All Chapters of ร้ายเริ่มรัก: Chapter 71 - Chapter 80

ชานนท์...."ทำไมนนท์ต้องใช้สายตามองอย่างรังเกียจลี่ด้วยล่ะ ฮือออ ลี่สวยกว่านังปิ่นอีกนะ""แล้วไงต่อให้เธอสวยกว่านี้ฉันก็ไม่เอาเพราะฉันรักเมียฉันแค่คนเดียว""ไม่เชื่อหรอกอย่างนนท์น่ะเหรอจะรักมัน นนท์เคยเกลียดมันยิ่งกว่าอะไรตอนนี้จะมาบอกว่ารักมันจ้างให้ลี่ก็ไม่เชื่อ""จะเชื่อหรือไม่เชื่อก็แล้วเเต่เธอฉันไม่จำเป็นต้องสนใจแล้วไอ้เรื่องฆ่าตัวตายเธอก็แค่หลอกฉันให้มาหาสินะ" "ใช่ถ้าไม่อย่างงั้นนนท์จะยอมมาหาลี่มั้ยล่ะ""ฉันไม่น่าเชื่อเธอกับแม่ของเธอเลย เสียใจที่ฉันเคยคิดว่าเธอคือเพื่อนที่ดีที่สุด แต่ตอนนี้แม้แต่ความเป็นเพื่อนก็อย่าหวังเลยว่าฉันจะมีให้" พูดจบผมก็เดินไปเปิดประตูแต่มันเปิดไม่ออกผมก็เลยใช้เท้าถีบไปหลายทีจนประตูพังคาเท้าผม แม่ของซอลลี่ร้องด้วยความตกใจเพราะคงไม่คิดว่าผมจะกล้าทำแบบนี้ ตอนนี้ให้ทำมากกว่านี้ผมก็ทำได้"ต่อไปไม่ต้องโทรหาผมอีกเลิกติดต่อกันไปเลยยิ่งดี" ผมบอกแม่ของซอลลี่เป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะเดินออกมา แต่ไม่ทันที่ขาจะก้าวพ้นประตูเสียงกรีดร้องของแม่ซอลลี่ก็ดังขึ้น"กรี๊ดดดดซอลลี่ลูกแม่!!!!" ผมว่าจะไม่หันไปดูละนะเพราะคิดว่าสองคนแม่ลูกคงเล่นละครตบตาผมอีกแต่ด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอ

ปิ่นปัก....ฉันเพิ่งรู้จากคุณป้าสุนีย์ว่าที่เขาออกไปหาซอลลี่กลางดึกเมื่อวานเพราะซอลลี่ขู่ว่าจะฆ่าตัวตาย มันเลยทำให้ฉันนึกย้อนไปถึงตอนนั้นที่ฉันไปตามหาเขาที่ผับเพื่อบอกว่าฉันท้องแล้วสิ่งที่ได้ตอบกลับมาคือเขาไล่ให้ฉันกับลูกไปตาย ฉันไม่เคยลืมวันนั้นได้เลยแม้ว่าจะผ่านมานานหลายปีแล้วก็ตาม แม้ว่าฉันจะพยายามลืมแต่ก็ลืมไม่ได้มันฝังอยู่ในความทรงจำที่ทำให้ฉันเจ็บปวด ฉันเดินออกมาจากห้องคุณป้าสุนีย์ก็เจอเขายืนทำหน้าเศร้าอยู่หน้าประตูห้องเขามองหน้าฉันพร้อมกับพูดว่า..."พี่ขอโทษ" ฉันรู้ว่าเขาขอโทษฉันเรื่องอะไรแต่ฉันทำเป็นไม่รู้"ขอโทษ??ขอโทษใครคะ" ฉันถามเขากลับไปแบบที่ไม่แสดงอาการอะไร"ขอโทษปิ่นไงที่พี่โกหกปิ่นเรื่องไปหาซอลลี่อันที่จริงพี่ไม่ได้อยากจะโก.....""คุณไม่ต้องอธิบายอะไรทั้งนั้นค่ะเพราะฉันไม่ได้อยากรับรู้ คุณจะไปไหนไปหาใครมันก็ไม่เกี่ยวกับฉัน""แต่พี่อยากให้ปิ่นรู้ ที่พี่ไม่บอกความจริงเพราะพี่ห่วงความรู้สึกปิ่น" "ห่วงความรู้สึกงั้นเหรอคะ" ฉันอดพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงประชดไม่ได้แม้จะพยายามแล้วก็ตาม"ใช่และที่พี่ไปหาซอลลี่เพราะพี่มีเหตุผล...คือพี่ไม่อยากให้ใครมาฆ่าตัวตายเพราะพี่เป็นต้นเ

ชานนท์....."นนท์ลุงอยากจะขอให้นนท์ตัดสินใจอีกทีจะได้ไหม ลูกสาวของลุงก็สวยไม่น้อยหน้าใคร มีดีกว่ายัยเด็กปิ่นนั่นทุกอย่าง เธอจะโง่เลือกผู้หญฺิงคนนั้นที่ไม่มีอะไรดีสู้ยัยซอลลี่ได้เลยสักอย่างอย่างงั้นเหรอ" ผมอึ้งอีกรอบเมื่อได้ยินคำพูดแบบนั้นจากปากของคนที่ผมคิดว่าจะมีความคิดมีเหตุผลแต่เปล่าเลย ความไร้เหตุผลเป็นทั้งครอบครัว"ผมคงไม่ต้องคิดแล้วล่ะครับคุณลุงเพราะผมตัดสินใจดีแล้วทุกอย่าง ผมขอเลือกผู้หญฺิงที่ไม่มีอะไรเลยอย่างปิ่น""กรี๊ดดดด ไม่เอาไม่ยอมซอลลี่ไม่ยอม ฮืออ ฮือออ" ซอลลี่นั่งลงกับพื้นดึงทึ้งผมตัวเองแม่ของซอลลี่รีบเข้าไปห้ามแต่ก็ถูกซอลลี่ผลักออกแต่แทนที่คนเป็นแม่จะโกรธลูกตัวเองดันเสือกมาโกรธผม ลุกขึ้นมาด่าผมอีกซ้ำยังขู่ผมอีก"เพราะเธอคนเดียวเพราะเธอทำให้ลูกของฉันเป็นแบบนี้เธอต้องรับผิดชอบ!!! แต่ถ้าเธอไม่รับผิดชอบเธอก็คอยดูละกันว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับคนที่เธอบอกว่ารักนักรักหนา""คุณน้าขู่ผมงั้นเหรอ?? เหอะคุณน้าคิดว่าผมกลัวเหรอครับที่นี่มันประเทศไทยนะครับบ้านเมืองมีกฎหมาย คุกเอาไว้ขังคนผิดไม่ได้เอาไว้ขังหมานะครับ ที่อังกฤษสามีคุณน้าอาจจะมีอิทธิพลแต่มันใช้ไม่ได้กับที่นี่เพราะฉะนั้นถ้าเกิด

ปิ่นปัก....ตอนนี้พี่แดนกลับไปแล้วเหลือแค่ฉันที่นั่งรอพี่นนท์อยู่ในห้อง ผ่านไปสักพักบุรุษพยาบาลรวมถึงพี่พยาบาลก็นำตัวเขากลับมาที่ห้องพักฟื้น "อาการพี่นนท์เป็นยังไงบ้างคะ" ฉันถามพี่พยาบาล"ผลเอกซเรย์จะออกวันพรุ่งนี้นะคะยังไงก็รอฟังคุณหมอบอกอีกที" พี่พยาบาลบอกกับฉันก่อนจะเดินออกไปจากห้อง ทำให้ตอนนี้ทั้งห้องเหลือแค่ฉันกับพี่นนท์ที่ยังคงนอนหลับสนิท"พี่นนท์อย่าเป็นอะไรนะคะ ปิ่นไม่อยากให้พี่เป็นอะไรไปเลย ถ้าพี่หายป่วยปิ่นมีเรื่องสำคัญจะบอกกับพี่ด้วยนะ" ฉันบอกกับเขาที่นอนหลับอยู่ชานนท์...."พี่นนท์อย่าเป็นอะไรนะคะ ปิ่นไม่อยากให้พี่เป็นอะไรไปเลยพี่ต้องรีบหายนะ" นั่นคือสิ่งที่ผมได้ยิน คือผมอ่ะฟื้นตั้งแต่ก่อนที่พยาบาลจะพาผมไปเอ็กซเรย์แล้วตั้งแต่ตอนที่ไอ้แดนไทยมันมาเยี่ยมแล้วก็แซวปิ่นผมนี่ขากระตุกอยากลุกแต่ลุกไม่ไหวร่างกายไม่อำนวย พอเข้าห้องมาเจอปิ่นนั่งรออยู่ผมก็แกล้งทำเป็นหลับต่อทันทีเพื่อดูว่าเธอจะมีอากัปกิริยายังไง"พี่รีบหายนะคะปิ่นมีเรื่องสำคัญจะบอกกับพี่" เรื่องสำคัญอะไรหรือว่าปิ่นจะบอกว่าเธอจะไปจากผม ใช่มันต้องเป็นแบบนั้นเพราะก่อนหน้านี้เธอบอกกับผมว่าเธอจะไปอยู่ที่อื่นเพราะเธอไม่อยากผ

ชานนท์....ตั่บ!!!!!!! ตั่บ!!!!!!!!!! ตั่บ!!!!!!!!!!!! ตั่บ!!!!!!!!!! ตั่บ!!!!!!!!!! ตั่บ!!!!!!!!!!"อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ เสียวจังค่ะ พี่นนท์ปิ่นเสียวช่วยปิ่นที ฮือออ ฮือออ" ปิ่นครางลั่นห้อง ร่องรักของเธอเริ่มตอดรัดน้องชายผม แสดงว่าเธอใกล้จะเสร็จแล้วผมก็เลยจับเอวปิ่นไว้แน่นแล้วขยับตัวกระแทกสะโพกสวนขึ้นไปอย่างเป็นจังหวะปึก!!!!!!!!!!!!! ปึก!!!!!!!!!!!!!! ปึก!!!!!!!!!!!!!! ปึก!!!!!!!!!!!! ปึก!!!!!!!!!!!!!"อ๊ะ อ๊าาาา เสียว ฮือออ มันเสียวมากพี่นนท์ปิ่นจะไม่ไหวแล้ว ฮืออออ กรี๊ดดดดดดด" เสียงกรี๊ดของปิ่นมาพร้อมกับร่องรักที่กระตุกไม่หยุด สักพักน้ำหวานสีใสของเธอก็ชโลมไปทั่วท่อนเอ็นของผม ผมไม่รอช้าถอดตัวตนออกจากร่องรักของปิ่นแล้วขยับตัวลงไปก่อนจะใช้ลิ้นปาดเลียร่องรักที่มีน้ำหวานไหลทะลักไม่หยุดแผล่บ แผล่บ แผล่บ ผมค่อยๆใช้ลิ้นปาดเลียน้ำหวานที่เลอะเต็มสองกลีบกุหลาบ"อื้ออ พี่นนท์อย่าเลียแบบนี้ปิ่นเสียวค่ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาา พี่นนท์ปิ่นจะตายแล้ว ฮือออ ฮือออ" ปิ่นดิ้นทุรนทุรายไปมาเมื่อผมใช้ปลายลิ้นสอดใส่เข้าไปด้านในแล้วใช้ลิ้นตวัดที่ติ่งเสียวของเธอ"อื้อออ พี่นนท์ปิ่นจะเสร็จอีกแล้ว ฮือออ" พอรู้ว่