Semua Bab ไร้รักเมียกาฝาก: Bab 31 - Bab 40

ของขวัญ...."ไม่เจอกันตั้งหลายปีครามดูโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นนะไม่รู้ว่าตรงนั้น....จะโตขึ้นด้วยหรือเปล่าไม่ได้สัมผัสมาหลายปีแล้ว""เธอหมายถึงอะไร""จะหมายถึงอะไรล่ะก็ตรงนี้ไง""หึอยากดูไหมล่ะว่ามันโตขึ้นจริงหรือเปล่า""อยากดูสิแต่ขอไม่ดูอย่างเดียวได้ไหมอ่ะ""เธออยากดูอยากจับหรืออยากทำมากกว่านั้นก็ได้นะฉันไม่ขัดใจเธออยู่แล้ว""ถ้าอย่างนั้นเราไปห้องน้ำกันดีมั้ยคราม""อืมมม วันนี้คงไม่สะดวกไว้วันอื่นละกันนะ""ทำไมอ่ะ""ฉันลืมพกถุงยางมา""ว๊าาา อดเลยอ่ะ""เอาน่าเรายังมีเวลาเจอกันไว้ฉันจะจัดหนักให้เธอจนเธอร้องขอชีวิตเลยล่ะ""จริงนะ""อืม"ฉันทำทีเป็นก้มหน้าอ่านหนังสือทำเหมือนไม่สนใจฟังแต่จริงๆแล้วฉันได้ยินทุกคำที่เขาพูดกับผู้หญิงคนนั้นจู่ๆน้ำตาของฉันก็ไหลออกมาเป็นสายฉันรีบใช้หลังมือเช็ดน้ำตาตัวเองโดยไม่ให้เขาเห็นเพราะฉันไม่อยากให้เขาสมเพชตีหนึ่ง..."เห้ยยัยกาฝากตื่นฉันจะกลับแล้วเธอจะนอนที่นี่หรือไงวะ" ฉันนั่งฟุบหลับไปตั้งแต่หัวค่ำเพราะรู้สึกง่วงและเพลียก่อนจะงัวเงียลืมตาขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงปลุกพอลุกขึ้นนั่งแล้วขยี้ตามองไปรอบๆห้องก็รู้สึกว่ามันเงียบไม่มีเสียงดนตรีเหมือนตอนก่อนหน้านี้ก่อนจะเห็น

สงคราม..."ฮือออ คนนิสัยไม่ดี คนเอาแต่ใจ คุณมันคนใจร้าย ฮือออออ ฮือออออ ฉันบอกว่าฉันเจ็บฮืออออ""ฉันก็เจ็บเหมือนกันไหมวะร่องเธอมันทั้งคับทั้งแน่น ซี๊ดดด อ่าา อย่าดิ้น" ผมบอกยัยนี่เพราะเธอพยายามที่จะลงไปจากตักของผมแต่มันลงไม่ได้ไงผมไม่ยอมให้ลง"ฉันจะกลับบ้าน ฮือออ ฉันไม่น่าช่วยคุณเลย น่าจะปล่อยให้เป็นไข้ตายไปเลย ฮืออออ""ถ้าฉันตายเธอก็เป็นแม่ม่ายผัวตายล่ะวะ""ฉันจะแต่งงานใหม่ ฮึก ฮึก""ว่าไงนะ" ผมหัวร้อนขึ้นมาทันทีเมื่อยัยนี่บอกจะแต่งงานใหม่"ฉันบอกว่าถ้าคุณตายฉันจะแต่งงานใหม่กับคนนิสัยดีไม่ใจร้ายแบบคุณ ฮึก ฮึก ฮืออออ""งั้นก็รอนานหน่อยละกันนะเพราะฉันไม่ตายง่ายๆหรอก แต่ตอนนี้ฉันขอมีความสุขกับร่างกายของเธอก่อนละกันนะ"ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ ผมกระแทกแก่นกายสวนขึ้นไปแบบรัวๆและเร็วๆจนทำให้คนด้านบนกระเด้งกระดอนตักหัวสั่นหัวคลอนตามแรงจังหวะการกระทก"อื้ออออ อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาาา มันจุก ฮือออ มันจุก" "อ่าาา เอาเธอแม่งโคตรมัน ร่องก็ฟิตนมก็ใหญ่" ผมกระแทกไปมองหน้าอกคู่โตตรงหน้าไปอย่างหลงใหลลุ่มหลงก่อนจะจัดการเอามันเข้าปากแล้วดูดราวกับคนอดอยากปากแห้งมานาน ก็ตั้งแต่วันนั้นที่ผมเอากับยัยนี่ที่หัว

สงคราม...."แหมมม รักเมียห่วงเมียเหลือเกินนะคะพี่ครามตามติดไม่ยอมห่างเลยทีเมื่อก่อนเกลียดนังนี่ยิ่งกว่าอะไรคงติดใจมันล่ะสิท่า" ผมถอนหายใจเมื่อได้ยินเสียงอดีตคู่หมั้นของผมเธอเดินยิ้มหน้าบานเข้ามาทั้งที่ย่าของเธอเพิ่งเสีย แต่ผมไม่เห็นน้ำตาของเอมอรเลยสักหยด"ย่าเพิ่งเสียเธอไม่เสียใจเลยหรือไงถึงมีเวลามาค่อนแคะฉันน่ะห๊ะเอมอร""ทำไมต้องเสียใจด้วยคะตายไปซะได้ก็ดีอยู่ไปก็เปลืองเงินค่ารักษาเปลืองค่าพยาบาลพิเศษเพราะถึงยังไงก็ต้องตายอยู่ดี อยู่ไปก็ทรมานสู้ตายๆไปซะจะได้หมดภาระลูกหลาน" ผมไม่คิดว่าคำพูดเหล่านี้จะออกมาจากปากหลานสาวแท้ๆของคุณย่าทั้งที่คุณย่าก็ให้ทุกอย่าง แต่พอมาคิดในอีกแง่หนึ่งผมรู้สึกโชคดีที่ไม่ได้แต่งงานกับเอมอร ถ้าผมรู้เนื้อแท้ของเธอว่าเป็นคนเนรคุณแบบนี้ผมคงไม่ยอมหมั้นด้วยอย่างแน่นอน ผมเดินออกมาเพื่อดูของขวัญว่าเธอเป็นยังไงบ้างแต่ภาพที่เห็นทันทำให้ผมแทบกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ เธอวิ่งไล่ตามรถพยาบาลที่นำร่างคุณย่าไปโดยมีแม่ของผมคอยดึงรั้งเธอเอาไว้ไม่ให้วิ่งตามไป ของขวัญทรุดนั่งลงกับพื้นร้องไห้ปริ่มใจจะขาดทำให้ทุกคนที่อยู่บริเวณนั้นต่างพากันร้องไห้เพราะสงสารเธอ ผมตัดสินใจเดินไปอุ้มเ

สงคราม...."พี่ควรยอมรับความจริงได้แล้วนะครับ พี่คงไม่รู้ว่าคุณย่าท่านให้คนสืบเรื่องของพี่ตั้งแต่พี่เขตเสียชีวิตเพราะก่อนที่พี่เขตจะเสียพี่เขตบอกความจริงกับคุณย่าว่าจริงๆแล้วเอมอรไม่ใช่ลูกของพี่เขต แต่ที่คุณย่าท่านไม่พูดความจริงเพราะท่านสงสารยัยเอมกลัวยัยเอมจะรับไม่ได้ที่พ่อแท้ๆของตัวเองเป็นแค่คนขับรถเพราะเหตุนี้คุณย่าท่านจึงยกทุกอย่างให้กับยัยขวัญเพราะยัยขวัญคือหลานสาวแท้ๆเพียงคนเดียวของท่าน ส่วนสมบัติของพี่เขตที่ยกให้พี่กับยัยเอมคุณย่าท่านไม่เรียกร้องเอาคืนทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่าพี่หลอกลวงท่านกับพี่เขตมาตลอดยี่สิบกว่าปี""กรี๊ดดดด ไม่จริงพ่อของฉันไม่ใช่คนขับรถ กรี๊ดดดไม่จริงไม่จริง ฮือออ ไม่จริงพ่อของฉันคือพ่อเขตไม่ใช่ไอ้ชดคนขับรถไม่จริงกรี๊ดดดดด" เอมอรกรี๊ดลั่นบ้านเพราะรับความจริงไม่ได้เพราะที่ผ่านมาเธอมักจะพูดจาข่มคนอื่นอยู่เสมอเพราะเห็นว่าตัวเองเป็นลูกคุณหนูไอโซบ้านรวย"พวกแกทุกคนออกไปจากบ้านของฉันเดี๋ยวนี้เลยนะออกไป๊!!! ลูกเอม ลูกเอม อย่าร้องไห้ลูกลูกแม่" "อ่อลืมบอกคุณอุษาอีกอย่างบ้านหลังนี้เป็นของหนูขวัญนะครับยังไงคุณสองคนแม่ลูกก็ช่วยย้ายออกให้เร็วที่สุดด้วยนะครับ""กรี๊ดดดด

สงคราม....ผมมาจอดรอขวัญที่หน้าตึกซึ่งตอนนี้เกือบบ่ายสามแล้วคืออยากจะบอกว่าผมมารอตั้งแต่บ่ายโมงกว่าเพราะอยู่ที่บริษัทก็ไม่มีอะไรทำพอประชุมเสร็จผมก็บึ่งรถมานี่เลย และพอผมจะโทรถามว่าเธอเลิกเรียนกี่โมงผมก็ดันไม่มีเบอร์ของเธอเพราะผมไม่เคยขอและไม่เคยถามแล้วเธอก็ไม่ได้บอกด้วยผมก็เลยไม่รู้ว่าวันนี้ขวัญเลิกกี่โมงก็เลยมารอตั้งแต่บ่ายซะเลย และด้วยความที่ผมหิวน้ำก็เลยลงจากรถเพื่อหาร้านน้ำแต่เพียงแค่ผมก้าวขาลงจากรถเท่านั้นแล่ะสายตาของสาวๆหลายๆคนที่ไม่รู้กี่คนแต่น่าจะมากกว่าสิบจ้องมาที่ผมเหมือนผมเป็นตัวประหลาดพอผมเดินผ่านหน้าเสี่ยงกรี๊ดก็ไล่ตามหลัง ผมก็พอจะรู้ว่าตัวเองหล่อแต่เสียใจด้วยเพราะผมมีเมียแล้วครับผมไม่โสดแล้ว ผมหยิบแว่นกันแดดขึ้นมาสวมอย่างเท่ห์ก่อนจะเดินเข้าไปในตึกโดยไม่สนใจเสียงกรี๊ดกร๊าดที่ดังตามหลัง คือกูไม่ใช่พระเอกซีรีย์เกาหลีไม่ต้องกรี๊ดขนาดนั้นก็ได้และในขณะที่ผมกำลังยืนเลือกน้ำอยู่ที่หน้าตู้กดน้ำอัตโนมัติที่ตั้งอยู่ตรงบันไดขึ้นตึกเสียงของใครบางคนต้องทำให้ผมรีบหันไปมอง"ไว้เราจะบอกอีกทีนะว่าจะไปสอนพิเศษน้องสาวของนายได้วันไหน""อื้ม ไม่เป็นไรแค่เธอรับปากว่าจะไปสอนพิเศษให้น้องสาวฉันฉ