Unstoppable Desire (Road to Happiness)Book 2 のすべてのチャプター: チャプター 41 - チャプター 50

Scarlett’s POV Naririnig ko ang palitan ng maaanghang na salita nina Audrey at Nick. Imbes na ma-tense, hindi ko napigilang ngumiti. Sa totoo lang, masaya akong marinig kung paano siya bumabanat kay Nick. Siguro ito 'yung klase ng tapang na sana ay nagawa noon ni Jessica, ‘yung hindi lang basta magmahal nang buo, kundi ‘yung kaya ring ipaglaban ang sarili. Masyado niyang ibinigay lahat kay Nick, kaya ganoon na lang siya nasaktan.Napailing ako.Imbes na lapitan sila, pinili kong pumasok sa opisina. Marami pa akong kailangang tapusin. Plano ko ring umuwi ng maaga. Gusto kong isama si Aiah sa mall. Friday naman at walang pasok bukas, kaya puwede kaming magpagabi.Habang nakatutok sa mga papel, hindi mawala sa isip ko ang sinabi ni Nick ilang araw na ang nakaraan. Paano ko nga ba sasabihin kay George ang tungkol kay Aiah? Ilang beses ko nang sinubukang buuin sa isip ko ang tamang paraan, pero lagi akong nauudlot.At si Audrey… Spending time with her felt like a new beginning. Oo, trabah

Sage’s POVRinig na rinig ko mula sa loob ng presinto ang mainit na diskusyon nina Elena, ang babaeng imbestigador na naglakas-loob na arestuhin ako, at ang chief nila.“Elena, anong ginawa mo? Bakit ka nanghuli ng taong wala namang kinalaman sa operasyon? Kilala mo ba kung sino ang lalaking pinosasan mo?” mariing tanong ng chief.“Chief, andoon po siya sa lugar kung saan nangyari ang krimen. Hindi niyo ako masisisi kung paghinalaan ko siya,” depensa ni Elena, matigas ang tono.“Sinabi na nga niyang dumaan lang siya, bakit di ka nakinig?” inis na sagot ng chief.“Sir, tanga lang ang maniniwala sa alibi niyang ’yon. Paanong dumaan lang, kita ko kung paano niya tinitignan ang nangyayaring transaction” May halong yabang at paninindigan ang sagot niya.Napailing na lang ako sa naririnig kong palitan ng salita. “Earlier, I was doing an observation sa illegal operations. Then this woman caught me off guard at pinosasan ako, isang babae, for God’s sake! I was too shocked to even react. Ayok

George’s POVNapagpasyahan kong dumaan sa mall para bilhan si Dylan ng laruan. Masyado siyang seryoso para sa edad niya. Imbes na maglaro tulad ng ibang bata, buong araw siyang nakababad sa pagbabasa. Gusto ko namang subukan kung mapapasaya siya ng kahit simpleng laruan.Paglabas ko ng toy store, hindi ko inakalang may magpapagulantang sa akin.“Uncle George!”“Ay!” Napaatras ako nang may biglang lumitaw sa harap ko, isang cute na batang babae, nakangiti at tila pamilyar.Nang tumingin ako nang mabuti, hindi ako nagkamali.“Aiah?” Umupo ako at hinaplos ang buhok niya. “What are you doing here?”“I’m with my mom. She’s at the cashier paying,” masayang sagot niya.“I see. Are you here for a vacation?”“Nope! We’re staying here. I love it here, so we might stay for good!” proud niyang sabi.Napansin kong medyo malayo siya sa loob ng store. Nag-alala ako.“Why are you out here and far from your mom?” tanong ko, bahagyang seryoso. Sa panahon ngayon, kahit isang segundo lang, pwedeng mawal

Audrey’s POV“Sage! You're back!” Masaya kong sinalubong si Sage nang makita ko siyang pumasok ng bahay.Pero habang pinagmamasdan ko siya, parang may kakaiba. May bumabagabag sa kanya. Halata sa mata niya. He looks... off. Maybe something happened at work.“Good evening, Audrey,” bati niya habang nakangiti. Yumakap siya sa akin, mahigpit, mas mahigpit kaysa dati.Nag-alala ako. “May problema ba?” tanong ko habang marahang hinahaplos ang likod niya.Hindi siya sumagot. Tahimik lang, pero niyayakap pa rin ako na parang ayaw akong bitawan.Hinayaan ko lang siya. Niyakap ko rin siya.“Tired?” tanong ko ulit.Tumango lang siya. Walang salita, pero bigat ang kapalit.Lumayo ako nang dahan-dahan at niyaya ko siyang kumain. Buti na lang, tapos na maghanda si Manang ng hapunan at ready na ang mesa.“Here, eat. You need energy,” sabi ko habang pinagsisilbihan ko siya ng paborito niyang ulam. Kilala ko si Sage. Kahit wala siyang sabihin, alam ko ang gusto niya.“Upo ka na rin, sabayan mo ako,

George’s POVGalit. Panghihinayang. Pagsisisi. Halos sumabog ang dibdib ko sa dami ng emosyong nararamdaman ko ngayon.Kanina, galit na galit ako kay Scarlett. Pero ngayong nakikita ko siyang namumutla at nanginginig sa harap ko, unti-unting nababawasan ang init ng ulo ko. Masyado atang malakas ang pagkakasigaw ko.Ni minsan, hindi ko siya pinagsisigawan noon.Tahimik lang siyang nakatayo, hindi man lang makatingin sa akin. "She’s my daughter, right?" mahina kong tanong, punong-puno ng kaba."Can we not talk now? Baka marinig ni Aiah..." may halong takot ang tinig niya.Huminga ako nang malalim, pilit pinapakalma ang sarili. I grabbed my hair in frustration. She really knows how to drive me crazy.“Gusto mo sa labas tayo mag-usap?” sarkastiko kong tanong.Umiling siya, pilit iniiwasan ang titig ko. "Scarlett," pigil-galit kong tawag sa pangalan niya.I blew out a sharp breath, struggling to keep my composure. Kinuha ko ang cellphone ko at tinawagan si Nick.“Hello, Nick. Can I borr