All Chapters of ในนามภรรยาของตาย: Chapter 31 - Chapter 40

บทที่ 30 อัญญาเก็บจานเปล่าซ้อน ๆกันเพื่อนำไปเก็บไว้ที่เดิม อาหารบางส่วนถูกเททิ้งเพราะคงไม่มีใครลงมากินข้าวในเวลานี้แล้วบวกกับกลัวว่าอาหารจะเสียเพราะอากาศค่อนข้างจะร้อนจัดด้วย เธอเองก็ยังไม่ได้กินอะไรลองท้องสักอย่าง แต่เพราะรอที่จะทานพร้อมกับศิลาจึงไม่ยอมกินอะไรแม้จะหิวมากก็ตาม แกร๊ก เสียงประตูบ้านดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ อัญญาชะงักกึกปากสวยยกยิ้มอย่างดีใจ เธอรีบวางของในมือลงสาวเท้าเดินออกไปที่ห้องโถงด้วยความเร่งรีบ เธอยิ้มกว้างอีกครั้งเมื่อเห็นว่าคนที่เดินเข้ามาคือศิลาจริง ๆ “ทำไมกลับดึกจังคะ” เธอเดินเข้าหาเขา เอ่ยปากถามทักทาย แต่คนตัวโตไม่แม้แต่จะมองหน้าเธอด้วยซ้ำ เขาเดินผ่านตัวอัญญาไปราวกับมองไม่เห็น เธอหันมองตามร่างสูงเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องครัวจึงรีบวิ่งตามเขาเข้าไป “หิวข้าวไหมคะ วันนี้อัญทำอาหารเองด้วยนะพี่ลองไหม” “…” “อร่อยมากเลยนะคะ อัญตักแบ่งพ่อบ้านกับขนุนมีแต่คน

บทที่ 32 “ดูผู้หญิงคนนั้นสิ ได้ข่าวว่าเป็นลูกสะใภ้ของฤทธิ์ศิลาเลยนะ!” “จริงหรอ แต่งกับคนไหนน่ะคงไม่ใช่ศิลาหรอกใช่ไหม สภาพดูอ่อนปวกเปียกแบบนั้นคงไม่มีวาสนามากพอ” เสียงคำนินทาของผู้คนในงานดังขึ้นทุกครั้งที่ร่างบางเคลื่อนที่ไป เธอได้แต่ทำเป็นไม่ได้ยินยังคงยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น อาโปและปฐพีเดินแยกตัวไปพบปะกับคนใหญ่คนโตในงาน ส่วนศิลาเขาหายไปเลยตั้งแต่ตอนนั้น ตอนที่ผู้หญิงชื่อแซนด์พาเขาออกไป อัญญาได้แต่ขยับตัวเดินหลบหลีกคนในงานไปมา เธอไม่กล้าแม้แต่จะหยิบของกินขึ้นมาสักชิ้น หิวมากขนาดไหนก็ไม่มีความกล้ามากพอ ทุกสายตาจับจ้องมาทางเธอตลอดจนอัญญารู้สึกอึดอัด ไม่อยากยืนอยู่ตรงนี้ แต่ละคนส่งสายตาที่มักจะมองตั้งแต่หัวจรดเท้าของเธออย่างพินิจพิจารณาก่อนจะเริ่มจับกลุ่มซุบซิบพลางหัวเราะร่าไม่สนว่าเธอจะรู้สึกยังไงกับการกระทำเหล่านั้น ปากสวยเผลอขบเม้มเข้าหากันทั้งที่รู้ว่าทำไปแล้วมันจะเสียบุคคลิก แต่ตอนนี้เธออึดอัดและประหม่าเกินจะมาสนใจเรื่องพวกนี้ ยิ่งอ

บทที่ 34 แคว่ก! “กรี๊ดดด” เสียงกรีดร้องของอัญญาดังไปทั้งห้อง เธอพยายามผลักไสคนตัวโตให้ออกห่างออกไป แต่เขากลับกระชากฉีกเกาะอกของเธอจนขาดวิ่น “ร่านนักก็ทำให้หายร่านไง!” หน้าหล่อคมคายก้มลงชิดเนินอกอวบอิ่ม ปากหนากดจูบหนักที่เนื้อนมออกแรงดูดรั้งเสียงดังจนปฐพีทำตัวไม่ถูก ความเจ็บแปลบอย่างที่เคยรู้สึกเมื่อไม่นานแล่นเข้าสู่ร่างกายของเธออีกครั้ง ศิลากดจูบพรมไปทั่วทั้งเนินอก “อื้อ!” อัญญาผลักหน้าอีกฝ่ายแต่ไม่เป็นผล เขายังคงใช้ริมฝีปากตัวเองดูดดึงขบเม้มเนินเนื้อของเธออย่างบ้าคลั่ง “พี่ศิลาหยุดนะ!” “ทำไม!” เขาเงยหน้ามองเธอ ใบหน้าหงุดหงิดได้ที่ “กับมันคนนั้นเธอห้ามแบบนี้ไหม! ห้ามมันทำรอยแบบนี้ไหมอัญญา!!” “พอเหอะพี่ อาโปมันกำลังมาผมตามมันมาแล้ว เรารีบกลับบ้านกันไปเคลียร์กันต่อที่บ้านดีกว่าว่ะ” ปฐพีเอ่ยบอก “ไม่ กูจะเอาแม่งตรงนี้แหละ!” “ฮะ!?” น้องชายเขาร้องเสียงหลง ศิลาหยัดตัวขึ้นถกกระโปรงยาวของเธอออก มือหนาล้วงเข้าไปด้านในหวังจะถอดแพนตี้ของเธอออกเพื่อสั่งสอนบทรักให้กับภรรยาของตัวเอง

บทที่ 36“กรี๊ดดด อย่านะ!”อัญญากรีดร้องเสียงดังลั่น เมื่อศิลาทิ้งตัวลงนั่งคร่อมร่างของเธอเอาไว้ก่อนจะยื่นมือเข้ามาฉีกเกาะอกที่ตอนแรกมันขาดแหว่งออก เธอพยายามผลักอกแกร่งของเขาแต่ศิลาไม่สะทกสะท้านซ้ำยังถอดเสื้อสูทตัวนอกและกระชากเสื้อเชิ้ตของตัวเองออกจนเม็ดกระดุมกระจัดกระจายไปทั่วพื้นห้อง“ปากดีต่อสิอัญญา ต่อล้อต่อเถียงอีกสิ!!” มือหนาบีบจับคางมนของเธออย่างแรงบังคับให้เธอเงยหน้าขึ้นหา “อะไรเนี่ย”“ฮึก…”“เมื่อกี้ยังไม่ร้องเลยอัญญา” ศิลายกยิ้มอย่างเหยียดหยัน“พี่มันคนใจร้าย” ปากอวบอิ่มสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ น้ำตาไหลช้า ๆ “ทุกครั้งพี่มักจะจบลงด้วยเรื่องพวกนี้ตลอด”“…”“ทำไมเราคุยกันด้วยเหตุผลไม่ได้คะ อัญไม่ได้ผิดจริง ๆแล้วทำไมพี่ถึงต้องเกลียดอัญ”“…”“ทำไมทำกับอัญแบบนี้” ดวงตาคู่สวยสายตากับดวงตาคมดุของเขา แววตาของเธอสั่นระริก “พี่ตอบได้ไหมว่าอัญผิดอะไร”“ผิดที่เป็นเธอไงอัญญา”“…”“ถ้าไม่ใช่เธอทุกอย่างมันจะถูกต้องเสมอ”“เพราะเป็นอัญทุกอย่างเลยไม่มีดีในสายตาพี่เลยใช่ไหม” เธอสะอื้นฮึก “พี่เกลียดอัญขนาดนั้นเลยหรอคะ”“ใช

บทที่ 38 “อือ…” อัญญาขยับตัวเล็กน้อย พยายามจะพลิกกายไปอีกทางแต่กลับทำไม่ได้ ความรู้สึกหนักอึ้งไปทั่วทั้งร่าง เธอพยายามขยับเปลือกตาตัวเองอยู่พักใหญ่จนสามารถลืมตามองภาพตรงหน้าได้ แสงแดดยามสายส่องปะทะกับดวงตา เธอกระพริบตาถี่ ๆ ใช้แขนดันตัวเองให้ลุกนั่งอย่างยากลำบาก รู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งร่างกาย นึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนที่ถูกศิลารังแกไม่หยุด จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าตัวเองหลับไปตั้งแต่ตอนไหน เธอเหลือบมองนาฬิกา ตัวเลขดิจิตอลกระพริบเปลี่ยนจากเลขหนึ่งเป็นเลขสอง บ่งบอกว่าเวลานี้คือเที่ยงวัน “โอ๊ย!” ร่างบางทรุดลงกับพื้น อัญญาร้องด้วยความเจ็บ รู้สึกสึกเจ็บแสบที่ส่วนนั้นอย่างรุนแรง หน้าสวยเหยเกมือเล็กกุมส่วนกลางร่างกาย ลมหายใจและลำคอรู้สึกร้อนผ่าว ราวกับกำลังไม่สบาย เธอฝินยันตัวลุกขึ้นพาร่างกายบอบช้ำเดินเข้าห้องน้ำอย่างทุลักทุเล นึกถึงการกระทำของอีกคนและคำพูดมากมายของเขา หัวใจก็เกิดอาการเจ็บแปลบเสียอย่างนั้น เสียใจกับทุกคำที่เขาพ่นออกมา ภาพที่ศิลานอนอยู่กับคนอื่นบนเตียงนั่นยิ่งทำให้รู้สึกเจ็บปวดมากกว่าเดิม อัญญายืนให้น้ำจากฝัก