ยวหนูขึ้นให้เฮียหน่อย ขย่มให้เฮียหน่อยที่รัก” พ่อเลี้ยงกิตติภูมิผู้ที่ไม่ค่อยจะขอร้องใคร แต่ขอร้องข้าวโพดได้บ่อยๆ ในช่วงอาทิตย์นี้ ส่งเสียงกระเส่าและสายตาที่ส่งมามีแต่ความปรารถนาให้กับข้าวโพดที่หมุนตัวหันหน้ามาทางเขาแล้วตอนนี้ “แต่ว่าข้าวโพดกลัว ข้าวโพดทำไม่เก่ง ไม่ถูกใจ เดี๋ยวพ่อเลี้ยงไม่ชอบอ่ะ พ่อเลี้ยงอยากได้แบบไหนต้องบอกข้าวโพดนะ สัญญาก่อน” ดูเด็กมันอ้อน มิน่าแม่เขาถึงได้เอ็นดูนัก ทั้งๆ ที่เพิ่งจะเคยรู้จักกัน “ครับๆ เฮียชอบทุกอย่างที่ข้าวโพดทำให้เฮีย อูยยย หนูยกตัวขึ้นหน่อยครับ หนูเอาเจลนี่ไปทาที่ท่อนเอ็นเฮียก่อน อ๊าา อย่างนั้นและครับ อูยยยย เสียว ทีนี้หนูก็ทาที่รูรักของหนูด้วยมันจะได้ไม่ฝืดเดี๋ยวหนูเจ็บ เสร็จแล้วหนูก็จับปลาช่อนยักษ์ของเฮียตั้งให้ตรง ค่อยๆ เอารูรักของหนูกดลงมากลืนครอบมันเอาไว้ อ๊าาาา แน่น อ๊าาาา ทีนี้ ทีนี้หนูก็ขย่มเลยครับ อ๊าาาา อยากได้เร็วได้ช้า หนูควบเองเลยครับ อูยยย แน่น นั่นแหละครับ เก่งครับ” “แบ แบบนี้ ซี๊ดดด ถูกใจไหมครับ ข้าวโพดทำถูกใจพ่อเลี้ยงไหมครับ ซี๊ดดดดด จุก มันแน่ไปหมด อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ เสียวมาก ออยยยยย” ข้าวโพดโยกขย่มขึ้นๆ ลงๆ บน

“ยายจ๋า ข้าวโพดคิดถึงยายจังเลย ฮึก ฮึก ฮึก” ข้าวโพดเดินเข้าไปหายายก่อนที่จะยกมือไหว้ยายผู้มีพระคุณเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ พร้อมกับโผเข้าไปกอดยายทั้งน้ำตาด้วยทั้งดีใจที่เจอยายในรอบเกือบสองเดือน และความรู้สึกผิดต่อยายที่ตัวเองทำตัวไม่น่ารักเป็นเด็กใจแตกไปยุ่งกับคนมีครอบครัวอย่างพ่อเลี้ยงกิตติภูมิ “เป็นอะไรไปฮึ เจ้าเด็กขี้แย ร้องไห้เป็นเด็กเล็กเชียวลูก นี่ไงคิดถึงยาย ยายก็มาให้กอดแล้วนี่ไง คนเก่งของยาย ยายก็คิดถึงข้าวโพดเหมือนกันนะลูก ฟอดดดด” ยายบุปผาทั้งกอดทั้งหอมหลานชายด้วยความรัก นางเองก็คิดถึงหลานชายคนเดียวทุกวัน จะโทรหาที่นี่ก็ไม่ค่อยมีคลื่น ผู้เป็นยายดึงตัวหลานออกจากอ้อมกอดพร้อมกับพิจารณาหลานอย่างสำรวจตรวจตรา “ผอมลงหรือเปล่าลูก ดูซูบๆ ลงนะ กินกับข้าวกับปลาได้หรือเปล่า” ยายก็ยังคงเป็นยายคอยห่วงหลานตลอด “ไม่นะจ๊ะยาย ข้าวโพดกินข้าวเยอะมาก บางมื้อกินหมูกระทะอีกต่างหาก” ข้าวโพดบอกยายให้คลายกังวลเรื่องอาหารการกินของเขา ที่ดูซูบลงอาจจะเพราะมีเรื่องอื่นให้คิดต่างหาก “เดี๋ยววันนี้ป้าบุปผานอนกับข้าวโพดก็ได้นะคะ เผื่อจะได้หายคิดถึงกันหรือเผื่อมีเรื่องอะไรต้องคุยกัน” แม่เลี้ยงกานดาบอก

เชียงคาน อำเภอเล็กๆ หนึ่งในอำเภอของจังหวัดเลย เป็นที่ที่มีอากาศดีและสงบ บ้านเกิดของพ่อมรดกที่พ่อยกให้ และข้าวโพดมาอาศัยอยู่กับยายในตอนนี้ ลักษณะเป็นบ้านไม้สองชั้นครึ่งปูนครึ่งไม้ สองยายหลานเพิ่งจะมาอยู่ได้ไม่นาน ข้าวโพดเลยยังไม่ได้มองหาลู่ทางในการทำกินไว้ จะไปสมัครงานบัญชีก็ไกลจากบ้านที่สำคัญไม่มีรถที่จะใช้ในการเดินทาง บ้านของพ่อเป็นบ้านสวนที่มีเนื้อที่กว้าง ข้างหลังบ้านมีสวนมะพร้าวที่ปลูกไว้นานแล้ว และส้มโอที่กำลังจะได้ผลผลิตยายบุปผาเลยคิดกับหลานชายไว้ว่าจะพากันปลูกผักเลี้ยงไก่ไว้แค่พอได้กินได้ขายเล็กๆ น้อยๆ เพราะเงินเก็บของยายบุปผาและของข้าวโพดก็พอมี ถ้าประหยัดสักหน่อยก็อยู่ได้โดยไม่ต้องเดือดร้อนอะไรข้าวโพดวางแผนที่จะทำโฮมสเตย์เล็กๆ ไว้ในบ้านสวนสักหลังสองหลังสำหรับต้อนรับนักท่องเที่ยวที่อยากจะมาพักอยากจะหลีกหนีชีวิตวุ่นวาย มาใช้ชีวิตสโลว์ไลฟ์ในชนบทเล็กๆ ที่เงียบสงบ แต่ต้องรอออกแบบวาดแปลนและติดต่อช่างก่อน ช่วงนี้ก็เริ่มทำแปลงปลูกผักไว้กินเองก่อน“ยายจ๋า มีอะไรให้กินบ้างจ๊ะ ข้าวโพดหิ้วววหิว”ข้าวโพดร้องถามยายเสียงดังตั้งแต่ยังไม่เห็นหน้ากัน ร่างบางเพิ่งกลับมาจากปั่นจักรยานไปหาทำเลแล

“ไหน บอกเหตุผลเฮียหน่อยได้ไหม ทำไมถึงหนีมา” “ก็..” คนหนีปัญหาพูดไม่ออกไม่รู้จะบอกเค้าว่ายังไงดี จะบอกว่าเริ่มจะรู้สึกดีกับพ่อเลี้ยงเเล้วก็กลัวว่าเขาจะปฏิเสธ หรือว่าบอกไม่อยากเป็นชู้กับสามีชาวบ้านดี “เอาดีๆ เฮียขอความจริง” สายตาคมจับจ้องใบหน้าหวานที่ทำท่าทางครุ่นคิดหนักใจ “ละ...แล้วจะให้ข้าวโพดอยู่ทำไมล่ะ ข้าวโพดไม่อยากจะทำให้ครอบครัวคนอื่นมีปัญหา ไม่อยากเป็นมือที่สามของใคร ไม่อยากเป็นชู้กับสามีชาวบ้าน ไม่อยากเป็นเมียน้อยใคร ฮือ ฮือ ฮือ” คนน้องพูดไปร้องไห้ไป น้ำตาไหลอาบแก้ม ตาแดงก่ำ เสียงสะอื้นไห้เมื่อนึกถึงสิ่งที่คนอื่นจะตราหน้าตาเองที่ทำตัวไร้ศีลธรรม ทำเอาคนฟังถึงกับงง ใครเป็นมือที่สามของใคร ใครเป็นชู้กับใคร “เดี๋ยวนะ เป็นชู้กับสามีชาวบ้านนี่หมายถึงกับเฮียหรือเปล่า” อดที่จะพูดแทรกขึ้นด้วยความสงสัย “ก็ใช่น่ะซิ จะให้ข้าวโพดไปเป็นชู้ ฮึก ฮึก กับใครอีกล่ะ ฮึก” ยิ่งพูดน้ำตายิ่งไหล “ฟังเฮียนะ หนูไม่ได้เป็นชู้กับใครทั้งนั้นแหละ เพราะเฮียยังไม่เคยมีเมีย นี่ไปเอาข้อมูลมาจากไหนว่าเฮียมีเมีย” คนได้ยินถึงกับงง ตอแหล มีลูกชายโตขนาดนั้นยังจะบอกว่าไม่เคยมีลูกมีเมีย ถ้าอยู่อีกนิดเมียตัวจริ

“บลูคะ” เสียงเรียกอย่างสนิทสนมดังขึ้นทำให้สองคนที่กำลังจะก้าวเข้ามาในบ้านชะงักเท้า เจ้าของชื่อที่โดนเรียกเงยหน้าขึ้นมองก่อนที่จะเห็นใบหน้าของคนคุ้นเคย จอมขวัญ อดีตคนรักที่เป็นรักแรกของเขาที่ทิ้งเขาไปแต่งงานกับเศรษฐีชาวต่างชาติ ทั้งๆ ที่คบกับเขามาตั้งนานอีกทั้งเขาวางแผนที่จะขอหญิงสาวแต่งงานอยู่แล้ว “ขวัญ” เสียงทุ้มเรียกชื่ออดีตคนรัก ก่อนที่จะปล่อยมือจากเอวภรรยาที่ประคองเข้าบ้านมา แล้วหันมาถามไถ่คนที่มาหาเขาถึงที่บนดอยนี้ “ขวัญเองค่ะ ขวัญคิดถึงบลูมากเลย” คำว่าคิดถึงถูกส่งผ่านริมฝีปากอวบอิ่มของสาวสวย พร้อมกับร่างที่สวยสง่าและดูดีในชุดเดรสสายเดี่ยวสีน้ำเงินยิ่งส่งให้ผิวขาวดูเด่น เธอเดินตรงเข้ามากอดคอเจ้าของบ้านแล้วหอมแก้มทักทาย “อะ..เอ่อ คุณมาได้ยังไง” พ่อเลี้ยงถามไถ่แขกที่มาเยือนโดยไม่ได้คาดคิด ไม่เคยนึกเลยด้วยซ้ำว่าสาวเจ้าจะมาหาเขาถึงที่นี่ ข้าวโพดที่โดนปล่อยเอวที่ประคองมา และโดนลืมว่ามีตัวตนอยู่ตอนนี้เริ่มขยับออกห่างจากคนทั้งสอง เพราะรู้สึกว่าตัวเองเป็นส่วนเกินของการสนทนา เลยเดินเลี่ยงออกไปอย่างเงียบๆ ถึงแม้เขาจะไม่รู้ว่าสาวสวยที่เป็นแขกวันนี้เป็นใคร แต่ก็รู้ได้อย่างหนึ่งว่าตั้ง