Semua Bab กลลวงร้ายซ่อนรัก: Bab 31 - Bab 40

ภูผา....หลังจากที่ผมส่งอัยวาไปมหาลัยเสร็จเรียบร้อยแล้วผมก็รีบขับรถไปที่บ้านไอ้บาสทันทีเพราะมันโทรมาหาผมเมื่อเช้าก่อนออกจากคอนโดว่าให้มาที่บ้านมันด่วนๆเลยเพราะว่าแบมพี่สาวมันกำลังจะฆ่าตัวตาย ส่วนสาเหตุก็มาจากผมที่ผมไม่สนใจเธอ แม่งผมอึ้งเลยตอนที่ไอ้บาสบอก หัวผมมีแต่คำถามว่าอะไรวะจะมาฆ่าตัวตายเพียงเพราะเรื่องแค่นี้บ้าหรือเปล่า ถามว่าเรื่องนี้ผมได้บอกอัยวาหรือเปล่าผมไม่ได้บอกหรอกเพราะกลัวยัยนั่นจะคิดมาก เห้อผมมีความรู้สึกห่วงยัยนั่นตั้งแต่เมื่อไหร่ผมก็ยังสงสัยไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ครืดดด ครืดดด สายเรียกเข้า....ไอ้บาส"ไอ้ภูมึงอยู่ไหนแล้ววะ" น้ำเสียงมันรนหนักมาก"กูกำลังไป" "เออๆมึงรีบๆมาเลยพี่กูมันบ้าไปแล้ว แม่งจู่ๆจะฆ่าตัวตายป๊ากูม๊ากูก็อาแต่ร้องไห้""กูกำลังรีบแค่นี้ก่อนนะ" ผมวางสายก่อนจะเร่งความเร็ว ถามว่าห่วงแบมไหมผมตอบตามตรงมันก็มีห่วงบ้าง คนมันเคยรักอ่ะเนอะแต่ถามว่าจะให้กลับไปรู้สึกแบบเดิมๆอีกได้ไหมผมคิดว่าผมทำไม่ได้แล้วเพราะสิ่งที่แบมทำกับผมมันเจ็บมาก ในตอนนี้สถานะที่มีให้ผมให้ได้แค่พี่สาวเท่านั้นผมใช้เวลาครึ่งชั่วโมงในการขับรถมาจนถึงบ้านไอ้บาสพอมาถึงมันก็รีบเดินมาลากแขนถึง

หลายวันต่อมา...."อัยมามีคนมาหาน่ะลูก" ย่าตะโกนขึ้นมาเพราะท่านอยู่ข้างล่าง"ใครคะย่า" ฉันตะโกนถามออกไปแล้วก็เดินมาที่เฉลียงหน้าบ้าน"ฉันเอง""พี่ภู??" ฉันไม่ได้ตาฝาดไปใช่ไหมที่เห็นพี่ภูยืนอยู่ข้างล่าง"ขึ้นไปหาน้องสิตาภู""ครับย่า""เดี๋ยวย่ามานะลูกอยู่คุยกันไปก่อนย่าจะไปในสวนสักหน่อย" ย่าบอกพี่ภูก่อนที่ท่านจะเดินเข้าไปในสวน ส่วนพี่ภูก็เดินขึ้นบันไดมาพร้อมกับส่งสายตาไม่พอใจอย่าแรงมาให้ฉัน"มาทำไมไม่บอกโทรหาก็ไม่ติดปิดเครื่อง??""แล้วพี่จะมาสนใจทำไมอัยจะหายไปไหน" ฉันยังเคืองเขาอยู่เรื่องที่เขาปิดบังฉัน"ไม่พอใจอะไรทำไมไม่บอก""ใครไม่พอใจอัยไม่ได้ไม่พอใจสักหน่อยก็แค่คิดถึงย่าก็เลยมาอยู่กับท่าน""แล้วทำไมไม่บอกฉันสักคำรู้ไหมว่าเป็นห่วง" พี่ภูพูดว่าเป็นห่วงฉันงั้นเหรอหรือว่าฉันหูฝาดไป"เอ่อแม่ฉันเป็นห่วงเธอน่ะไม่ใช่ฉันเป็นห่วงอย่าเข้าใจผิด""รู้ค่ะว่าพี่ไม่มีทางเป็นห่วงอัยหรอก""รู้ตัวก็ดี ว่าแต่จะอยู่นี่อีกกี่วัน""ก็รอจนกว่ามหาลัยจะเปิดอีกสองเดือนค่ะ""ว่าไงนะสองเดือน""ค่ะพี่มีอะไรหรือเปล่า""เธอลืมไปแล้วหรือเปล่าว่าเรามีข้อตกลงกันไว้ว่ายังไง""อัยไม่ลืมหรอกค่ะแต่อัยแค่อยากจะมาพักผ่อนม

ภูผา....เมื่อคืนผมยอมรับว่านอนไม่หลับเพราะคิดถึงเรื่องที่ย่าพูดแล้วไหนจะอัยวาอีกสายตาที่อัยวามองผมผมรู้ว่าอัยวารู้สึกยังไงแต่ผมนี่สิผมไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองกำลังรู้สึกกับอัยวาแบบไหนกันแน่ ผมไม่อยากยอมรับกับตัวเองว่ารู้สึกดีกับอัยวาทั้งที่แต่ก่อนโคตรเกลียด ผมก็เลยเลือกที่จะกลับมาก่อนโดยไม่บอกอัยวาแต่ตอนนี้เธอคงรู้แล้วล่ะว่าผมกลับมาแล้วผมมองดูมือถือที่หวังว่าอัยวาจะส่งข้อความมาถามแล้วก็ต่อว่าผมเรื่องที่ผมกลับมาก่อนแต่เปล่าเลยไม่มีสักข้อความที่เธอส่งมาหรือแม้แต่จะโทรมาถามก็ไม่มีผมนั่งทำงานอย่างไม่มีสมาธิเหมือนมีอะไรในหัวมากมายให้คิด"กูเป็นเชี่ยไรวะเนี่ย" ผมขยำเอกสารตรงหน้าทิ้งอย่างไม่สบอารมณ์"เป็นไรวะเพื่อน" ไอ้กายเดินเข้ามาในห้องทำงานของผมและผมก็ไม่ได้เจอมันมาเป็นเดือนแล้ว ที่มันหายหน้าไปจากกลุ่มเพื่อนนั่นก็เป็นเพราะมันไปติดสาวแล้วตอนนี้มันกำลังขอสาวแต่งงาน"หายหัวไปเลยนะมึงไอ้กาย""กูก็ต้องไปทำภารกิจรักของกูบ้างสิวะ อ่ะนี่" มันยื่นซองบางอย่างมาให้ผม"อะไรวะ""เปิดดูแล้วก็จะรู้เองเพื่อน" ผมเปิดซองออกดูปรากฏว่าเป็นการ์ดแต่งงานของมันกับแฟนมัน"มึงจะแต่งงาน??""ใช่ครับตอนนี้ผมกำลังจะได

อัยวา....ฉันมาเช่าโรงแรมนอนชั่วคราวเพราะไม่รู้ว่าจะไปอยู่ที่ไหนระหว่างรอทำเรื่องย้ายไปเรียนต่อเมริกา ตอนแรกบอมบอกให้ฉันไปอยู่บ้านมันแต่ฉันจะไปอยุ่ได้ยังไงในเมื่อฉันเพิ่งมีเรื่องกับพี่สาวของมันมา"เธอแน่ใจเหรอว่าจะอยู่ที่นี่มันดูไม่ปลอดภัยเลยนะ" บอมพูดกับฉันเมื่อมันมาส่งฉันถึงห้องพัก"นายอย่าลืมว่านี่โรงแรมระดับหกดาวเลยนะความปลอดภัยค่อนข้างสูงฉันดูรีวิวมาหมดแล้ว" กว่าฉันจะหาที่อยู่ชั่วคราวได้ใช่ว่าฉันจะหาไปเรื่อยเพราะฉันเองก็ต้องห่วงความปลอดภัยของตัวเองด้วยเหมือนกัน"เธอนี่มันดื้อได้ใจจริงๆพูดอะไรไม่เคยเชื่อฟังกันเลย""นายอย่าบ่นให้มากเลย นายกลับไปได้แล้วฉันอยากพักผ่อน""เออๆพอหมดประโยชน์ก็ไล่กันเลยนะ""แน่นอนสิ^^" ฉันพยายามฝืนยิ้มเพื่อไม่ให้บอมเป็นห่วงเพราะมันรู้ว่าทำไมมันถึงออกจากบ้าน "อ่ะนี่ยาทาซะ" บอมยื่นยาหลอดเล็กมาให้ฉัน"ยาอะไร""ยาทาแก้ฟกช้ำดูหน้าเธอดิแดงเป็นปื้นเลย""นายไปซื้อมาตอนไหนทำไมฉันไม่เห็น""เธอจะไปเห็นได้ไงหลับมาตลอดทาง" นั่นสินะเพราะระหว่างทางฉันหลับมาตลอดอาจจะด้วยความง่วงและเพลีย"ขอบใจนะบอม""อืมม พักผ่อนซะพรุ่งนี้ฉันจะมารับไปมหาลัยแต่เช้า""อื้มมม"หลังจากบอมกล

ภูผา...."แต่ไอ้ภูมันก็เป็นเพื่อนผมเหมือนกันแล้วที่สำคัญมันไม่ได้รักพี่แล้วด้วยพี่เลิกรังควานเลิกทำแบบนี้ได้แล้วผมขอร้องล่ะ" ตอนนี้ไอ้กายมันพยุงผมมาที่รถส่วนไอ้บาสมันน่าจะเคลียร์กับพี่สาวมันอยู่"เดี๋ยวกูไปส่งมึงเอง""ขอบใจเพื่อน"ไอ้กายขับรถพาผมกลับมาที่คอนโดพอมาถึงห้องผมก็รีบเข้าห้องนอนแล้วก็พุ่งตัวเข้าห้องน้ำทันที ตอนนี้ผมต้องให้ความเย็นเข้าช่วยเพื่อบรรเทาอาการทรมาน ผมนั่งกอดเข่าอยู่ใต้ฝักบัวปล่อยน้ำให้ไหลรดลงมาจนเปียกไปหมดทั้งตัวแต่ดูเหมือนความทรมานมันยังไม่จางหายไปไหน ผมรู้ว่าทางเดียวที่จะทำให้ผมหายจากอาการทรมานนี้คือการที่ผมต้องมีเซ็กส์กับผู้หญิงสักคนหรือไม่ก็สองคนแต่ผมทำไม่ลงผมไม่อยากเอากับใคร เพราะคนที่ผมต้องการมีแค่เพียงคนเดียวนั่นก็คืออดีตคู่หมั้นของผมเองแต่ตอนนี้เราสองคนไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันอีกแล้วอัยวาถอนหนั้นผมไปแล้ว และตอนนี้ผมก็ไม่รูัว่าอัยวาไปอยู่ที่ไหนหลังจากที่เธอถูกพ่อไล่ออกจากบ้าน ถ้าในวันนั้นผมรั้งอัยวาเอาไว้แล้วบอกเธอไปตามตรงว่าผมรักเธอวันนี้เรื่องราวระหว่างเราคงไม่เป็นแบบนี้ กว่าผมจะรู้ใจตัวเองว่ารู้สึกยังไงกับอัยวามันก็สายเกินไปแล้วเธอกำลังจะไปเรียนต่อและผ