All Chapters of ในนามภรรยาของตาย: Chapter 21 - Chapter 30

บทที่ 16 “พยายามากกว่านี้ไม่งั้นเราตายแน่!” ศิลาบอก เขาพาเธอวิ่งหนีมายังทางเข้าตลาดที่มีผู้คนแออัดกันอยู่มาก ศิลาหันกลับไปมองเห็นคนกลุ่มนั้นยังคงวิ่งตามมาเขาจึงตัดสินใจพาอัญญาวิ่งฝ่าฝูงชนเข้าไปด้านใน “โอ้โหชนมาได้ ไม่เห็นหัวคนรึไงวะ!!” เสียงของชาวบ้านตะโกนด่าตามไล่หลัง เพราะศิลาเล่นวิ่งชนทุกคนที่ขวางหน้าเลย ปัง! เสียงปืนดังขึ้นจากฝีมือของคนตัวโต ผู้คนต่างร้องกรี๊ดด้วยความตกใจ เขาตั้งใจยิงปืนขึ้นฟ้าเพื่อให้เกิดความโกลาหล ชายฉกรรจ์พวกนั้นจะได้ตามมาได้ยากกว่าเดิม “เร็วหน่อยอัญญา” เขาพูดบอกกับเธอ คนตัวเล็กยืนหอบแฮก กลืนน้ำลายลงคอที่แห้งผาก เหลียวมองข้างหลังด้วยสีหน้าวิตกกังวล เกิดมาเหตุการณ์ละทึกสุดในชีวิตก็คงตอนโดนหมาไล่กัดตอนเลิกเรียน ใครจะคิดว่าโตมาจนอายุเท่านี้จะต้องมาวิ่งหนีคนตามไล่ยิงอีก “เหนื่อย” เธอพูดเสียงแผ่ว เหนื่อยจนหายใจแทบไม่ทัน ปัง! “กรี๊ดดด” เธอยกมือขึ้นปิดหูทิ้งตัวนั่งลงกับพื้นอัตโนมัติด้วยความตกใจ “นั่งทำไมลุก!!” ศิลาดุเสียงดัง เขาหันไปยิง

บทที่ 18 “เอาไง” ปฐพีเอ่ยถาม ทั้งสามคนยืนเรียงรายอยู่หน้าบ้านหลังจากส่งผู้เป็นพ่อขึ้นรถออกไปแล้ว “สภาพมันแบบนั้นยังกล้าทำอะไรเลว ๆลงด้วยหรอวะ” “คงอยากแก้แค้น” อาโปพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ตอนนั้นมันก็โดนพี่ใหญ่เล่นงานหนักเอาเรื่องอยู่” “ทำได้แค่นี้หรอวะ” ศิลาหัวเราะหึในลำคอ “กระจอกฉิบหาย” “แต่พี่ก็ต้องระวังตัวไว้มาก ๆก่อน ไม่รู้มันจะเคลื่อนไหวอะไรต่อ” อาโปบอกพี่ชายด้วยความเป็นห่วง “ห่วงตัวเองก่อนเหอะ อ่อนปวกเปียกแบบนี้ระวังมันจะพุ่งเป้าไปที่มึงคนแรก” ศิลาปรายตามองหน้าคนกลาง ในสายตาศิลา อาโปเป็นแค่น้องชายที่ไม่ได้เรื่องคนหนึ่งเท่านั้น แม้ว่าเขาจะทำงานได้ดีไม่แพ้ตัวศิลา แต่อาโปเองก็อ่อนแอและใจอ่อนง่ายจนแทบจะเป็นจุดอ่อนให้ตัวเอง บริษัทเคยเกือบพลาดเพราะเขาไว้ใจคนง่ายเกินไป ศิลาจึงไม่ไว้ใจมอบหมายงานต่าง ๆให้กับเขาอีก “มีผมอยู่ด้วยตลอ

บทที่ 20 “ไม่เป็นอะไรนะคะ” ป้าพรลูบหลังปลอบเธอตลอดทาง แม้ตอนนี้จะกลับมาถึงบ้านของศิลาแล้วก็ตาม ทั้งที่คิดไว้ว่าหากเธอท้องขึ้นมาจริง ๆแล้วศิลาไม่รักเธอ จะเก็บข้าวของกลับไปอยู่บ้านหลังเดิมแม้จะต้องเสียศักดิ์ศรีเข้าไปกราบกรานขออาศัยอยู่บ้านของรัลยาก็ตาม แต่ความคิดที่ว่ากลับไม่สามารถสานต่อได้ เพราะคำพูดของเสกสรรพ่อของเธอ ไม่ให้กลับไปยังบ้านหลังนั้นอีก เป็นคำสั่งของรัลยาภรรยาสุดที่รักของเขา ข้าวของของอัญญาก็ไม่มีหลงเหลืออยู่สักชิ้น มันกลายเป็นห้องเก็บของไปเสียแล้ว เธอทำอะไรไม่ได้ ขนาดพ่อแท้ ๆที่เป็นสามีตามกฎหมายยังไม่มีสิทธิ์คัดค้านคำสั่งของรัลยา นับประสาอะไรกับลูกเมียน้อยอย่างเธอ ต่อกรไปก็ได้แต่คำพูดทำร้ายจิตใจกลับมา หากถึงวันนั้นวันที่เธอต้องเก็บของออกจากบ้านศิลา เธอคงต้องไปหาห้องเช่าอยู่เพียงลำพัง “อัญโอเคดีค่ะ ไม่เป็นอะไรแล้ว” เธอยิ้มให้ป้าพร แม้จะพูดบอกแบบนั้นแต่แม่บ้านก็ยังคงแสดงสีหน้าห่วงใยเธอเช่นเคย “ไปไหนมา” เสียงดุคุ้นหูดังขึ้น “คุณอัญไปบ้าน…” “ตามมานี่” ไม่ทันที่จะได้ตอบอะไรไป มื

บทที่ 22 “เสร็จแล้วค่ะ” ขนุนพูดบอกเสียงใส เธอเปิดดูหม้อข้าวต้มที่ควันร้อนลอยออกมา กลิ่นหอมฟุ้งไปทั่วทั้งห้องครัว ป้าพรหยิบชามใบโตตักข้าวจนเต็มถ้วย วางลงกับจานรองแล้วดันส่งมอบให้กับอัญญาที่นั่งหน้าหงอยอยู่ปลายโต๊ะ “เอาไปให้คุณศิลาสิคะ” ป้าพรเอ่ยบอก อัญญาส่ายหน้าหนีแล้วดันกลับคืน “ทำไมล่ะคะ” “พี่ศิลาคงไม่อยากเห็นหน้าอัญในตอนนี้แน่ ๆค่ะ” “ทำไมคิดแบบนั้นคะ?” ขนุนถามด้วยความสงสัย “ที่พี่ศิลาต้องบาดเจ็บแบบนั้นก็เพราะความสะเพร่าของอัญ” เธอตอบตามความจริง หากเธอมีสมาธิจดจ่ออยู่กับเป้าตรงหน้า แม้จะถูกเขาละลาบละล้วงมากกว่านี้ก็คงจะไม่เป็นอะไรเพราะมากกว่าจับหน้าอกเขาก็ทำมาแล้ว แต่เธอไม่สามารถเลิกสนใจสัมผัสร้อนแรงของเขาได้ พอถูกบีบเค้นหน้าอกจึงเผลอชักแขนกลับหันปืนไปทางเขาจนได้ “อุบัติเหตุมันเกิดขึ้นได้เสมอนั่นแหละค่ะ อย่าคิดมากเลยนะคะ สำหรับคุณศิลากระสุนนัดเดียวทำอะไรไม่ได้หรอก” ป้าพรบอกพร้อมกับผลักดันชามข้าวต้มส่งให้เธออีกรอบ “จริงค่ะ โดนมากกว่

หญิงสาวหดเกร็งหน้าท้อง นิ้วชี้ถูกยัดเข้าไปได้มากกว่าเดิมเพียงนิดเดียวแต่เขาก็เริ่มขยับจังหวะเข้าออกอย่างไม่สนใจอะไร ลิ้นร้อนยังคงทำหน้าที่ดูดคลึงเม็ดเสียวเพื่อให้เธอปรับตัวรับกับขนาดของเขาได้ ศิลาเร่งจังหวะการสอดนิ้วให้เร็วขึ้นแม้คนใต้ร่างจะร้องบอกความเจ็บอยู่ตลอดเวลา หน้าหวานเบ้หนีไม่ยอมสบตามองหน้าเขาแขนแกร่งเกร็งเพื่อเร่งจังหวะการสอดใส่ นิ้วของเขาถูกยัดเข้าไปจนสุดก่อนจะแอบเพิ่มจำนวนนิ้วเข้าไปเพื่อขยายช่องทาง อัญญาส่งเสียงครางร้องจนลั่นห้อง เธอส่ายหน้ารัวร้องขอให้เขาหยุด แต่เขาไม่รับฟังยังคงรัวนิ้วใส่ช่องทางรักที่มีน้ำไหลออกมาพรึ่บความอดทนของเขาหมดลง มือหนาบีบจับเอวบางก่อนจะลากรั้งให้แนบชิดตัวเองมากขึ้น เขาควักแก่นกายใหญ่โตที่แข็งขืนอยู่ใต้กางเกงออกมาชักรูดขึ้นลงด้วยความถี่เร็ว ดวงตาคมจ้องมองไปยังใบหน้าหวานที่ยังคงหันหนีไปทางอื่นปลายหัวเห็ดจ่อเข้าที่รูรักของเธอ อัญญาหันมาสบตากับเขาในจังหวะนั้นพอดี คนตัวโตโน้มลงไปดูดดึงริมฝีปากอวบอิ่มอีกครั้ง เขาขบเม้มอย่างเอาเป็นเอาตายตามแรงปรารถนาของตัวเองก่อนจะกดดันลำแท่งใหญ่โตเข้าไปในตัวหญิงสาวในคราเดียว“อื้อออ!”อัญญาส่งเสียงครางเสียงดังแต่ป