Semua Bab Lust Company ออฟฟิศนี้มีเสียว: Bab 1 - Bab 10

ONBOARDINGวันแรกของเธอควรจะมีแค่แฟ้มเอกสาร และระบบ Finger Scan แต่สิ่งแรกที่เขาขอให้เธอใช้…คือปากเวลา 8.40 น. ชั้น 11 สำนักงานใหญ่ L.U.S.T Laboratoriesเสียงส้นสูงของเธอดังเบา ๆ บนพื้นกระเบื้องในโซนผู้บริหาร จีน่าเดินผ่านผนังกระจกใสที่เผยให้เห็นเส้นขอบฟ้าของเมืองในยามเช้า เธอเตรียมตัวมาอย่างดีสำหรับวันแรกในชุดสูทสีเทาอ่อนที่สั่งตัดพิเศษเลขาคนเก่าของ CEO เพิ่งลาออกไปเพราะต้องย้ายประเทศตามสามีที่เพิ่งแต่งงานกันไปเมื่อไม่นานนี้ และเธอ.. หญิงสาววัยยี่สิบปลายๆที่เพิ่งเข้ามาทำงานในตำแหน่ง “Personal Executive Assistant” ก็ได้รับอีเมลจาก HR เรียกให้เข้าไปพบ “คุณมาร์ค” ก่อน 9 โมงเช้าจีน่าก้าวเข้าไปในห้องอย่างระมัดระวัง บรรยากาศด้านในเงียบเกินกว่าจะเป็นเพียงห้องทำงานธรรมดา แสงแดดที่ลอดม่านโปร่งสีขาวนั้นทอดเงาลงบนโต๊ะไม้สีน้ำตาลเข้ม เธอเดินตรงไปยังเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามแล้วนั่งลงช้าๆชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นอย่างมั่นคง ราวกับเขาเฝ้ารอวินาทีนี้อยู่แล้ว ดวงตาสีเทาเข้มของเขาจับจ้องที่เธอโดยไม่กระพริบ"คุณจีน่า.." เขาเอ่ยช้า ๆ เสียงทุ้มเรียบแต่หนักแน่น“ผมชอบคนที่มาตรงเวลา”เธอยิ้มบาง ๆ พยายามควบคุมลมหาย

DESK JOBเช้านี้เธอแค่เดินเข้าห้องประชุม เพื่อเตรียมไฟล์ แต่สิ่งที่โดนโหลดเข้าไปก่อนไฟล์พรีเซนต์... คือท่อนเอ็นไซส์ 20 เซนฯเวลา 19:48 น. - ชั้น 7 ของบริษัท L.U.S.T Labไฟในออฟฟิศเริ่มหรี่ลงแบบอัตโนมัติ พนักงานคนสุดท้ายเพิ่งออกจากประตู แต่ในโซนกลยุทธ์ ยังมีสองคนที่ไม่ยอมกลับบ้านโทนี่ น้องใหม่ของทีมกลยุทธ์นั่งจิ้มพรีเซนต์ตรงข้ามกับเหมยลี่ สาวการตลาดตัวแม่ที่ทั้งสายตา คำพูด และพลังงานรอบตัวเธอ มักทำให้ผู้ชายทั้งตึกตั้งตัวไม่ทัน"แก้สไลด์ตรงนี้อีกนิด…แล้วก็ปรับหัวข้อนี่ให้มันฟังดูหื่นขึ้นอีกนิดนึง"เหมยลี่สั่ง พลางจิบน้ำเย็นอย่างไม่เร่งรีบ"หัวข้อหื่นเหรอครับ?” โทนี่ยิ้ม"นี่บริษัท L.U.S.T Lab ไม่ใช่กระทรวงวัฒนธรรม แหกตาดูด้วยว่าบริษัทเรากำลังจะเปิดตัวโปรดักท์อะไร"เขาหัวเราะเบา ๆ แต่ระหว่างที่เธอก้มดูหน้าจอ เขาเงยหน้าขึ้นมองเธอเต็ม ๆ ด้วยสายตาที่ต่างออกไปแววตาคู่นั้นไม่ได้มีแค่ความซุกซนแบบหมาเด็กอีกต่อไป แต่มีความหิวกระหายซ่อนอยู่ลึก ๆ คล้ายกับคนที่ อยากลิ้มลองเรือนร่างของเธอในทุกองศา อย่างใจจดใจจ่อมันเป็นสายตาที่ผู้หญิงอย่างเหมยลี่ “รู้ทัน”... แต่เลือกจะไม่เตือน20:12 น. - ระบบไฟฟ้า

INTERNSHIP : Hands-On Trainingเธอคิดว่านี่คือการฝึกงานธรรมดา แต่การทดลองครั้งแรกของเธอ...ไม่ใช่ในห้องแล็บมันเริ่มจากการถูก “สัมผัส” และจบลงที่การ “เปิดโลก”ในแบบที่ตำราไม่เคยสอนL.U.S.T Lab คือชื่อที่ใคร ๆ ในสายเภสัชและโภชนาการต่างรู้จักกันดี บริษัทนี้คือผู้นำด้านเวชภัณฑ์เพื่อความงาม วิตามิน คอลลาเจน อาหารเสริมบำรุงผิว และผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพที่มีหน้าตาเรียบหรูสะอาดตา วางขายตามร้านขายยา และห้างสรรพสินค้าทั่วไปและนี่คือเหตุผลที่ ‘มีนา’ เด็กสาวเรียบร้อยจากคณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยชั้นนำ เลือกที่นี่เป็นสถานที่ฝึกงาน เธอหวังว่าประสบการณ์ในบริษัทนี้จะเป็นใบเบิกทางที่ดีให้กับอนาคตการทำงานในสาย Biotech หลังเรียนจบ เธอไม่ได้ต้องการอะไรมากไปกว่าความมั่นคง สถานที่ทำงานดี ๆ และประวัติการฝึกงานที่ดูน่าเชื่อถือในเรซูเม่ แต่มีนาไม่รู้เลยว่า “ความงาม” ที่แท้จริงของบริษัทนี้ ไม่ได้อยู่แค่ในสารสกัดจากส้มยูสุ หรือวิตามินซีโมเลกุลใหม่...แต่มันซ่อนอยู่ในห้องลับชั้นใต้ดิน ที่ไม่มีใครเข้าถึงได้ ถ้าไม่ถูก “เลือก” และเธอ... ถูกเลือกแล้วกึก... กึก... กึก...เสียงรองเท้าส้นเตี้ยของมีนาเดินไปตามพื้นกระเบื้

เขายังพยายามพูดเป็นวิทยาศาสตร์ ทั้งที่เสียงหายใจของเขาเองเริ่มผิดจังหวะ และเธอรู้สึกได้ถึงอุณหภูมิฝ่ามือของเขาที่ร้อนจัดจนน่ากลัว ร้อนจนรู้สึกเหมือนเขาฝังพลังงานบางอย่างลงในร่างกายเธอ“พี่เจมส์...มัน...มันรู้สึกไปหมดเลยค่ะ”“นั่นแหละสิ่งที่เราต้องการ” เขาพึมพำเสียงต่ำ“ชัดเจนทุกประสาทสัมผัส จดจำทุกแรงกระแทก ทุกเสียงคราง... ทุกครั้งที่พี่อยู่ในตัวมีนา”ดร.เจมส์ก้มลง ใช้ปลายลิ้นแตะเบา ๆ ที่ยอดติ่งที่ยังไม่เคยถูกใครสัมผัสมาก่อน มีนาสะดุ้งเฮือก ร่างกายเกร็งแน่น เสียงครางหลุดลอดออกมาทันทีแบบไม่ตั้งใจ“อ๊ะ...พะ...พี่เจมส์...” เธอเรียกชื่อเขาอย่างไม่รู้ตัว“ชู่ว์...” เขาผละหน้าขึ้นมาเล็กน้อย“ทุกเสียงคือ data นะครับ อย่ากลั้นไว้”แล้วเขาก็ซุกหน้ากลับลงไป ลิ้นเขาทำงานร่วมกับสองนิ้วที่แย้มกลีบออกอย่างเบามือเพื่อให้การตรวจสอบแม่นยำที่สุด เสียงดูด ลาก ลิ้นแตะอย่างมีจังหวะ ทำให้ต้นขาของมีนาสั่นจนเธอต้องจิกผ้าปูเตียงแน่น“อื๊อออออ...มะ...ไม่ไหว...”เขายังไม่หยุด จนกระทั่งเธอกระตุกเบา ๆ เป็นรอบแรก ร่างกายเหมือนถูกดูดพลังออกไปชั่วขณะ ดร.เจมส์ค่อย ๆ ผละตัวออก แล้วเลื่อนตัวขึ้นมายืนเต็มความสูง แล้วปลด

“คุณยังเชื่อใน ‘ตัวเลข’ อยู่ไหมคะเรย์?”เสียงเธอดังเบา ๆ ข้างใบหู ผมหายใจขัดเล็กน้อย...ผมกลัวเธอนะแต่ผมก็อยากให้เธอพูดต่อ อยากให้เธอเข้าใกล้อีก อยากให้เธอกระซิบอะไรอีก ความรู้สึกทั้งหมดมันย้อนแย้ง เหมือนโดนเหยียบคอแต่กลับอยากอยู่ใต้ส้นรองเท้านั้นอีกหน่อย"ผม..."ผมพยายามเปล่งเสียง แต่ลำคอกลับแห้งผาก ริมฝีปากแทบไม่ขยับ"ครับ? คุณยังเชื่อแบบนั้นใช่ไหม?"เธอถามกลับ พร้อมวางมือเบา ๆ บนพนักเก้าอี้หลังผม ไม่แตะตัว ไม่ล่วงล้ำ แต่ความรู้สึกมันเหมือนถูก “จ้อง” ทุกความลับที่ซ่อนอยู่ในใจใช่... เธอรู้ว่าผมรู้สึกยังไง เธอรู้ว่าผม ‘กลัว’ และเธอก็รู้ว่า ‘ความกลัว’ นั้นมันกลายร่างเป็นความต้องการไปแล้วคุณซันนี่ยืนอยู่ข้างเก้าอี้ของผม เงาของเธอทาบทับลงมาบนร่าง ทำให้ผมรู้สึกเหมือนถูกคุมคามในทุกมิติ เธอเอียงคอเล็กน้อย ดวงตาของเธอคมกริบแต่กลับมีประกายบางอย่างที่ทำให้ผมไม่สามารถละสายตาได้"คุณพยายามจะเอาชนะฉันด้วยตรรกะ เรย์"เธอพูดเสียงกระซิบข้างใบหูของผม ลมหายใจอุ่นๆ ของเธอทำให้ผมขนลุกซู่"แต่บางครั้ง...การยอมรับว่ามีบางสิ่งที่ 'เหนือกว่า' ตรรกะของคุณ...ก็เป็นส่วนหนึ่งของ 'ความก้าวหน้า' ที่แท้จริง"มือ