All Chapters of ข้าวโพดในไร่ชา (Mpreg): Chapter 41 - Chapter 50

ท้องข้าวโพดตอนนี้ใหญ่ขึ้นทุกวัน พ่อเลี้ยงก็ขยันเข้าไปเยี่ยมเยือนลูกน้อยในครรภ์มากเหลือเกิน อ้างว่าไปต่อแขนต่อขาให้ลูกบ้างล่ะ เข้าไปถามไถ่ความเป็นอยู่ของลูกบ้างล่ะ ทั้งที่ที่จริงจากการตรวจสุขภาพของคุณหมอแล้วลูกน้อยในครรภ์แข็งแรงสมบูรณ์ดี มีพัฒนาการที่ดีตามอายุครรภ์ ข้าวโพดก็ไม่คิดจะห้ามสามีบ้างเลยกลับกันกลับรู้สึกชอบและสนับสนุนสามีซะงั้น ตั้งแต่ที่ข้าวโพดได้ชุดนอนไม่ได้นอนมาจากน้องบอม ข้าวโพดยังไม่กล้าพอและยังไม่มีโอกาสได้ใส่เลยสักครั้ง เจ้าตัวได้แต่แอบซ่อนไว้อย่างดีเพราะกลัวสามีจะเห็น มีวันนี้ที่พอทานอาหารเย็นเสร็จ คนเป็นสามีบอกว่าจะไปดูคนงานสักหน่อย ข้าวโพดเลยรีบอาบน้ำให้เสร็จก่อนที่พ่อเลี้ยงจะกลับมาและเลือกชุดมาใส่ วันนี้ข้าวโพดลองหยิบเอาชุดลูกไม้สีดำเป็นยกทรงกับบิกินี่และก็ถุงน่องเข้าชุดกันมาใส่ไว้ ก่อนที่จะสวมชุดนอนขายาวแขนยาวทับอีกที พอได้ยินเสียงเปิดประตูห้องนอนเข้ามาข้าวโพดก็รีบไปนั่งที่โต๊ะเครื่องเเป้งทำเป็นหวีผมอยู่ “อ้าว อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอครับที่รัก งั้นอย่าเพิ่งนอนนะครับรอเฮียอาบน้ำแป๊บเดียว หนูนอนรอที่เตียงก่อนก็ได้ แต่ห้ามหลับนะคะ” ข้าวโพดพยักหน้ารับอย่างง่ายๆ ตอนนี้

“ฮะ เฮีย เฮียข้าวโพดว่าข้าวเจ็บท้องคลอด มันเจ็บ เจ็บมากเฮีย” เสียงครางของเมียรักพร้อมกับแรงสะกิดที่ต้นแขนทำเอาคนที่นอนหลับอยู่ข้างๆ กับข้าวโพดถึงกับสะดุ้งตื่นด้วยความตกใจและสีหน้าทั้งกังวลทั้งตื่นเต้นปนกันไปหมด “จะ จะคลอด เมียจะคลอด เมียเจ็บท้อง ลูกจะออกแล้ว ลูกเดี๋ยวอย่าเพิ่งออกมานะครับ” ประโยคที่เปล่งออกมาจากปากสั่นๆ ของพ่อเลี้ยงกิตติภูมิและท่าทางเก้ๆ กังๆ ลุกลี้ลุกลน ถ้าเป็นเวลาปกติข้าวโพดคงขำด้วยความเอ็นดู แต่เวลานี้กลับขำไม่ออกนอกจากจะขำไม่ออกแล้วยังทำให้ข้าวโพดเริ่มหงุดหงิดและไม่สบอารมณ์อีกต่างหาก “เออ ก็จะคลอดแล้วน่ะซิ เจ็บจะตายห่าอยู่แล้ว ไปตามหมอหรือพยาบาลมาซิวะ โอยยย ลูกจ๋าใจเย็นๆ แม่เจ็บ โอยยยย เร็วๆ ซิเฮียออกไปตามคุณพยาบาลมา” เสียงของข้าวโพดดังลั่นทั้งครางด้วยความเจ็บปวดทั้งสั่งให้คนเป็นสามีทำอะไรสักอย่าง จนพ่อเลี้ยงกิตติภูมินึกได้ว่าต้องไปตามพยาบาลให้เเจ้งคุณหมอถึงได้วิ่งออกจากห้องพักไป ก่อนวันนัดกำหนดคลอดด้วยความเป็นกังวลและไร่อยู่บนดอย การเดินทางตอนฉุกเฉินมันจะไม่สะดวก พ่อเลี้ยงกิติภูมิถึงได้จัดการให้ภรรยามานอนแอดมิทที่โรงพยาบาลเอกชนชื่อดังในเมืองเชียงใหม่เพื่อรอคลอ

พันธกรรีบวางโทรศัพท์ลงทันที ก่อนที่จะเดินขึ้นไปบนบ้านเพื่อเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเตรียมตัวไปเยี่ยมน้องชายลูกพี่ลูกน้องอย่างข้าวโพด เมื่อกี้เขาโทรศัพท์ไปถามข่าวคราวของน้องชายหลังจากที่ได้รู้ว่าอีกคนท้อง ปรากฏว่าข่าวคราวที่ได้รับกลับกลายเป็นว่าน้องชายของเขาโดนจับตัวไปและตอนนอนนอนอยู่ที่โรงพยาบาล พันธกรเลยต้องไปเยี่ยมน้องชายสักหน่อยแล้ว และวางแผนที่จะเที่ยวที่เชียงใหม่ด้วยสักอาทิตย์เพราะเขาทำงานหนักมานานไม่ค่อยได้เที่ยว ไหนๆ ก็ไปทั้งทีเลยถือโอกาสเที่ยวเสียหน่อยแล้วกัน ก่อนที่จะออกเดินทางชายหนุ่มแวะไปหาผู้จัดการไร่ฝากดูแลความเรียบร้อยในช่วงที่เขาไม่อยู่ ก่อนที่จะขับรถไป พอขับใกล้จะถึงเชียงใหม่พันธกรได้โทรหายายบุปผาถึงได้รู้ว่าข้าวโพดจะออกจากโรงพยาบาลวันนี้เขาเลยขับรถมารอที่ไร่เลย พอมาถึงก็ได้รับการต้อนรับอย่างดีจากยายบุปผาและแม่เลี้ยงกานดา ที่สำคัญแม่เลี้ยงให้เขาขึ้นไปนอนพักที่ห้องรับแขกที่จัดไว้ให้ก่อนเพราะขับรถมานานหลายชั่วโมงซึ่งพันธกรก็ไม่ขัดเพราะเขาง่วงและเพลียจริงๆ นั่นแหละ พอได้นอนพักอย่างเต็มที่เพียงไม่กี่ชั่วโมงพันธกรก็รู้สึกดีขึ้น เรียกพลังงานกลับมาได้ค่อนข้างเยอะ เขาจึงเดินลง

พันธกรที่ตื่นขึ้นมาขณะที่ท้องฟ้ายังสลัว เขาปวดเมื่อยตามตัวไปหมด เขาเหลือบตามองชายที่ทำให้เขาเป็นอย่างนี้ เขารู้ดีว่าการที่เขายอมให้เรื่องเมื่อคืนเกิดขึ้นนั้นเกิดจากการดื่มจนขาดสติที่ทำให้เขาหลุดพ้นจากความยับยั้งชั่งใจ แต่เมื่อสติกลับคืนมาเขาไม่อาจทนต่อความรู้สึกผิดและความกลัวที่ตีรวนขึ้นมาในใจ เขาไม่อาจสู้หน้าอีกคนได้อีก เพิ่งเจอกันครั้งแรกแท้ๆ แต่ต้องมามีอะไรกันแบบนี้ ไม่รู้อีกคนจะคิดกับเขาว่ายังไง ยังไงก็แล้วแต่มันคือความผิดพลาด เขาอยู่ไม่ได้แล้ว เขาตัดสินใจรีบเก็บข้าวของและหนีออกจากห้องนอนรับแขกเพื่อกลับไปตั้งหลักที่เชียงคาน บ้านเกิดของเขา พันธกรใช้เวลาไม่นานก็เก็บของเสร็จและรีบบอกลายายบุปผาและข้าวโพดผู้เป็นน้องชายถึงความจำเป็นที่ต้องรีบกลับทั้งที่เพิ่งจะมาเมื่อวาน เขารู้สึกว่าทุกคนรอบตัวมองมาด้วยสายตาเป็นห่วง แม้จริงๆ แล้วจะไม่มีใครรู้เรื่องก็ตาม แต่ความรู้สึกผิดทำให้เขาหวาดระแวงตลอดทาง เขาไม่สามารถยอมรับความจริงได้ว่าเขามีความรู้สึกต่อผู้ชายคนหนึ่ง คนที่เขาไม่ควรมีความรู้สึกด้วยเลย ใครมันจะไปรับได้ผู้ชายแท้อย่างเขาจะมาเสียตัวให้ชายแปลกหน้าเสียบจนเสียเชิงชายแบบนี้ แสงแดดยามเช

จากที่ได้แลกจูบกันอย่างดูดดื่ม ความโหยหายที่ต่างคนต่างมีต่อกันมันไม่สามารถยับยั้งได้ แม้วันนี้จะไม่ได้มีน้ำเมาเข้ามาพัวพัน วันนี้มันเป็นเรื่องของความกระหายในร่างกายของกันและกันมากกว่า ภาณุพงศ์พยายามที่จะดันพันธกรให้เอนไปที่โซฟาหลังยาวที่อยู่ใกล้พันธกรถึงกับสะดุ้งและใช้มือดันตัวอีกคนไว้ “ดะ เดี๋ยวก่อน ผมตากแดดมาทั้งวัน เหงื่อท่วมตัวเหม็นมากตอนนี้ ขอผมอาบน้ำก่อน” ตอนแรกภาณุพงศ์คิดว่าอีกฝ่ายจะปฏิเสธตัวเองถ้าเป็นแบบนั้นเขาใจขาดตายแน่ๆ พอรู้ว่าคนน้องแค่ต้องการอาบน้ำ เขาก็ก้มลงอุ้มช้อนเอาตัวของพันธกรซึ่งไม่ใช่ผู้ชายตัวเล็กแต่กำลังนายตำรวจอย่างเขาก็สามารถอุ้มเดินเข้าไปในห้องน้ำที่เขาเห็นอยู่ใกล้ๆ ได้สบาย ก่อนที่จะลงมือถอดเสื้อผ้าทั้งของตัวเองและของพันธกรออกจนทั้งสองร่างเปลือยเปล่าในเวลาอันรวดเร็ว “พี่ก็ยังไม่ได้อาบน้ำเหมือนกัน ขับรถมาจากเชียงใหม่ยังไม่ได้แวะพักที่ไหนเลย งั้นเรามาอาบน้ำพร้อมกันนะ” การอาบน้ำครั้งนี้ไม่ได้เป็นแค่การอาบน้ำแบบธรรมดา เพราะพอผู้ชายแมนๆ สองคนเปลือยล่อนจ้อน หุ่นทั้งสองคนดีมากๆ มีกล้ามเนื้อที่สวยงามโดยเฉพาะหน้าท้องที่แบนเว้าเข้าไปมีกล้ามเป็นลอนแข็ง ผิวเนียน อก