Semua Bab ไร้รักเมียกาฝาก: Bab 51 - Bab 60

เตือนก่อนอ่าน....ตอนนี้ดราม่าสุดขอรี๊ดอย่าดราม่าว่านางเอกของไรท์เลยนะคะขอร้องพลีสสส นางเป็นดีเกินไปจริงๆถ้าไม่ชอบก็ขออภัย#มันคือนิยายค่าของขวัญ...หลังจากคุณสงครามกับอากองทัพไปทำงานฉันก็ขอตัวขึ้นมาบนห้องเพื่อนั่งใช้ความคิดว่าจะทำยังไงดี ถ้าเป็นอย่างที่อากานบอกฉันก็สงสารคุณเอมอรกับคุณอุษาพวกเขาคงจะลำบากไม่อย่างนั้นคงไม่งัดบ้านเข้ามาขโมยของถึงตอนนี้จะยังไม่ได้เอาอะไรไปแต่ฉันคิดว่าพวกเขาต้องกลับเข้ามาอีกแน่ ฉันตัดสินใจกลับมาที่บ้านคุณย่าอีกครั้งโดยที่อากานไม่รู้เพราะถ้าท่านรู้ท่านคงไม่ยอมให้ฉันมาแน่ฉันไปหยิบกุญแจห้องคุณย่าที่เก็บเอาไว้ก่อนจะไขเข้าไปแต่สิ่งที่ฉันเห็นก็คือคุณเอมอรกับคุณอุษากำลังใช้เหล็กงัดตู้เซฟของคุณย่าที่มีแค่ฉันที่รู้รหัสเซฟ"คุณเอมคุณอุษา""นังขวัญ/อีขวัญ" พวกเขาสองคนตกใจที่เห็นฉันซึ่งฉันก็ตกใจเหมือนกันแต่ก็ทำใจดีสู้เสือ"คุณสองคนจะมาเอาของในตู้เซฟใช่ไหมคะ""รู้แล้วยังจะหน้าโง่ถาม ของพวกนี้มันควรจะเป็นของฉันกับลูกเอมไม่ใช่ของนังกาฝากแบบแก แกมันมาชุปมือเปิบเอาของๆลูกฉันไป""ขวัญไม่ได้อยากได้ ถ้าคุณอุษากับคุณเอมอยากได้ขวัญก็ยินดีจะยกให้ค่ะ""แกว่าไงนะ""แกพูดว่าจะยกขอ

ของขวัญ....ตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหนมองไปทางไหนก็ไม่เห็นใครเลยมันขาวโพลนไปหมดราวกับอยู่บนสวรรค์เพราะอากาศที่นี่เย็นมากและมีกลิ่นหอมของดอกไม้ตลบอบอวลไปทั่วบริเวณ หรือฉันจะตายแล้วฉันจำได้ว่าฉันถูกคุณเอมอรทำร้ายและผลักฉันตกลงมาจากบันได ฉันรีบเอามือจับไปที่ท้องของตัวเองด้วยความรู้สึกผิด"ลูกแม่ แม่ขอโทษนะลูก แม่ขอโทษที่ทำให้หนูไม่ได้เกิด แม่ขอโทษ ฮึก ฮึก" ฉันร้องไห้ออกมาอย่างสุดกลั้นฉันรู้สึกผิดผิดอย่างไม่น่าให้อภัยมันเป็นความผิดของฉันเองทั้งหมดผิดที่โง่ที่หวังดีกับคนที่ทำร้ายฉันมาตลอดถ้าฉันไม่กลับไปที่บ้านคุณย่าถ้าฉันเชื่อคุณครามที่บอกให้ฉันห้ามไปไหนฉันคงไม่เป็นแบบนี้แต่ฉันไม่เชื่อเขาฉันเดินร้องไห้มาเรื่อยๆตามทางอย่างไร้จุดหมายปลายทางเพราะฉันไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหนกันแน่แล้วต้องไปที่ไหน"ขวัญ ขวัญลูก" เสียงของคุณย่าฉันจำเสียงของท่านได้ ฉันมองไปรอบๆจนกระทั่งเห็นคุณย่าท่านกำลังเดินมาหาฉันพร้อมกับผู้ชายสูงวัยคนนึงซึ่งฉันจำได้ว่าท่านคือคุณพ่อของฉันเองที่ฉันรู้เพราะคุณย่าเคยให้ฉันดูรูปของท่านท่านจูงมือเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งหน้าตาน่ารักราวกับตุ๊กตาแกอยู่ในชุดสีขาวฟูฟ่องราวกับน

สงคราม...."พี่รักขวัญนะครับ พี่อาจจะรู้ตัวช้าไปหน่อย พี่รู้ตัวในวันที่ทุกอย่างเกือบสายเกินไป รู้ตัวในวันที่พี่คิดว่าพี่จะต้องสูญเสียขวัญไปตลอดชีวิต พี่รู้ในวันนั้นเองว่าตัวเองรักขวัญมากแค่ไหน ที่ผ่านมาพี่ทำเลวกับขวัญไว้มากหลอกขวัญทำร้ายจิตใจขวัญพูดจาไม่ดีกับขวัญพี่รู้ว่าขวัญเจ็บปวดเพราะพี่มามาก ถ้าวันนี้พี่จะขอโอกาสจากขวัญให้อภัยคนเลวๆ อย่างพี่ แล้วเรามาเริ่มต้นกันใหม่ได้ไหมครับ""พี่รักขวัญจริงๆ เหรอคะ พี่ไม่เกลียดขวัญแล้วเหรอคะ""พี่จะเกลียดคนที่พี่รักได้ยังไงกัน มีแต่ขวัญที่เกลียดพี่""ขวัญไม่เคยเกลียดพี่เลยทั้งๆที่พี่ให้ขวัญเสียใจเพราะขวัญรักพี่" "พี่ขอบคุณนะครับที่ขวัญไม่ได้เกลียดพี่" "แต่...พี่ครามคะ""ว่าไงครับ""ขวัญ..มีเรื่องอยากจะสารภาพค่ะ""เรื่องอะไรครับ""เรื่องลูกค่ะ คือว่าขวัญ...ขวัญรู้ตัวเองว่าท้องก่อนเกิดเรื่องแต่ขวัญไม่ได้บอกพี่ขวัญคิดว่าขวัญจะพาลูกหนีไปจากพี่ไม่ให้พี่ได้เจอลูกแต่แล้วขวัญกลับทำให้แกได้รับอันตราย ขวัญเป็นแม่ที่แย่มากเลยใช่ไหมคะ พี่จะโกรธขวัญจะเกลียดขวัญก็ได้นะคะ" ผมรู้ว่าขวัญรู้สึกผิดแต่ถามว่าผมโกรธไหมผมไม่ได้โกรธเธอผมจะโกรธเธอลงได้ยังไงในเมื่อตอนน

เช้าวันต่อมา....เช้านี้ฉันรู้สึกปวดตาเป็นอย่างมากเหมือนมีอะไรบางอย่างส่องเข้ามาในตาของฉัน ฉันเอามือปิดตาก่อนจะค่อยๆขยับเปลือกตาขึ้นอย่างช้าๆและสิ่งที่ฉันเห็นก็คือแสงสว่างที่ผ่านเข้ามาในดวงตาฉันไม่รู้ว่าตัวเองคิดไปเองหรือเปล่าฉันมองเห็นแสงสว่าง แสงสว่างที่ไม่ได้เห็นมานานหลายเดือน ฉันค่อยๆเอามือออกก่อนจะมองไปรอบๆห้อง ฉันเห็นเพดาน เห็นนาฬิกาที่แขวนอยู่ตรงผนัง เห็นหน้าต่างที่มีแสงแดดส่องเข้ามาแต่นั่นยังไม่ทำให้ฉันดีใจเท่ากับได้เห็นใบหน้าของใครคนนึงที่ฉันเฝ้ารอที่จะกลับมาเห็นหน้าเขาอีกครั้งหนึ่ง"พี่คราม ฮึก ฮึก พี่คราม ขวัญเห็นหน้าพี่แล้ว ฮือออ ฮืออออ ฮืออออ" ฉันเอามือลูบไปที่ใบหน้าหล่อเหลาที่ยังหลับสนิท เขายังหล่อเหมือนเดิมเขายังเหมือนเดิมทุกอย่าง นั่นทำให้ฉันร้องไห้ออกมาอย่างหนักเพราะเก็บอารมณ์แห่งความดีใจไว้ไม่ไหว"ขวัญ ขวัญเป็นอะไรขวัญร้องไห้ทำไม ขวัญเจ็บตรงไหน ขวัญปวดท้องเหรอ" เขารีบดีดตัวลุกขึ้นแล้วดึงผ้าห่มที่คลุมฉันออกแล้วก็สำรวจทุกอย่างบนร่างกายของฉันเขาเอามือทาบลงมาที่หน้าท้องโตๆของฉัน สีหน้าของเขาตอนนี้บอกเลยว่ามันตลกมากจนฉันอดขำไม่ไหวคือฉันขำทั้งน้ำตาเพราะสภาพของเขาตอนนี้คือห

สงคราม..."เมียจ๋าผัวกลับมาแล้วคร๊าบบบ" ผมแสร้งทำทีเป็นเดินเข้าไปทำเหมือนกับว่าเพิ่งกลับมาทั้งที่มาถึงสักพักแล้วและรู้ว่าตอนนี้ขวัญกลับมามองเห็นแล้ว ถามว่าดีใจไหมที่ขวัญหายแล้วผมแม่งโคตรของโคตรดีใจอยากจะวิ่งเข้าไปกอดไปหอมแต่ต้องห้ามใจเอาไว้ก่อน อยากแกล้งผมงั้นเหรอ หึ ได้ครับคุณเมียเดี๋ยวผัวจัดให้ อยากแกล้งผัวนักใช่ไหม ผมยืนคิดแผนแกล้งเมียกลับไว้เรียบร้อยแล้ว555เรื่องวางแผนแสดงละครอะไรพวกนี้ผมถนัดอยู่แล้วมันเป็นความสามารถพิเศษ นี่ถ้าไม่ติดว่าต้องไปทำงานที่บริษัทนะผมคงได้ไปเป็นพระเอกซีรี่ย์ รับรองไอ้เฟยมันไม่ได้เกิดแน่บอกไว้เลย"ทำไมกลับเร็วล่ะตาคราม""ก็มันไม่มีอะไรทำนี่ครับ แต่ก่อนกลับผมขอพ่อแล้วบอกว่ารีบกลับเพราะคิดถึงเมียพ่อก็เลยให้กลับ""อย่าเอาเมียมาอ้างขี้เกียจก็บอกมา""แม่ก็รู้ว่าผมรักเมียห่วงเมียมากแค่ไหนยิ่งตอนนี้ขวัญก็ยังมองไม่เห็นผมก็อยากอยู่ดูแลใกล้ชิด""แม่ก็อยู่ดูแลให้ไหมใช่ว่าเมียเราอยู่บ้านคนเดียวซะเมื่อไหร่""ไม่รู้ล่ะผมรักของผมห่วงของผมนี่นา ว่าแต่ขวัญจ๋าเราขึ้นไปข้างบนกันเถอะ""จะรีบขึ้นไปทำไมคะ ขวัญอยากคุยกับอากาน""คุยกับแม่พี่คุยตอนไหนก็ได้อยู่ด้วยกันทุกวันทั้งวัน