Lahat ng Kabanata ng ข้าวโพดในไร่ชา (Mpreg): Kabanata 31 - Kabanata 35

“เฮียจะอยู่ในสายตาและมีตัวตนสำหรับข้าวโพดเสมอ ตราบใดที่ในสายตาของเฮียมองมาที่ข้าวโพดและทำให้ข้าวโพดรู้ว่าข้าวโพดมีตัวตนสำหรับเฮีย...แต่สำหรับวันนี้ข้าวโพดแค่รู้สึกว่าไม่โอเคกับการกระทำหลายๆ อย่าง ขอให้ข้าวโพดได้อยู่เงียบๆ คนเดียวเถอะนะครับ ข้าวโพดขอพักหัวใจสักแป๊บนึง ขอให้ได้ใช้สมองไตร่ตรองจัดการกับความรู้สึกของตัวเอง ถ้าข้าวโพดรู้สึกดีขึ้นแล้ว ข้าวโพดจะกลับมามองเฮียให้เฮียอยู่ในสายตาของข้าวโพดเหมือนเดิมอีกครั้ง แต่ถ้าเฮียไม่ต้องการมีข้าวโพด รบกวนเฮียช่วยบอกข้าวโพดด้วยนะครับ” พอพูดจบคนร่างบางกว่าก็เบี่ยงตัวออกจากวงแขนกว้างที่กอดตัวเองอยู่ ก่อนที่จะหันหลังให้คนเป็นสามีและเดินออกจากบ้านไปทางเรือนมะลิทันที น้ำตาที่ไหลอาบแก้มของภรรยาเมื่อสักครู่ที่ร่างสูงได้เห็น ทำเอาหัวใจเขาตอนนี้มันเจ็บไปหมด เขาผิดเองที่ทำให้ร่างบางรู้สึกแย่ เขาอยากจะตามไปอธิบาย อยากที่จะตามไปคอยอยู่ด้วยใกล้ๆ ไม่อยากให้อีกคนห่างสายตา แต่ทว่าติดตรงที่อีกฝ่ายร้องขอไว้เอาจึงต้องทำตาม แม้ว่าจะห่วงเพียงใดก็ตาม พ่อเลี้ยงไร่ชาผู้มีอิทธิพลจึงทำได้แค่เพียงมองตามหลังภรรยาผู้เป็นดวงใจด้วยความห่วงหา ฮึ ฮึ สมน้ำหน้า ในที่สุดก็

“ไร่ชากว้างสุดลูกหูลูกตาขนาดนี้ ทำไมเฮียไม่ใช้เครื่องจักรช่วยล่ะครับ”“เฮียว่าการใช้มือเด็ดยอดชามันช้าแต่มันพิถีพิถันได้คัดเอาที่มีคุณภาพจริงๆ มากกว่าการใช้เครื่องจักร อีกอย่างการที่ไร่ชาของเราใช้คนเก็บก็จะได้เป็นการสร้างรายได้ให้แก่ชาวบ้านคนในพื้นที่ด้วย เราเลยต้องใช้แรงงานของคนงานเยอะไงล่ะคะ”“แล้วตอนเก็บเค้าต้องเก็บยังไงบ้างครับ เพราะข้าวโพดน่ะทั้งๆ ที่ทำงานที่ไร่ชามาก็นานแล้วแต่ไม่เคยได้มาเห็นเลย เฮียให้อยู่แต่ออฟฟิศนั่นแหละ” คนที่ทำงานอยู่แต่ออฟฟิศอยากจะรู้บ้างเพราะตอนนี้ตัวเองเป็นเเม่เลี้ยงไร่ชาแล้วจะไม่รู้เรื่องชาเลยก็ยังไงอยู่“โอ๋ๆๆ เฮียขอโทษ ก็เฮียหวงนี่นาไม่อยากให้หนูกับลูกมาตากแดดตากลมนี่คะ โอเค เดี๋ยวเฮียจะเล่าให้ฟังคร่าวๆ สัญญาว่าต่อไปจะพามาบ่อยๆ อย่าบ่นเหนื่อยแล้วกัน” ร่างสูงมองหน้าคนตัวเล็กกว่าอย่างเอ็นดู ตอนนี้คนท้องยืนมองคนงานหลายร้อยชีวิตเก็บใบชาด้วยความสนใจ พ่อเลี้ยงกิตติภูมิสาธิตการเก็บยอดชาให้ภรรยาตัวน้อยดู วันนี้คุณแม่ท้องโตงอแงแต่เช้าอยากจะมาดูการเก็บชา เขาเลยต้องพามาทั้งๆ ที่ใจจริงอยากจะให้อีกคนที่ท้องเริ่มโตขึ้นเพราะ 5 เดือนแล้วพักผ่อนอยู่ในบ้าน แต่พอห้ามมี

“ฮ้า พี่บลูรู้ได้ยังไงลูก” แม่เลี้ยงกานดาถามลูกชายด้วยความดีใจระคนตื่นเต้นที่อย่างน้อยก็รู้ว่าตอนนี้ลูกสะใภ้สุดที่รักของเธออยู่ที่ไหน แต่ก็แปลกใจที่ลูกชายรู้ได้อย่างไรว่าภรรยาอยู่ไหน“เอ่อ คือ แบบนี้ไงครับ ข้าวโพดใส่สมาร์ทวอทช์ครับสามารถเปิดเชื่อมดูโลเคชั่นได้ และที่สำคัญสร้อยคอและแหวนที่ข้าวโพดใส่อยู่บลูให้ร้านทำแบบพิเศษฝังจีพีเอสไว้ครับคุณแม่ บลูเลยค่อนข้างที่จะมั่นใจว่าตำแหน่งน้องอยู่ที่ไหนตอนนี้” พอทุกคนได้ยินที่พ่อเลี้ยงไร่ชาพูดก็เข้าใจในความรอบครอบของกิตติภูมิและรักเมียเกินไปจนต้องมีของพวกนี้ไว้ให้เมียใส่“แล้วมึงจะเอายังไงวะไอ้พ่อเลี้ยง จะบุกตอนนี้เลยใช่ไหม เพราะดูจากที่จีพีเอสแสดงตำแหน่งที่น้องข้าวโพดอยู่ มันอยู่ในป่าลึกเข้าไปอีกนะ เหมือนมันจะมีถนนเล็กๆ เข้าไป แต่เราจะเข้าไปยังไงไม่ให้พวกมันรู้และไหวตัวทัน” ภาณุพงศ์ถามเพื่อนตัวเอง หลังจากที่ได้ดูตำแหน่งจีพีเอสจากหน้าจอคอมพิวเตอร์“กูว่า กูจะขับรถเข้าไปให้ใกล้ที่สุด แล้วค่อยเดินป่าเข้าไป หรือพวกมึงว่ายังไงบ้าง” พ่อเลี้ยงเล่าเเผนการของตัวเองก่อนที่จะถามความคิดเห็นจากคนอื่น เพื่อที่จะช่วยกันคิดเขาไม่อยากที่จะพลาด เพราะถ้าพลาดมันห