Semua Bab เทพบุตรในคราบซาตาน: Bab 41 - Bab 50

“เห็นแล้วจะทำไม คุณคือภรรยาของผมนะใบบุญ เราไม่ได้เป็นชู้กันสักหน่อย จริงไหมครับ หืม ส่วนเรื่องน้องสาวคุณ ใบบัวเองก็เหมือนน้องผม เราเป็นคนในครอบครัวเดียวกันแล้วนะ” เสียงทุ้มที่ดังอยู่ข้างหู พร้อมกับประโยคที่กำลังทำให้หัวใจของหญิงสาวพองโต เมื่อเธอเริ่มคุ้นเคยกับการเป็นภรรยาของท่านประธานหนุ่ม ในระยะเวลาเพียงแค่ชั่วข้ามคืน “ไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดเถอะค่ะ ลูกจะรอ เดี๋ยวฉันจะลงไปเอายามายามาทาแผลให้ ไหนฉันขอดูหน่อย หน้าของคุณบวมมากหรือเปล่า” ใบบุญพูดพร้อมกับเอี้ยวตัวเข้าหาคนตัวโต ก่อนจะพบว่ามันเริ่มระบมมีรอยเขียวช้ำที่โหนกแก้ม มุมปากเริ่มบวมแดงบวมเลยทีเดียว “ใบพลูจะตกใจไหม ที่ใบหน้าของพ่อบวมยังกับโดนผึ้งต่อยมาแบบนี้” “เข้าท่าดี ผมจะบอกใบพลูว่าโดนผึ้งต่อยมาดีไหมครับใบบุญ” “ลูกคงเชื่อหรอกค่ะ ใบพลูเป็นเด็กฉลาดคุณก็รู้ ไปอาบน้ำได้แล้วค่ะ” คราวหนี้หญิงสาวไม่พูดเปล่า เธอดันคนตัวโตออกห่างอย่างไม่รีรอ แต่ทว่าก

“อื้ม อื้อ” เสียงครางอื้ออึงจากในลำคอดังขึ้นมาแทนเสียงร้องห้าม เมื่อกวินประทับริมฝีปากอุ่นบดขยี้ลงไปที่เรียวปากอิ่มน้ำด้วยความดูดดื่มและเร่าร้อน จนร่างอรชรสั่นสะท้านหวั่นไหวให้กับสัมผัสที่ได้รับ คนตัวโตยังคงกดจูบแลกลิ้นกับภรรยาอย่างเมามัน ซึ่งร่างกายกำยำของเขาได้เคลื่อนขึ้นมาคร่อมคนตัวเล็กเอาไว้จนมิด ฝ่ามือแกร่งคว้ามือเรียวของหญิงสาวมาประสานกันเอาไว้ เขากดลงไปกับเตียงนอน ซึ่งกวินได้รับการตอบสนองกลับจากใบบุญด้วยความเต็มใจ การกระตุ้นของเขากำลังได้ผล เมื่อเจ้ามังกรยักษ์ตั้งลำแข็งขึง จนทำให้คนใต้ร่างร่อนสะโพกเข้าหาอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหวาดกลัว ในความใหญ่โตของมันเลยสักนิด ความหอมหวานของรสจูบที่มิอาจต้านทานแรงดึงดูดนี้ให้ยุติลงได้ เมื่อกวินปล่อยช่องว่างให้หญิงสาวได้หายใจ เพียงชั่งครั้งชั่วคราวเท่านั้น ก่อนที่ชายหนุ่มจะสอดปลายลิ้นเข้าไปสำรวจกวาดต้อน ฉกชิมเอาความหอมหวานจากโพรงปากของคนตัวเล็กครั้งแล้วครั้งเล่า ราวกับเขานั้นอดอยากปากแห้งห่างหายจากรสสวาทมาเป็นแรมปี เมื่อความต้องการของคนทั้งคู่เริ่มมี

“เธอก็เป็นแบบนี้ ทำแต่งานจนไม่มีเวลาให้ลูก ฉันจึงคิดที่จะประกาศให้ทุกคนได้ทราบ ถึงความสัมพันธ์ของเราสองคน เธอจะได้ลาออกมาอยู่บ้านสักที ใบพลูจะได้ฟังนิทานก่อนนอนจากพ่อกับแม่ทุกคืน” เมื่อพูดถึงลูกสาวแววตาของกวินเต็มไปด้วยประกายแห่งความสุข เพราะใบพลูนั้นเปรียบเสมือนโซ่ทองคล้องใจ ที่ทำให้ใบบุญยอมจำนนจนอภัยให้กับเขา ซึ่งโอกาสที่ได้รับจากภรรยา เขาอยากจะทำทุกวันให้มีคุณค่าสมกับที่รอคอยเธอมาหลายปี “ฉันเข้าใจ แต่ขอเวลาให้ฉันหน่อยนะไม่กี่เดือนเอง รอมาตั้งหลายปีรออีกสักนิดจะเป็นไรไป นายก็พยายามอยู่ห่างๆ คุณริสาไว้แล้วกัน เมียโกรธเดี๋ยวจะกลายเป็นเรื่องใหญ่อีก” เอเดนหยิบถ้วยกาแฟขึ้นดื่มจนหมดแก้ว พร้อมกับพยายามอธิบายให้กวินได้เข้าใจ ในความจำเป็นที่เขายังไม่สามารถซื้อหุ้นต่อจากบิดาของริสาได้ในตอนนี้ “เฮ้อ! อีกไม่กี่วันเรื่องวุ่นๆ คงเกิดขึ้นกับชีวิตของฉันแน่” ท่านประธานหนุ่มยังคงพูด พลางจิบไวน์ไปด้วย เหมือนกับทุกครั้งที่เอเดนมาหาที่ห้องทำงาน

“ผมว่าภาพนี้น่ารักดี ถ้าสามีจะแสดงความรักต่อภรรยามันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร คุณว่าจริงไหม” “ฉันไม่เถียงกับคุณแล้ว ไปทำงานก่อนนะคะ” “เดี๋ยวก่อน รองเท้าในลังนั่น คุณเป็นคนตรวจใช่ไหม ทำไมถึงมีแต่ตำหนิ” กวินชี้ไปยังรองเท้าที่อยู่ในลัง ซึ่งแต่ละคู่มีตำหนิที่แตกต่างกัน ที่สำคัญทุกลังมีลายเซ็นของใบบุญกำกับเอาไว้อีกด้วย “เฮ้ย! เป็นไปได้ยังไง ฉันไม่มีทางพลาดแน่ ถึงพลาดก็ไม่น่าจะเยอะขนาดนี้” เมื่อเห็นรองเท้าหลายลังที่เต็มไปด้วยรอยตำหนิ ทำให้หญิงสาวถึงกับอุทานออกมาด้วยความตกใจ เพราะใบบุญคิดว่าเธอกำลังถูกใครแกล้งแน่ ถึงได้มีเยอะขนาดนี้ “มีใครไม่ชอบคุณหรือเปล่า ผมเชื่อว่าคุณกำลังถูกใครบางคนแกล้งอย่างแน่นอน เดี๋ยวผมจะให้ตะวันจัดการให้ ไล่ออกเลยดีไหมครับที่รัก หืม” กวินเดินเข้ามาสวมกอดภรรยาจากทางด้านหลัง ขณะที่ใบบุญกำลังเป็นกังวล เพราะรองเท้าเกือบสิบลัง เหมือนจะมีตำหนิทั้งหมด “คุณไม่โกรธฉันเหรอคะ บางทีฉันอาจจะพลาดตรวจสอ

“ใช้เสียงริงโทนใหม่เสียด้วย รับสิใบบุญ ไม่ใช่สามีของเธอมารอรับแล้วเหรอ” น้ำเสียงของชมพู่ดังพอที่อันดาจะได้ยิน เมื่อหัวหน้าอย่างอันดากำลังจะเดินออกไปขึ้นรถเช่นกัน จึงทำให้หล่อนแอบแสยะยิ้มอย่างสะใจ เมื่อมันคือข่าวใหม่ที่จะทำให้ใบบุญกับหัวหน้าเพชรภูมิผิดใจกัน ซึ่งความเป็นจริงแล้วหญิงสาวไม่เคยคิดที่จะสานสัมพันธ์กับผู้ชายคนไหน มีแต่อันดาที่กำลังคิดเองไปไกล ทั้งที่ไม่เคยเห็นใบบุญมีทีท่าว่าจะชอบเพชรภูมิเลยแม้แต่น้อย “รับสิ รออะไร” คราวนี้ชมพู่รีบคะยั้นคะยอเพื่อนรัก เมื่อใบบุญไม่ยอมหยิบมือถือออกมารับ ซึ่งมันได้ดังอย่างต่อเนื่องจนผิดสังเกต “ฮัลโหล... ฉันกำลังจะเดินออกไป จะโทรมาทำไมเนี่ย” เพียงแค่ใบบุญหยิบสมาร์ทโฟนเครื่องแพงของเธอขึ้นมากดรับ ทำให้ชมพู่รู้ทันทีว่าราคาของมันคนมีฐานะเท่านั้นถึงจะกล้าซื้อมาใช้ เพราะลำพังเงินเดือนของหญิงสาวก็แทบจะไม่ชนเดือนอยู่แล้ว “ทำไมเมียผมดุจัง” กวินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอ้อน เมื่อเขารู้ว่าใบบุญคงเหนื่อย เธอจึงอารมณ์เสียแบบนี้