Semua Bab ทวงรักคืนหัวใจ: Bab 31 - Bab 40

สกาย....ตอนนี้เขาอยู่หน้าบ้านของปลายฟ้า หลังจากที่ทนเก็บความสงสัยไว้ไม่ไหว เพราะถ้าเป็นจริงอย่างที่ป้าแม่บ้านพูด ถ้าปลายฟ้าท้องจริงๆ"มาทำไม มีอะไร"คำพูดและสีหน้าแววตาที่หมางเมินของคนตรงหน้ามันทำให้เขาคิดถึงเมื่อก่อนตอนที่เราคบกัน ในตอนนั้นที่เธอมักจะคอยโทรหาคอยถามอยู่ตลอดว่าเขาอยู่ที่ไหนหรือทำอะไรตอนนั้นเขารู้สึกรำคาญมากเขาก็มักจะพูดคำนี้กับเธอตลอด พอได้ฟังเองมันก็รู้สึกเจ็บเหมือนกันนะ"กายมีเรื่องอยากจะถาม""....""ฟ้า..ท้องหรือเปล่า""...""ถามก็ตอบมาดิว่าท้องหรือเปล่า"เขาเริ่มโมโหที่ถามอะไรไปคนตรงหน้าก็เอาแต่เงียบไม่พูดไม่ตอบอะไรสักอย่างกับสิ่งที่เขาถาม"ท้องแล้วไง ไม่ท้องแล้วไง มันเกี่ยวอะไรกับนาย""จะไม่เกี่ยวได้ไงถ้าเธอท้องลูกในท้องก็ลูกฉันหรือเปล่าวะ""ทำไม...ที่มาถามคือถ้าฉันท้องนายจะมารับผิดชอบ หรือว่าจะมาบอกให้ไปทำแท้งล่ะ""ฟ้า!!! ""ฉันไม่ได้ท้อง แค่นี้ใช่ไหมที่นายถาม งั้นขอตัวเพราะฉันต้องการพักผ่อน"ปลายฟ้าหันหลังเดินหนีแต่เขารีบดึงแขนเธอเอาไว้"เธอจะมาเดินหนีไปแบบนี้ไม่ได้ ฉันจะพาเธอไปตรวจเพื่อความแน่ใจว่าเธอท้องหรือเปล่า""ไม่ไป ฉันจะไม่ไปไหนกับนายทั้งนั้นปล่อย!!!! "

ปลายฟ้า......เธอตื่นมาในตอนเช้าก็พบว่าสกายยังนอนอยู่ที่เดิมแต่เธอก็ไม่ได้ปลุกเพราะเธอไม่มีเวลา เธอเดินออกไปที่ครัวที่ตั้งอยู่ข้างนอกเพื่อทำขนมเพราะวันนี้เธอต้องนำขนมไปส่งที่ร้าน นับว่าเธอโชคดีที่ร้านที่เธอเคยนำขนมไปให้ชิมเขาตัดสินใจรับขนมของเธอไปขายในร้าน เธอจึงไม่ต้องแร่ขายหรือไปนั่งขายในตลาดเหมือนเช่นที่เคยทำมาตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมา"พี่ฟ้าขาพี่ฟ้า""อ้าวพิงค์" พี่เรียกเธอตรงหน้าบ้านเธอจึงรีบเดินไปเปิดประตูรั้ว"นั่นรถของสกายนี่นาเขามาที่นี่เหรอคะ""อื้ม""แล้วอยู่ไหนคะ ฟ้าโทรหาตั้งแต่เช้าก็ไม่รับกะว่าจะให้มาส่งซะหน่อย""เอ่อ คือเขานอนหลับอยู่ข้างในบ้านน่ะ""แปลว่าพี่ฟ้าให้อภัยกายแล้วใช่มั้ยคะ" พิงค์แสดงความดีใจเพราะคิดว่าเธอกับสกายคืนดีกันแล้ว"เปล่าหรอก เมื่อวานเค้าไม่ยอมกลับน่ะพี่ไม่รู้จะทำยังไงเลยปล่อยให้นอนตรงเก้าอี้รับแขก""เค้ามาง้อพี่ฟ้าขนาดนี้พี่ฟ้าใจอ่อนเถอะนะคะ""สิ่งที่เค้าทำตอนนี้มันเทียบไมไ่ด้กับที่เค้าทำกับพี่หรอกนะพิงค์""พิงค์เชื่อว่าถ้าเค้ารู้ว่าตัวเองกำลังจะเป็นพ่อคนพิงค์เชื่อว่าเค้าจะยอมเปลี่ยนตัวเองให้เป็นคนดีได้อย่างแน่นอน""เค้ารู้แล้ว""รู้แล้ว??? รู้เรื่อง

ปลายฟ้า.....ตอนนี้เธอย้ายมาอยู่ที่หมู่บ้านเล็กๆ ในอำเภอเอำเภอหนึ่งทางภาคเหนือ เธอจัดการคืนบ้านเช่าให้กับยายเจ้าของบ้านเพราะเธอได้แจ้งไว้แต่แรกแล้วว่าเธอจะอยุ่ที่นี่ไม่นาน เธอย้ายมาอยู่ที่นี่ตั้งแต่ที่สกายบินกลับไปอังกฤษพร้อมกับน้องพิงค์ไม่กี่วัน ด้วยความช่วยเหลือของปืนที่แม้ว่าเขาจะไม่อยากให้เธอหนีมาแบบนี้แต่สุดท้ายเขาก็ยอมช่วยเพราะเธอบอกเขาว่าถ้าเขาไม่พาเธอมาเธอก็จะมาของเธอเองซึ่งเขาก็คงเป็นห่วงเธอเขาถึงยอมช่วยเธอโดยที่เรื่องนี้สกายจะไม่มีวันรู้ว่าเธออยู่ที่ไหนเพราะเธอตัดสินใจแล้วว่าเธอกับเขาควรจะตัดขาดกันสักทีไม่อยากคาราคาซังเหมือนที่ผ่านมา เธอรู้ว่าเขาอาาจะเสียใจที่เธอหนีมาแบบนี้แต่เธอเชื่อว่าสักวันเขาก็คงลืมเธอและกลับไปเป็นสกายคนเดิมที่เคยเป็นบ้านหลังนี้เป็นบ้านไม้หลังเล็กๆ บรรยากาศโดยรอบที่ดูร่มรื่นเป็นธรรมชาติมันทำให้เธอรู้สึกว่าจิตใจเธอสงบไม่คิดฟุ้งซ่านไม่คิดมากเหมือนที่ผ่านมา เธอตัดสินใจแล้วว่าเธอจะตั้งต้นชีวิตใหม่กับลูกที่นี่เพียงลำพังสองคนและคนที่รู้ว่าเธออยู่ที่นี่จะมีเพียงแค่ปืนคนเดียวเท่านั้นเธอขอร้องเขาว่าห้ามบอกที่อยู่ของเธอกับใครทั้งนั้นไม่ว่าจะเป็นสกายหรือพิงค์ในวั

สกาย....สิ่งที่เขาทำได้ก็คือการฝากไอ้ปืนให้ช่วยดูแลปลายฟัากับลูกไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตามแต่ ข้าวของเครื่องใช้ทุกอย่างของลูกเขาก็เป็นคนจัดการเอง เขาจะมีความสุขมากในเวลาที่ได้เดินเลือกซื้อของใช้ให้ลูกจนพนักงานขายเอ่ยปากว่าเขาใส่ใจรายละเอียดมากในการเลือกซื้อของใช้เด็กเพราะของแต่ละชิ้นที่เขาเลือกซื้อเขาจะต้องหาสิ่งที่ดีที่สุดเท่านั้น และล่าสุดที่เขาฝากไอ้ปืนไปให้ก็เป็นชุดเจ้าหญิงที่เขารู้ว่าลูกสาวของเขาชอบพร้อมกับตุ๊กตาบาร์บี้ที่แกเคยรบเร้ากับปลายฟ้าว่าอยากได้ โดยเขาก็บังคับไอ้ปืนไม่ให้มันบอกปลายฟ้าว่าเป็นของเขาเองเพราะเขากลัวว่าปลายฟ้าจะไม่ยอมรับติ้ง ติ้ง เสียงไลน์ดังแจ้งเตือนเขารีบกดดูทันที และเขาก็ยิ้มออกมาทั้งน้ำตาเพราะที่ไอ้ปืนส่งมารูปแรกเป็นรูปน้องรุ้งในชุดเจ้าหญิงสีชมพูที่เขาเป็นคนเลือกให้พร้อมกับติดกิ๊บดอกไม้ไว้ที่ผมและทำท่าชูสองนิ้วแล้วก็ยิ้มถ่ายรูป ลูกสาวของน่ารักมากจริงๆ เขาเลื่อนภาพลงมาไอ้ปืนมันส่งวีดีโอที่ลูกสาวของเขาเธอกำลังนั่งขายขนมอยู่บนเค้าเตอร์โดยมีปลายฟ้ายืนอยู่ใกล้ๆ เสียงเรียกลูกค้าให้มาซื้อขนมที่ร้านทำเอาเขายิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัวได้เสมอแม้ว่าจะยังพูดได้ไม่ชัดมากแต่แก

สกาย............หลังจากที่เขาอุ้มน้องรุ้งเข้าไปนอนในห้องแล้วจัดการห่มผ้าห่มให้แกก่อนจะหอมหน้าผากและแก้มทั้งสองข้างด้วยความรักเขาก็เดินตามปลายฟ้าออกมา"นี่ก็เย็นมากแล้ว จะกลับก่อนก็ได้นะ"เหมือนโดนไล่ยังไงยังงั้นแต่มีหรือที่เขาจะยอมกลับเพราะกว่าที่เขาจะได้มายืนอยู่ตรงนี้เขารอมาตั้งกี่ปี"ไม่กลับได้ไหม ขอกายนอนที่นี่นะ กายอยากนอนกอดฟ้ากับลูก ได้ไหม"เขาส่งสายตาอ้อนวอนกลับไปหาเธอแต่ดูเหมือนเธอจะคอยหลบสายตาเขาอยู่ตลอดเวลาไม่รู้เพราะเขินหรือเพราะไม่อยากเห็นหน้ากันแน่ แต่คงไม่ใช่หรอกเพราะถ้าไม่อยากเห็นหน้าเธอคงไม่เปิดโอกาสให้เขาเข้ามา"ไม่คิดว่าขอมากไปหรือยังไง""ไม่มากหรอก ถ้าเทียบกับการที่กายต้องทนทรมานกับการคิดถึงฟ้ากับลูกมาตลอดสี่ปี""แล้วทำไมต้องทน ผู้หญิงสวยๆ หน้าตาดีๆ ก็มีตั้งเยอะแยะทำไมไม่หาล่ะ""จะหาทำไมในเมื่อหัวใจของกายมีแค่ฟ้าคนเดียว ต่อให้ไปเจอใครที่สวยกว่าฟ้ากายก็ไม่สนใจหรอกเพราะกายรักฟ้า รักด้วยหัวใจจริงๆ ไม่ได้หลอกให้รักเหมือนที่เคยทำเพราะตอนนี้กายรู้แล้วว่าตัวกายรักฟ้ามากแค่ไหน รักแบบที่ไม่เคยรักใครมาก่อน""แต่...คำว่ารักของกายมันเคยทำให้ฟ้าเจ็บมาแล้ว ""ก็กายมันโง่ไง โง่ท