Semua Bab กลลวงร้ายซ่อนรัก: Bab 51 - Bab 60

อัยวา..."อ้าวอัยจะไปแล้วเหรอลูก" ป้าพิมพ์เดินเข้าบ้านมาพร้อมตะกร้าดอกไม้ที่น่าจะเพิ่งไปตัดมาจากในสวน"ค่ะป้าพิมพ์""แล้วตาภูล่ะเมื่อกี้ป้าให้อุ้มตาหนูรออยู่ในห้อง""พี่ภูขึ้นไปข้างบนแล้วค่ะ""อัยจะไม่ให้โอกาสลูกชายป้าจริงๆเหรอลูก""อัยขอโทษนะคะป้าพิมพ์ แต่อัยกลัวตัวเองจะเจ็บอีกป้าพิมพ์ไม่โกรธอัยนะคะที่อัยตัดสินใจแบบนี้""ป้าไม่โกรธอัยหรอกลูก ลูกชายป้าเค้าเคยทำให้อัยเสียใจมันไม่แปลกหรอกที่น้องอัยจะจำฝังใจ เอาเป็นว่าป้าจะรอวันที่น้องอัยให้อภัยลูกชายป้านะลูก""ขอบคุณนะคะที่เข้าใจอัย""ป้าเห็นน้องอัยมาตั้งแต่เล็กแต่น้องอัยก็เปรียบเสมือนลูกสาวป้าคนนึง ป้ารับรู้และเข้าใจความรู้สึกของอัยลูกแล้วป้าก็เข้าใจความรู้สึกของตาภูด้วย"ฉันลาป้าพิมพ์กับคุณลุงกิตที่เพิ่งเดินเข้าบ้านท่านคงไปออกกำลังกายมา ในขณะที่ฉันกำลังจะเดินไปขึ้นรถเพื่อไปสนามบิน"อัยลูก""พ่อ!!!" ฉันยอมรับว่าตกใจไม่น้อยที่เจอพ่อ พ่อดูซูบผอมลงไปมากจนแทบจำไม่ได้"อัยพอจะมีเวลาคุยกับพ่อหน่อยไหม" ฉันมองดูเวลาซึ่งมันก็ยังอีกหลายชั่วโมง"ได้ค่ะแต่อัยคงมีเวลาคุยกับพ่อได้ไม่นานนะคะเพราะอัยต้องไปขึ้นเครื่อง""ได้ลูกพ่อขอเวลาไม่นาน ว่าแต่เด็

อัยวา...นี่ก็ผ่านมาสามวันแล้วพี่ภูยังไม่รู้สึกตัวเลย คุณหมอแจ้งว่าอาการโดยรวมภายนอกไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงบาดแผลมีเพียงรอยถลอกนิดหน่อยตามร่างกายแค่ส่วนที่น่าเป็นห่วงก็คือภายในร่างกายโดยเฉพาะสมองเนื่องจากศีรษะได้รับการกระทบกระเทือนแม้จะไม่ได้รุนแรงมากนักแต่ก็ยังน่าเป็นห่วงอยู่ซึ่งตอนนี้คุณหมอก็ยังให้คำตอบที่แน่ชัดไม่ได้ต้องรอพี่ภูฟื้นขึ้นมาก่อนแล้วดูอาการต่อไป ฉันภาวนาขอให้พี่ภูไม่เป็นอะไรขอให้เขาปลอดภัยกลับมาเป็นพี่ภูคนเดิม ถ้าเขาเป็นอะไรไปฉันคงอยู่ไม่ได้แน่ๆและคงรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตส่วนเรื่องนังเอินที่มันขับรถจะชนฉันแต่พี่ภูรับเคราะห์แทนป้าพิมพ์บอกว่าตอนนี้มันถูกจับอยู่ที่โรงพักซึ่งยังไม่มีใครไปประกันตัวมันออกมาเพราะพ่อกับนังแม่เลี้ยงไม่มีเงินเนื่องจากหลักทรัพย์ในการประกันตัวมันสูงถึงหลักแสนก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงคาะประตูดังขึ้นเบาๆ เวลานี้คงยังไม่มีใครมาเยี่ยมนอกจากพ่อแม่พี่ภู"น้องอัยเป็นไงบ้างลูกป้าทำข้าวเช้ามาให้" ป้าพิมพ์เดินเข้ามาในห้องพักฟื้นพร้อมอาหารปิ่นโตที่ท่านทำมาจากบ้านโดยมีลุงกิตอุ้มน้องภูมิตามหลังมาพอลูกเจอหน้าฉันแกก็ดีดตัวพุ่งมาหาฉันทันทีฉันรีบลุกขึ้นไปรับลูกมาอุ้มไว้

อัยวา...พอกลับมาถึงบ้านฉันก็เจอพ่อกับนังแม่เลี้ยงนั่งอยู่ในห้องรับแขกโดยมีป้าพิมพ์นั่งอยู่ด้วย ฉันยกมือไหว้พ่อกับป้าพิมพ์ส่วนอีกคนฉันไม่อยากจะมองให้เสียลูกตาเกิดมาฉันไม่เคยเกลียดใครเท่านี้มาก่อนเลยจริงๆ"น้องอัยพ่อมาหาน่ะ" ป้าพิมพ์บอกฉันเมื่อฉันเดินมานั่งข้างๆท่านส่วนพี่ภูก็เดินไปอุ้มลูกจากป้าพิมพ์แล้วมานั่งด้วยกันข้างๆฉัน"พ่อมีอะไรคะ" ฉันพยายามปรับน้ำเสียงและสีหน้าให้ปกติที่สุด"พ่อมีเรื่องสำคัญอยากคุยกับอัยตามลำพัง""พ่อมีอะไรก็พูดมาได้เลยค่ะ""แต่ว่าพ่อ...." พ่อหันไปมองหน้าป้าพิมพ์กับพี่ภูเหมือนกับว่าไม่สะดวกคุยต่อหน้าคนอื่นนอกจากฉัน"เอ่อ ป้าว่าอัยคุยกับพ่อไปก่อนก็ได้นะลูก ป่ะตาภูพาลูกขึ้นไปเล่นข้างบน" "อัยจะให้พี่อยู่ด้วยมั้ย" พี่ภูถามฉันด้วยสีหน้าท่าทางที่เป็นห่วง"ไม่เป็นไรค่ะพี่ภูไปพักผ่อนก่อนก็ได้เพิ่งออกมาจากโรงพยาบาล" หลังจากที่ทุกคนออกไปกันหมดแล้วเหรอแค่ฉันกับพ่อแล้วก็นังแม่เลี้ยงที่นั่งคอเชิดอยู่ข้างๆพ่อ "คือว่าพ่ออยากจะมาขอร้องอัยเรื่อง....""ถ้าให้เดาคงจะเป็นเรื่องเงินใช่มั้ยคะ" ฉันเดาออกว่าที่พ่อมาที่นี่เพื่ออะไร"ใช่แต่ไม่ใช่มีแค่เรื่องเงินเรื่องเดียวพ่ออยากให้อัย

ห้าปีต่อมา...ภูผา...."พ่อกลับมาแล้วววว""พ่อออขาาาาาพ่ออออ" ตุ่บ ตุ่บ ตุ่บ เสียงวิ่ง"พ่อกลับมาแล้วครับ" ผมอ้าแขนรับสองแฝดตัวอ้วนกลมจนอุ้มไม่ไหววัยสี่ขวบครึ่งที่วิ่งแข่งกันมาหาผมโดยมีพี่เลี้ยงเดินตามมาติดๆ"จุ๊บ จุ๊บค่าพ่อ" น้องอันดาหอมแก้มซ้าย"จุ๊บ จุ๊บค่าพ่อ" น้องเอิงเอยหอมแก้มขวา"ชื่นใจจังครับ" ฟอด ฟอด ผมหอมแแก้มลูกสาวตัวน้อยคนละข้างก่อนจะอุ้มทั้งคู่เข้าบ้านพร้อมกันพอผมเดินเข้ามาก็เจอเมียรักกำลังนั่งจัดคุ๊กกี้ใส่กล่องอยู่ที่ห้องนั่งเล่น"กลิ่นหอมไปถึงหน้าบ้านเลยมีให้พี่ชิมมั้ยครับ" ผมวางลูกๆทั้งสองคนลงแล้วเดินมานั่งข้างๆเมีย"มีสิคะอัยแบ่งไว้ให้แล้ว ส่วนนี่ของน้องภูมิค่ะพรุ่งนี้แกก็กลับมาแล้ว""เห้อคิดถึงลูกจัง" ผมบ่นกับอัยวาทุกวันเรื่องคิดถึงลูกชายซึ่งตอนนี้แกไปเรียนภาษาที่อเมริกาแม้ว่าน้องภูมิจะอายุแค่เจ็ดขวบกว่าแต่แกก็เป็นเด็กใฝ่เรียนชอบศึกษาหาความรู้ตั้งแต่เล็กๆ ถามว่าไปกับใครก็ไปกับพ่อกับแม่ผมไงล่ะครับท่านห่วงหลานชายก็เลยตามไปกันทั้งคู่ซึ่งผมก็อุ่นใจนะที่พ่อกับแม่ผมตามไปดูแลแต่ผมก็อดคิดถึงแกไม่ได้ยังดีที่มีสองสาวคอยป่วนทำให้ผมไม่คิดถึงน้องภูมิจนฟุ้งซ่านคิดมาก อ้อผมลืมบอกไ

อัยวา...."เปลี่ยนคำขอบคุณเป็นเสียงครางหวานๆให้พี่ฟังได้มั้ยครับที่รัก" พี่ภูส่งสายตาหื่นกระหายมาให้ฉันฉันยิ้มหวานส่งไปให้พร้อมกับเดินเข้าไปโอบรอบคอพี่ภูแล้วก็ซบลงที่อกกว้าง เราอยู่ด้วยกันมาตั้งหลายปีทำไมฉันจะไม่รู้ล่ะว่าพี่ภูต้องการอะไร"คืนนี้อัยจะครางให้พี่ฟังทั้งคืนเลยค่ะ" ฉันเงยหน้าพร้อมสบสายตาเชิญชวน"มายั่วกันแบบนี้ระวังจะไม่ได้นอนทั้งคืนนะครับเมีย""ไม่นอนก็ไม่นอนค่ะ อัยพร้อมอยู่แล้ว^^""เมียใครน่ารักจัง""เมียพี่ภูไงคะ^^" จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ จ๊วบ จ๊วบ ฉันจุ๊บที่คอพร้อมกับดูดเบาๆ"ซี๊ดดดด อัยจ๋าดูดแรงๆเลยครับที่รักพี่ชอบ" พี่ภูครางกระเส่าเมื่อฉันดูดคอเขาจนเป็นรอย"คืนนี้อัยจะไม่ได้ดูแค่ที่คอนะคะอัยอยาก...ดูดอย่างอื่นของพี่ด้วย" ทั้งสายตาทั้งคำพูดของฉันทำเอาพี่ภูอึ้งไปพักนึงเลย ฉันอยากจะตอบแทนความรักที่เขามีให้ฉันเพราะฉันรู้สึกว่าที่ผ่านมาฉันดูแลเอาใจใส่พี่ภูได้ไม่ดีพอ ฉันผลักพี่ภูให้นอนลงบนเตียงก่อนที่ฉันจะตามขึ้นมา ฉันไม่รอช้ารีบจัดการถอดกางเกงของเขาออก ก่อนจะหันมาจัดการกับชุดเจ้าสาวของตัวเองจนตอนนี้เราสองคนเปลือยเปล่าด้วยกันทั้งคู่ ฉันยิ้มให้พี่ภูด้วยสายตายั่วยวนก่อนจะขยับตัวลง