Semua Bab ไร้รักเมียกาฝาก: Bab 21 - Bab 30

หนึ่งชั่วโมงต่อมา.....ผมจับของขวัญพลิกตัวให้อยู่ในท่าคลานเข่าจากนั้นผมก็สอดใส่ตัวตนเข้าไปอีกครั้งแบบคราวเดียวมดด้าม"อ๊ะ เจ็บ อ๊าาา มันเจ็บ" ผมคงสอดเข้าไปแรงเกินแต่ก็ช่วยไม่ได้เพราะผมชอบความรุนแรงตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ"ซี๊ดดดดด อื้มมมมมมมมม เอาโคตรมัน อ่าาาาา"ผมครางพร้อมกระแทกท่อนเอ็นใส่ร่องรักของคนใต้ร่างอย่างไม่ปรานี ไม่มีหรอกคำว่าทำเบาๆเพราะผมทำไม่เป็น อยากจะบอกว่าร่องของของขวัญแม่งโคตรตอดน้องชายผมเลยผมแตกไปแล้วสองครั้งติดดภายในเวลาหนึ่งชั่วโมงแม่งเป็นอะไรที่สุดยอดมาก ก็ยอมรับว่าผมไม่เคยเอาผู้หญิงซิงผมชอบผู้หญิงที่มีประสบการณ์มากกว่า กับเอมอรผมก็ยังไม่เคยมีอะไรด้วยมากสุดก็แค่กอดจูบกันตามประสาวัยรุ่นจะมีช่วยกันบ้างแต่ไม่เคยสอดใส่แม้ว่าเอมอรจะยอมให้ผมทำแต่ผมก็ไม่ทำเพราะในความคิดของผมตอนนั้นคิดเอาไว้ว่าจะไม่ทำอะไรเอมอรเพราะมันยังไม่ถึงเวลาผมคิดไว้ว่าผมจะเปิดซิงเธอในคืนวันแต่งงาน แต่ใครจะไปคิดว่าแค่เวลาสี่ปีที่ผมไม่อยู่เธอให้ผู้ชายที่ไหนไม่รู้เปิดซิงไปแล้วเรียบร้อยแต่ก็ช่างเถอะตอนนี้ผมไม่แคร์แล้วว่าเอมเคยไปนอนให้ใครกระแทกมาบ้างเพราะตอนนี้ผมได้ค่าเสียเวลาไ

ของขวัญ......."เธอออกไปจากบ้านฉันได้ละเอมอรแล้วก็เอาผู้หญิงคนนี้ออกไปด้วย"น้ำเสียงแข็งกระด้างเอ่ยขึ้นฉันเงยหน้ามองทั้งน้ำตา เขามองกลับมาด้วยสายตาไร้เยื่อใยผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนที่อยู่ที่ทะเลใช่ไหมเขาคือคนละคนกันใช่ไหม ฉันพยายามพยุงตัวเองให้ลุกจากพื้นแม้ร่างกายจะเจ็บปวดก็ตามเพราะก่อนที่จะถูกคุณเอมอรลากตัวมาที่นี่ฉันถูกคุณเอมอรทุบตีตบตีอย่างทารุณโดยที่ฉันไม่รู้สาเหตุจนกระทั่งมาได้ยินทั้งสองคนพูดกันฉันถึงรู้ว่าพี่สงครามไม่ใช่สิฉันจะเรียกเขาแบบนั้นไม่ได้อีกต่อไปแล้วเขาไม่ใช่พี่สงครามของฉัน เขาคือคุณสงครามคนเดิมที่ฉันรู้จักมาตลอดสิบห้าปี หัวใจฉันเจ็บไปหมดเจ็บทั้งกายเจ็บทั้งใจเมื่อรู้ความจริงว่าเขาแอบถ่ายรูปฉันตอนที่อยู่ที่ทะเลส่งให้คุณเอมอรดู คงจะเป็นวันนั้นที่คุณเอมอรโทรเข้ามาแต่เขาไม่รับสายเขาก็ปิดมือถือตลอดสองวันที่เราอยู่ด้วยกันที่หัวหิน ใจฉันตอนนี้มันแหลกสลายไปหมดเหมือนฉันถูกปลุกจากฝันดีแล้วถูกผลักลงไปนรก ฉันไม่น่าโง่เชื่อเขาเลยทำไมฉันไม่เอะใจสักนิดฉันไม่โทษใครทั้งนั้นฉันโทษตัวเองที่โง่เชื่อเขาทุกอย่าง"ของขวัญจะไม่ไปไหนทั้งนั้นส่วนเอมอรหนูกลับไปก่อนอามีเรื่องต้องเคลียร์กันภายในครอบคร

ของขวัญ...."วัยรุ่นก็อย่างนี้แล่ะ ตอนนี้ถ้าย่าเป็นอะไรไปย่าก็คงนอนตายตาหลับเพราะมีคนดูแลยัยขวัญแทนย่าแล้ว""คุณย่าคะ" ฉันไม่อยากให้ท่านพูดแบบนี้เลยฉันอยากให้ท่านอยู่กับฉันไปนานๆ นานที่สุดเท่าที่จะนานได้"ย่าดีใจนะลูกที่หนูจะได้แต่งงานเป็นฝั่งเป็นฝาได้แต่งงานกับคนที่หนูรักแล้วเค้าก็รักหนู" ท่านยิ้มพร้อมกับลูบผมฉันอย่างเอ็นดูฉันทำได้แค่ยิ้มตอบกลับไป แค่เห็นรอยยิ้มมีความสุขของท่านฉันก็พอใจแล้วแม้ว่าในความจริงแล้วคุณสงครามจะไมไ่ด้รักฉันเลยก็ตามจากนั้นอากานก็มาช่วยฉันเก็บข้าวของเพื่อย้ายไปกับอากานที่บ้านเพราะอากานเกรงว่าฉันจะถูกคุณเอมอรกับคุณอุษารังแกทำร้ายอีก "ถึงกับมาช่วยนังกาฝากนี่เก็บข้าวเก็บของเลยเหรอคะน้องกาน""ค่ะเพราะตอนนี้หนูขวัญได้ชื่อว่าเป็นลูกสะใภ้ของกานแล้วกานก็ต้องมาทำหน้าที่แม่สามีที่ดีสิคะ""พี่ดีใจด้วยนะคะที่ได้นังนี่ไปเป็นสะใภ้ มันคงช่วยเชิดหน้าชูตาวงค์ตระกูลของน้องกานได้เป็นอย่างดี หึนังลูกเมียน้อย" "คนเราจะดีหรือไม่ดีมันอยู่ที่การกระทำค่ะไม่ได้อยู่ที่ชาติกำเนิด ต่อให้หนูขวัญเป็นลูกขอทานข้างถนนถ้าเป็นคนดีกานก็ยอมรับมาเป็นสะใภ้แต่ถ้าเป็นลูกคนมีชื่อเสียงมีหน้ามีตาในวงส

สงคราม....ผมแอบยืนฟังพี่ชายกับเมียตัวเองยืนคุยกันอย่างสนิทสนมมีปรึกษาปัญหาต่างๆ มากมายเห็นแล้วหมั่นไส้ว่ะแล้วอะไรคือจะเป็นพ่อทูนหัวให้ลูกผมในเมื่อผมก็ยังอยู่ไม่ได้ล้มหายตายจากไปไหนซะหน่อย แต่เมื่อกี้ผมเรียนยัยนั่นว่าไงนะ เมียงั้นเหรอ ไม่ดิยัยนั่นไม่ใช่เมียเพราะผมมั่นใจว่ายัยนั่นไม่มีทางท้องเพราะผมปล่อยนอกทุกรอบก็ถ้าจะเรียกเมียก็คงจะแค่สามเดือนหลังจากนั้นผมก็จะเป็นอิสระ อดทนเอาหน่อยไอ้สงครามแค่สามเดือนเอง"มายืนแอบฟังอะไรตรงนี้ตาคราม" ผมสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงแม่จากทางด้านหลัง"ผมเอ่อผมไม่ได้มายืนแอบฟังผมกำลังจะเข้าไปหาอะไรกินในครัวพอดีเห็นสองคนนั้นคุยกันอยู่ก็ไม่อยากเข้าไปขัดจังหวะ""อ่อเหรอ อืมถ้าหาอะไรกินเสร็จแล้วไปหาแม่ที่ห้องนั่งเล่นด้วยนะแม่มีเรื่องสำคัญจะคุยกับเรา" "เรื่องอะไรครับ""เรื่องเมียเราไง""แม่พูดแบบนี้ผมคงกินอะไรไม่ลงแล้วล่ะ แม่มีอะไรก็คุยกับผมตอนนี้เลยละกัน"ผมเดินตามแม่มาที่ห้องนั่งเล่นจากนั้นแม่ก็เริ่มพูดเรื่องที่จะให้ผมรับผิดชอบเรื่องค่าใช้จ่ายของของขวัญทั้งหมดไม่ว่าจะเรื่องค่าใช้จ่ายรายเดือนเรื่องค่าเทอมทุกสิ่งทุกอย่างผมต้องเป็นคนจัดการเองทั้งหมด อะไรวะทำไมผมต้อ

ของขวัญ...."ขอโทษด้วยนะหลีกทางให้เราหน่อย""ไม่หลีกแล้วแกก็ยังไปไหนไม่ได้ด้วย""ใช่แกยังไปไหนไม่ได้ทั้งนั้นแกต้องเคลียร์กับพวกเราก่อน""เคลียร์?? เคลียร์อะไรเหรอ""ก็เรื่องที่แกออกไปข้างนอกกับเฟยไง" "เธอเป็นแฟนของเฟยเหรอ" ฉันถามเพราะถ้าใช่ฉันจะได้รีบอธิบายว่าฉันกับเฟยเราแค่ไปกินข้าวกันมาเท่านั้นไม่ได้ไปทำอะไรไม่ดีกันมา"ไม่ใช่ก็เหมือนใช่เพราะพวกเราคือแฟนคลับของเขา แกบอกมาว่าเฟยพาแกไปไหนมา""เราแค่ไปกินข้าวด้วยกันเฉยๆ""แน่ใจ""อื้มถ้าไม่เชื่อไปถามเขาดูก็ได้นะ""ไม่ต้องมาท้า""ฉันขอเตือนแกนะว่าต่อไปห้ามยุ่งห้ามเข้าใกล้เฟยอีกพวกฉันไม่ชอบ""ได้ได้ แค่นี้ใช่ไหมที่พวกเธอจะคุยกับเรา""ใช่มีแค่นี้""ถ้าอย่างนั้นเราขอตัวก่อนนะ""เชิญย่ะ" ฉันถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อเดินออกมาจากห้องเพราะฉันไม่อยากมีเรื่องอะไรกับใคร และพอเดินลงมาจากตึกฉันก็เห็นรถซุปเปอร์คาร์สีดำของคุณสงครามจอดอยู่เรียกสายตาจากทุกคนที่เดินผ่านไปมาได้เป็นอย่างดีฉันรีบก้มหน้าก้มตาวิ่งไปที่รถทันทีเพราะนี่เกินเวลามาเกือบสิบนาทีแล้วฉันต้องโดนเขาดุแน่ๆและพอขึ้นรถฉันก็โดนเขาต่อว่าทันที"คิดว่าตัวเองเป็นใครห๊ะถึงปล่อยให้ฉันนั่งรอบนรถเ