แต่ละแผนกมีงานของตัวเอง แต่สิ่งที่ซ่อนอยู่หลังประตูห้องประชุม ห้องเก็บของ ไปจนถึงห้องทำงานของCEO คือเรื่องราวของ “เขาและเธอ” ที่ไม่มีใครกล้าบันทึกในรีพอร์ต เพราะที่นี่...เสียวกว่าออฟฟิศใดๆ ในมหานครที่เต็มไปด้วยความหลากหลาย ทั้งเชื้อชาติ และรสนิยมบนเตียง
view moreONBOARDING
วันแรกของเธอควรจะมีแค่แฟ้มเอกสาร และระบบ Finger Scan แต่สิ่งแรกที่เขาขอให้เธอใช้…คือปาก
เวลา 8.40 น. ชั้น 11 สำนักงานใหญ่ L.U.S.T Laboratories
เสียงส้นสูงของเธอดังเบา ๆ บนพื้นกระเบื้องในโซนผู้บริหาร จีน่าเดินผ่านผนังกระจกใสที่เผยให้เห็นเส้นขอบฟ้าของเมืองในยามเช้า เธอเตรียมตัวมาอย่างดีสำหรับวันแรกในชุดสูทสีเทาอ่อนที่สั่งตัดพิเศษ
เลขาคนเก่าของ CEO เพิ่งลาออกไปเพราะต้องย้ายประเทศตามสามีที่เพิ่งแต่งงานกันไปเมื่อไม่นานนี้ และเธอ.. หญิงสาววัยยี่สิบปลายๆที่เพิ่งเข้ามาทำงานในตำแหน่ง “Personal Executive Assistant” ก็ได้รับอีเมลจาก HR เรียกให้เข้าไปพบ “คุณมาร์ค” ก่อน 9 โมงเช้า
จีน่าก้าวเข้าไปในห้องอย่างระมัดระวัง บรรยากาศด้านในเงียบเกินกว่าจะเป็นเพียงห้องทำงานธรรมดา แสงแดดที่ลอดม่านโปร่งสีขาวนั้นทอดเงาลงบนโต๊ะไม้สีน้ำตาลเข้ม เธอเดินตรงไปยังเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามแล้วนั่งลงช้าๆ
ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นอย่างมั่นคง ราวกับเขาเฝ้ารอวินาทีนี้อยู่แล้ว ดวงตาสีเทาเข้มของเขาจับจ้องที่เธอโดยไม่กระพริบ"คุณจีน่า.." เขาเอ่ยช้า ๆ เสียงทุ้มเรียบแต่หนักแน่น
“ผมชอบคนที่มาตรงเวลา”
เธอยิ้มบาง ๆ พยายามควบคุมลมหายใจไม่ให้สั่น
"ฉันเชื่อว่าความประทับใจแรก เริ่มต้นจากเรื่องง่าย ๆ แบบนั้นค่ะ”
เขาพยักหน้าช้า ๆ แล้วเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ด้วยท่าทีผ่อนคลาย
มือของเขาวางอยู่บนแฟ้มบางเล่มหนึ่ง ซึ่งถูกดันมาขอบโต๊ะ
“นี่คือโปรไฟล์ของคุณ…จาก HR” เขาวางมือบนแฟ้มโดยไม่เปิด
“แต่ผมไม่สนใจสิ่งที่คนอื่นเขียนเกี่ยวกับคุณหรอก ที่ผมอยากรู้คือคุณจะ ‘ทำงานกับผม’ ได้แค่ไหน”
คำว่า “ทำงาน” ในประโยคนั้น ถูกเน้นเสียงแผ่วเบาไม่มากพอจะถือว่าไม่เหมาะสม แต่มากพอจะทำให้หัวเข่าของเธออ่อนแรงชั่วครู่
“เอาแล้ว..จีน่า วันแรกก็โดนเทสระบบซะแล้ว” หญิงสาวคิดในใจ
เธอไม่ตอบทันที แค่ยิ้มเล็กน้อยในแบบที่เธอมั่นใจว่าดูฉลาดกว่าอวดดี สายตาของเขายังตรึงอยู่บนใบหน้าเธอ ขณะเขาเปิดแฟ้มออกอย่างเชื่องช้า
“คุณเรียนจบด้านบริหาร...มีประสบการณ์จากบริษัทก่อนหน้า 3 ปี
คุณสมัครมาในตำแหน่งเลขาส่วนตัว” เขาเอ่ยเรียบ ๆก่อนจะเลื่อนสายตามาจบที่ริมฝีปากเธอ
“แต่อะไรทำให้คุณคิดว่าคุณเหมาะกับตำแหน่งนี้?”
จีน่าได้ยินคำถามและชะงักเล็กน้อยไม่ใช่เพราะคำถาม แต่เพราะแววตาเขาขณะถาม มันไม่ได้ต้องการคำตอบเชิงบริหารเลยแม้แต่น้อย
“เพราะฉันไม่ใช่แค่จัดการงานทุกอย่างได้เร็ว...แต่รับแรงกดดันได้ดีด้วย”
มาร์คยิ้มช้า ๆ ดวงตาเขายังนิ่ง แต่มีประกายบางอย่างพุ่งขึ้นมาชั่ววินาที เขาปิดแฟ้มลงดัง ปึ่ก แล้วดันมันไปด้านข้าง ท่าทางและสายตาของเขาที่มองมา ทำให้เธอรู้สึกสงสัยว่าเจ้านายของเธอจะทำอะไรต่อไป
“ดี คุณมีคุณสมบัติที่ผมอยากได้ครบตามที่ผมตั้งเอาไว้เลย"
เขาพูดอย่างพึงพอใจ ก่อนลุกขึ้นจากเก้าอี้
จีน่าเงยหน้ามองร่างสูงใหญ่ที่ยืนเต็มความสูงด้านหลังโต๊ะ เขาเดินอ้อมมาทางเธอ เงียบจนเธอได้ยินเสียงรองเท้าหนังเบา ๆ ลากผ่านพรมข้างใต้ เขาเดินเข้ามาแล้วหยุดยืนตรงข้างเก้าอี้เธอ
“ผมอยากให้คุณทดลองอะไรบางอย่าง”
เสียงเขาเบา แต่หนักแน่น และใกล้เกินกว่าที่จะทำให้หัวใจของหญิงสาวเต้นปกติ เธอหันหน้าไปมองเขา แต่ก่อนจะถามอะไร เขาก็ชี้ไปยังลิ้นชักด้านข้างโต๊ะทำงานของเขา
“เปิดดู แล้วบอกผมว่าคุณเห็นอะไร”
มือของเธอสั่นน้อย ๆ แต่ยังคงควบคุมไว้ได้เธอลุกขึ้น เดินอ้อมโต๊ะไปยังลิ้นชักนั้น ก่อนจะค่อยๆ เลื่อนมันออก ด้านในลิ้นชักนั้นมีเพียงกล่องขาวด้านเล็ก ๆ ไม่มีป้าย ไม่มีฉลากและซองซิปใส่แคปซูล 2 เม็ด
“ของใหม่จากทีม R&D”
เสียงเขาดังขึ้นหลังเธอในระยะประชิด
“ยังไม่มีชื่อ ยังไม่เข้ากระบวนการจดทะเบียน…แต่กำลังจะกลายเป็นสินค้าตัวทำกำไรที่สุดของปีนี้”
“แล้วมันคืออะไรคะ?”
“Stimulation Capsule รุ่นทดลอง... ปลอดภัย แต่มีผลข้างเคียงด้านการรับความรู้สึก” เขาหยุดเล็กน้อย ก่อนพูดต่อ
“ทำให้ไวต่อสัมผัส...หายใจแรงนิดเดียวก็เสียวได้”
จีน่าหันกลับมามองเขาเต็มตา เขายืนชิดจนเธอได้กลิ่นน้ำหอม Smoky Citrus แบบผู้ชายเซ็กซี่ สุขุมและมีพลัง
“แล้วให้ฉันทำอะไรกับมันคะ?”
มาร์คยกมือขึ้น ใช้นิ้วเรียวยาวหยิบซองแคปซูลขึ้นมา แล้ววางมันลงบนโต๊ะด้านหน้าเธอ
จีน่าหยิบแคปซูลขึ้นมาพลิกดู ก่อนจะมองหน้าเขาอีกครั้ง
“คุณแน่ใจนะคะว่า...มันปลอดภัย?”
มาร์คยกคิ้วเพียงเล็กน้อย
“คุณไม่ต้องกลัวอะไรหรอกคุณจีน่า สิ่งที่อยู่ในนั้น...ก็คือสารสกัดจากธรรมชาติทั้งหมด ไม่มีสารเคมี ไม่สะสมหรือตกค้างในร่างกาย มีแค่สิ่งที่ร่างกายคุณ ‘อยากตอบสนอง’ อยู่แล้ว เพียงแต่ยังไม่รู้ตัว”
เธอมองเขาอย่างลังเลอีกครั้ง ก่อนจะกลืนมันลงไปในคำเดียว
แคปซูลลื่นคอ มีกลิ่นหอมเย็นจาง ๆ คล้ายมิ้นท์แต่ติดขมบางๆ ที่ปลายลิ้น
“แล้วมันจะ...เกิดอะไรขึ้นคะ”
เธอถามขณะยืนอยู่ตรงหน้าเขา
“หมายถึง...อาการที่ควรจะรู้สึก หรือผลข้างเคียงที่ต้องระวัง…”
เขาไม่ได้ตอบทันที แต่มองเธอราวกับกำลังสแกน ไม่ใช่ด้วยเครื่องมือ แต่ด้วยสายตาที่คมกริบจนรู้สึกเหมือนถูกเปิดออกทีละชั้น
“ก่อนอื่น...”
เขาเดินกลับไปยังโต๊ะ หยิบแท็บเล็ตขึ้นมากดอะไรบางอย่าง แล้วหันกลับมาเธอ
“บริษัท L.U.S.T Lab เราเริ่มต้นจากเวชภัณฑ์ความงามทั่วไป วิตามิน คอลลาเจน อาหารเสริมผิว...คุณรู้อยู่แล้ว”
เธอพยักหน้าเบา ๆ
“แต่ในปีนี้...เราเข้าสู่ตลาดที่ใหญ่กว่าเดิมมาก”
เขาก้าวเข้ามาใกล้อีกหนึ่งก้าว
“ตลาดของความปรารถนา”
เขาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าเธอ ใกล้จนเธอได้กลิ่นอายความเย็นของน้ำหอมผสมกับกลิ่นตัวผู้ชายที่ผ่านการควบคุมอาหาร และฟิตเนสมาเป็นอย่างดี กลิ่นหอมสะอาดและเซ็กซี่ของเขา และท่าทางที่เขาเข้ามายืนใกล้เธออย่างจงใจ ยิ่งทำให้เธอใจสั่น แม้ว่าแคปซูลที่เพิ่งกลืนเข้าไปจะยังไม่ทันออกฤทธิ์ก็ตาม
“สิ่งที่คุณกินเข้าไปเมื่อกี้ คือสูตรทดลองของแผนก Stimulation Tech ร่วมมือกับทีมวิจัยผลิตภัณฑ์”
เขายกมือขึ้น แตะหลังมือเธอเบา ๆ
“มันจะเร่งปฏิกิริยาของปลายประสาททุกจุดที่เกี่ยวข้องกับสัมผัสและแรงสั่นสะเทือน”
มือของเขาเลื่อนขึ้นมาแตะต้นแขนแผ่วเบา แต่น่าแปลก...ร่างกายเธอเหมือนตอบสนองมากกว่าปกติ เหมือนแรงสัมผัสเท่านี้...กลับสร้างแรงสะเทือนเล็ก ๆ ที่ไหลลงมาถึงหน้าท้อง
“มันจะไม่ทำให้คุณเพ้อ ไม่ทำให้คุณหมดสติ”
เขาพูดต่อ ขณะปลายนิ้วลากจากแขนไปจนถึงข้อศอก
“แต่มันจะทำให้คุณ...รับรู้ทุกการสัมผัสชัดเจนกว่าปกติ”
“แล้ว...คุณจะทดสอบระบบยังไงคะ?”
หญิงสาวขมวดคิ้วอย่างสงสัย
เขาคลี่ยิ้มช้า ๆ แต่แฝงไว้ด้วยบางอย่างที่ทั้งมั่นใจและอันตรายนิดๆ
“เริ่มจากการสัมผัส...แล้วค่อยวัดว่าระบบคุณ ‘ไวแค่ไหน’”
เขากระซิบข้างหูหญิงสาว และเอื้อมมือไปแตะที่สะโพกเธอเบา ๆ
เธอสะดุ้ง แต่ไม่ถอยหนี กล้ามเนื้อของเธอเกร็งแน่นในแบบที่เธอไม่เคยรู้สึกกับผู้ชายคนไหน โดยเฉพาะในวันแรกที่เพิ่งเจอกัน
“หายใจลึก ๆ จีน่า แล้วบอกผม...ว่าคุณเริ่มรู้สึกอะไรบ้างหรือยัง” เขาพูดด้วยเสียงนุ่ม และเซ็กซี่เกินกว่าที่จะเป็นโทนเสียงที่เจ้านายจะพูดกับเลขาแบบปกติ
มือของมาร์คไล้จากสะโพกขึ้นไปช้า ๆ แผ่นหลังของจีน่าสะท้อนแรงหายใจที่เริ่มไม่เป็นจังหวะ สารสกัดในแคปซูลดูเหมือนจะเริ่มออกฤทธิ์ เพราะแม้เพียงปลายนิ้วสัมผัสผ่านเนื้อผ้าบางเบา ก็ทำให้เธอขนลุกวาบตั้งแต่ต้นคอลงไปถึงปลายสันหลัง
“ไวดี...”
เขาพึมพำข้างหูหญิงสาว
“แสดงว่าระบบตอบสนองเริ่มทำงาน”
มืออีกข้างของเขาเอื้อมมากุมท้ายทอยเธอเบา ๆก่อนจะโน้มเธอเข้ามาใกล้โดยไม่เร่งร้อน ริมฝีปากของเขาแตะลงบนริมฝีปากเธอ ช้า นุ่ม และมั่นใจ แบบไม่ใช่จูบของคนแปลกหน้า แต่เหมือนเป็นจูบของคนที่รอจะ ‘ใช้’ เธอมานาน
จีน่าเผลอหลับตา ร่างกายเหมือนสั่นจากภายใน ยอดอกของเธอเริ่มแข็งตั้งแต่ยังไม่ได้ถอดเสื้อ และรู้สึกได้ชัดเจนว่าร่องกึ่งกลางใต้กระโปรงกำลังชื้นขึ้นทุกวินาที
ร่างสูงใหญ่ค่อย ๆ ดันเธอให้ถอยไปชนโต๊ะ จากนั้นจึงยกตัวเธอขึ้นนั่งบนขอบไม้เรียบ มาร์คใช้สองมือปลดกระดุมเสื้อเธอทีละเม็ด ช้า แต่เฉียบ สายตาเขาไม่ได้มองเสื้อ เขามองหน้าเธอ มองว่าเธอพร้อมรับการทดลองนี้แค่ไหน
“ผมจะไม่เร่งคุณนะจีน่า..”
เสียงเขาหนักแน่นแต่อบอุ่น
“แต่อาการคุณ...กำลังบอกว่าคุณต้องการให้ผมเร่ง”
เธอไม่ตอบ เพราะเธอกำลังหายใจหอบถี่ เพราะเป้ากางเกงในเปียกจนแนบสนิทกับร่องตรงกลางร่างกาย และเพราะมือของเขาเลื่อนลงมารูดกระโปรงเธอขึ้นเหนือสะโพก โดยที่เธอไม่ได้ห้าม
เธอกระชากมือออกในจังหวะที่ผมเกร็งแทบจะถึงจุด พริบตานั้นผมแทบทรุดลงกับพื้น ร่างกายเหมือนถูกสาปให้ค้างเติ่งกลางคลื่น“ถ้านายยังอยากเก็บตำแหน่งนี้ไว้...” เธอเชิดหน้าขึ้น“ก็จงเรียนรู้ที่จะ ควบคุมตัวเอง...เหมือนที่ฉันควบคุมนายได้ทุกวินาทีตอนนี้”ผมได้แต่นั่งนิ่ง หายใจหอบ ไม่กล้าขยับแม้แต่เพียงปลายนิ้ว เพราะต่อให้ผมแข็งขนาดไหน...แต่เธอต่างหากที่ ‘แข็งกว่า’"ถอดกางเกงลง"เสียงเธอนุ่ม...แต่ทรงอำนาจกว่าประโยคคำสั่งจากนายใหญ่คนไหนที่ผมเคยเจอในชีวิต ผมชะงักไปชั่วครู่ กำลังประมวลว่าเธอพูดเล่น...หรือทดสอบ"ถ้าช้ากว่านี้อีกนิด ฉันจะนับเป็นข้อเสียใน performance review ปลายไตรมาส"ผมแทบไม่ได้คิดอะไรต่อ หัวสมองว่างเปล่าเพราะเลือดไปกองที่ปลายลำทั้งหมด มือของผมปลดเข็มขัดออกอย่างว่าง่าย กางเกงสแล็คสีดำไถลลงมากองที่ข้อเท้าแท่งเนื้อของผมกระเด้งออกมาจนสุด สีชมพูเข้ม เส้นเลือดปูดแน่น ปลายบาน มันยืนตรงราวกับต้องการประกาศความภักดีต่อเธอ ผมเห็นเธอเลิกคิ้วเล็กน้อย...ก่อนจะยิ้มมุมปาก"นายต้องการมันมากใช่ไหม?"เสียงของเธอนุ่ม แต่มีพลัง เธอแตะปลายหัวเบา ๆ ด้วยนิ้วชี้ แล้วเปลี่ยนเป็นใช้นิ้วเท้าเขี่ยเบา ๆ ที่โคนแท่
“คุณยังเชื่อใน ‘ตัวเลข’ อยู่ไหมคะเรย์?”เสียงเธอดังเบา ๆ ข้างใบหู ผมหายใจขัดเล็กน้อย...ผมกลัวเธอนะแต่ผมก็อยากให้เธอพูดต่อ อยากให้เธอเข้าใกล้อีก อยากให้เธอกระซิบอะไรอีก ความรู้สึกทั้งหมดมันย้อนแย้ง เหมือนโดนเหยียบคอแต่กลับอยากอยู่ใต้ส้นรองเท้านั้นอีกหน่อย"ผม..."ผมพยายามเปล่งเสียง แต่ลำคอกลับแห้งผาก ริมฝีปากแทบไม่ขยับ"ครับ? คุณยังเชื่อแบบนั้นใช่ไหม?"เธอถามกลับ พร้อมวางมือเบา ๆ บนพนักเก้าอี้หลังผม ไม่แตะตัว ไม่ล่วงล้ำ แต่ความรู้สึกมันเหมือนถูก “จ้อง” ทุกความลับที่ซ่อนอยู่ในใจใช่... เธอรู้ว่าผมรู้สึกยังไง เธอรู้ว่าผม ‘กลัว’ และเธอก็รู้ว่า ‘ความกลัว’ นั้นมันกลายร่างเป็นความต้องการไปแล้วคุณซันนี่ยืนอยู่ข้างเก้าอี้ของผม เงาของเธอทาบทับลงมาบนร่าง ทำให้ผมรู้สึกเหมือนถูกคุมคามในทุกมิติ เธอเอียงคอเล็กน้อย ดวงตาของเธอคมกริบแต่กลับมีประกายบางอย่างที่ทำให้ผมไม่สามารถละสายตาได้"คุณพยายามจะเอาชนะฉันด้วยตรรกะ เรย์"เธอพูดเสียงกระซิบข้างใบหูของผม ลมหายใจอุ่นๆ ของเธอทำให้ผมขนลุกซู่"แต่บางครั้ง...การยอมรับว่ามีบางสิ่งที่ 'เหนือกว่า' ตรรกะของคุณ...ก็เป็นส่วนหนึ่งของ 'ความก้าวหน้า' ที่แท้จริง"มือ
DATA SUBMISSIONผมเคยคิดว่าผมเข้าใจความหมายของ ‘อำนาจ’จนกระทั่งเธอหันมามองเฉย ๆ แล้วผมต้องคุกเข่า... โดยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเพราะอะไรผมเคยคิดว่าห้องประชุมคือสถานที่สำหรับถกเถียงแต่ตอนนี้มันเหมือนห้องลงโทษ…ที่ผมกลายเป็นผู้ต้องหาแม้แอร์ในห้องจะเย็นจนทำให้ผมขนลุก แต่ฝ่ามือของผมกลับมีเหงื่อซึม…นิ้วที่เคยพิมพ์โค้ดอย่างมั่นคง เริ่มสั่น... คนที่อยู่ตรงข้ามผม คือ Chief Innovation Officer (CIO) หญิงสาวที่คนทั้งออฟฟิศเรียกว่า ‘Queen of Vision’ แต่ผมเรียกเธอในใจว่า ‘นางพญางูขาว’ สำหรับผมแล้วเธอคือ ภัยพิบัติที่มาในรูปแบบของคนสวยที่ถือข้อมูลในแท็บเล็ตเหมือนถือมีดผ่าตัด"ผมยืนยันในผลวิเคราะห์เดิมครับคุณซันนี่"ผมเอ่ยเสียงเรียบ มั่นคงเหมือนบล็อกข้อมูลที่ผมใช้สร้างระบบความปลอดภัย"โปรเจกต์ 'Quantum Leap' ที่คุณเสนอ มีอัตราความล้มเหลวสูงถึง 78% ถ้าอิงจากฐานข้อมูลผู้บริโภคและเทรนด์ตลาดในช่วง 18 เดือนที่ผ่านมา"ผมเลื่อนแท็บเล็ตที่แสดงกราฟสีแดงฉานไปข้างหน้า มือเธอไม่ได้เอื้อมมาแตะ…แค่เหลือบมองอย่างไม่ใส่ใจ แล้วเงยหน้าขึ้นมาสบตาผมรอยยิ้มของเธอมาอย่างแผ่วเบา แต่ชัดเจน เหมือนไฟที่ไหม้ช้า ๆ ในห้องเก็บเอกสาร
เขายังพยายามพูดเป็นวิทยาศาสตร์ ทั้งที่เสียงหายใจของเขาเองเริ่มผิดจังหวะ และเธอรู้สึกได้ถึงอุณหภูมิฝ่ามือของเขาที่ร้อนจัดจนน่ากลัว ร้อนจนรู้สึกเหมือนเขาฝังพลังงานบางอย่างลงในร่างกายเธอ“พี่เจมส์...มัน...มันรู้สึกไปหมดเลยค่ะ”“นั่นแหละสิ่งที่เราต้องการ” เขาพึมพำเสียงต่ำ“ชัดเจนทุกประสาทสัมผัส จดจำทุกแรงกระแทก ทุกเสียงคราง... ทุกครั้งที่พี่อยู่ในตัวมีนา”ดร.เจมส์ก้มลง ใช้ปลายลิ้นแตะเบา ๆ ที่ยอดติ่งที่ยังไม่เคยถูกใครสัมผัสมาก่อน มีนาสะดุ้งเฮือก ร่างกายเกร็งแน่น เสียงครางหลุดลอดออกมาทันทีแบบไม่ตั้งใจ“อ๊ะ...พะ...พี่เจมส์...” เธอเรียกชื่อเขาอย่างไม่รู้ตัว“ชู่ว์...” เขาผละหน้าขึ้นมาเล็กน้อย“ทุกเสียงคือ data นะครับ อย่ากลั้นไว้”แล้วเขาก็ซุกหน้ากลับลงไป ลิ้นเขาทำงานร่วมกับสองนิ้วที่แย้มกลีบออกอย่างเบามือเพื่อให้การตรวจสอบแม่นยำที่สุด เสียงดูด ลาก ลิ้นแตะอย่างมีจังหวะ ทำให้ต้นขาของมีนาสั่นจนเธอต้องจิกผ้าปูเตียงแน่น“อื๊อออออ...มะ...ไม่ไหว...”เขายังไม่หยุด จนกระทั่งเธอกระตุกเบา ๆ เป็นรอบแรก ร่างกายเหมือนถูกดูดพลังออกไปชั่วขณะ ดร.เจมส์ค่อย ๆ ผละตัวออก แล้วเลื่อนตัวขึ้นมายืนเต็มความสูง แล้วปลด
คำพูดนั้นเล่นเอาเธอชะงักไปครึ่งจังหวะ ไม่ใช่แค่เพราะความหมายของมัน แต่เพราะสายตาเขาขณะพูดมันออกมา“งั้น...เริ่มเลยไหมคะ”“เริ่มเลยครับ เดี๋ยวพี่จะอธิบายไปด้วย”ดร.เจมส์หยด Sense Enhancer ลงใต้ลิ้นเธออย่างระวัง“มันจะเริ่มทำงานภายใน 40 วินาที ช่วงนี้มีนานั่งนิ่ง ๆก่อนนะครับ”เธอพยักหน้า พลางสูดลมหายใจลึก สัมผัสแรกคือความเย็นวาบราวกับมิ้นต์แรง ๆ ตามมาด้วยความรู้สึกชาเบา ๆ และในที่สุด...ความไวประสาทเริ่มก่อตัวขึ้นที่ริมฝีปาก ลามไปถึงต้นคอเขาหยิบ Bio-Vibration Patch ออกมาจากกล่องแยก แผ่นแปะขนาดเล็กเท่าเหรียญสิบ แต่ปล่อยคลื่นไฟฟ้าระดับนาโนที่ควบคุมผ่านแอปพลิเคชันเฉพาะ“พี่จะติดตรงบั้นเอว และต้นขานะครับ”“...ค่ะ”มือเขาแนบเบา ๆ ตรงช่วงเอวด้านหลังของเธอ อุณหภูมิจากฝ่ามือที่อุ่นแต่ไม่หยาบ ทำให้เธอเผลอขนลุกวาบทั้งแผ่นหลัง พอแผ่นแปะชิ้นแรกแนบผิว...เธอสะดุ้งนิด ๆ“วาบเลยอะ...”“แสดงว่าร่างกายเริ่มตอบสนองแล้ว ดีมาก”กลิ่นหอมบางอย่างจาก Aroma-Stimulator ค่อย ๆ กระจายทั่วห้อง มันไม่ฉุน ไม่หวาน แต่มีกลิ่นคล้ายฟีโรโมนของผู้ชายเวลาพึ่งอาบน้ำเสร็จ ผสมกลิ่นหนังแท้บาง ๆ กับกลิ่นของหนังสือเก่า“พี่เจมส์
INTERNSHIP : Hands-On Trainingเธอคิดว่านี่คือการฝึกงานธรรมดา แต่การทดลองครั้งแรกของเธอ...ไม่ใช่ในห้องแล็บมันเริ่มจากการถูก “สัมผัส” และจบลงที่การ “เปิดโลก”ในแบบที่ตำราไม่เคยสอนL.U.S.T Lab คือชื่อที่ใคร ๆ ในสายเภสัชและโภชนาการต่างรู้จักกันดี บริษัทนี้คือผู้นำด้านเวชภัณฑ์เพื่อความงาม วิตามิน คอลลาเจน อาหารเสริมบำรุงผิว และผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพที่มีหน้าตาเรียบหรูสะอาดตา วางขายตามร้านขายยา และห้างสรรพสินค้าทั่วไปและนี่คือเหตุผลที่ ‘มีนา’ เด็กสาวเรียบร้อยจากคณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยชั้นนำ เลือกที่นี่เป็นสถานที่ฝึกงาน เธอหวังว่าประสบการณ์ในบริษัทนี้จะเป็นใบเบิกทางที่ดีให้กับอนาคตการทำงานในสาย Biotech หลังเรียนจบ เธอไม่ได้ต้องการอะไรมากไปกว่าความมั่นคง สถานที่ทำงานดี ๆ และประวัติการฝึกงานที่ดูน่าเชื่อถือในเรซูเม่ แต่มีนาไม่รู้เลยว่า “ความงาม” ที่แท้จริงของบริษัทนี้ ไม่ได้อยู่แค่ในสารสกัดจากส้มยูสุ หรือวิตามินซีโมเลกุลใหม่...แต่มันซ่อนอยู่ในห้องลับชั้นใต้ดิน ที่ไม่มีใครเข้าถึงได้ ถ้าไม่ถูก “เลือก” และเธอ... ถูกเลือกแล้วกึก... กึก... กึก...เสียงรองเท้าส้นเตี้ยของมีนาเดินไปตามพื้นกระเบื้
Mga Comments