All Chapters of MY HUSBAND SOLD ME TO A BILLIONAIRE (SSPG): Chapter 51 - Chapter 57

THIRD PERSON:Mabigat ang katahimikan sa loob ng silid. Naka-upo si Sebastian sa dulo ng mahahabang mesa, nakasandal na parang hari sa sariling trono, habang nakapaligid sa kanya ang mga investors at piling taong lihim na pumapanig kay Ethan. Mga taong nag-aakalang matatalo nila siya.Nagsindi siya ng sigarilyo. Ang dulo nito’y nagningas, at kasabay ng unang buga ng usok ay ang malamig na titig niyang gumapang sa bawat isa sa mesa. Parang usok na pumupuno sa hangin, dahan-dahan ding bumabalot ang takot sa mga puso ng kaharap niya.“Alam kong nakikipagsabwatan kayo kay Ethan Ramirez.” Malamig ang tinig ni Sebastian, mabagal, bawat salita’y tumatama na parang bala.Naglakad ang daliri niya sa ibabaw ng mesa, kumakatok-katok na parang orasan ng kamatayan. May nagtangkang magsalita, ngunit agad niyang pinatigil ng isang BAM!—malakas na hampas ng kanyang palad sa mesa.“Wala kayong karapatang magsalita hangga’t hindi ko tinatanong.”Mulî siyang bumuga ng usok, diretso sa mukha ng isa sa mg

THIRD PERSON:Dahil sa nalaman nilang buntis si Isabella, hindi na mapakali sina Jane at Riley. Buong maghapon nilang napansin ang panghihina ni Isa, ni ayaw pang kumain at halos walang ganang gumalaw. Kaya sa huli, napilitan silang kumbinsihin siya na magpa-check up.“Tumawag kanina si Papa Sebastian, mamayang 10 p.m. pa daw ang uwi niya,” sabi ni Jane, pilit na nagpapakatatag kahit halata sa tono niya ang pag-aalala.Nanlaki ang mga mata ni Isabella at mabilis na napalingon dito. “Sinabi mo ba sa kanya?”Umiling si Jane, bahagyang nag-pout. “Nope… hindi uyyy. Ikaw magsabi don, Isa.”Napabuntong-hininga ang dalawa—si Riley agad ang sumabat. “Ay naku, Isa. Kung ako sa’yo, huwag mo nang ipagpaliban. Buntis ka, kailangan alam ng asawa mo. Baka mamaya, mahilo ka o biglang may mangyari.”Ngumuso lang si Isabella, hindi makatingin ng diretso. “Hindi pa ako handa… hindi ko alam kung paano ko sasabihin.”Habang abala sila sa usapan, hindi nila namalayan na may ilang pares ng mata ang nakatut

THIRD PERSON:Huminto ang lahat ng ingay sa loob ng lumang bodega nang pwersahang itinulak ni Sebastian si Rodulfo—nakagapos ang mga kamay, duguan, at halos wala nang lakas—diretso sa harapan ni Rocco. Kasunod nito, mabilis ding ibinagsak sa malamig na sahig si Ethan, nakatali, sugatan, at walang kalaban-laban.Madilim ang paligid, ang kisame’y tanging may isang sirang fluorescent na ilaw na kumikislap-kislap, tila ba naghihingalo. Amoy kalawang ang hangin, hinalo pa ng baho ng natuyong dugo at pawis. Mula sa sulok, rinig ang tuloy-tuloy na lagaslas ng tumutulong tubig sa kalawangin at basang sahig. Ang bawat tunog at hinga nila’y umaalingawngaw sa loob, para bang nasa isang hukay na walang labasan.“Boss, malinis po. Walang nakabuntot sa kanila!” sigaw ng isa sa mga tauhan ni Rocco habang nakabantay sa paligid.“Ayan na ang hinihingi mo, Rocco!” malamig at mariing tinig ni Sebastian, nanginginig ang panga at umaapoy ang galit sa kanyang mga mata. “Pakawalan mo na sila Isabella!”Nguni

THIRD PERSON:Dahan-dahang iminulat ni Isabella ang kanyang mga mata, ngunit nanlalabo pa ang kanyang paningin. Puti. Puti ang paligid. Naamoy niya ang malinis at malamig na hangin na agad niyang nakilala—ospital.Ang malamig na amoy ng alcohol, ang tunog ng beeping monitor, at ang bigat ng katahimikan ang lalong nagpakaba sa kanya. Ospital... mahina niyang bulong, halos maputol ang hininga. Ito ang lugar na pinakaayaw niyang puntahan, ang lugar na madalas nagdadala ng takot at alaala ng pagkawala.Pilit niyang inangat ang kanyang likod ngunit agad siyang napasinghap, “Ahhh!” Napakapit siya sa kamay niya nang mahila ang dextrose na nakakabit dito.Agad na lumapit si Riley, halatang gulat. “Oyyy, Isa! Huwag ka munang kumilos, baka mas matagal pa yang dextrose mo. Please, wag ka na munang magpumilit.”Doon lang niya napansin ang noo ni Riley, may nakabalot na benda at bakas ang sugat sa ilalim nito.“A-asan si Seb?” aniya, halos pabulong pero puno ng kaba nang di niya ito makita sa tabi