Semua Bab กลลวงร้ายซ่อนรัก: Bab 11 - Bab 20

อัยวา...."ขอบคุณนะคะป้าพิมพ์" "ไม่เป็นไรจ้ะสบายใจแล้วเนอะเรื่องเอินกับพี่ภู""ค่ะ""ตอนนี้ก็ทำใจให้สบายไม่ต้องคิดอะไรมากเดี๋ยวป้าจะรีบไปหาหลวงพ่อให้หาฤกษ์หมั้นให้ก่อน ไว้ค่อยคุยกันนะลูก""ค่ะป้าพิมพ์"หลังจากวางสายจากป้าพิมพ์ฉันก็รู้สึกสบายขึ้นมานิดนึงเรื่องพี่ภูกับนังเอินสรุปก็คือมันโกหกเรื่องที่พี่ภูชวนมันไปงานวันเกิดแล้วก็โกหกเรื่องที่พี่ภูขอมันเป็นแฟนหลายอาทิตย์ต่อมา....วันนี้เป็นวันหมั้นของฉันกับพี่ภูอยากจะบอกว่าฉันตื่นเต้นจนนอนไม่ค่อยหลับดีที่มีย่ามานอนเป็นเพื่อน และตั้งแต่วันนั้นที่เกิดเรื่องฉันก็ไม่ได้เจอหน้าพี่ภูอีกเลยป้าพิมพ์บอกว่าพี่ภูไม่กลับบ้านแต่ไปอยู่คอนโดแทนฉันรู้ว่าเขาไม่อยากเจอหน้าฉันแต่แล้วไงยังไงวันนี้เราก็ต้องเจอกันอยู่ดีเขาจะหลบหน้าฉันไปตลอดไม่ได้หรอกฉันมาแต่งตัวแต่งหน้าที่บ้านป้าพิมพ์แทนบ้านตัวเองเพราะเบื่อที่จะต้องโดนว่าโดนแซะจากสองแม่ลูกนั่นวันนี้ฉันไม่อยากให้ตัวเองอารมณ์เสียหรือด่าใคร"ทำไมตาภูยังไม่มาอีกก็ไม่รู้นี่ก็จะใกล้ได้เวลาแล้วด้วย" ฉันแอบได้ยินป้าพิมพ์กับลุงกิตคุยกันอยู่หน้าห้อง"ใจเย็นๆสิเดี๋ยวลูกก็มาเหลือเวลาตั้งเกือบชั่วโมง""พิมพ์จะไม่บ่นเลยค

อัยวา...."อื้อออ ภูขาาาใจเย็นๆ ค่ะ" เสียงผู้หญิงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงมีจริต"รอไม่ไหวอยากจะแย่อยู่แล้วบอกให้เอาในรถก่อนก็ไม่ยอม" เสียงเมายานคางของพี่ภูทำให้ฉันรู้ว่าเขากำลังเมา"ก็เบล....ว๊ายยยเธอเป็นใครเข้ามาในห้องภูได้ไง" ผู้หญิงคนนั้นพอเห็นหน้าฉันก็ตกใจทำให้พี่ภูที่กำลังซุกไซร้ซอกคอผู้หญิงคนนั้นเงยหน้าขึ้นมามองทันที ทำให้ตอนนี้ฉันทำอะไรไม่ถูก"เธอเข้ามาได้ไง""อัยมีคีย์การ์ดอัยก็เข้ามาได้สิ""แม่ให้เธอมาสินะ""ใช่ค่ะป้าพิมพ์ให้อัยมา""มาทางไหนก็กลับไปทางนั้นได้เลยไป๊!!!" พี่ภูไล่ฉันต่อหน้าผู้หญิงคนนั้น"อัยไม่ไปอัยมีสิทธิ์ที่จะมาห้องพี่เพราะพี่เป็นคู่หมั้นของอัย ส่วนเธอมาทางไหนก็กลับไปทางนั้น" ฉันเอ่ยปากไล่ผู้หญิงที่มากับเขา"เธอไม่มีสิทธิ์มาไล่ผู้หญิงของฉัน คนที่สมควรจะออกไปจากห้องนี้ก็คือเธอ!!! พี่ภูชี้หน้าฉันทำให้ผู้หญิงคนนั้นยิ้มเยาะใส่"ไม่ไปใครจะทำไม" ฉันทำเป็นไม่สนใจทั้งที่ใจเจ็บที่เห็นเขามากับผู้หญิงคนนั้น ดูก็รู้ว่ามาทำอะไรกันนัวกันมาขนาดนี้ ฉันตัดสินใจเดินเข้าห้องนอนของพี่ภูฉันอยากจะรู้ว่าเขาจะทำยังไงถ้าฉันไม่ยอมออกไปจากห้องของเขา ฉันจะไม่ยอมให้เขาพาผู้หญิงคนไหนมานอนด้วยท

อัยวา....จากนั้นไม่ต้องถามว่าฉันเจอกับอะไรบ้างพี่ภูทำกับฉันทุกท่วงท่าทุกมุมห้องที่เขาพาฉันไปไม่ว่าจะเป็นตรงโซฟา ห้องครัว ห้องน้ำ มีทั้งแบบเร่าร้อนรุนแรงและอ่อนโยนสลับกันไปมาจนฉันแทบจะหมดแรง ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่านี่คือครั้งแรกของฉันฉันไม่รู้ว่าทนได้ยังไงหรืออาจจะเป็นเพราะเป็นพี่ภูผู้ชายที่ฉันรักมากฉันถึงทนได้ขนาดนี้และกว่าพี่ภูจะยอมหยุดรังแกฉันก็เล่นเอาฉันแทบสลบคาอก แต่ก่อนที่ฉันจะหลับตาลงด้วยความเหนื่อยล้าคำพูดของเขาก็ทำให้ความสุขที่เพิ่งผ่านพ้นไปหายไปในพริบตา"เรื่องที่เกิดขึ้นมันไม่ได้เกิดจากความรักเพราะฉันไม่ได้รักเธอมันเกิดจากความเงี่ยนล้วนๆและที่สำคัญฉันแค่อยากเอาคืนเธอเท่านั้น" ฉันหลับตาลงไปพร้อมกับความรู้สึกเจ็บปวด ปวดทั้งใจทั้งกายเช้าวันต่อมา....ฉันตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกปวดร้าวไปทั้งตัวฉันจำได้ทุกอย่างว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างเมื่อคืนนี้ ฉันลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆแล้วมองไปข้างๆว่าพี่ภูตื่นหรือยังปรากฏว่าเขายังไม่ตื่นฉันก็เลยค่อยขยับตัวพาร่างที่ไร้เรี่ยวแรงลงจากเตียงก้มเก็บเสื้อผ้าที่ถูกเขาถอดออกเมื่อคืนก่อนจะเดินออกมาข้างนอก ฉันใส่ชุดนักศึกษาชุดเดิมแต่ว่าตอนนี้กระดุมมันขาดเพรา

ภูผา...."โอ้โหสภาพมึงนี่ดูไม่ได้เลยนะเพื่อน" ไอ้กายทักผมทันทีที่มันเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับไอ้บาส"ยัยเบลทำเอามึงหมดแรงขนาดนั้นเลยเหรอวะเพื่อน5555" ไอ้บาสแซวผม"ไม่ใช่เบล""อ่าวไม่ใช่เบลแล้วใครวะเมื่อคืนมึงกับเบลออกมาจากผับพร้อมกัน" ผมไม่ได้ตอบพวกมันเพราะไม่อยากให้พวกมันรู้"เห้ยกุนั่งทับอะไรวะ กระเป๋าใครวะไอ้ภู" ผมรีบหันไปมองไอ้บาสมันขยับตัวแล้วดึงกระเป๋าสะพายออกมาผมจำได้ว่าเป็นกระเป๋าของยัยอัยวายัยนี่ลืมหรือจงใจลืมไว้กันแน่"กระเป๋าผู้หญิงชัดๆ ของใครวะมีตุ๊กตาหมีห้อยอยู่ด้วย" ไอ้กายมันดึงกระเป๋าจากมือไอ้บาสไปดู"แต่กูว่าตุ๊กตานี่คุ้นๆ ว่ะเหมือนกูเคยเห็นที่ไหน อ่อกูนึกออกแล้วไอ้บอมน้องชายกูมันซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดน้องอัยนี่หว่านี่อย่าบอกนะว่าเมื่อคืนนี้ผู้หญิงที่มึงนอนด้วยคือ..." ทั้งไอ้บาสไอ้กายหันมามองผมพร้อมกัน"พวกมึงอย่าเสือก"อัยวา....วันนี้ฉันขับรถมามหาลัยเพราะมีกิจกรรมหลังเลิกเรียนหลังจากที่นอนซมอยู่ในห้องสามวันเต็มๆโชคดีที่บอมมาเยี่ยมมาดูแลฉันทุกวันเพราะฉันไม่ให้แม่บ้านเข้ามาในห้องเลย ส่วนพ่อก็ไม่ได้สนใจว่าฉันจะเป็นยังไงท่านคงโกรธและไม่พอใจเรื่องสินสอดที่ฉันให้ย่าเป็นค

หลายเดือนต่อมา....."เลิกเรียนแล้วมาหาที่คอนโดด้วยอย่าให้ต้องโทรตามเข้าใจไหม" ผมโทรบอกคนในสาย"วันนี้อัยคงไปหาพี่ไม่ได้หรอกนะ""ทำไม""เย็นนี้อัยจะไปหาย่า""ไปกับไอ้บอมสองคน??""ค่ะปกติก็ไปกันสองคนอยู่แล้วพี่ภูมีอะไรหรือเปล่า""เปล่าไม่มีอะไรแล้ว...ไปกี่วัน""กลับมาวันอาทิตย์ค่ะ""สามวันเลยเหรอวะ""ค่ะ ปกติอัยก็ไปค้างบ้านย่าแบบนี้อยู่แล้ว""เออจะไปกี่วันก็เรื่องของเธอก็แล้วกัน" ผมกดวางสายอย่างหัวเสียเมื่อรู้ว่าคืนนี้ยัยอัยวาจะไม่ได้มาที่ห้อง ก๊อก ก๊อก ก๊อก"เข้ามา!!!" ผมตะโกนออกไปโดยที่ยังไม่รู้ว่าใครมาเคาะก็คงจะเป็นเลขาหรือไม่ก็พนักงานเอาเอกสารมาให้เซ็นต์ คือจะบอกว่าตอนนี้ผมมาทำงานที่บริษัทแทนพ่อซึ่งผมก็ทำมาหลายเดือนแล้ว"หวัดดีเพื่อน""สวัสดีครับคุณเพื่อน^^" ผมก็นึกว่าใครที่แท้ก็เป็นไอ้บาสกับไอ้กายที่ผมไม่ค่อยได้นัดเจอกับพวกมันเลยในช่วงนี้เพราะตอนเช้าผมต้องเข้าบริษัทตอนเย็นก็กลับห้อง"มึงมากันทำไมบริษัทกูวะ""โอ้โหทักเพื่อนแบบนี้ได้ไงวะ""นั่นดิ ที่กูมาหามึงก็เพราะว่ากูเห็นว่าช่วงนี้มึงไม่ไปกินเหล้ากับพวกกูเลยพวกกูก็เลยมาตามมึงถึงบริษัทนี่ไง""มึงอย่าไปว่ามันเลยไอ้ภูมันกำลังติดเมี