All Chapters of ที่ร้ายเพราะไม่คิดรัก #Fallen: Chapter 21 - Chapter 30

จริงด้วยสินะ เธอไม่เคยถามตัวเองอย่างจริงจังเลยว่าความฝันของเธอคืออะไร ตั้งแต่เข้าสู่ช่วงวัยมหาวิทยาลัย ชีวิตเธอก็เปลี่ยนไปหมด จริงอยู่ว่าเธอตั้งใจเรียนอย่างดี แต่เธอก็รับรู้มาตลอดว่าต้องเรียนจบเพื่อไปเป็นคนของเหมราช โชคดีที่สาขาวิชาที่เธอเรียนเกี่ยวกับภาษามีอาชีพรองรับค่อนข้างหลากหลาย เธอสามารถทำงานเป็นอาจารย์สอนภาษา ไกด์นำเที่ยว ล่าม หรือแม้แต่เป็นเลขาให้กับผู้บริหารองค์กรใหญ่ ๆ ก็ได้“หนูอยากเป็นเลขาค่ะ” เธอเลือกตอบในสิ่งที่ถ้าเหมราชอยู่ตรงนี้เขาน่าจะอยากได้ยิน“เฮ้อ เรานี่นะ ลุงรู้นะว่าเหมยแค่ตอบให้ลุงสบายใจ” หัสดินรู้ทัน เหมราชมาขอให้หญิงสาวไปเป็นเลขาส่วนตัว เหมยลี่ตอบเช่นนี้คงเพราะไม่อยากให้เขาไม่สบายใจแน่“คุณลุงไม่ต้องเป็นห่วงหนูนะคะ หนูทำงานกับคุณเหมได้ค่ะ ถึงเขาจะไม่ชอบหนูแต่หนูคิดว่าคุณเหมแยกเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวได้ อีกอย่างหนูก็อยากจะชดเชยเรื่องนั้นให้คุณเหมด้วย...”แววตาเหมยลี่หม่นหมองลงเมื่อคิดถึงเรื่องในอดีต ไม่ใช่แค่เรื่องของเยาวมาศ ทั้งหมดมันเริ่มต้นตั้งแต่วันที่เธอก้าวเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้แล้วเหมราชไม่ถูกชะตากับเธอ เธอเป็นคนที่เข้ามาดึงความสนใจของทุกคนในบ้านไปจ

ตั้งแต่มีเหมยลี่ทุกคนก็เอาแต่หมุนรอบตัวเธออย่างกับเด็กคนนี้เป็นศูนย์กลางจักรวาล แล้วแบบนี้จะไม่ให้เขาเกลียดเธอได้อย่างไร“ผมจะรับเหมยเข้าทำงานตามที่บอกพ่อไว้แต่แรก แต่เรื่องตำแหน่งคงต้องขอพิจารณาอีกที เพราะผมไม่รู้ว่าหลานรักของพ่อมีประสิทธิภาพมากพอจะทำตำแหน่งเลขาไหม อีกอย่างตำแหน่งนี้ค่อนข้างใช้สมอง ไม่ได้ใช้แค่ความสวย เรื่องนั้นผมคิดว่าเหมยลี่อาจจะไม่ถนัด”เหมยลี่สบตาผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงข้ามตน รู้สึกคล้ายถูกเขาลากออกไปตบฉาดกลางสี่แยกในสายตาเหมราช เธอคงมีดีแค่รูปร่างหน้าตาภายนอกเท่านั้นสินะ เพราะอีกฝ่ายไม่เคยสนใจเนื้อในของเธอเลย เขามองเธอเป็นแค่ผู้หญิงไร้สมองคนหนึ่งเท่านั้นก็แหงละ…เธอดันเข้าไปหาเขาแบบที่คนโง่เง่าจนตรอกเท่านั้นจะทำได้“เหมยจะทำให้ดีที่สุดค่ะ” เหมยลี่ตอบกลับด้วยน้ำเสียงแน่วแน่ ในเมื่อสุดท้ายเธอจะต้องตกเป็นเบี้ยล่างและทำงานให้เหมราชอยู่แล้ว ดังนั้นเธอก็จะทำให้สุดความสามารถ“ดี” เขาชอบความอวดดีของเหมยลี่ ชอบสายตาดื้อรั้นที่เธอมองมา และชอบเวลาที่เธอทำตัวพยศใส่เพราะเมื่อไหร่ก็ตามที่อยู่คอนโด เขาจะลงโทษเธอให้สาสมใจเลย“อ้อ อย่างหนึ่งที่เธอต้องรู้ไว้ บริษัทฉันไม่รับเด็กแรด

สองเท้าก้าวตามคนตัวสูงที่เดินนำเข้าคอนโดที่คุ้นเคย แต่ไม่มีสักครั้งเลยที่มาที่นี่แล้วเหมยลี่จะไม่ใจเต้นแรงไม่ใช่เพราะเธอกลัวเขา…ต้องบอกว่าเธอกลัวใจตัวเองต่างหากด้วยข้อตกลงที่รู้กันดีระหว่างเธอกับเขา การแนบชิดสนิทเนื้อจนแทบหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวจึงขาดเพียงขั้นตอนสุดท้ายเท่านั้น ลึก ๆ เหมยลี่เริ่มกลัวว่าอะไร ๆ จะไม่เป็นไปตามที่คุยไว้ ทุกครั้งที่ได้ใกล้ชิดกัน สัมผัสกัน มันชักจะเริ่มลึกซึ้งมากขึ้นเรื่อย ๆไม่ใช่แค่เหมราชที่ทนแทบไม่ไหว เธอเองก็จะทนไม่ไหวเช่นกันปึก!“โอ๊ย เบาหน่อยได้ไหมคะ” ร่างเล็กตัวแทบปลิวเพราะคนตัวโตกระชากแขนตรงไปยังห้องห้องหนึ่ง ซึ่งเธอไม่เคยได้ก้าวขาเข้าไปสักครั้งห้องนอน...?เหมยลี่ตื่นตระหนกทันที ที่ผ่านมาเหมราชมักจะให้เธอ ‘ช่วย’ เขาที่ห้องรับแขก หรือพื้นที่อื่น ๆ ในคอนโด ยกเว้นที่เดียวที่เขาไม่เคยพาเธอไป นั่นก็คือในห้องนอนความกังวลเกิดขึ้นในใจหญิงสาว ด้วยไม่รู้ว่าอารมณ์ของเหมราชที่คุกรุ่นรุนแรงก่อนหน้านี้จะเบาบางลงบ้างหรือยัง“คุณเหม คุณเหมปล่อยเหมยนะคะ อื้อ!”เหมราชไม่ปล่อยให้หญิงสาวร้องต้านทานแต่อย่างใด พอเหยียบเข้าห้องนอนคนใจร้ายก็ยึดต้นคอเธอ กระชากเข้าไปกระแท

“รอนานไหม”ไตรฉัตรใช้เวลาขับรถให้เข้าที่เข้าทางไม่ถึงห้านาที ก็รีบร้อนวิ่งกลับมาหาสาวน้อยที่นั่งจ๋องอยู่ข้างถนนด้วยสายตารอคอย“ไม่ค่ะ คุณไตรคะ คุณจะให้เหมยรับผิดชอบอะไรไหม ถึงยังไงเหมยก็ทำให้คุณต้องเสียเวลา” เธอถามออกไปแบบนั้น แต่ลึก ๆ ก็ยังไม่รู้ว่าหากคนตรงหน้าต้องการให้รับผิดชอบจริง ๆ เธอจะทำยังไงดีเรียนก็ยังไม่จบ เงินเก็บก็ยังมีไม่ถึงแสนด้วยซ้ำ...“ที่ผมให้คุณรอเพราะผมจะรับผิดชอบคุณต่างหาก ถึงคุณบอกว่าไม่เป็นอะไรมากแต่ก็ควรไปโรงพยาบาลให้หมอเช็กดูสักหน่อยนะ” ไตรฉัตรบอกเจตนาของตัวเองชายหนุ่มละนึกขำสาวน้อยคนนี้จริง ๆ ตัวเองก็ยังอยู่ในชุดนักศึกษาแท้ ๆ แต่กลับใจกล้า เสนอตัวขอรับผิดชอบโดยที่เขาไม่ได้ร้องขอเลยแม้แต่นิด“อย่าเลยค่ะ เหมยไม่เป็นอะไรจริง ๆ”ไตรฉัตรขมวดคิ้ว รีบเอ่ย “ไม่เป็นอะไรแน่นะ เจ็บแขนหรือปวดที่ขาหรือเปล่า รู้ไหม อาการบาดเจ็บบางทีไม่มีแผลให้เห็นหรอกนะ คุณอาจจะเป็นปัญหาที่กระดูกหรือช้ำในก็ได้…”“คุณไตรคะ เหมยโอเคค่ะ” เหมยลี่ย้ำ “อีกอย่างเหมยมีสอบ ไปโรงพยาบาลตอนนี้ไม่ได้จริง ๆ ค่ะ”เกิดมาเหมยลี่ก็เพิ่งเคยเจอผู้ชายที่อยากชดเชยความผิดขนาดนี้ แทนที่เขาจะรีบไปแต่กลับมายืนเสีย

“เธอยังไม่ต้องรู้ตอนนี้หรอก เอาเป็นว่าที่ฉันพาเธอมาที่นี่ก็เพื่อเตือนความทรงจำเธอ ตอนนี้คนที่ช่วยเธอได้มีแค่ฉัน ต่อให้เธอเปลี่ยนใจกลางคัน คิดอยากจะลงมือเอง หรืออยากหาที่พึ่งใหม่ก็ไม่ทันแล้ว เพราะตอนนี้ฉันก้าวนำเธอไปหลายก้าว ทางเดียวที่จะทำให้เธอรู้ความจริงทุกอย่างก็คือการอ้อนวอนฉัน เป็นเด็กดีกับฉัน ไม่ใช่ทำตัวอวดดีไปวัน ๆ”เหมราชเหยียดยิ้มเหนือกว่า ดวงตาไหววูบของเหมยลี่คือสิ่งที่เขาต้องการ และเมื่อเห็นว่าเธอค่อย ๆ ยกมือขึ้นไหว้เขาด้วยท่าทีโอนอ่อน ชายหนุ่มก็ยิ่งพอใจเป็นที่สุดสุดท้ายเหมยลี่ก็ต้องอยู่ใต้เขาตลอดไป ไม่มีทางหนีไปไหนรอด“เหมยขอโทษค่ะถ้าทำให้คุณเหมไม่พอใจ แล้วก็ขอโทษที่ไม่ไว้ใจคุณเหม ขอบคุณนะคะที่ทำตามที่รับปากเหมยไว้” เหมยลี่ไม่รู้หรอกว่าเหมราชกำลังคิดอะไรอยู่ ไม่รู้ด้วยว่าชายหนุ่มจะเปิดเผยข้อมูลที่รู้มากับเธอเมื่อไหร่ ถึงอย่างไรเธอก็กลับหลังไม่ได้อีกแล้วยิ่งรู้ว่าพายัพมีเบื้องลึกเบื้องหลังบางอย่างที่ดูท่าจะไม่ใช่เรื่องดี หญิงสาวก็ยิ่งอยากเปิดโปงมัน และแน่นอนว่าเธอคงทำอะไรไม่ได้แน่หากไม่ยืมมือเหมราชเข้ามาช่วย“ดี ฉันจะให้โอกาสเธอ แต่ถ้ามีอีกครั้ง ฉันไม่ปล่อยเธอไปแน่” เหมรา