Tous les chapitres de : Chapitre 1 - Chapitre 10

ตอนที่ 1คนแปลกหน้า ณ สนามบินเซี่ยเหมิน เสียงล้อกระเป๋าลากขีดผ่านพื้นกระเบื้อง เยลลี่สวมแว่นดำปิดบังดวงตาบวมเป่งจากการร้องไห้สิบชั่วโมงรวดบนเครื่องบิน เธอเดินเนิบช้าเหมือนคนที่วิญญาณไม่เต็มร่าง มาพร้อมกระเป๋าเดินทางไซซ์ใหญ่ที่ลากตามหลังคล้ายชีวิตที่ไม่เหลืออะไรให้ดึงรั้งอีกต่อไป ‘ผู้หญิงแบบเธอมันก็มีดีแค่เซ็กส์กับหน้าตานั่นแหละ แต่จะให้ไฮโซแบบผมไปเอาผู้หญิงบ้านนอกแบบเธอมาทำเมีย ผมบอกตรง ๆ ว่าผมอายว่ะ’นี่คือคำพูดสุดท้ายที่หลุดออกมาจากผู้ชายที่เธอคิดมาตลอดว่าเป็นทั้งแฟน คนรัก และว่าที่สามีในอนาคต ทุกอย่างพังทลายในพริบตา ‘เออ! งั้นก็เลิกกันไปเลย’‘เยลลี่! เธอคิดว่าเธอเป็นใครถึงมาบอกให้เลิก.. เราไม่ได้เป็นอะไรกันด้วยซ้ำจะเลิกได้ยังไง’‘ไอ้คนเฮงซวยเอ๊ย!!’ หลังจากเมื่อคืนที่เธอตัดขาดความสัมพันธ์กับไอ้ไฮโซคนนั้น ก็เข้าแอปพลิเคชันจองเที่ยวบินแบบที่ไม่ดูวันเวลาทันที แค่รู้สึกอยากหนีไปให้ไกลที่สุดแบบที่ที่บัตรเครดิตจะเอื้ออำนวย หนีจากชีวิตห่วยแตกที่เธอเสียเวลาไปถึงครึ่งปี! หลังจากที่แท็กซี่พาเธอฝ่าค่ำคืนที่คึกคักของผู้คน แต่สำหรับเธอมันกลับรู้สึกว่างเปล่า จนมาถึงโรงแรมบูติกเล็กๆ ริมถนนส

ตอนที่ 3 สนิทชิดแนบหลังจากที่ทานอาหารกันอิ่มแล้วทั้งสองก็แยกย้ายกันทันที เยลลี่ใช้เวลาส่วนมากในการเดินเที่ยวตามสถานที่ต่าง ๆ เธอเดินชมความงามของบ้านเมือง ธรรมชาติ รวมถึงอาหารอร่อย ๆ มาเกือบทั้งวันจนสุดท้ายก็ลากสังขารกลับถึงห้องพร้อมกับความเหนื่อยล้า กลิ่นครีมกันแดดที่โบกหนาเตอะยังติดปลายจมูก เสื้อผ้าที่เหนียวติดไปกับตัวและเหงื่อเค็ม ๆ ทำให้เธอนั้นเผลอแล้วถอดมันออกแล้วโยนทิ้งบนลงเก้าอี้ ก่อนจะพุ่งตัวเข้าห้องน้ำอย่างรีบร้อนทันทีที่น้ำอุ่นชโลมลงบนร่างกาย ก็เป็นดั่งกับว่ามันกำลังล้างวันที่วุ่นวายออกไปชั่วครู่ เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่ ให้กับความรู้สึกที่ยังสลัดภาพของไฮโซที่หลอกเธอมาตลอดไม่ออก แต่เมื่อตอนที่จะก้าวออกจากห้องน้ำสองเท้าของเธอก็ชะงัก“ซวยแล้ว! ลืมเสื้อผ้า” ดวงตากลมปรายตามองผ้าเช็ดตัวผืนเดียวที่พันรอบตัวอยู่แทบไม่มิด แล้วต้องถอนใจหนักกว่าเดิมปกติแล้วนอกจากวันที่อดีตแฟนของเธอมาหาแล้ว ก็ใช้ชีวิตอยู่คนเดียวตลอด นี่คงเป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่ต้องอาศัยอยู่กับคนแปลกหน้า เธอลังเลอยู่พักใหญ่ก่อนจะค่อย ๆ เปิดประตูห้องน้ำออกมาอย่างระวัง

ตอนที่ 5เพื่อนเที่ยวชั่วคราวและสุดท้าย คำที่เขาบอกว่าตัวเองเซ็กส์จัดนั้นเธอก็เชื่อแล้วว่าเขาพูดจริง เพราะหลังจากนั้นชายหนุ่มก็จัดให้อีกชุดใหญ่ไฟกะพริบตั้งแต่ห้าทุ่มครึ่งเห็นจะได้ เขาพาเธอนอนบนเตียง เดินไประเบียง แถมพาเข้าไปอาบน้ำแล้วจัดอีกสองรอบกว่าจะได้นอนก็เกือบตีสี่ แต่เป็นการจัดชุดใหญ่ที่เธอเองก็เต็มใจกลิ่นแชมพูอ่อน ๆ ลอยมาก่อนเจ้าตัวจะเดินออกมาจากห้องน้ำ ทำให้เยลลี่นั้นต้องลืมตาตื่นก่อนจะขมวดคิ้วนิด ๆ กับภาพตรงหน้า ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างเตียงฝั่งของเขา กำลังเช็ดผมไปพลางเลือกเสื้อจากเป้ไปพลางด้วยท่าทีสบาย ๆ ราวกับว่าในห้องนี้มีเพียงแค่เขาหญิงสาวจ้องมองความขาวจากร่างกายคนตรงหน้า ในหัวก็พลางคิดถึงเรื่องเมื่อคืน เธอจ้องมองเขานิ่ง ๆ และเหมือนว่ากั๋วซุนเองก็จะรู้ว่าถูกจับจ้อง เขาหันมามองหน้าเธอก็จะเลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงถามเธอเบือนหน้าหนีเล็กน้อยก่อนจะสะบัดหัวเบา ๆ เพื่อไล่ภาพน่าอับอายนั้นให้พ้น ก่อนจะยันตัวเพื่อลุกขึ้น สองเท้าเดินไปหยิบเสื้อผ้าของตัวเองที่แขวนไว้ในตู้แล้วหายเข้าไปในห้องน้ำ ปล่อยให้น้ำเย็นไหลผ่านผิวกายช้า

ตอนที่ 7บรรยากาศพาไปทั้งสองคนพยักหน้าอย่างพร้อมเพรียงเมื่อได้ยินคำเชิญจากลุง ไม่ใช่เพราะไม่มีทางเลือกเท่านั้น แต่เพราะแววตาอบอุ่นของลุงที่มองมานั้นเต็มไปด้วยความหวังดีจริงใจ และอีกอย่างก็ดูเหมือนว่าฝนจะยังคงกระหน่ำลงมาไม่หยุดง่าย ๆ แน่ ทั้งคู่จึงเดินตามหลังลุงไปขึ้นรถกะบะคันเก่า ๆ แต่ยังดูแข็งแรงปลอดภัย“จากนักท่องเที่ยวกลายเป็นผู้ประสบภัยเฉย” เยลลี่เอียงคอไปใกล้กั๋วซุนแล้วบ่นออกมาเบา ๆ ที่พอให้ได้ยินกันสองคน“ถือว่าเป็นประสบการณ์ที่ดี” และเขาเองก็เอียงคอมาตอบแบบขอไปทีทั้งสามเดินทางด้วยรถคันเก่าฝ่าพายุฝนมาเกือบสามกิโลเมตร และยิ่งในวันที่พายุเข้าเช่นนี่หนทางยิ่งดูไกลกว่าปกติมาก แต่ในที่สุดพวกเขาก็เดินทางมาถึงบ้านพักของคุณลุง ซึ่งตั้งโดดเดี่ยวอยู่มุมหนึ่งของไร่ชาบ้านหลังนี้เป็นบ้านไม้เดี่ยวสไตล์จีนเก่าแก่ โครงหลังคาเป็นกระเบื้องดินเผาทรงลาดต่ำ ตัวบ้านยกพื้นเล็กน้อย มีระเบียงเล็ก ๆ ที่มีไม้ไผ่เรียงเป็นรั้ว บานหน้าต่างเป็นไม้บานเปิดที่ยังคงรักษากลิ่นอายแบบโบราณเอาไว้ ภายนอกแม้จะดูเก่าแต่ก็จัดว่าสะอาดเรียบร้อย บ่งบอกถึงการดูแลอย่า

ตอนที่ 8หาอะไรทำกันไหมหญิงสาวค่อย ๆ เลื่อนปลายนิ้วเรียวไปตามแนวอกของกั๋วซุนใต้ผ้านวมผืนหนา เธอจงใจเน้นทุกสัมผัสอย่างไม่รีบร้อน“ว่ายังไง.. เรามาหาอะไรทำกันไหม” เสียงของเธอเบาและแหบพร่ากว่าเดิมพรึ่บ!ในจังหวะที่ทั้งสองกำลังจะทำเรื่องอย่างว่า ไฟด้านนอกก็ดับลงจนทั้งสองตกใจ เยลลี่หันไปมองที่หน้าประตูก็เห็นว่ามีเสียงฝีเท้าเดินไปมาก่อนที่แสงไฟจากเทียนจะสว่างขึ้นก๊อก! ก๊อก!“หนู~ ป้าเอาเทียนวางไว้หน้าห้องนะลูก” เสียงของเจ้าของบ้านดังขึ้นเบา ๆ พร้อมกับแสงเทียนที่สาดเข้ามาพอให้เห็นในห้อง“ค่ะป้า.. ขอบคุณค่ะ” เธอตะโกนตอบไปอย่างช่วยไม่ได้ ก่อนจะหันมาสบตากับชายหนุ่มอีกครั้งกั๋วซุนไม่ยังไม่ทันได้ตอบอะไร ทำเพียงแค่มองเธอนิ่ง ๆ แววตาคู่คมที่มองผ่านแสงเทียนนั้นนิ่งลึก เยลลี่เลื่อนตัวเข้าไปใกล้จนลมหายใจของเธอแตะปลายคางเขาอย่างจงใจยั่วยวนแค่พริบตามือของกั๋วซุนนั้นก็ขยับเคลื่อนไปแตะที่เอวของเธอ เขาลากปลายนิ้วจากเอวแทรกเนื้อผ้าเลื่อนขึ้นมาสะกิดที่แผ่นหลัง ช้า ๆ ปลายนิ้วเลื่อนไปถึงแผ่นหลังเนียนถึงรู้ว่าเธอไม่ได้ส