All Chapters of เกิดใหม่เป็นตัวร้ายในซีรีส์วายเรื่องหนึ่ง [Mpreg]: Chapter 1 - Chapter 10

หนึ่งสัปดาห์แล้วที่เฟยหลุดเข้ามายังโลกของซีรีส์วายเรื่องหนึ่ง ซึ่งมีชื่อว่า ‘รักร้ายนายเสเพล’ โดยเขาได้เข้ามาอยู่ในร่างของ ‘เฟย’ อีกคนที่เป็นหนึ่งในตัวละครสำคัญเรื่อง ชายหนุ่มที่มีนิสัยเอาแต่ใจชอบใช้เงิน และอำนาจที่ครอบครัวมีให้ในการรังแกคนที่ตนไม่ชอบหน้า หรือคนที่เข้ารุ่มร่ามคู่หมั้นของเขา“เจ๊เฟียครับ วันนี้พาเฟยไปช็อปปิ้งหน่อยได้ไหมอะ...พอดีจำทางไม่ได้แล้วน่ะ”เมื่อเริ่มชินกับสภาพความเป็นอยู่ของที่นี่ได้สักพัก เฟยจึงคิดขึ้นได้ว่าหากจะต้องอยู่ที่นี่ต่อไป งั้นเขาก็คงต้องเปลี่ยนแปลงสิ่งที่ตัวเองไม่ชอบสักหน่อย เริ่มจากเสื้อผ้าหน้าผมที่เป็นอยู่ตอนนี้เลยดีกว่าแล้วกันเฟยคนก่อนไว้ผมยาวประบ่าทำสีบลอนด์ ในตอนแรกที่ได้เห็นเขาเองก็ยังตกใจเอาเรื่องเลยทีเดียว ไหนจะเสื้อผ้าถึงแม้ว่าจะเป็นทรงที่ผู้ชายสามารถใส่ได้ แต่กลับแหวกหน้าแหวกหลังไม่ก็เอวลอยจนเขาไม่กล้าที่จะหยิบมาใส่“ช็อปปิ้ง?”หญิงสาวกำลังนั่งสไลด์มือถือเพื่ออัปเดตข่าวสารต่าง ๆ ก็พลันหันมามองน้องชายอย่างตั้งคำถาม คนอย่างเฟยเนี่ยนะจะออกไปช็อปปิ้งด้วยตนเอง ปกติต้องให้ร้านส่งเสื้อผ้าเข้ามาให้เลือกนี่นา“ครับ”“ให้ที่ร้านเขาส่งมาให้ก็ได้นะ ทำ

“เฟยคุยกับเจ๊หน่อยสิ นี่แกเล่นเงียบใส่เจ๊มาครึ่งชั่วโมงแล้วนะ”ถึงเธอจะแปลกใจในท่าทางของน้องชายหลังฟื้นจากอาการเมามายอย่างหนักเมื่อสัปดาห์ก่อนก็ตาม ทว่าเธอกลับเอ็นดูสีหน้างอนตุ๊บป่องของเฟยในตอนนี้เอามาก ๆ“มีอย่างที่ไหน ก็รู้อยู่ว่าน้องตัวเองกับเพื่อนไม่ถูกกันยังมีหน้าให้ไปช่วยเล่นละครอะไรก็ไม่รู้อีก” เฟยเอ่ยพลางมองไปออกนอกหน้าต่างรถอย่างไม่สบอารมณ์“ถือว่าเจ๊ขอสักครั้งเถอะนะ หมิงมันทะเลาะกับคุณลุงเรื่องนี้มานานมากแถมช่วงนี้สุขภาพของคุณลุงก็ไม่ค่อยดีด้วย”ในเนื้อเรื่องที่เฟยได้ดูมาไม่ค่อยได้กล่าวถึงครอบครัวของหมิงเท่าไร แต่ก็รับรู้ว่าหมิงทะเลาะกับผู้เป็นพ่อด้วยเรื่องของอดีตคนรักทำให้เขาตัดสินใจย้ายออกมาอยู่ข้างนอก จนในที่สุดเมื่อพ่อของเขาจากไปก็ทำให้หมิงเสียใจมากเพราะไม่มีโอกาสได้ดูแลท่านเลยแม้แต่น้อย“ให้ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ ถ้ายังมีอีกเฟยจะโกรธเจ๊จริง ๆ แล้วด้วย”ได้ยินเช่นนั้นหญิงสาวก็คลี่ยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู หากเป็นก่อนหน้านี้เธอคงไม่กล้าที่จะใช้แผนนี้แน่นอน เพราะนอกจากเฟยจะไม่ยอมช่วยแล้วอาจอาละวาดจนเรื่องบานปลายใหญ่โตขึ้นมาก็ได้˜ณ บ้านตระกูลอัครา“ว่าไงนะแกกับหนูเฟยกำลังคบหา

“ถ้าไม่แต่งงั้นแกก็รอไปดูตัวกับโอเมก้าได้เลย”˜“ได้..โอเมก้าก็โอเมก้าสิ!”เฟยเถียงพี่สาวกลับไปอย่างเกรี้ยวกราด แต่กลับกลายเป็นว่าสีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความคาดไม่ถึง อีกทั้งยังดูตกใจเอามาก ๆ ก่อนที่เธอจะวิ่งเข้ามาเอามือแตะหน้าผากเฟยเพื่อวัดดูว่าอีกคนมีไข้ขึ้นสูงหรือไม่“ตายแล้วน้องเจ๊ ถึงขั้นเอ่ยปากว่าจะดูตัวกับโอเมก้าทั้งที่แค่เดินผ่านแกก็ผื่นขึ้น หายใจไม่ออกแล้วเนี่ยนะ”“ผื่นขึ้น? หายใจไม่ออก?”“ก็เออน่ะสิ ลืมไปแล้วหรือไงว่าตัวเองแพ้โอเมก้าน่ะ”“แพ้?”เฟยไม่เข้าใจถึงสิ่งที่พี่สาวกำลังพูดถึงอยู่ เหตุใดเฟยคนก่อนถึงมีอาการแพ้โอเมก้าขึ้นมาได้ล่ะ แล้วแพ้ที่ว่ามันแค่อุปทาน หรือว่าแพ้จริง ๆพี่สาวที่เห็นสีหน้าของน้องชายก็มองว่าคงจะจำเรื่องที่เธอเอ่ยออกมาไม่ได้จริง ๆ จึงได้พาคนน้องไปนั่งเพื่อบอกถึงเหตุผลที่แท้จริงว่าเหตุใดยัยหนูเฟยคนนี้ถึงได้มีอาการแพ้โอเมก้าจนถึงขนาดหนักเช่นนี้“ตอนสมัยมอต้น แกถูกเพื่อร่วมชั้นที่เป็นโอเมก้าลากไปขังไว้ในห้องเก็บของ เพราะอิจฉาที่แกหน้าตาสวยกว่าโอเมก้าแท้ ๆ อย่างพวกเธอ แต่ที่ร้ายไปกว่านั้นคือในห้องนั้นกลับมีโอเมก้าคนหนึ่งที่กำลังอยู่ในช่วงฮีตพอดี แล้วยัยนั่นก

หลังถูกยัยหนูเฟยสะบัดหนีไปจากความพยายามช่วยทายาลดอาการผื่นคัน เนื่องจากเจ้าตัวแพ้ฟีโรโมนของโอเมก้าให้ หมิงก็เดินกลับเข้ามาในงานโดยไม่ลืมที่จะสอดส่ายสายตาหาคนดังกล่าวเพื่อให้แน่ใจว่าเขาจะไม่สร้างปัญหาให้ภายหลังยาแก้แพ้ถูกอีกฝ่ายแย่งไปเสียแล้ว เหตุผลที่เขามีมันติดตัวมาด้วยนั้นเป็นเพราะหมิงเก็บได้เมื่อไม่กี่สัปดาห์ หลังจากที่เฟยถูกหยางถอนหมั้นทั้งยังถูกไล่ตะเพิดออกมาอย่างไร้เยื่อใย ไม่ว่าเฟยจะพยายามขัดขืนเพียงใดหยางก็ไม่แม้แต่ใจจะอ่อน ข้าวของที่คนน้องเอาติดมาก็ล้วนถูกโยนทิ้งกระจัดกระจายใจหนึ่งก็แอบสงสารอยู่เหมือนกัน ทั้งที่คบหากันมาก่อนถึงแม้นิสัยใจคอจะเอาแต่ใจอยู่บ้าง แต่เรื่องรักมั่นใจเดียวของคนน้องขนาดตัวเขาเองยังนับถืออีกฝ่ายอยู่เหมือนกันพลันสายตาก็เห็นร่างบอบบางที่หมิงกำลังนึกถึงอยู่ ก้าวเท้ากลับเข้ามาในงานอีกครั้งหมอนั่นทำเช่นเดียวกันกับหมิง เดินหลบเข้ามุมโดยเลือกโซนที่มีของว่างพลางหยิบขึ้นมาทานเคี้ยวตุ้ย ๆ จนแก้มป่องนี่ช่างเป็นภาพที่แปลกตาสำหรับหมิงมาก เพราะปกติยัยหนูเฟยมักจะห่วงเรื่องรูปร่างของตัวเองอยู่เสมอ การไปยืนกินจุ๊บจิ๊บอยู่ตรงนั้นจึงแลไม่ใช่นิสัยของอีกฝ่ายเลยสักนิด‘ต

[ถ้าต้องการจะประชดกันบอกเลยนะว่าไม่ได้ผล!]˜ยังไม่ได้ทันจะขานรับ ปลายสายก็เอ่ยคำพูดที่ตัวหมิงเองก็พอจะคาดเดาได้ ‘ประชด’ คำคำนี้ไม่ใช่แค่เฟยคนเดียวที่โดนตั้งคำถามแต่กับเขาเองก็ยังไม่เว้น“ทำไมคิดว่ากูตั้งใจจะประชดมึงล่ะ หื้ม?”[ก็เห็น ๆ อยู่ร้อยวันพันปีเฮียไม่เคยถูกกับคุณเฟย แล้วจู่ ๆ ก็มาบอกว่าจะหมั้นกัน...มันไม่ดูจงใจไปหน่อยเหรอ?]จริงอยู่ที่ดูเหมือนว่าการประกาศหมั้นสายฟ้าแลบนี้อาจดูจงใจทำให้คู่กรณีของทั้งเขา และเฟยได้รู้ ทว่าหมิงกลับไม่ได้คิดเช่นนั้นจริง ๆเขาเพียงแค่อยากกันลีให้ออกห่างจากยัยหนูเฟยก็เท่านั้น..“เป็นความต้องการของตาแก่..”[คิดเหรอว่าลีจะเชื่อ ปกติไม่เห็นเฮียจะยอมคล้อยตามพ่อตัวเองอยู่แล้วนี่]อาจเพราะเขาทั้งคู่รู้จักกันดีพอ เพราะไม่ว่าเขาจะเอ่ยเหตุผลใดมาอีกฝ่ายก็กลับดักทางได้ซะหมด“อืม...กูจงใจ แต่ไม่ใช่เพราะอยากประชดมึงหรอกนะลี”สุดท้ายก็จำต้องยอมรับออกไปอย่างง่ายดาย เพราะหากฝืนโกหกต่อไปก็ดูท่าว่าอีกฝ่ายจะไม่ยอมจบง่าย ๆ[ถ้าไม่ใช่แบบนั้นแล้วอะไรล่ะ แต่บอกไว้ก่อนนะยังไงความรู้สึกของลีก็ยังไม่เปลี่ยน] ทุกครั้งที่ลียืนยันในรักมั่นคงที่มีต่อหยางมันราวกับมีดคมกริบปักเข้