All Chapters of ในนามภรรยาของตาย: Chapter 31 - Chapter 40

บทที่ 24 “ไม่เอาก็เรื่องของเธอแต่ฉันจะเอา!” คนตัวโตจับพลิกตัวเธอให้นอนหงายสู้หน้ากับเขา ใบหน้าหวานเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อแม้อากาศในห้องจะเย็นเพราะเครื่องปรับอากาศแค่ไหนก็ตาม แต่ความเร่าร้อนของทั้งสองทำให้อุณหภูมิในห้องสูงขึ้นเสียอย่างนั้น “อ๊า~” เสียงหวานหลุดครางดังลั่น มือเล็กยกขึ้นปิดปากกลั้นเสียงร้องน่าอายของตัวเองเอาไว้ แม้รอบแรกที่ทำเธอจะรู้สึกเจ็บ แต่พอร่างกายได้ปรับตัวก็มีความรู้สึกอย่างอื่นปะปนเข้ามาในความเจ็บปวดอย่างไม่อาจตอบได้ ในตอนที่ศิลากดยัดปลายแท่งร้อนเข้ามาในร่องสวาท ความเสียวซ่านก็แล่นไปทั่วทั้งร่างกาย อัญญาหดตัวเกร็งหน้าท้องอัตโนมัติ ฝ่ามือใหญ่วางทับตรงท้องน้อยออกแรงกดน้ำหนักลงก่อนจะเริ่มขยับเอวทันที “ฮึก อ๊ะ…พี่ศิลา…อื้อ” คนใต้ร่างร้องครวญครางเมื่อเอวสอบเคลื่อนตัวเข้าหาด้วยความถี่เร็วตั้งแต่แรกเริ่ม อัญญายกมือขึ้นปิดปากตัวเองสะกดกลั้นเสียงเอาไว้ เธอเบือนหน้าหนีเขาไปอีกทาง ในขณะที่ตาคมกลับจ้องมองหน้าหวานที่แสดงอาการเสียวซ่านจนเขาอดไม่ได้ที่จะเพิ่มน้ำหนักในตอนที่กระแทกกระทั้นกายใหญ่ของตัวเองเข้าไป อัญญาหลับตาปี๋มือข้างหนึ่งยกปิดกลั้นเสียง อีกข้างพ

บทที่ 25 “อ้าว ตื่นสายจังเลยค่ะวันนี้” ป้าพรทักทายเธอเฉกเช่นทุกวัน “หลับเพลินไปหน่อยค่ะ” อัญญายิ้มตอบ ทั้งป้าพรและขนุนช่วยกันนำอาหารเช้าเข้ามาเสิร์ฟ แต่อาหารบนโต๊ะถูกจัดวางไว้เพียงชุดเดียว เธอแหงนมองดูนาฬิกา 10.42 น. เวลานี้ศิลาคงออกไปทำงานแล้ว เธอเดินไปนั่งประจำที่ หยิบช้อนตักข้าวกินปกติ เมื่อคืนเธอโดนศิลารังแกหนักมากไปหน่อยทำให้วันนี้ตื่นสายเกือบเที่ยงวัน ทั้งที่เขาบาดเจ็บอยู่แท้ ๆแต่กลับรังแกเธอได้อย่างคล่องแคล่วราวกับไม่มีบาดแผลในร่างกาย เรี่ยวแรงของศิลาคงเหลือเฟือเขาถึงไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อย เชื่อคำที่ขนุนพูดแล้วว่ากระสุนนัดเดียวทำอะไรคนอย่างเขาไม่ได้หรอก “คุณอัญญาครับ” พ่อบ้านนนท์เดินเข้ามาหา “คุณปานวาดรอพบที่ห้องโถงครับ” “อ๋อ โอเคค่ะ” เธอตอบรับทราบก่อนจะละจากอาหารเช้าตรงหน้า คนตัวเล็กรีบเดินไปหาแม่สามีเพราะไม่อยากให้ท่านรอนาน หญิงสาววัยกลางคนในชุดเดรสสีขาวบริสุทธิ์นั่งจิบชาด้วยท่าทางสงบนิ่ง พอเธอเห็นอัญญาแก้วชาก็ถูกวางลงที่เดิม แม่สามีมองเธอเพียงหางตาชั่วแวบเดียว ปานวาดสั่งให้เธอนั่งลงตรงข้

บทที่ 27 “ฮะ…ฮัลโหลค่ะ” อัญญาพูดเสียงสั่น “ป้าพรคะ” แต่อีกฝ่ายกลับเงียบไร้เสียงตอบรับ เธอเริ่มใจคอไม่ดีเมื่อนึกถึงเสียงที่ได้ยิน มันคล้ายกันกับเสียงปืน โครม! คนตัวเล็กสะดุ้งเฮือก ภาพตรงหน้าของเธอทำเอาหัวใจหล่นไปอยู่ตาตุ่ม รถสิบล้อพุ่งเข้าชนรถเก๋งสีดำคันคุ้นตาเข้าอย่างจัง ไม่รู้ว่าชนมาจากไหนแต่มันลากไกลมาจนถึงถนนตรงหน้าเธอ รถเก๋งคันนั้นพลิกคว่ำหลายตลบก่อนจะหยุดกลิ้งอยู่ริมถนนด้วยสภาพยับเยิน รถสิบล้อเอียงล้มพลิกคว่ำไม่ต่างกัน อัญญาไร้เรี่ยวแรงโทรศัพท์ที่แนบหูหลุดล่วงลง สายตาเพ่งมองไปยังเหตุการณ์ตรงหน้า เธอเปิดประตูรถลงไป เลย์วิ่งเข้ามายืนข้างกายเขาพูดอะไรบางอย่างกับเธอแต่อัญญากลับไม่ได้ยิน หูอื้ออึงไปหมด สองขาค่อย ๆก้าวเดินไปข้างหน้าช้า ๆ พยายามมองรถเก๋งสีดำให้ชัด ดวงตากลมโตเลื่อนไปเห็นแผ่นป้ายทะเบียนพอดี เธอออกตัววิ่งเข้าไปหารถคันนั้น น้ำตารื้นขึ้นมา รถคันนั้นเป็นรถที่เธอนั่งมากับป้าพร อัญญาจำทะเบียนรถได้ สองขาวิ่งเข้าไปยังที่เกิดเหตุด้วยความเร็ว เธอเข้าไปเกาะข้างตัวรถพยายามเปิดดึงประตูออก “ป้าพร!

บทที่ 29 “คุณอัญญาเป็นยังไงบ้างคะ” “ดีขึ้นแล้ว ขอบใจมากนะ” เธอตอบสาวใช้ที่นั่งมองตาปริบ ๆอยู่ข้างเตียง “งั้นขนุนขอไปทำงานต่อก่อนนะคะ คุณอัญญาอยากได้อะไรตะโกนเรียกได้เลย” พูดจบสาวใช้ก็เดินออกจากห้องไป อัญญายันตัวเองลุกนั่งมองดูเวลาบนฝาผนัง เธอหลับไปหนึ่งวันได้ยังไงกันนะ? อาจเป็นเพราะตลอดสามวันที่ผ่านมาเธอเอาแต่เศร้าโศกเสียใจข้าวปลากินไม่ลงนอนไม่หลับจนทำให้ร่างกายอ่อนเพลีย ตากแดดเพียงไม่นานก็ทำให้เป็นลมล้มตึงไปเสียอย่างนั้น เธอลุกขึ้นพาตัวเองเข้าห้องน้ำชำระร่างกายแสนเหนื่อยอ่อน น้ำเย็น ๆจากฝักบัวเรียกสติในตัวให้ตื่นได้อย่างดี จากที่เหนียวเหนอะหนะในตอนแรกตอนนี้เริ่มสบายตัวขึ้นมากแล้ว ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูด้านนอกดังขึ้น คนตัวเล็กปิดน้ำคว้าเอาชุดคลุมอาบน้ำขึ้นมาใส่ปกปิดเรือนกายของตัวเองไว้ก่อนจะรีบก้าวไปเปิดประตู “นี่ชุดต้อนรับแม่ผัวของแกหรอ?” ปานวาดมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า “เอ่อ…ไม่ใช่นะคะ” “ช่าง รีบแต่งตัวแล้วลงมาด้านล่างซะ” พูดจนแม่สามีก็เดินสะบัดผ

บทที่ 31 “ฮึบ!” ร่างบางยกกระสอบดินพร้อมกันสองกระสอบมาวางเรียงกันในสวน วันนี้เธอจะเอาต้นไม้ลงดินหลังจากปล่อยทิ้งไว้เกือบอาทิตย์ คนตัวเล็กนั่งทิ้งตัวลงแมะกับพื้นหญ้าไม่กลัวเสื้อผ้าเปื้อนเพราะมันคือชุดเก่าที่เธอเคยใส่ตอนอยู่บ้านของรัลยา สองมือโกยดินแบ่งเป็นหลุมกว้าง ๆก่อนจะยกต้นไม้ต้นที่ป้าพรเลือกมาลงกับดิน อัญญาตั้งใจทำทุกขั้นตอน ตั้งแต่การจัดสถานที่การใช้ดินให้เหมาะสมต่อการเพาะปลูก การวางเรียงตำแหน่งของต้นไม้แต่ละต้น เพราะอยากปลูกมันให้โตขึ้นเพื่อเป็นสัญลักษณ์บอกว่าป้าพรเคยเป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้กับตัวของเธอ และหวังว่าในอนาคตหากวันไหนที่เหนื่อยล้าก็แค่มานั่งพัก แค่นี้ก็เหมือนว่ามีป้าพรคอยปลอบโยนอยู่ตลอดแล้ว หลังมือยกขึ้นปาดเหงื่อที่ไหลรินตามกรอบหน้า อากาศร้อนมากเกินไปไม่ได้แค่ร้อนแต่กลับรู้สึกแสบผิว เวลาหายใจเข้าแล้วรู้สึกอัดอึดแน่นหน้าอก คงเป็นเพราะว่าเมื่อเช้าอัญญายังไม่ได้ทานอาหารเช้าเลยเสียมากกว่า อาจเป็นผลพวงที่ทำให้รู้สึกมวนท้องและเสียดหน้าอกไม่หาย “ร้อนจัง” เธอบ่นพึมพำ สองมือกดดินให้แน่น คว้าเอาถุงกระสอบปุ๋ยอันเล็กหว่านปุ๋ยลงไปนิดหน่อยแล้วใช้บัวรดน้ำให้เม็ดปุ๋ยเล