Napaatras ako. “You think you can run? Walk away like you were never mine? I f*cking owned you the moment you looked at me with those eyes.” Unti-unting namuo ang luha sa gilid ng mata ko habang nararamdaman ko ang bigat ng mga salitang binitiwan niya—hindi lamang galit, kundi pag-aari. Obsession. Pag-angkin. “You’re mine, Seraphina. Mine to break. Mine to ruin. And no one—no one—gets to touch what’s f*cking mine.” Nanigas ako sa kinatatayuan ko. Parang nabalot ng usok ang buong silid—masikip, nakakakulong, at bawat galaw niya ay parang rehas na unti-unting umiipit sa paligid ko. “Hindi mo ako pag-aari,” mahinang sambit ko, kahit alam kong wala na akong panindigan sa boses kong nanginginig. “Hindi mo ako kayang kontrolin habang ikaw mismo ang dahilan kung bakit ako umalis.” Mabilis ang hakbang niya papalapit. Wala akong oras tumakbo. Nahuli niya agad ang pulso ko, at sa isang iglap, napadikit na ako sa malamig na pader. “Say that again.” Bulong niya sa tenga ko, mababa,
Last Updated : 2025-07-25 Read more