Semua Bab เหมยฮวาฤดูหนาว: Bab 141 - Bab 150

แน่นอนว่าจินม่อไม่อาจพูดคำสามคำในใจต่อไปได้ ยิ่งเห็นใบหน้าที่ซีดขาวไร้สีเลือดนั้น ยิ่งทำให้เขาไม่กล้ามองหน้าผู้เป็นนายได้ฟังวาจาผู้เป็นองค์ชายยิ่งรับรู้ถึงความหมดหวัง อาการบาดเจ็บที่ใช้ปราณรักษายังไม่ทันหายดี ถูกความรู้สึกกระตุ้นให้ปั่นป่วนอีกครั้ง เลือดในอกตีย้อนขึ้นมากะทันหันจนวูบไป”“องค์ชาย / น

ในป่ารกทึบห่างจากหน้าผาที่เกิดเหตุมาไกลโข จ้าวเหมยฮวาเดินเขยกกายไปตามเส้นทาง แขนขวาที่ถูกกิ่งไม้เกี่ยวบาดยามกระโดดลงมาชุ่มโชกไปด้วยโลหิตสีแดงฉาน ทว่านางยังคงเร่งฝีเท้าก้าวเดินไปข้างหน้าไม่หยุด พร้อมเอ่ยวาจาก่นด่าคนที่ทำให้นางต้องทิ้งร่างลงมาในใจไม่ขาด‘อวี้เหลียน ความแค้นครั้งนี้ข้าจะจดจำไว้ ถึงเวลา

“พี่สาวกุ้ยฟางไปเล่นกันๆ”เสียงเอะอะของเด็กน้อยหลายคนดังซ้อนทับกันระงม เจ้าหนูบางคนเห็นว่าแค่ชวนไม่อาจทำให้สตรีร่างบางผิวคล้ำผู้นี้ขยับ จึงหันมาคว้ามือคว้าแขนของนาง ออกแรงลากกันยกใหญ่ สุดท้ายคนโตกว่าจึงลุกตามอย่างเสียไม่ได้วันที่นางตามเจียงเหิงมาเป็นแขกที่โรงหมอของเขา ข่าวหมอเจียงช่วยหญิงสาวผู้น่าส

เขาต้องได้นางมาครอบครอง!จ้าวเหมยฮวามองคนข้างๆ พลางส่ายหน้า หญิงสาวไม่คิดจะเล่นเกมกับอีกฝ่ายแล้ว นางจะบอกลาเจ้าหมอพิลึกนี่แล้วไปชายแดน หลังจากสอบถามพวกชาวบ้านที่ไปขายของป่านอกหมู่บ้าน ทำให้รู้สถานการณ์ในแคว้นพอสมควรเสด็จพี่อวี้เจี้ยนขอสมรสพระราชทานกับเยว่จินหมิง เสด็จลุงพระราชทานให้ทว่าต้องรอวันดีถ

เขาตอบพลางมองหน้านางด้วยรอยยิ้ม จ้าวเหมยฮวาฟังแล้วนึกในใจ นางเองยังมิเคยรู้เลยว่าตัวเองมีกลิ่นดอกหิมะหยกติดกาย ต้องจมูกสุนัขขนาดไหนกันหนอ ถึงจะดมกลิ่นได้ขนาดนี้“เจ้าตามหาข้ามาตลอดเลยหรือ” คนบ้าอะไรเจอหน้าเด็กอายุเพียงสิบสามก็คิดจะเอาอีกฝ่ายมาเป็นฮูหยิน แถมตามหาเป็นปีสองปี นี่มันโรคจิตโดยแท้เจียงเ