All Chapters of MY HUSBAND SOLD ME TO A BILLIONAIRE (SSPG): Chapter 11 - Chapter 20

ISABELLA POV Magbabakasakali akong makausap at makumbinsi ang Montgomery na tulungan akong isalba ang kumpanya ng aking mga magulang. Pinaghahandaan ko na talaga ang party ng mga Montre—isang engrandeng pagtitipon para sa pagbubukas ng kanilang bagong casino. Balita ko, darating doon ang isa sa pinakabigat na business partners nila: ang Montgomery Group. Alam kong hindi madaling makalapit sa mga tulad nila. Ngunit kung may pagkakataon man para maiparinig ko ang panig ko, ito na 'yon. Kaya naman heto kami ngayon nina Riley at Jane, abala sa boutique habang pinipili ang damit na isusuot ko. Ramdam ko ang bigat ng okasyon. Hindi ito basta party lang—ito ang pintuan papunta sa mundo ng mga makapangyarihan, isang mundong matagal ko nang iniiwasan pero ngayon ay kailangang harapin. Dahil sa kapabayaan ng asawa ko, ako na lang ang kailangang humarap sa lahat ng ito. Mag-isa. Kung ipagkakatiwala ko pa sa kanya ang natitirang pag-asa ng kumpanya, baka sa huli, pati ang sarili ko, mawalan na

⚠️ Trigger Warning: This story contains themes of manipulation, betrayal, psychological abuse, and mature content.THIRD PERSON:Tahimik lamang ang dalawang sina Ethan at Isabella habang nakaupo sa kanilang pwesto. Wala ni isang salitang lumalabas sa kanilang mga bibig. Nanatili lamang silang nakatunghay sa kabuuan ng venue—ang iba'y abala na sa mga lamesa ng casino, ang ilan nama’y nanonood sa babaeng kasalukuyang tumutugtog ng piano sa gitna ng entablado.Ang bawat nota ng piano ay tila musika lamang para kay Isabella, ngunit para kay Ethan, tila tunog ito ng nabubuong panganib.Hindi pa rin lumilingon si Isabella sa kanyang asawa. Wala siyang balak makipag-usap. Sa halip, nanatili ang kanyang tingin sa pianistang tila nilalamon ng ilaw ng atensyon. Samantalang si Ethan ay di mapakali—panay ang sulyap sa paligid, lalo na sa itaas na bahagi ng venue kung saan naroon ang mga VIP lounges.Mula sa taas, aninag ang mga siluetang lalaki na nakatayo sa harap ng salaming bintana, tila nagmam

ISABELLA POV:"No more secrets, Ethan.Ang malamig na tinig ng estrangherong lalaki ang pumunit sa katahimikan. Isang tinig na kahit pabulong lang ay sapat na para pabilisin ang tibok ng puso ko. Nanlamig ang batok ko, para bang may humawak dito mula sa likod ng kadiliman.Lumingon ako. Hindi ako agad nakakibo.Dahan-dahang lumapit ang lalaki mula sa likod ng anino. Matangkad. Matikas. Bitbit ang isang kumpiyansang hindi kayang bilhin ng kahit anong yaman. Ngunit higit sa lahat—may matang parang sinusunog ang buong pagkatao mo sa isang sulyap lang.“Baka may hindi ka pa nalalaman, Mrs. Ramirez... o dapat ko na ba'ng sabihing... Miss Santiago?” malamig at punong-puno ng panunuya ang kanyang boses.Nanlaki ang mga mata ko. Parang may sumabog sa dibdib ko.“A-anong pinagsasabi mo?!” Napaatras ako. “Anong ibig mong sabihin?”Ngunit hindi siya tumigil. Sa halip, lumalim pa ang ngiti niya. Isang ngiting ubod ng yabang, pero may tinatagong karahasan.“Hmm… ano, Mr. Ramirez?” ani niya, habang

⚠️ Trigger Warning: This chapter contains scenes of psychological tension, emotional manipulation, and dark themes. Reader discretion is advised.THIRD PERSON:“Nasaan siya?” “Tulog pa po, Boss.”Tumango si Sebastian at agad na nagtungo sa kwarto.Tahimik siyang pumasok. Ang tanging ilaw sa silid ay ang malamlam na sinag ng buwan na tumatagos sa kurtina. Mahimbing na natutulog si Isabella — tila walang kamalay-malay sa kaguluhang bumalot sa mundo niya.Umupo siya sa tabi nito, marahang lumubog ang kama sa bigat ng presensya niya, ngunit hindi pa rin nagising si Isabella. Ilang sandali siyang nanatiling tahimik, pinagmasdan ang maamong mukha nito.Hagod ng tingin, parang may gustong kabisaduhin sa bawat guhit ng mukha ng babae. Dahan-dahan niyang iniangat ang kamay at marahang hinaplos ang pisngi nito.Isang buntong-hininga ang pinakawalan niya, mabigat—na parang doon lamang siya muling huminga ng totoo.May kung anong init ang biglang sumiklab sa katawan ni Sebastian. Isang uri ng ap

THIRD PERSON:Pagkaalis nila Don Arman ng silid, nanatiling tahimik si Sebastian. Ngunit ang kanyang mga kamao ay mahigpit na nakasara habang naglalakad siya patungo sa kwarto ni Isabella.Bawat hakbang ay parang pagsabog ng galit na pilit niyang kinokontrol. Hindi siya sanay pagtawanan, lalong hindi siya sanay tanggihan.BLAGG!!Pabagsak niyang binuksan ang pinto ng silid ni Isabella—isang malakas na tunog ang umalingawngaw, dahilan upang mapalingon si Isabella mula sa bintana. Nagulat ito, agad na napaatras sa pagkabigla.“Anong—”Hindi pa siya tapos magsalita nang ihagis ni Sebastian ang mga paper bag sa harapan niya. Tumama ito sa kanyang tiyan at nahulog sa sahig, nagkalat ang mamahaling tela at designer tags.“Di mo tinanggap ang binigay kong damit sa ‘yo? Pwes, ngayon…” malamig ang tinig nito, pero puno ng apoy ang mga mata, “…hubo’t hubad ka sa harapan ko hangga’t hindi mo tinatanggap ang mga ‘yan. Mamili ka, Isabella.”Nanlaki ang mga mata ni Isabella, hindi makapaniwala sa si