Semua Bab เหมยฮวาฤดูหนาว: Bab 161 - Bab 170

เช้าของวันใหม่ เมฆหมอกเริ่มจางลง แสงแดดสีทองส่องลอดผ่านหน้าต่างเข้ามาภายในห้องจ้าวเหมยฮวาลืมตาตื่นขึ้นมาช้าๆ ความเหน็ดเหนื่อยและอาการกดดันในช่วงที่ผ่านมาทำให้นางหลับใหลจนถึงเช้าโดยไม่ตื่นเลย หญิงสาวลุกนั่งอย่างเชื่องช้า บิดกายไปมาเพื่อไล่ความเมื่อยขบบนร่างกาย พลางมองไปรอบๆ ห้อง ก่อนจะสะดุ้งเล็กน้อย

หลิงจิงเสียงดึงร่างบางให้เดินเข้าสู่ประตูหน้าจวน หญิงสาวพลันตาเหลือกฉุดรั้งอีกฝ่ายไว้เต็มที่ เดินโต้งๆ เข้าไปเช่นนี้มีหวังต้องเจอหน้ากันเป็นแน่ ไม่ได้การนางต้องหาทางอื่น“เจ้าเป็นอะไรไป ไยลุกลี้ลุกลนเยี่ยงนี้”ชายหนุ่มบอกอีกฝ่ายพลางมองหน้าอย่างค้นหา แล้วก็ต้องรู้สึกแปลกประหลาดใจเมื่อเห็นอากัปกิริยาข

อวี้เหลียนไม่สนคำพูดของเจียงเหิงแม้แต่น้อย เขาหันมาจับร่างบางในอ้อมแขนพลิกซ้ายหมุนขวาอย่างสำรวจ พลางจับมืออีกฝ่ายไว้แน่น เหมือนกลัวคนตรงหน้าจะหายไปอีกครั้งเจ็บ!จ้าวเหมยฮวานิ่วหน้าเมื่อฝ่ามือถูกอีกคนบีบกระชับ ตัวของนางมีริ้วรอยบาดแผลไม่น้อยจากการปะทะกับคนของสตรีอีกหนึ่งในห้อง“เจ้าบาดเจ็บ?” ความห่

สายตาคมดุจเหยี่ยวมองร่างบางไม่กะพริบ ในใจอวี้เหลียนพลันรู้สึกอ่อนล้า ความปวดร้าวแล่นเข้าเกาะกุม นี่นางยังไม่เชื่อใจเขาสินะนางถามว่าเชื่อนางไหม ทำไมเขาจะไม่เชื่อ แต่การฆ่าเหยียนซินจูหาได้ง่ายดายอย่างที่คิดไม่ ตัวนางยามนี้ไร้ปรานยุทธ์สัมผัสไม่ได้ แต่เขานั้นสัมผัสได้ดียิ่งถึงองครักษ์เงารอบตัวองค์หญิงแ

เมื่อจ้าวเหมยฮวาลืมตาอีกครั้งก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงเพียงคนเดียว มองรอบด้านแล้วนางก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นห้องพักในจวนแม่ทัพ เรียวปากบางเม้มแน่น ภาพก่อนจะหมดสติเข้ามาในหัว มือบางสลัดผ้าห่มพ้นจากกายลุกเดินออกมานอกห้องทันทีภายในจวนเงียบอย่างประหลาด ต่างจากตอนที่นางเข้ามาลิบลับ หญิงสาวก้าวเดินไปตามทิศ