All Chapters of ในนามภรรยาของตาย: Chapter 51 - Chapter 60

บทที่ 40 ร่างบางถูกลากดึงไปตามแรงของคนตัวโต เธอพยายามร้องบอกให้เขาเบามือกับตัวเอง แต่ศิลากลับไม่ฟังอะไรสักอย่างเขายังคงทำรุนแรงกับเธอเช่นเคย ทั้งสองเดินออกจากโรงพยาบาลท่ามกลางสายตาของผู้คนมากมายที่ต่างพากันจ้องมองมาอย่างสนอกสนใจ “คุณศิลา” พ่อบ้านนนท์ยืนมองอัญญากับศิลาสลับกันราวกับงงว่าทั้งสองมาเจอกันได้อย่างไร “กลับไปเลย” “ครับ?” “กลับไปก่อนได้เลยหรือจะไปไหนก็ไป ฉันจะพาเมียฉันกลับเอง” พูดจบศิลาก็ลากตัวภรรยาของตัวเองเดินไปขึ้นรถส่วนตัวที่จอดอยู่ไม่ไกล ประตูรถถูกปิดเสียงดังจนคนตัวเล็กที่เข้าไปนั่งก่อนหน้านั้นสะดุ้งด้วยความตกใจ อัญญานั่งบีบมือตัวเองแน่นตลอดทางที่นั่งมาด้วยกัน ศิลายังคงขับรถเร็วอย่างไม่สนโลกเช่นเคย ความเร็วของรถที่กำลังเคลื่อนที่ทำให้มองภาพข้างทางแทบไม่ทัน อัญญาเอนตัวพิงเบาะแทบจะฝังร่างลงไปด้วยความกลัว คนข้างกายขับรถจี้ตูดคันหน้ามากจนน่ากลัว แต่เขาก็สามารถขับแซงปาดขึ้นไปได้อย่างปลอดภัย ถึงกระนั้นหัวใจหญิงสาวก็ยังคงเต้นระรัวราวกับมีคนเข้าไปนั่งตีกลองอยู่ภายใน มันเต้นเร็วซะจนได้ยินเสียงหัวใจของตัวเอง มือเล็กกำชายกระโปรงตัวเองแน่น เหมือนกับจะหายใจไม่อ

บทที่ 41 ศิลานั่งอยู่ที่โซฟากลางห้องโถงบ้านตัวเอง โต๊ะตรงหน้ามีขวดเหล้าราคาแพงวางอยู่ หน้าหล่อขึ้นสีแดงด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ มันแดงตั้งแต่หน้าคมจนถึงแผงอกแกร่ง เป็นเครื่องบอกได้อย่างดีว่าเขาอัดดื่มมันไปเยอะมากขนาดไหน มือใหญ่ที่เต็มไปด้วยเส้นเอ็นถือแก้วขนาดกลาง น้ำสีทองแกว่งไหลไปตามจังหวะที่เขาหมุนควง ตาคมจ้องมองมันอย่างเหม่อลอย จนเพื่อนสนิทเริ่มเป็นห่วง พ่อบ้านโทรตามให้เขตแดนมาหาเพราะลำพังแค่เขาคนเดียวไม่สามารถห้ามเจ้านายตัวเองได้อย่างแน่นอน หากโทรตามอัคคีมันจะพลอยให้เรื่องราวใหญ่โต เป็นห่วงนายหญิงแต่ก็ห่วงว่านายน้อยตัวเองจะโดนผู้เป็นพ่อลงโทษสถานหนักเพราะทำเกินกว่าเหตุกับภรรยาของตัวเอง คนเดียวที่เขานึกได้คือเขตแดน พอรู้เรื่องราวทั้งหมดจากที่พ่อบ้านเล่าเขาก็รีบวางละทุกอย่างบึ่งรถด้วยความเร็วมาหาเพื่อนสนิทที่บ้านทันที แต่เหมือนจะมาช้าไปหน่อย เพราะทันทีที่เขามาถึงศิลาก็เดินออกจากห้องทำงานพร้อมกับเหล้าในมือ พยายามถามไถ่อะไรไปก็ได้เพียงความเงียบเป็นคำตอบกลับมา แม้แต่มองหน้าสบตากันเขายังไม่ได้รับจากศิลาจนถึงตอนนี้ จากเหล้าเต็มขวดน้ำสีทองเริ่มนอนอยู่ก้นขวดแล้ว ศิลาไม่ได้ยกด

บทที่ 42 “ดีขึ้นบ้างไหมคะ” อัญญาเอ่ยถามเลย์ที่นั่งอยู่บนโซฟาตัวยาวภายในบ้านของตัวเอง “ครับ” เขาพยักหน้ายิ้มตอบ อัญญาลุกเก็บกล่องยามากมายที่ตัวเองได้รื้อออกมาเพื่อทำแผลให้กับเขา แม้ในใจจะพะวงห่วงศิลาที่จู่ ๆก็ขับรถออกไปแบบนั้น แต่เลย์เองก็บาดเจ็บหนักจากฝีมือของเขา เธอเลือกไม่ถูกว่าควรดูแลใครก่อนแม้ในใจจะเลือกศิลาไปแล้วก็ตาม แต่ความเห็นชอบชั่วดียังมาก่อนเสมอ สามีของเธอทำตัวระรานคนอื่นหาเรื่องชาวบ้านไปทั่วเพราะความบ้าบิ่นของตัวเอง อัญญาจึงต้องอาสารับผิดชอบแทนเขา ส่วนเขตแดนก็อาสาออกไปตามศิลาแทนแล้ว เธอจึงโล่งใจขึ้นมาอีกนิด ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงเป็นแบบนี้ทั้งที่ลักษณะท่าทีของศิลาไม่น่าจะมาเสียเวลากับเรื่องเล็กน้อย เขาดื่มเหล้าไปไม่น้อยอาจจะประกอบกับฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่อยู่ในร่างกายที่พลอยทำให้ศิลาเผลอพลั้งทำสิ่งน่าอายออกมา อัญญาคิดว่าหากเขาส่างเมาคงจะขายขี้หน้าเรื่องที่เขาทำเมื่อสักครู่เป็นแน่ ท่าทีหึงหวงแบบนั้น คำพูดประชดประชันที่เกิดขึ้นอีก หากเขากลับมาเป็นปกติคงไม่มีเหตุการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้นอย่างแน่นอน โดยเฉพาะอาก

“แล้วถ้าทั้งอาโปและไอ้คนที่มึงไปซัดมาเมื่อกี้ไม่ใช่คนทำรอยวะ”“ทำไม มึงจะบอกว่าเมียกูไม่ได้เล่นชู้แค่กับผู้ชายคนนั้นคนเดียวรึไง”“โธ่ ขอด่าหน่อยเหอะไอ้ควาย!”“แล้วมึงพูดแบบนั้นทำเหี้ยไรล่ะ!”“กูหมายถึงว่าถ้าไม่ใช่สองคนนี้ทำมึงจะขอโทษเขาไหม ไม่ได้บอกว่าเมียมึงมีใครคนอื่นอีก”“แล้วมึงเชื่อหรอว่าไม่ใช่คนนี้ ไอ้เหี้ยนั่นกูแค่ถามว่าเล่นชู้กับเมียกูไหมไม่ได้ถามถึงรอยห่าเหวบนตัวอัญญาเลย แล้วมันบอกว่าไรมึงรู้ไหม มันบอกอย่างที่เมียกูตอบ ถ้าแม่งไม่ได้เล่นชู้กันทำไมมันไม่ปฏิเสธวะ!!” ศิลาพูดรัวเร็ว เขาถอนหายใจอย่างหงุดหงิดทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาอย่างแรง“กูก็พึ่งอธิบายให้ฟัง!”“ฟังไม่ขึ้นว่ะ ถ้าแม่งอยากเล่นชู้กันแบบลับ ๆให้กูจับไม่ได้ เพื่อความตื่นเต้นไรงี้ขึ้นมา มึงจะเข้าข้างเมียกูอยู่ไหม!”“มึงหวงอัญญามึงยอมรับมา”“กูไม่ได้หวง”“แล้วมึงจะหงุดหงิดทำไม!”“กูบอกว่ากูไม่ได้หวงไง ทำไมมึงไม่เชื่อ!”“เพราะสิ่งที่มึงทำ อาการของมึง ความหงุดหงิดในตัวมึงอีกศิลา จะแอ๊คทำเพื่อ!”“…”“หึงบอกหึง หวงบอกหวง แค่นี้แม่งไม่ขาดใจตายก่อนหรอก!”“กูแค่ไม่ชอบโดนหักหลัง”“อัญญาไม่ได้หักหลังมึง มึงคิดเองเออเองไอ้ควาย!”“ถ้าก

“ในที่สุดขนุนก็จะได้เลี้ยงนายน้อยสักที!!”“ดีใจขนาดนั้นเลยหรอ”“มาก ๆ ๆเลยค่ะ” เธอผละออกจากตัวอัญญา “ขนุนรักเด็กมาก~”สาวใช้พูดพลางลากเสียงยาวจนดูตลกขบขัน พ่อบ้านนนท์เดินขึ้นบันได้มาด้วยสีหน้าแตกตื่น เขาปรี่เข้ามาหาอัญญาและขนุนที่ยืนอยู่ข้างกัน“เกิดอะไรขึ้นทำไมเสียงดัง”“ให้ทาย” ขนุนขยิบตาใส่ ปากยังคงยกยิ้มไม่คลาย“ท้องหรอครับ” พ่อบ้านนนท์หันมาถาม สีหน้าคาดหวังเล็กน้อย เขาพอรู้อยู่ว่าขนุนออกไปซื้ออะไรให้กับอัญญา“ค่ะ สองขีด”รอบนี้กลายเป็นว่าทั้งพ่อบ้านและขนุนต่างกระโดดกอดกันด้วยความดีใจจนเสียงดัง แม่บ้านและสาวใช้ด้านล่างชะโงกหัวมองด้วยความอยากรู้อยากเห็น“ไปบอกคนอื่น ๆกันเถอะ”“เดี๋ยว!” อัญญาเรียกรั้งขนุนเอาไว้ “กำชับทุกคนว่าอย่าพึ่งบอกเรื่องนี้กับพี่ศิลาได้ไหม”“ทำไมล่ะคะ” สาวใช้เอียงหน้าอย่างนึกสงสัยก่อนจะร้องอ๋อออกมาด้วยรอยยิ้ม “อ๋อ อยากบอกคุณศิลาเองใช่ไหมล่ะคะ”“อื้อ” เธอพยักหน้าให้“งั้นบอกพรุ่งนี้ไหมคะ วันพรุ่งนี้วันคล้ายว้นเกิดคุณศิลาพอดี”“จริงหรอ” อัญญาถามตาโตถึงจะแอบชอบมาเนิ่นนานแต่ก็ไม่ยักรู้ถึงวันเกิดของอีกฝ่ายเท่าไร เธอไม่เคยตามสืบเรื่องราวประวัติส่วนตัวของเขาขนาดนั้น