Semua Bab เกิดใหม่เป็นตัวร้ายในซีรีส์วายเรื่องหนึ่ง [Mpreg]: Bab 11 - Bab 20

ณ บ้านตระกูลอัครา“โทษทีนะ พอดีลุงไปตีกอล์ฟกับหุ้นส่วนน่ะ”เสียงชายวัยกลางคนเอ่ยพลางเดินเข้ามายังห้องรับรอง ซึ่งแขกที่มาเยือนคือลูกชายของเขา และคู่พี่น้องเฟียเฟย ทำเอาคนแก่รู้สึกยินดีปรีดาเป็นอย่างยิ่งเพราะเท่ากับว่าข้อเสนอที่เขาได้ยื่นออกไปได้รับการพิจารณาจากคนเป็นลูก และว่าที่สะใภ้คนโปรดเรียบร้อยแล้ว“เฮอะ ยังมีเรี่ยวแรงออกไปตีกอล์ฟได้อยู่สินะ” หมิงว่าทำเอาคนเป็นพ่อเขวี้ยงถุงมือสำหรับใส่ตีกอล์ฟไปทางลูกชายด้วยความหมั่นไส้หลังประกาศเรื่องงานหมั้นสู่สาธารณชนไปแล้วเฟียจึงได้เสนอให้ทั้งสองเข้ามาที่บ้านอัคราอีกครั้งเพื่อคุยให้เป็นเรื่องเป็นราว“ที่แรกที่ได้ยินว่าเจ้าหมิงเป็นฝ่ายขอหมั้นลุงก็ว่ามันเกินความคาดหมายแล้ว แต่ยัยหนูเฟยเองก็ตอบตกลงด้วยอีก...ช่างเป็นเรื่องน่ายินดีของตาแก่คนนี้จริง ๆ” ผู้อาวุโสที่สุดในบ้านเอ่ยพลางหัวเราะพอใจในผลงานการหาลูกสะใภ้ให้ลูกชายในครั้งนี้เอามาก ๆคราแรกก็คิดว่างานหมั้น หรือแม้พิธีแต่งงานที่เขาหมายมั่นคงไม่มีทางเกิดขึ้นได้เป็นแน่ ทว่าก็กลับผิดคาดเพราะหมิงดันเป็นออกปากประกาศในงานแถลงข่าวไปเสียอย่างนั้น แม้จะเป็นเพียงการแก้ไขสถานการณ์เฉพาะหน้าก็ตาม แต่นี่ก็นับ

“ดีขึ้นไหม?”คำถามครั้งที่สามออกจากปากหมิงหลังยัยหนูเฟย และเขาลงมายังชั้นล่าง เพื่อจะออกไปหาอะไรทานด้วยกันเดิมทีก็กะว่าจะไปห้องอาหารของโรงแรม ทว่ากลับเป็นยัยน้องที่ขอให้คนพี่พาออกไปข้างนอกแทนการอุดอู้อยู่ในที่เดิม ๆ“ก็บอกว่าไม่เป็นไรไง มึงจะถามอีกกี่รอบกัน...ห๊ะ!?” เฟยตอบกลับอย่างเอือมระอาจะไม่ถามได้ยังไงล่ะเพราะก่อนหน้านั้นเขายังเห็นยัยน้องยืนช่วยตัวเองในห้องน้ำอยู่เลย แถมยาระงับอาการที่ทานเข้าไปก็ยังไม่ใช่ของเจ้าตัวอีกต่างหาก“แล้วนี่จะพาไปไหนอะ?”“ร้านหมูกระทะที่กูมากินประจำน่ะ...เวลามาคุยงานแถวนี้กูกับเปาแวะกินที่นี่บ่อย” หมิงเอ่ยบอกขณะที่สายตายังคงมองไปยังทางบนถนนข้างหน้าเพื่อมุ่งตรงสู่จุดหมายที่เขาบอกกับอีกคนไว้“หื้ม! หมูกระทะ!?” ดวงตาของยัยน้องเผยออกมาเป็นประกายทันทีที่ได้ยินคนพี่บอกเช่นนั้นแหงล่ะหมูกระทะเป็นอาหารประจำชาติของคนไทยเรานี่นา ตั้งแต่ที่เขาข้ามมายังโลกนี้ก็ยังไม่มีโอกาสได้ลิ้มรสชาติของหมูที่ย่างบนกระทะตามด้วยซดน้ำซุปร้อน ๆ แล้วก็ผักต้มจิ้มน้ำจิ้มรสเด็ดที่แสนคิดถึง“ทำไมกินไม่เป็นงั้นเหรอ?” หมิงยกยิ้มที่มุมปากเอ่ยถามเพราะคาดว่าคนข้าง ๆ ไม่น่าจะเคยกินของแบบนี้เด็ด

“อืออ อืมม”เสียงริมฝีปากบดจูบเคล้าคลึงกันอย่างรุนแรงของร่างหนาที่บัดนี้กำลังคร่อมร่างคนตัวเล็กกว่า สองมือกุมแท่งร้อนของทั้งคู่เข้าด้วยกันสาวรูดขึ้นลงทำเอาคนที่อยู่เบื้องล่างเด้งสะโพกเป็นจังหวะอย่างไม่รู้ตัวสวบ สวบเสียงสวบสาบของฝ่ามือกำลังเสียดสีไปมาโดยมีน้ำหล่อลื่นที่คัดหลั่งมาจากปลายหัวบานไหลเคลือบของรักทั้งสองจนเปียกชุ่มในขณะที่หมิงปล่อยมือข้างหนึ่งเลื่อนมันลงต่ำถูกวนรอบปากทางแล้วจึงค่อยดันปลายนิ้วเข้าไปในรูจีบโดยที่ไม่ให้อีกฝ่ายรู้ตัว“ซี๊ดด อาา” ยามนี้สติของยัยน้องแทบจะไม่หลงเหลืออยู่อีกต่อไป น่าแปลกที่อัลฟ่าเช่นเขากลับรู้สึกมีอารมณ์ร่วมเมื่อถูกกระตุ้นจากทางด้านหลังทั้งที่เจ้าตัวได้ศึกษาข้อมูลของอัลฟ่า โอเมก้า และเหล่าบรรดาเพศรองของโลกฝั่งนี้มาอย่างถี่ถ้วนแล้ว ทว่ากลับกลายเป็นว่าข้อมูลที่เขาได้มาไม่ได้ช่วยอะไรในยามนี้เลยสักนิด ยิ่งพอถูกอาการรัทเข้าครอบงำสัญชาตญาณก็ยิ่งปลุกเร้าจนเขาลืมไปแทบสิ้นตัดมาที่หมิงทั้งที่ตอนนี้ยังไม่เข้าช่วงรัทของเขา แต่พอถูกกระตุ้นด้วยฟีโรโมนของอีกฝ่ายกลับทำให้แทบคุมสติตัวเองไม่ไหว“อา แรงอีก อืมม ขอแรง ๆ” เพียงแค่นิ้วที่คนพี่สอดใส่เข้ามากลับไม่อาจพอ

ดวงตาคู่สวยค่อย ๆ ลืมขึ้นอย่างเชื่องช้าแสงสว่างที่ส่องผ่านเข้ามามันทำซะจนเจ้าของตาคู่นั้นลืมตาขึ้นแทบไม่ไหว เฟยกะพริบตาอยู่บนที่นอนสักพักมองไปรอบห้องที่ตกแต่งไปในโทนขาว ดำ และเทา ซึ่งเป็นในแบบที่เขาชอบกลิ่นหอมจาง ๆ ทำยัยน้องเผลอหันไปซุกหน้าลงบนหมอนสูดมันเข้าปอดโดยหลงลืมไปว่าที่นี่ไม่ใช้ห้องของตน“หื้ม!?” ครู่เดียวเจ้าหนูเฟยก็ผละออกเมื่อรู้ตัวว่าที่ที่เขาอยู่ตอนนี้เป็นเตียงนอนของหมิง สมองสั่งการให้ร่างกายลุกพรวดขึ้นมาอย่างอัตโนมัติราวกับว่าถูกกระชากให้ลุกขึ้นมาจากแรงที่มองไม่เห็น‘ไอ้หมิงล่ะ?’ เฟยเอ่ยถามตัวเองในใจ พลางหันมองไปรอบห้องแต่ก็ไม่พบคนที่นึกถึงอยู่ในห้อง...ไปไหนของเขากันนะร่างบางลงจากที่นอนด้วยความรู้สึกสดชื่นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ทั้งก่อนหน้านี้เขารู้สึกหนักอึ้งจนแทบเดินไม่ไหว อีกทั้งมีอาการปวดหน่วงตรงนั้นอยู่ตลอดเวลา ไม่ได้ปวดแบบถูกบีบรัดแต่เป็นอาการปวดเพราะอยากปลดปล่อยระบายความกำหนัดซะมากกว่าเฟยเดินออกมายังนอกห้องเห็นร่างสูงกำลังง่วนอยู่กับการทำอะไรบางอย่างอยู่ในครัว“ทำไรอะ!?” ประโยคคำถามทำเอาคนที่กำลังตั้งสมาธิอยู่สะดุ้งเฮือก และเผลอกดด้านมีคมลงบนนิ้วตัวเองอย่างไม่

ชั่วพริบตามือเรียวบางก็ผลักอกแกร่งออกทันที ทว่าหมิง กลับเกี่ยวเอวคนน้องไว้แน่นไม่ยอมปล่อย“ปล่อย!”“ชู่ว อย่าเสียงดังสิเดี๋ยวคนก็รู้หมดหรอกว่าเล่นละคร”คราแรกที่หมิงถูกยัยน้องจูบต่อหน้าพนักงานเหล่านั้นเขาเองก็ตกใจ และอึ้งอยู่เหมือนกัน แต่พอคิดอีกทีก็เข้าใจได้ว่าอีกคนใช้ไม้นี้เพื่อสยบข่าวลือมัว ๆ ของหยาง“กูปิดม่านแล้วไหม...ปล่อยสักที” ยัยน้องดิ้นขัดขืนเพื่อให้คนพี่ปล่อย ทว่าสายตาหมิงกลับเหลือบไปเห็นใครบางคนเดินผ่านมาทำท่าทางเหมือนกำลังแอบดูคนทั้งสอง“อยู่นิ่ง ๆ มีคนกำลังแอบดู” หมิงกระซิบที่ข้างหูเฟย พลางกระชับเอวบางแล้วรวบเข้าหาตัวให้แน่นขึ้น“คะ ใคร?”“เลขาฯของไอ้หวัง” พูดจบหมิงก็ดึงยัยน้องเข้ามาจูบอีกครั้งโดยใช้มือช้อนใบหน้าให้เงยขึ้นพร้อมรับจูบ เขาบดริมฝีปากขบดูดจนเสียงจาบจ้วงดังระงมไปทั่วห้องสอดใส่ลิ้นร้อนเข้าไปหยอกล้อ ทำเอาคนน้องหายใจหายคอแทบไม่ทัน“อืออ ฮา อึกอืมม” ตอนแรกก็คิดจะต่อต้านอยู่หรอก แต่พอบอกว่าคนที่แอบดูเป็นเลขาฯของหวัง ก็ทำให้เฟยต้องตามน้ำไปด้วย“แฮ่ก แฮ่ก พอเท่านี้ก่อนดีกว่านะคะ เดี๋ยวเหล่ากงจะรีบเคลียร์งานเราจะได้รีบกลับไป...”พอเห็นว่าเลขาฯคนดังกล่าวเดินผ่านไปหมิง