ทวงรักคืนหัวใจ のすべてのチャプター: チャプター 41 - チャプター 50

ปลายฟ้า...."หนูปลายฟ้าใช่ไหมจ๊ะ""ค่ะ หนูชื่อปลายฟ้า""แม่ดีใจจริงๆ ที่ได้เจอหนู แม่เป็นแม่ของสกายเองจ๊ะ"คุณแม่เหรอคะ""อื้มมใช่จ้ะ แล้วนั่นหลานของแม่ใช่ไหมจ้ะ น้องรุ้งนี่ย่าเองนะลูก" แม่ของสกายย่อตัวลงมาคุยกับน้องรุ้งที่ยังจับมือของเธออยู่ส่วนอีกมือก็อุ้มตุ๊กตาเอาไว้"คุณย่าเหรอค้า คุณย่าแปลว่าอารายค้าแม่ขา" น้องรุ้งเงยหน้ามาถามเธอเธอจึงอธิบายให้แกเข้าใจ"คุณย่าก็คือคุณแม่ของคุณพ่อไงคะ""มาหาย่าใกล้ๆ สิจ้ะ มาให้ย่ากอดหน่อย" น้องรุ้งเดินไปหาแม่ของสกายทันทีโดยที่ไม่มีท่าทีหวาดกลัวเลยทั้งที่ไม่เคยเห็นหน้าท่านมาก่อน"แม่ดีใจนะที่ฟ้าตัดสินมาหากาย และแม่ก็ดีใจมากที่ฟ้ายอมยกโทษให้ลูกชายแม่""คุณแม่ทราบเหรอคะ""ตอนแรกตากายก็บอกแม่ไม่หมดหรอก จนเมื่อหนูหายไปแล้วตากายก็ไม่เป็นผู้เป็นคนวันๆ เอาแต่ตามหาหนูแม่เลยมาเค้นถามความจริงถึงรู้ว่าตากายทำอะไรกับหนูไว้บ้าง แม่ไม่เข้าข้างลูกชายแม่หรอกนะ แม่เข้าใจความรู้สึกของหนูที่ต้องหนีไปเพราะอะไร ตลอดระยะเวลาที่หนูหายไปแม่อยากจะบอกว่าตากายไม่เคยสนใจใครเลย ยังเฝ้าแต่รอคอยหนูกลับมา แม่เห็นก็อดสงสารตากายไม่ได้ แต่ก็คอยภานาขอให้หนูยกโทษให้ลูกชายแม่""ตอนนี้ฟ

เวลาต่อมา......ปลายฟ้า......เธอรีบขึ้นมาจากสระแล้วใส่เสื้อคลุมก่อนจะแอบเข้าบ้านโดยเข้าทางหลังบ้านเพราะถ้าเข้าทางหน้าบ้านเขาต้องเห็นเธอแน่ๆ คือเธอรู้ว่าเขาไม่ค่อยชอบใจที่เห็นเธอใส่ชุดว่ายน้ำเพราะตอนที่เราเคยคบกันเขาจะสั่งห้ามไม่ให้เธอใส่ชุดว่ายน้ำหรือชุดรัดรูปเขาบอกเขาหวงไม่อยากให้ใครเห็นซึ่งเธอก็ไม่เคยใส่อะไรแบบนั้นอยู่แล้วเพราะมันไม่ใช่แนวที่เธอชอบ แต่วันนี้เธอต้องลงมาเล่นน้ำกับน้องรุ้งคุณแม่ของสกายท่านเลยนำชุดว่ายน้ำมาให้เธอใส่ท่านบอกว่าท่านซื้อเก็บไว้ไม่ได้ใส่เลยลองเอามาให้เธอใส่ซึ่งปรากฏว่าเธอใส่ได้พอดี ตอนแรกเธอไม่อยากใส่เธอปฏิเสธท่านไปและบอกเหตุผลว่าสกายเคยสั่งห้ามไม่ให้เธอใส่ชุดว่ายน้ำแต่ท่านก็บอกว่าใส่ได้ไม่เป็นไรเพราะใส่เล่นน้ำอยู่ในบ้านไม่ได้ใส่ไปให้ใครเห็นถ้าสกายจะมาดุมาว่าท่านจะจัดการให้เองเธอแอบเดินขึ้นมาชั้นสองโดยที่ไม่ให้สกายรู้ เธอคิดว่าเธอต้องรีบเปลี่ยนชุดก่อนที่เขาจะมาเจอเธอเข้ามาเปลี่ยนชุดในห้องของน้องรุ้งที่คุณแม่ของสกายบอกว่าท่านจัดเตรียมห้องไว้ให้ตั้งแต่รู้ว่าสกายเจอเธอกับลูกแล้ว ท่านจึงรีบจัดการทำห้องให้น้องรุ้งทันทีซึ่งน้องรุ้งเองก็ชอบห้องนี้มากเพราะท่านตกแ

สกาย...."โอ้โห...ทะลสวยจังเลยค่าาาา""ชอบมั้ยครับ" เขาถามน้องรุ้งที่แกลงจากรถแล้วเห็นทะเล"ชอบค่าาา น้องอยากเล่นน้ำค้าาพ่อขาาาา""อย่าเพิ่งเล่นนะคะน้องรุ้งตอนนี้แดดยังร้อนอยู่เลยรอเย็นๆ แม่พาไปเล่นนะคะ""งั้นน้องเล่นก่อกองทรายได้ไหมค้าาาแม่ขาาาา""ได้ค่ะ แต่น้องต้องห้ามลงไปเล่นน้ำทะเลนะคะเล่นแค่ตรงชายหาด""ค่าาาาา น้องจะไม่ลงก่อนแม่ฟ้าจะพาน้องลงไปเล่นเอง^^""เดี๋ยวแม่กับพ่อจะช่วยดูแลแกเองฟ้ากับสกายไปพักก่อนก็ได้นะ""ฝากแกด้วยนะครับแม่"น้องรุ้งเป็นเด็กว่านอนสอนง่ายกับเขาแล้วก็ปลายฟ้า แต่แกจะเอาแต่ใจกับคุณปู่คุณย่าบ้างในบางครั้งเพราะรู้ว่าท่านทั้งสองไม่เคยขัดใจแกเลยสักครั้งเดียวซึ่งเขาก็คิดว่าเด็กวัยนี้เราค่อยๆ สอนกันไปก็ได้เพราะแกยังเล็กมาก เขาก็ไม่อยากโทษพ่อกับแม่ของเขาหรอกนะที่ตามใจหลานขนาดหนักเพราะน้องรุ้งเป็นหลานคนแรกของครอบครัวไม่แปลกที่ทุกคนจะตามใจซึ่งเขากับปลายฟ้าต้องทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นบ้างเพราะไม่อยากขัดใจคนแก่ที่รักหลานยิ่งกว่าอะไร ขนาดยอมยกเลิกการเข้าร่วมการประชุมเกี่ยวกับการสั่งซื้อเครื่องจักรซึ่งมันมีมูลค่าหลายร้อยล้านบาทเพราะอยากมีเวลามาอยู่กับหลานสาวตัวน้อย เขาไม่เคยเห็

หลายเดือนต่อมา............"ยังไม่หายอีกเหรอ" เธอยังคงคอยลูบหลังให้กับสกายที่เอาแต่อ๊วกไม่หยุด เขาเป็นแบบนี้มาหลายเดือนจนเธอใกล้จะคลอดแล้ว"ไม่ไหวแล้วว่ะ ฟ้ามาให้กอดหน่อยเร็ว" และสิ่งที่ทำให้เขาอาการดีขึ้นนอกจากกินผลไม้รสเปรี้ยวก็คือการที่เขาได้กอดได้หอมเธอ มันจะทำให้เขาอาการดีขึ้น ทุกวันเธอต้องเข้าบริษัทไปพร้อมกับเขา พนักงานที่บริษัทต่างก็รู้จักเธอเป็นอย่างดีเพราะเธอต้องเข้าประชุมกับเขาทุกครั้งเหมือนเธอเป็นเลขาให้เขาไปในตัวเพราะเขาประชุมไม่ไหว พูดไม่กี่คำก็จะอ๊วกตลอดมันเลยต้องเป็นเธอที่ต้องคอยพูดและสรุปการประชุมแทนเขา ส่วนเรื่องร้านขนมที่เชียงรายเธอได้ให้คนมาเช่าทำต่อเพราะไม่อยากปิดกิจการ ส่วนแพลนที่กรุงเทพที่ว่าจะเปิดจนป่านนี้ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะได้เปิดเพราะเวลาเธอแทบไม่มีเลยแต่เธอคิดว่าถ้าเธอคลอดลูกแล้วมีเวลามากพอเธอก็จะกลับมาเปิด"ฟ้า............" เธอเงยหน้าขึ้นมาจากเอกสารที่เธอกำลังนั่งเซ็นต์แทนคนที่นอนไร้เรี่ยวแรงอยู่ตรงโซฟาห้องทำงาน"หิวอ่ะ""หิวข้าวเหรอ" เธอถามเขาพร้อมกับมองดูเวลาที่ตอนนี้มันเพิ่งจะสิบโมงกว่าเองเขาหิวแล้วเหรอ"ไม่ได้หิวข้าววว...แต่หิวเมีย"สามปีผ่านไป...."น้อ

ปลายฟ้า.......เช้าวันต่อมา....."หายไปไหนกันหมดนะ" เธอตื่นมาในตอนเช้าเดินหาเด็กๆ กับสกายเพราะตั้งแต่เธอตื่นมาเธอไม่เจอใครเลยสักคนเดียว คือมันแปลกๆ นะเด็กกำลังซนห้าคนหายไปพร้อมกัน"น้องรุ้ง น้องเมฆ น้องหมอก น้องแพรวา น้องพายุ อยู่ไหนกันลูก" เธอเรียกชื่อลูกๆ ทั้งห้าคนแต่ก็ไม่เสียงตอบรับแต่อย่างใด"กาย กายอยู่ไหน" เงียบทั้งบ้าน เธอตัดสินใจเดินลงมาตามหาทุกคนที่ริมหาดเพราะบางทีอาจจะพากันมาเล่นน้ำกันก็ได้และพอเธอเดินลงมาสิ่งแรกที่เธอเห็นก็คือ ซุ้มดอกไม้ที่มีกระดาษใบเล็กๆ ห้อยอยู่ เธอจึงเดินเข้าไปดูว่ามันคืออะไรใครมาทำอะไรไว้แถวนี้แต่ตรงนี้มันอยู่ตรงหน้าบ้านของเธอนะ เธอเดินไปแล้วหยิบกระดาษในแรกขึ้นมาอ่าน"สุขสันต์วันเกิดนะคะแม่ฟ้า น้องรักแม่ฟ้าที่สุด/น้องรุ้ง"ปรากฏว่ามันคือการ์ดอวยพรวันเกิดของเธอนั่นเอง เธออ่านไปยิ้มไปก่อนจะเดินไปหยิบใบต่อไปมาอ่าน"HBDนะครับคุณแม่คนสวยของหมอก""ขอให้แม่ฟ้าสวยขึ้นทุกวันๆ เลยนะครับมีความสุขเหมือนที่เคยมีในทุกๆ วันนะครับ/รักแม่ครับน้องเมฆ""รักแม่ค่าาาา/น้องแพรวา""รักแม่ค๊าบ/น้องพายุ"สองใบสุดท้ายนี้คาดว่าพี่ๆ น่าจะจับมือเขียนเพราะน้องแพรวาพายุเพิ่งได้ขวบกว