Semua Bab Unstoppable Desire (Road to Happiness)Book 2: Bab 31 - Bab 35

AUDREY’S POVHindi ko maintindihan kung bakit ako kinakabahan. Mamaya na ang unang pagkikita namin ni Mr. Ford, and I still can’t forget the way he looked at me the last time,parang binabasa niya ang buong pagkatao ko gamit lang ang kanyang mga mata.Kung pwede ko lang sana tanggihan ang gustong mangyari ni Papa. Pero alam kong malaki ang utang na loob ko sa kanya, at maliit na pabor lang naman ito kapalit ng lahat. Besides, bilang future daughter-in-law, kailangan ko talagang pag-aralan ang negosyo ng pamilya nila.“Ishhh…” Napayakap ako sa sarili ko. I shivered just thinking about it.“Ma’am, okay lang po ba kayo? Nilalamig po ba kayo? Baka gusto niyo pong hinaan ko ang aircon?” magalang na tanong ng driver.“Ah, no, Manong. I’m okay,” mahina kong tugon, pilit na pinapawi ang kaba.Nagkunwari akong busy sa labas ng bintana, sinubukan kong kabisaduhin ang lugar at inenjoy ang tanawin.“Ma’am, andito na po tayo.”Nagulat ako. Nakatulala na pala ako habang nakatitig sa paligid.“Oh, ok

Nick’s POV Paminsan-minsan ko siyang sinisilip habang abala si Audrey sa pagbabasa ng dokumentong iniabot ko sa kanya. I tried to keep my focus on my laptop, pero ang hirap. I would steal glances at her, and each time, napapailing ako.God, that outfit.Fitted na slacks na eksaktong-eksakto sa hubog ng kanyang puwetan. Blazer na mababa ang cut, kaya’t kitang-kita ang mapuputi at makinis niyang cleavage.Napapailing ako, frustrated at distracted. Hindi ko alam kung sinasadya ba niyang magsuot ng ganyan, pero ang sigurado ako, she has no idea what it does to me.I’m a man, and I know many men would feast their eyes on her.But the thought alone boils my blood.Kanina pa ako naiirita. Hindi lang dahil sa itsura niya. Hindi lang dahil sa gusto ko siyang titigan buong araw.But because I know I have no right to feel this way.Hindi ko siya pag-aari.Pero bakit ganito ang nararamdaman ko?I told her it was for her safety.And while that was partly true… maybe it was also for mine.Because

Scarlett’s POV Lumabas ako ng aking opisina nang marinig kong tila may batang umiiyak. Mabilis ang tibok ng puso ko habang sinusundan ang pinanggagalingan ng iyak, hanggang sa huminto ako sa hallway.Napako ako sa kinatatayuan ko.Parang may malamig na kamay na biglang humawak sa puso ko.Si George.Karga karga niya ang isang batang lalakeng umiiyak habang pilit itong inaalo. Nanginginig ang labi ko habang pinagmamasdan ang tagpong ‘yon. Kahit malayo ako, ramdam ko ang pagmamahal sa bawat haplos niya sa bata. Nandoon ang pagkalinga. Ang malasakit. Ang pagiging... ama?He looks happy.. They looked happy..Para akong sinasaksak sa dibdib. Masakit…Hindi ko namalayan, umaagos na pala ang luha sa mga mata ko.I’m hurting. I’m jealous. I’m grieving.. for Aiah.Mabilis kong pinunasan ang pisngi ko at pinilit na huwag masira ang ayos ko. “He’s married?” tanong ko sa isip.Napakuyom ang kamao ko sa sama ng loob at pagsisisi.Paano ko sasabihin kay Aiah na may pamilya na ang ama niya?At paa