All Chapters of เจ็บเพราะรัก: Chapter 11 - Chapter 20

คีย์...."หึ ผู้ชายสำส่อนอย่างพี่ก็ได้เปิดซิงและเปิดประสบการณ์เสียวๆให้หวานเป็นคนแรกไม่ใช่รึไง""หยาบคาย!!! เพราะหวานมันโง่ไงโง่ที่ไปรักคนอย่างพี่ทั้งที่รู้ว่าพี่มันไม่เคยจริงจังกับใคร""ทั้งที่รู้ทั้งที่พี่ก็เตือนแต่หวานก็ยอมมามีอะไรกับพี่เพราะอยากเปลี่ยนพี่ไม่ใช่รึไงล่ะแต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้""เพราะหวานคิดไง คิดว่าความรักของหวานจะเปลี่ยนพี่ได้แต่ตอนนี้หวานรู้แล้วล่ะ หวานจะบอกอะไรให้นะว่าแฟนใหม่หวานดีกว่าพี่เยอะ" แม่งผมรับไม่ได้จริงๆที่ได้ยินแบบนั้น"แล้วลีลาบนเตียงมันก็ดีกว่าพี่ด้วยงั้นดิ""แน่นอนสิไม่งั้นหวานจะท้องได้ไง โชคดีของลูกหวานที่ไม่มีพ่อสำส่อนเอาไม่เลือกแบบพี่""แล้วคิดว่าพี่อยากมีงั้นดิ หึ"ตาหวาน....."แล้วคิดว่าพี่อยากมีงั้นดิ"แปลว่าเขาไม่ได้อยากมีลูก ก็ดีแล้วล่ะในเมื่อเขาบอกว่าไม่อยากมีฉันก็จะไม่มีวันบอกเขาเรื่องลูกเป็นอันขาด ปล่อยให้เขาคิดไปว่าฉันมีลูกกับแฟนใหม่แบบนั้นแล่ะ"อ่อ ขอเตือนไว้อีกอย่างนะ ให้เลิกลงประกวดดาวคณะซะ""ทำไมคะ รึว่ากลัวกิ๊กพี่จะแพ้""ลูกเกดไม่ใช่กิ๊ก เค้าคือคนที่พี่คบแบบเปิดเผยไม่ได้หลบซ่อนเหมือนตอนที่คบกับหวาน เพราะฉะนั้นอย่าเอาตัวเองไปเปรียบกับลู

ตาหวาน......"พี่คีย์ออกไปจากห้องหวาน ก่อนที่แม่จะกลับมาเจอ หวานไม่อยากให้แม่คิดว่าหวานพาพี่เข้ามา""เออ แทนที่จะกลัวผ้วใหม่มาเจอ นี่กลัวแม่?? ""หวานบอกแล้วไงว่าเค้าอยู่ญี่ปุ่นเดี๋ยวเค้าก็กลับมาหาลูกมาหาหวาน""แน่ใจว่าเค้ามีตัวตนจริงๆ ไม่ได้มโน""พี่พูดแบบนี้หมายความว่าไง""ก็ตามที่พูดนั่นแล่ะ ถ้าเค้ามีอยู่จริงๆแล้วเป็นพ่อของลูกหวานจริงๆพี่ก็ไม่ว่าอะไร แต่ถ้าหวานโกหก เตรียมตัวเตรียมใจไว้ได้เลย"ฉันกับเขาเราจ้องหน้ากัน เขาต้องการอะไรกันแน่ แล้วเขาสงสัยอะไร"หวานไม่รู้นะว่าพี่ต้องการอะไรกันแน่ แต่บอกให้รู้ไว้ว่าหวานเกลียดพี่ เกลียดๆๆๆ อื้อออออ "ฉันไม่ทันได้ตั้งตัวเขาก็พุ่งเข้ามาจูบฉันอย่างเอาเป็นเอาตาย ฉันได้สติก็รีบผลักเขาออกและ...เพี๊ยะ!!!! ฉันตบหน้าเขาไปแรงๆทีนึงจนหน้าหัน"พี่อย่ามาทำแบบนี้กับหวาน รู้มั้ยว่าหวานโคตรขยะแขยง" ฉันใช้หลังมือเช็ดริมฝีปากของตัวเองแรงๆ"ตบหน้าพี่?? ""หอมแก้มมั้ง" ฉันพูดจบก็รีบถอยห่างจากเขาเพราะตอนนี้ร่างกายฉันมันไม่เหมาะที่จะยืนคุยกับเขาเลยสักนิดเพราะมีแค่ผ้าเช็ดตัวพันเอาไว้ แต่เหมือนเขาจะอ่านความคิดฉันออก เขามองมาที่ร่างกายฉันไล่มองตั้งแต่ต้นคอลงมาถึงห

ตาหวาน...."เดี๋ยวหวานลงหน้านี้ละขึ้นรถแท็กซี่ไปเองได้ป่ะพอดีพี่ติดธุระ""หึ ไปรับสาวล่ะสิ""รู้ด้วย?? แปลว่าเมื่อกี๊แอบฟังใช่ไหม""ใครแอบ พูดดังขนาดนั้นใครบ้างจะไม่ได้ยิน"เขาส่งฉันลงข้างทางค่ะพร้อมกับเงินอีก1,000ค่าแท็กซี่ แล้วก็รีบบึ่งรถไปด้วยความเร็ว สงสัยจะรีบไปรับยัยลูกเกดขณะกำลังยืนรอรถ"หวาน หวานนนนนน" เสียงยัยนัตตี้นี่นา ฉันเหลียวซ้ายแลขวา ก็เจอนัตตี้นั่งอยู่บนรถยนต์คันหรูสีขาวอีกฝั่งกำลังโบกไม้โบกมือให้"เดี๋ยววนไปรับ รอก่อนน๊าาาา""จ๊าาาาา"โชคดีที่เจอยัยนัตตี้พอดี ส่วนเงินหนึ่งพันที่เขาให้มาฉันก็เก็บค่ะจะได้เอาไว้ซื้อของใช้ให้ลูก"หวานขึ้นมาเร็วเดี๋ยวไปเรียนสาย"นัตตี้รีบให้ฉันขึ้นรถเพราะตอนนี้สายมากแล้ว พอขึ้นมาบนรถก็เจอกับใครอีกคน"เอ่ออ สวัสดีค่ะ"ฉันยกมือไหว้ผู้ชายที่กำลังขับรถอยู่ เขาใส่ชุดนักศึกษามอฉันด้วยและดูท่าจะอายุมากกว่าด้วย"พี่ชายเราเองชื่อพี่นาย พี่นายนี่เพื่อนนัตเองชื่อตาหวาน"ฉันยิ้มให้เขาอีกครั้งเพื่อเป็นการขอบคุณที่รับฉันขึ้นรถมาด้วยแต่เขาไม่ยิ้มให้ฉันเลยค่ะ หรือว่าเขาไม่อยากรับฉันขึ้นมากันนะ"แล้วหวานมายืนทำอะไรตรงนี้ รถเสียเหรอ""เอ่อ คือ เรื่องมันยาว

คีย์......ผมเดินกลับเข้ามาในบ้านของตัวเอง เด็กๆ กำลังทานขนมกันอยู่โดยมีแม่ของผมกำลังป้อน"คีๆๆ หนมๆๆ กินๆๆ "น้องครีมเรียกผมให้กินขนมที่แม่ผมกำลังหยิบใส่มือให้ ผมยิ้มและอ้าปากรับขนมที่แกป้อน"หย่อยมั้ย""หย่อยครับลูก" ผมตอบลูกแล้วแกก็ป้อนผมอีกเรื่อยๆ"คีย์""ครับแม่""คีย์มีความสุขมั้ยที่ได้อยู่กับลูก""ก็ต้องมีสิแม่ถามอะไรแปลกๆ ""คีย์จะเป็นแบบนี้ตลอดไปใช่ไหม""ทำไมแม่กับหวานพูดคล้ายๆ กัน""เพราะทุกคนรู้นิสัยคีย์ไง เบื่อง่ายหน่ายเร็ว ที่ผ่านมาคีย์เคยจริงจังกับอะไรบ้างสนใจอะไรก็แค่แป๊บๆ เดี๋ยวก็เบื่อก็ทิ้งขว้างไม่จะเป็นคนหรือสิ่งของ""แต่นี่คือลูกของผมนะครับแม่ ถึงทุกคนจะมองผมเลวยังไงสำส่อนยังไงชั่วแค่ไหน ผมก็รักลูกของผม รักตั้งแต่เจอหน้าพวกแกครั้งแรก ผมจะทำให้ทุกคนเห็นเองว่าผมรักลูกได้มากกว่าที่ทุกคนรัก ถ้าต้องให้ผมเลือกระหว่างผู้หญิงเป็นร้อยเป็นพันคนกับลูกผมผมขอเลือกลูกครับ ผมขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะครับแม่"ตาหวาน......หลังจากที่พูดไปฉันไม่รู้ว่าพี่คีย์จะคิดยังไง อนาคตเขาอาจจะเจอคนที่เขารักจริงๆและแต่งงานมีครอบครัวมีลูกที่เกิดจากความรักของพ่อกับแม่ ถึงตอนนั้นลูกฉันจะเป็นยังไงนะ แค่คิดก

อาทิตย์ต่อมา......"ตื่นเต้นมั้ยหวาน""อื้ออ นิดหน่อยอ่ะ ไม่ได้ทำอะไรแบบนี้มานานแล้วตั้งแต่จบมอปลาย""แปลว่าเมื่อก่อนเป็นเด็กกิจกรรมอะดิ""อื้มมก็ทำนองนั้นแล่ะ" ระหว่างที่ฉันกำลังเตรียมตัวอยู่ด้านหลัง มารผจญก็มาก่อกวน"ว่าไงยะ แน่ใจตัวเองแค่ไหนเหรอว่าจะชนะชั้นได้น่ะ""ก็พอตัวอ่ะไม่งั้นเพื่อนชั้นไม่กล้าลงแข่งกับเธอหรอกยัยเกด""แกสินะยัยแว่นตัวตั้งตัวตีให้ยัยหน้าจืดนี่ลงปะกวดแข่งกับชั้น""โอ๊ยยยัยเกด เพื่อนชั้นน่ะทั้งสวยทั้งเก่งไม่งั้นพี่ปีสี่ไม่มาชวนประกวดหรอกไม่เหมือนเธอมาขอลงสมัครเอง คงคิดล่ะสิว่าเป็นเด็กพี่คีย์แล้วจะชนะ เธออย่าลืมว่าคะแนนส่วนนึงก็มาจากนักศึกษาด้วยเหมือนกันไม่ใช่มาจากพี่คีย์คนเดียว""ใครจะโหวตให้ชั้นยังไงชั้นไม่สนเพราะถึงยังไงพีคีย์ก็ต้องโหวตคะแนนให้ชั้นแค่คนเดียวเพราะพี่คีย์รักชั้น""มั่นหน้าดีเนอะ ระวังจะเงิบนะจ๊ะเพื่อน""แกหมายความว่าไง""แกจะไปรู้อาร๊ายยยยย เอ๊ะรึจะบอกดี เอ๊รึไม่บอกดี" นัตตี้กวนโมโหยัยลูกเกดจนยัยนั่นโมโหจะเข้ามาตบแต่โชคดีที่พี่ๆสต๊าฟมาห้ามไว้ ส่วนพีคีย์น่ะเหรอคงไปหาผู้หญิงอีกคนนั่นและคงอาศัยช่วงยัยลูกเกดกำลังเตรียมตัวประกวดไปหาเธอคนนั้น ฉันเคยบัง