Semua Bab โซ่รักใยพิศวาส: Bab 31 - Bab 40

Chapter 31ไกรศรเดินหน้าบวมมีรอยฟกช้ำจากการโดนเหนือเมฆชกเข้ามาในบ้าน วันนี้เขาตั้งใจว่าจะพาช้องนางไปให้อำนาจตามที่ตกลงกันไว้ แผนของเขากำลังไปได้สวยถ้าไม่ถูกขัดขวางด้วยชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ที่หมัดหนักยิ่งกว่าหิน ป่านนี้เขาคงหมดหนี้หมดสินกับอำนาจ ไม่ต้องแบกความผิดหวังและความกลัดกลุ้มกลับมาบ้าน“แล้วจะเอาไงดีวะเนี่ย”ไกรศรพ่นคำพูดออกมาอย่างกลัดกลุ้ม วันมะรืนเป็นวันที่อำนาจขีดเส้นตายให้เขา ไม่เช่นนั้น อำนาจเล่นงานตนหนักแน่ ไกรศรนอนลงบนโซฟาตัวยาว คิดหาวิธีนำตัวช้องนางมาให้อำนาจหรือไม่ก็หาเงินมาใช้หนี้ที่จำนวนเงินนั้นสูงถึงสามแสนบาท วิธีหลังจึงลืมไปได้เลยในระหว่างคิดหาวิธีพาช้องนางมาสังเวยกามอำนาจ เขาก็อดนึกถึงหนุ่มหมัดหนักคนนั้นไม่ได้ ท่าทางของช้องมาศจะรู้จักชายคนนั้นที่ดูปกป้องอดีตคนรักว่าเป็นใคร คิดไปคิดมาไกรศรก็หลับไม่รู้ตัว มาสะดุ้งตื่นเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูบ้าน“ใครมาเคาะประตูวะ” ไกรศรงัวเงียตื่น เดินไปเปิดประตูบ้าน แต่พอเห็นว่าเป็นใคร เขาถึงกับตาสว่าง“ฉันมีเรื่องจะตกลงด้วย” เหนือเมฆบอกไกรศร“คุณเข้ามาได้ไง อย่างนี้มันบุกรุกนะ” ไกรศรเล่นแง่ เดินถอยหลังหนีเพราะขยาดกับกำปั้นหนักๆ ของ

Chapter 33“ก็ได้ครับ” เพชรหอมยอมเพราะลูก เมื่อได้ยินคำอนุญาต มาเฟียหนุ่มรีบล้มตัวลงนอนที่ตรงกลางระหว่างสองแม่ลูกทันที ยศนัยหันตัวมากอดร่างมาเฟียตัวใหญ่ที่ให้ลูกชายหนุ่มแขนต่างหมอน“อยากหนุนแขนแนนอนไหมล่ะ แขนข้างนี้ยังว่างนะ” เขาหันมาพูดกับเพชรหอมที่เวลานี้หน้าแดงก่ำจากความเขินอายเข้าครอบงำ“บ้า” หล่อนสบถไม่จริงจัง ก่อนลุกเดินไปปิดไฟ แล้วกลับมานอนหันหลังให้ราซิเอลโล่ หัวใจที่เต้นเร็วแรงกระหน่ำยิ่งกว่ามีมือกลองเขาไปรัวกลองชุด เต้นผิดจังหวะเสียจนหล่อนคิดว่า คืนนี้หล่อนจะนอนหลับหรือไม่ ใจยังนึกหวั่น ทว่าความอ่อนเพลียจากการตื่นแต่เช้าและการทำงาน ทำให้เพชรหอมหลับสนิทในอีกยี่สิบนาทีต่อมาทว่าคนเจ้าเล่ห์ยังไม่นอน เขามองใบหน้ายศนัยที่หลับสนิทบนแขนของตนด้วยรอยยิ้ม มือใหญ่จับท่อนแขนเล็กของลูกชายที่พาดเอวตนแล้วลูบเบาๆ ราซิเอลโล่ไม่คิดไม่ฝันว่าจะมีวันนี้ วันที่เขาได้กอดลูกของตนเอง ลูกที่ไม่คิดใส่ใจตั้งแต่วันที่รู้ว่า เขาถือกำเนิดเกิดมา แต่นั่นไม่ใช่ความตั้งใจของเขาเลย แต่เวลานี้ราซิเอลโล่พร้อมรับผิดชอบยศนัย รวมถึงสาวข้างกายที่นอนหลับสนิทราซิเอลโล่จับร่างบุตรชายให้นอนบนเบาะ ยกศีรษะให้ยศนัยนอนบนหม

Chapter 35ยศนัยดูจะสนุกกับการนั่งเครื่องเล่นโดนัทที่มีพ่อกับแม่ประกบข้าง เพราะเด็กชายกวนราซิเอลโล่ให้นั่งถึงสามรอบ มีหรือที่มาเฟียหนุ่มจะขัดใจบุตรชาย อยากนั่งกี่รอบราซิเอลโล่จัดให้ รอยยิ้มจึงเกิดขึ้นบนใบหน้ายศนัยตลอดเวลาที่ทำกิจกรรมในทะเลหลังจากเล่นเครื่องเล่นโดนัทจนสมใจแล้ว เขาพาเพชรหอมกับลูกชายไปเล่นน้ำทะเลร่วมกัน หลายครั้งที่เขาแกล้งควักน้ำใส่หน้าเพชรหอมที่สำลักน้ำ ราซิเอลโล่หัวเราะชอบใจ เพชรหอมจึงเอาคืนด้วยการควักน้ำใส่บ้าง ไม่เพียงแค่ควักน้ำใส่ หล่อนเอาทรายที่กำไว้เต็มมือปาใส่ตัวและหน้าของเขาอีกด้วย ทว่าความไวของราซิเอลโล่มีมากกว่า จึงหลบหลีกได้ทัน และเอาคืนเพชรหอมกลับ ทว่าหล่อนก็ไม่ยอม หยิบทรายใต้น้ำขึ้นมาปาใส่เขา ผลัดกันปาไปมา หลบได้บ้างไม่ได้บ้าง โดยมียศนับยืนเชียร์ทั้งสองฝ่ายด้วยเสียงหัวเราะแห่งความสุขเพชรหอมเองก็เหมือนจะลืมความผิดที่เขาทำไว้กับตนไปชั่วขณะ หล่อนยอมรับว่ามีความสุขกับการมีส่วนร่วมพายศนัยเที่ยวเล่นครั้งนี้ รอยยิ้ม เสียงหัวเราะของลูกชายบอกให้เพชรหอมรู้ว่า ยศนัยมีความสุขมากแค่ไหน ความสุขที่หล่อนไม่สามารถให้เด็กชายได้ เพราะความสุขนั้นจะต้องมีราซิเอลโล่ร่วมอยู่ด้

Chapter 37คนเป็นแม่รีบจับตัวลูกชายให้ลุกขึ้นนั่งและกอดไว้ เพราะรู้ดีว่า ยศนัยกลัวเสียงฟ้าร้องฟ้าผ่ามาก ราซิเอลโล่เองก็รีบลุกขึ้นเดินไปนั่งข้างลูกชาย เอามือลูบหัวและปลอบประโลม“คนเก่งของคุณลุง ไม่ร้องนะครับ”“คุณลุงฮะ ผมกลัว”ยศนัยผละจากอกมารดามากอดราซิเอลโล่ที่กอดร่างลูกชายไว้แน่น“ไม่ต้องกลัวนะครับ มันเป็นเรื่องธรรมชาติ พอฝนหยุดตกฟ้าก็ไม่ร้องแล้วครับ” ราซิเอลโล่ปลอบ “นอนนะครับ พรุ่งนี้ลุงจะพาฮาร์ทไปดูพระอาทิตย์ขึ้น”“ให้ผมนอนกับคุณลุงนะฮะ ผมกลัว” ยศนัยอ้อน“นอนกับลุงไม่ได้หรอกครับ ลุงนอนบนพื้นไม่ใช่ที่นอนนุ่มๆ ฮาร์ทนอนกับคุณแม่นะครับ”“แล้วทำไมคุณลุงไม่ขึ้นมานอนบนที่นอนล่ะฮะ” ยศนัยเอียงคอพูดด้วยความสงสัย ก่อนหันมองหน้ามารดา “ทำไมล่ะฮะแม่”‘แหมไอ้ลูกชาย พูดเข้าทางพ่อเป๊ะ ดีมากลูก ดีมาก’ราซิเอลโล่นึกขอบใจลูกชายในใจที่ทำให้ตนคิดแผนนอนบนเตียงได้สำเร็จ เพชรหอมถึงกับตอบคำถามลูกชายไม่ได้ นึกหวั่นในใจขึ้นมา“คือ...” เพชรหอมยังไม่ทันตอบยศนัย เสียงราซิเอลโล่ดังขัดขึ้นเสียก่อน“ลุงนอนบนพื้นดีแล้วลูก แม่เพ้นท์จะได้สบายใจ ลุงมันคนอาภัพ นอนบนที่นอนนุ่มๆ ไม่ได้หรอกครับ ต้องทนนอนปวดหลังบนพื้น เนี่

Chapter 39“ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย” ราซิเอลโล่เริ่มเรื่อง“เรื่องอะไร”“เรื่องของเรา” เพชรหอมมองหน้าผู้พูดนิ่ง “เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม”“เหมือนเดิมงั้นเหรอ” หล่อนทวนคำพูดเขา “เหมือนเดิมที่ว่านี้หมายถึงให้ฉันเป็นเครื่องประดับบนเตียงของคุณเหมือนครั้งนั้นใช่ไหม ถ้าใช่...อย่าดีกว่า”“ไม่ใช่อย่างนั้น ฉันหมายถึง ฉันอยากรับผิดชอบเธอกับลูกไง เธอกับลูกจะได้ไม่ต้องลำบาก”“ฉันอยู่ได้โดยไม่มีคุณ แล้วฉันก็ไม่ได้ลำบากหรือขัดสนอะไร ฉันมองหารายได้พิเศษไว้แล้ว ฉันจะเอาความสามารถในการพูดได้หลายภาษาของฉันเป็นแหล่งรายได้เสริม แล้วก็คิดว่ามันจะทำเงินให้ฉันได้มากกว่าเดิม ทำให้ชีวิตความเป็นอยู่ของฉันกับลูกดีขึ้น มันอาจไม่มากมายเท่ากับที่คุณจะให้ แต่ฉันคิดว่า ส่งเสียลูกให้ได้ดีแน่นอน ตามอัตภาพของฉัน”เพชรหอมมองหาลู่ทางการหารายได้ด้วยการเป็นล่าม แต่เท่าที่หล่อนศึกษามา การเป็นล่ามไม่ใช่เรื่องง่าย มีความเหนื่อยและความกดดันสูง ซึ่งการเป็นล่ามให้นานโอเป็นแบบสบายๆ ไม่มีความกดดัน ทว่าหากไปทำงานกับคนอื่น หล่อนต้องเตรียมตัว เตรียมใจและเตรียมร่างกายให้เต็มที่ ทว่ารายได้ของการเป็นล่ามที่สูง เป็นเรื่องล่อตาล่อใจให้